SERVICE OF THE ROYAL HOURS 24 December

TYPIKON

If the Eve of the Nativity falls on Saturday or Sunday the Service of these Hours is chanted on the Friday.

FIRST HOUR

When the Priest has given the Blessing we begin the Trisagion, then:
Come, let us worship and fall down before the King, our God.
Come, let us worship and fall down before Christ, the King, our God.
Come, let us worship and fall down before Christ himself, the King, our God.

Three Metanias and the Psalms:

Psalm 5
Give ear to my words, O Lord, understand my cry. Attend to the voice of my supplication, my King and my God, for to you I shall pray, O Lord. In the morning you will hear my voice. In the morning I shall stand before you, and you will watch over me, because you are not a God who wants iniquity. The evildoer will not dwell with you, nor will the lawless remain before your eyes. You have hated all those who work iniquity; you will destroy all those who speak lies. The Lord abhors a man of bloodshed and deceit. But I in the abundance of your mercy shall enter your house, I shall worship towards your holy temple in fear of you. Guide me, O Lord, in your justice because of my enemies, direct my way before you. Because there is no truth in their mouths; their heart is vain. Their throat is an open tomb, they deceive with their tongues. Judge them, O God. Let them fall through their counsels; according to the multitude of their impieties cast them out, for they have embittered you, O Lord. And may all those who hope in you be glad; they will rejoice for ever, and you will dwell among them, and all those who love your name will boast in you. Because you will bless the righteous; you have crowned him, O Lord, with your good pleasure.
Psalm 44
My heart has uttered a good Word. I tell my works to the King. My tongue is the pen of ready writer. You are lovely with a beauty beyond the children of men. Grace has poured from your lips, therefore God has blessed you for ever. Gird your sword on your thigh, O mighty warrior. In your splendour and beauty, draw your bow and prosper and reign in the cause of truth and meekness and justice, and your right hand will guide you wonderfully. Your throne, O God, is forever and ever; the sceptre of your Kingdom is a rod of justice. You have loved right and hated wrong, therefore God your God has anointed you with the oil of gladness beyond your fellows. Your garments are fragrant with myrrh, aloes and cassia, from the ivory palaces which gladden you. Kings’ daughters are in your train. The Queen stood at your right hand arrayed in gold wrought with many colours. Listen my daughter and see, and incline your ear. And forget your people and your father’s house. Then the King will desire your beauty, for he is your God and your shall worship him. And the daughter of Tyre will worship you with gifts. The richest of the people will entreat your favour. All the glory of the King’s daughter is within, though she is arrayed in tasselled gold, wrought with many colours. The virgins in her train will be brought to the King, those near her will be brought to you. They will be brought with joy and gladness, they will be led into the King’s temple. Instead of your fathers, sons are born to you. You shall make them rulers over all the earth. I will remember your name throughout all generations, therefore people will praise and thank you for ever and ever.
Psalm 45
God is our refuge and our power, a help in the afflictions that beset us greatly. Therefore we shall not be afraid when the earth is troubled, and mountains are removed into the heart of the sea. Their waters roared and were troubled, the mountains were troubled by his might. The surgings of the river delight the City of God; the Most High has sanctified his tabernacle. God is in the midst of her, and she will not be shaken; God will help her towards the morning. Nations were troubled, kingdoms tottered, he uttered his voice, the earth was shaken. The Lord of powers is with us, our helper is the God of Jacob. Come and see the works of God, the wonders he has done upon the earth, putting an end to wars as far as the ends of the earth. He will smash the bow and shatter the weapon, and burn the shields with fire. Be still, and know that I am God; I will be exalted among the nations, I will be exalted in the earth. The God of powers is with us, our helper is the God of Jacob.
Glory. Both now. Alleluia (x3), Lord, have mercy (x3).

Glory, and the Troparion.

Mary once with aged Joseph went to be enrolled in Bethlehem, for he was of David’s line; and she bore in her womb fruit unknown; the time for the birth was at hand, and there was no room in the inn; but the Cave proved a fair palace for the Queen. Christ is born, to raise up his image that had fallen.

Both now, and the Theotokion.

