Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Akathistos (The Akathist Hymn)


(probably by St. Romanos the Melodist)
 Prooimion
For thee, Mother of God, champion and leader,
I, thy city that has been freed from terrors,
Record the prize of victory as a thank offering.
Since thou hast irresistible might,
Free me from dangers of all sorts
That I may call out to thee,
"Hail, bride unwed."
 Strophe 1

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Ιερά Παράκλησις Αγίου Νικολάου Πλανά. (2 Μαρτίου)

Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νύν και αεί και ειςτους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
ΨΑΛΜΟΣ  142ος
  Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου˙ εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ  με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου˙ η