What shall we call you, O Full of grace? Heaven? For you made the Sun of justice dawn. Paradise? For you made the flower of incorruption blossom. Virgin? For you remained incorrupt. Pure Mother? For you held in your holy embrace a Son who is the God of all. Implore him that our souls may be saved.

Then we chant the following Idiomels.
Tone 8. By Sophronios, Patriarch of Jerusalem.

Bethlehem make ready; let the Manger be prepared; let the Cave receive. The truth has come, the shadow has passed away, and God has appeared among men from a Virgin, formed as we are and making divine what he has put on. And so Adam is renewed with Eve as they cry, ‘God’s good pleasure has appeared on earth to save our race’. (Twice, without any verse)
Verse: God will come from Theman, and the Holy One from a mountain overshadowed by forest.

Serbian Orthodox Slava Service

Blessing of the Festal Kolivo

Priest: Blessed is our Lord, always, now and forever, and unto ages of ages.

Reader: Amen.

Holy God, Holy Mighty, Holy Immortal One, have mercy on us (Thrice).

Glory to the Father and to the Son and to the Holy Spirit, now and ever and unto ages of ages. Amen.

O All-Holy Trinity have mercy on us; O Lord, wash away our sins; O Master, pardon our transgressions; O Holy One visit and heal our infirmities for Thy Name's sake.

Lord have mercy (Thrice).

Glory to the Father and to the Son and to the Holy Spirit, now and ever and unto ages of ages. Amen.

Our Father, Who art in heaven, hallowed be Thy Name. Thy Kingdom come, Thy will be done on earth, as it is in heaven. Give us this day our daily bread, and forgive us our debts as we forgive our debtors; and lead us not into temptation but deliver us from the evil one.

Priest: For Thine is the kingdom and the power and the glory, of the Father and of the Son and of the Holy Spirit, now and ever, and unto ages of ages.

Reader: Amen.

Then the Troparion and Kontakion i.e., the hymns praising the Saint who is being commemorated are chanted *

Priest: Let us pray to the Lord.

Reader: Lord have mercy.

Priest: O Lord, Thou hast created everything by Thy word, and Thou hast ordered the earth to produce various fruits for our enjoyment and nourishment; Thou hast so arranged that the three young men and Daniel who fed on the seeds in Babylon had more radiant faces than those who were brought up in luxury; bless Thou Thyself, O Most Gracious King, this wheat to which various fruits have been added, and sanctify the faithful ones who will taste of it, for Thy servants have offered this for Thy glory and in honour of the Saint (the name of the Saint being honored) whose memory we are honouring today, and of all the saints.

For Thou art the One Who blesseth and sanctifieth all and everything, O our Lord, and we offer praise to Thee, the God Who hath no beginning, together with Thine Only-Begotten Son and Thine All-Holy and Life-giving Spirit, now and ever, and unto ages of ages.

Reader: Amen.

Blessing of the Festal Kolach

Ιωάννου ερημίτου και 98 οσίων εν Κρήτη Πατέρων, Παράκλησις (7 Οκτωβρίου)

Εὐλογήσαντος τοῦ ἰερέως, τὸ Κύριε εἰσάκουσον, τὸ Θεὸς Κύριος, καὶ τὰ ἐπόμενα τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὐψωθείς ἐν τῶ Σταυρῷ.

Τὸν πολυάριθμον χορὸν τῶν Ὁσίων, τῶν ἐκλαμψάντων ἐν τῇ Κρήτῃ ἐνθέως, θερμῶς καθικετεύσωμεν βοῶντες πρὸς αὐτοὺς· Πολυτρόπων θλίψεων, καὶ ποικίλων κινδύνων, ἀσινεῖς τηρήσατε θεοφόροι Πατέρες, τοὺς ἀδιστάκτῳ πίστει καὶ στοργῆ, τῆ ἱερᾶ ὑμῶν σκέπῃ προστρέχοντας.

Δόξα.

Ὡς τοῦ Προδρόμου μιμητὴς Ἰωάννη, καὶ κοινωνὸς τῶν χαρισμάτων τοῦ Λόγου, ἐκ τοῦ σεπτοῦ πληρώματος τῆς χάριτος τῆς σῆς, δωρεὰν πρυτάνευσον, ἀρωγῆς σου τὸν πλοῦτον, καὶ τῆς προμηθείας σου τὴν θεόσδοτον χάριν, τοῖς αἰτουμένοις Πάτερ εὐλαβῶς, τῆς προστασίας σου τὴν ἐπισκίασιν.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσωμέν ποτε Θεοτόκε...

Ὁ ν΄ ψαλμός· καὶ ὁ κανὼν, οὗ ἡ ἀκροστιχίς· Πληθύς με σώζοις τῶν ἐν Κρήτῃ Ὁσίων. Γερασίμου.

Ωδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Πληθὺς πολυώνυμε καὶ σεπτή, τῶν διαλαμψάντων ἐν τῇ Κρήτῃ ἀσκητικῶς, πολύολβον χάριν οὐρανόθεν, τοῖς πολλαχῶς σε τιμῶσι χορήγησον.

Λαμπτῆρες ἀδύτου μαρμαρυγῆς, διὰ πολιτείας γεγονότες ἀγγελικῆς, φωτὸς οὐρανίου κληρονόμος, δι’ ἐναρέτου ζωῆς ἡμᾶς δείξατε.

Ἡ ἕνωσις ὄντως ἡ θεαυγής, ὑμῶν θεοφόροι, διεστώτων συναρμογῇ, καὶ σύστασις θείας συμφωνίας, πρόκειται πᾶσι σαφεῖ ὑποδείγματι.

Θαυμάτων τὴν χάριν πεπλουτηκώς, πάτερ Ἰωάννη, ὡς τῆς χάριτος θησαυρός, θαυμάστωσον θείας ἀρωγῆς σου, τοῖς σοῖς οἰκέταις τὴν θείαν ἐνέργειαν.

Θεοτοκίον.

Ὑψίστου ἀνάκτορον ὑψηλόν, ὕψωσον τὸν νοῦν μου, ἐκ κοπρίας τῆς τῶν παθῶν, καὶ πρὸς ἀπαθείας τὰς ὑψώσεις, Θεογγεννῆτορ ὑψόθεν με ἴθυνον.

Ωδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψίδος.

Συνδρομὴ μακαρία, ὡς ἀληθῶς ὤφθητε, Ὅσιοι Πατέρες ἐμφρόνως ὁμονοήσαντες, ὅθεν συνδράμετε, καὶ πρὸς ὁμόνοιαν θείαν, καὶ στεῤῥὰν ἑνότητα ἡμᾶς ἀγείρατε.

Μετανοίας τὴν τρίβον, τὴν τῆς ζωῆς εἴσοδον, οἷα ὁδηγοὶ πρὸς τὰ κρείττω ἐξωμαλίσατε, τοῖς προσιοῦσι ὑμῖν, οἱ τὴν στενὴν εὐθυπόρως, ἀτραπὸν ὁδεύσαντες Πατέρες Ὄσιοι.

Ἐπιβαίνων ὀσίως τοῖς Ἡλιοὺ ἴχνεσιν, ἐρημοπολίτης ἐδείχθης, θείῳ σου ἔρωτι, ὦ ‘Ἰωάννη σοφέ, ὅθεν κἀμὲ ἐρημίας, πάσης παραβάσεως ῥῦσαι καὶ σῶσόν με.

Θεοτοκίον.

Σωτηρίας κρηπίδα, καὶ ἀσφαλῆ ἄγκυρα, τὴν σὴν κραταιὰν προστασίαν, πλουτήσας Δέσποινα, οὐ δειλιάσω ποτέ, τὰς τοῦ ἐχθροῦ πανουργίας, ἀλλὰ τῆ δυνάμει σου τούτων ῥυσθήσομαι.

Διάσωσον, ἡ τῶν ἐν Κρήτῃ Ὁσίων χοροστασία, ἐκ παντοίων συμπτωμάτων καὶ θλίψεων, τοὺς ἀφορῶντας τῇ θείᾳ σου ἀντιλήψει.

Ἐπίβλεψον...

Εις Πάντας τους Αγίους, Παρακλητικός Κανών

(Εορτάζοντες την 9ην Κυριακήν από το Πάσχα)
(Ποιηθείς υπό αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου)
Μετά το, Κύριε εισάκουσον, και το, Θεός Κύριος ψάλλομεν τα παρόντα τροπάρια:
Ήχος δ’. Τη Θεοτόκω.
Αγίων Πάντων τους χορούς ευφημήσωμεν, των Ασωμάτων λειτουργών τα στρατεύματα, και Αποστόλων θείων τε Μαρτύρων τους χορούς, τους προ Νόμου άπαντας, και εν Νόμω προφήτας, Ιεράρχας άμα τε, και Οσίων τον δήμον, και Γυναικών Αγίων την πληθύν, αξιοχρέως αυτούς μακαρίζοντες.

Δόξα. Το αυτό.
Και νύν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δε διαφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ούκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου˙ σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν’. Και ψάλλεται ο Κανών των Αγίων Πάντων μεθ’ ευλαβείας.
Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Αρματηλάτην Φαραώ.
Τριάς αγία ιεραίς εντεύξεσιν, Αγίων Πάντων νυνί, σους αχρείους δούλους, οίκτειρον ελέησον, και βασιλείας ποίησον, κληρονόμους συν τούτοις, ως αν σε πάντες δοξάζομεν, και μη στερηθώμεν της δόξης σου.

Ο Μιχαήλ και Γαβριήλ οι πρόκριτοι, των Ασωμάτων Νοών, αι νοεραί τάξεις, στρατιαί ουράνιαι, μεθ’ ών και συ πιστότατε, της εμής ζωής φύλαξ, Χριστόν αεί ώ παρίστασθε, μέμνησθε πρεσβεύειν σηθήναί με.
Δόξα.
Πέτρε και Παύλε Ιωάννη πρόκριτε, θεολογίας πηγή, και ο λοιπός άπας, Αποστόλων σύλλογος, Μαρτύρων και Οσίων τε, και Αγίων απάντων, Χριστώ πρεσβεύειν μη παύσητε, υπέρ της εμής συγχωρήσεως.
Και νυν.
Εκ στειρευούσης κυηθείσα Πάναγνε, συ παραδόξως γαστρός, τίκτεις Θεόν Λόγον, υπέρ λόγον άφθορος, και μετά τόκον μείνασα, τούτον αεί δυσώπει, συν τοις σεπτοίς σου γεννήτορσιν, δούναί μοι πταισμάτων συγχώρησιν.

Ωδή γ’. Ο στερεώσας κατ’ αρχάς.
Εν τη δευτέρα σου Χριστέ, και φοβερά παρουσία, σύνταξόν με δεξιοίς σου προβάτοις, της ευκταίας σου φωνής, καταξιών ως εύσπλαγχνος, ταις των Αγίων Πάντων, πανευπροσδέκτοις δεήσεσι.

Της Θηβαΐδος ο βλαστός, ο Παύλος συν Αντωνίω, και Ευθύμιος συνάμα ο μέγας, Θεοδόσιος ομού, Σάββας, Εφραίμ, Ευθύμιος, και Ιωάσαφ πάντες, οι Όσιοι ευφημήσθωσαν.

Επιθυμίας βλαβεράς, θυμού δεινής ακηδίας, και παθών παντοδαπών ρύσασθέ με, Ιεράρχαι του Χριστού, Βασίλειε, Γρηγόριε, και ο χρυσούς την γλώτταν, και πάντες θείοι διδάσκαλοι.
Θεοτοκίον.
Η τετοκυία τον Χριστόν, αυτόν δυσώπει Παρθένε, συν Παρθένοις τε και Μάρτυσιν άμα, και Οσίαις γυναιξί, Ματρώνη, Θεοκτίστη τε, και ταις λοιπαίς αμνάσι, του οικτειρήσαι και σώσαί με.

Διάσωσον από κινδύνων σους δούλους, πληθύς αγίων απάντων, ότι τη θεία υμών σκέπη αεί προστρέχομεν, του ρυσθήναι παντοίας βλάβης.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Είτα γίνεται υπό του Ιερέως Αίτησις. Κάθισμα.

Οι –ΚΔ’ Χαιρετιστήριοι οίκοι εις την Υπεραγία Θεοτόκον την Απαλύνουσα τας σκληράς καρδίας.

Μετάφραση από τα ρώσικα

Απολυτίκιον

Απάλυνον τας σκληράς καρδίας ημών Θεοτόκε και σβέσον  τας επιθέσεις των μισούντων ημάς και λύσον πάσας τας στεναχωρίας της ψυχής ημών. Ότι ορώντες την Αγίαν Εικόνα Σου πληρούμεθα λύπης εκ των βασάνων και της στοργής Σου δι’ ημας και ασπαζόμεθα τας πληγάς Σου’ πληρούμεθα τρόμου δια τα βέλη τα πληγώνοντα Σε. Μήτηρ της Στοργής συμφώνως της σκληρότητος των καρδιών ημών είθε να μην απολεσθώμεν εκ της σκληρότητος των καρδιών των πλησίον ημών, ότι Συ εί αληθώς η Απαλύνουσα τας σκληράς καρδίας.

Κοντάκιον

Βοώμεν εγκαρδίως τη εκλελεγμένη Παρθένω Μαρία ανωτέρα εκ πασών των θυγατέρων της γης, Μήτερ του Υιού του Θεού, τον δίδοντα σωτηρίαν τω κόσμω. Επίβλεψον τον βίον ημών τον πλήρη παντοειδών θλίψεων και ενθυμού της θλίψεως του πόνου, των οποίων υπέφερας ως γεννηθέσα τη γη μεθ’ ημών και ποίησον μεθ’ ημάς συμφώνως τη ευστόργω καρδία Σου, ίνα κράζομεν Σοι’ Χαίρε πολυοδυνόμενη Μήτερ, του Θεού, τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.

Άγγελος ανήγγειλε την γέννησιν του Σωτήρος του κόσμου τοις ποιμένοις εν Βηθλεέμ (εκ. γ’) και συν τω πλήθει των ουρανίων ταγμάτων υμνούντων τω Θεώ ψαλλόντων: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία1». Αλλά Συ Μήτερ του Θεού, μηδενί τόπω έχουσα ίνα κλίνης την κεφαλήν Σου, ότι ουχ υπήρχε δώμα, εγέννησας τον πρωτότοκον Υιόν Σου εν σπηλαίω, τυλίττουσα Αυτόν εν σπαργάνοις, Θέτοντας Τον εν πάχνη. Γνώντες τον πόνον εν τη καρδία Σου, βοώμεν Σοι ούτως ‘

 Χαίρε, ότι εθέρμανας τη ανάσα Σου τον πολυαγαπημένον Υιόν Σου.

 Χαίρε, ότι ενετύλιξας το θείον Παιδίον εν σπαργάνοις.

 Χαίρε, ότι έθρεψας τω γάλακτί Σου, τον βαστάζοντα τα σύμπαντα.

 Χαίρε, ότι μετέτρεψας τω σπήλαιον εις θρόνων.

 Χαίρε, ότι εποίησας τον θρόνον Σου επί των Χερουβίμ.

 Χαίρε, ότι έμεινας παρθένος εν τη γεννήσει και μετά την γέννησιν.

 Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και     απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.

Βλέπωντες το αιώνιον Παιδίον εσπαργανωμένον και κοιτώμενον εν πάχνη, οι ποιμένες της Βηθλεέμ ήλθον ίνα προσκυνήσωσιν Αυτόν και ίνα αφηγηθώσι ότι οι Άγγελοι είπον αυτοίς περί του Παιδίου. Αλλά η Παναγία φύλαττε πάντα ταύτα εν τη καρδία Της. Και μετά την παρέλευση οκτώ ημερών ο Ιησούς επεριτεμνήθη, συμφώνως τω νόμω του Ισραήλ, ως άνθρωπος. Υμνώντας την ταπείνωνσιν και την υπομονήν Σου, Θεοτόκε ψάλλομεν τω Παναγάθω Αιώνιω Θεώ.

Αλληλούια.

Γνώσιν έχοντες θεϊκήν και φυλάττοντες τον Νόμον Τοτ, παρελθόντων των ημερών του καθαρισμού Του, οι γονείς οδήγησον τον Ιησούν τη Ιερουσαλήμ, ίνα παρουσιάσωσι Αυτόν ενώπιον του Κυρίου και προσφέρουσι θυσίαν υπέρ Αυτού συμφώνως προς τον νόμον του Κυρίου. Αλλά υμνώμεν Σε Θεοτόκε ούτως..

Χαίρε, ότι οδήγησας τη Ιερουσαλήμ τον του σύμπαντος Δημιουργόν ίνα εκπληρώσεις τον Νόμον.

Χαίρε, ότι συνήντησας εκεί εν χαρά τον θεοδόχον Συμεών.

Χαίρε, Συ Πάναγνη και Ευλογημένη εν γυναιξί.

Χαίρε, ότι εν ταπεινώσει έφερας τον Σταυρόν Σου κεκοσμημένον εν θλίψεσι.

Χαίρε, ότι ουδέποτε παρήκουσας το θέλημα του Θεού.

Χαίρε, ότι απεκάλυψας εαυτόν ως πρότυπον υπομονής και ταπεινώσεως.

Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.

Akathistos (The Akathist Hymn)

(probably by St. Romanos the Melodist)
 Prooimion
For thee, Mother of God, champion and leader,
I, thy city that has been freed from terrors,
Record the prize of victory as a thank offering.
Since thou hast irresistible might,
Free me from dangers of all sorts
That I may call out to thee,
"Hail, bride unwed."
 Strophe 1

Ιερά Παράκλησις Αγίου Νικολάου Πλανά. (2 Μαρτίου)

Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νύν και αεί και ειςτους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΨΑΛΜΟΣ  142^ος

  Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου˙ εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ  με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου˙ η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι,  ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον˙ δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία˙ ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.  

Τροπάριον Ήχος δ’. Ο Υψωθείς.

Τω θεοφόρω Νικολάω προσέλθωμεν οι εν ανάγκαις, ασθενείαις και θλίψεσι, την παρ’ αυτού βοήθειαν αιτούντες εκ ψυχής˙ παρρησίαν έχει γαρ προς Χριστόν τον σωτήρα και αυτού το έλεος επισπάται αφθόνως τοις αιτουμένοις χάριν εκ Θεού, πίστει βαθεία, εις όνησιν εύκαιρον.

Δόξα. Και νύν.

Oυ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι˙ ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δε διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους; Ούκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου˙ σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

ΨΑΛΜΟΣ Ν 50^ος

Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου˙ Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας˙ τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι˙ πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην˙ αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου˙ αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν˙ ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον˙ καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ου η ακροστιχίς: «Αγίω Νικολάω Πλανά ικεσία Νικοδήμου Π(ατρών)».

Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Αγρύπνους ευχάς σου, Πάτερ Πλανά, Κυρίω προσάγων, ηγιάσθης ως εκλεκτός λειτουργός των θείων μυστηρίων˙ νυν δε ευχέτην ημών σε κεκτήμεθα.

Γινώσκοντες πρέσβυν σε προς Θεόν, ικέσιον ύμνον αναμέλπομεν εκτενώς˙ σκέπε τους τελούντας εκ κινδύνοις, και ταις πρεσβείαις σου, Πάτερ, διάσωσον.

Ιλέωσαι άγιε τον Χριστόν, οργής εκλυτρώσαι και κακώσεως και φθοράς, τους περιπεσόντας αμαρτίαις, ας δια σώματος έκαστος έπραξεν.

Θεοτοκίον.

Ωράϊσμα, κλέος, δόξα, σεπτή Δέσποινα του κόσμου, Παναγία Μήτηρ Θεού, δέξαι παρακλήσεις ικετών σου, και τω Υιώ και Θεώ σου προσάγαγε.

Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.

Νικολάου τους πόδας υπέρ την γην έβλεπον, έκθαμβοι οι άκακοι παίδες και διηγήσαντο, δόξαν ουράνιον φωτός ακτίστου εκλάμπειν, περιρρέειν δ’  άνωθεν τούτον δεόμενον.

Ιερεύς του Υψίστου, Πάτερ Νικόλαε γέγονας, κλήσιν ουρανίαν εδέξω και ηκολούθησας˙ ως δ’ εμνημόνευες ονομαστί των σων τέκνων, και ημών νύν μνήσθητι της παρακλήσεως.

Καθαράς εκ καρδίας ιερουργών Άγιε, ως νυχθημερόν ούκ επαύσω Χριστώ δεόμενος, και νυν ικέτευε, Πάτερ Πλανά ταις ευχαίς σου, δούναι τον Φιλάνθρωπον πάσιν ων χρήζομεν.

Θεοτοκίον.

Όλος ήν εν τοις κάτω, και εκ των άνω αχώριστος, Λόγος απερίγραπτος ήλθε, σώσαι τον άνθρωπον˙ Συ δε Πανάχραντε, του Αχωρήτου η χώρα, σκέπε, φρούρει, φύλαττε ημάς τη σκέπη σου.

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου, Πανοικτίρμον, Νικολάου Πλανά ευχαίς, οσίου πατρός ημών, ώ έδωκας πολλήν προς Σε παρρησίαν.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε, Θεοτόκε, επί την οικτράν αναξίων ημών παράκλησιν, συν πάτρωνι Νικολάω ευχέτη.

Αίτησις και μνημόνευσις υπό του ιερέως˙ μεθ’ ήν ψάλλεται το ακόλουθον˙

 Κάθισμα Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή.

Πρεσβείαν θερμήν αιτούμεθα, μακάριε, ποιήσαι Χριστώ υπέρ των προστρεχόντων σοι˙ ιερέ Νικόλαε, εκτενώς Υπεράγαθον αίτησαι, ως παρρησίαν έχων προς Αυτόν, ελέους τυχείν τους ανυμνούντάς σε.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ

             Διά  τήν  ἐν  Ῥόδῳ  ὁμώνυμον  Ἱεράν  Μονήν

Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου.

Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ᾿ ὃ τὸ Θεὸς Κύριος μετά ταῶν στίχων αὐτοῦ καὶ τὰ κάτωθι Τροπάρια.

Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς τὸν Δεσπότην τῶν ἁπάντων τεκοῦσα, Παραμυθία Παναγία Παρθένε, παραμυθίαν δίδου καὶ βοήθειαν, πᾶσι τοῖς προσπίπτουσι, τῇ σεπτῇ Σου Εἰκόνι, ἥνπερ ἐχαρίτωσας, ἐνεργείᾳ ἀΰλῳ· καὶ πειρασμῶν καὶ νόσων καὶ παθῶν, ἡμᾶς ἀπάλαττε πάντοτε Δέσποινα.

Δόξα. Ὅμοιον.

Ὡς ἐλυτρώσω πειρατῶν τῆς μανίας, Βατοπαιδίου τὴν ἁγίαν Μονήν Σου, ἐκ τῆς σεπτῆς Εἰκόνος σου φωνήσασα, οὕτω πάσης θλίψεως καὶ παντοίων κινδύνων, ῥύου ἡμᾶς Δέσποινα, τῇ θερμῇ ἀρωγῇ σου· παραμυθίαν γάρ σε ἀληθῆ, καὶ προστασίαν κεκτήμεθα, Ἄχραντε.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν´ (50) Ψαλμός καὶ ὁ Κανὼν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς· «Παραμύθει ἡμᾶς ὦ Παρθένε. Γερασίμου».

Ὠδὴ α´. Ἦχος πλ. δ´. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Πηγὴ εὐσπλαγχνίας τῆς θεϊκῆς, Κεχαριτωμένη, τὰς δεήσεις καὶ τὰς φωνάς, προσδέχου ἡμῶν Παραμυθία καὶ πολυτρόπων ἡμᾶς ῥῦσαι θλίψεων.

Ἀγγέλων ὑπάρχουσα Βασιλίς καὶ πάντων ἀνθρώπων, σωτηρία καὶ προσφυγή καὶ παραμυθία, Θεοτόκε, ἐν πάσῃ θλίψει ἡμᾶς παραμύθησαι.

Ῥυσθέντες τῆς πάλαι ἐπιδρομῆς, Ἁγνὴ Θεοτόκε, ἐκβοῶμέν Σοι ἐκ ψυχῆς· πάσης ἀπειλῆς ἐπερχομένης, Παραμυθία ἡμᾶς ἀπολύτρωσαι.

Ἀφθόρως τεκοῦσα τὸν Ποιητήν, Κεχαριτωμένη, Ἀειπάρθενε Μαριάμ, φθορᾶς παθημάτων καὶ κινδύνων, ταύτην τὴν μάνδραν σου φύλαττε ἄτρωτον.

Ὠδὴ γ´. Οὐρανίας ἀψῖδος.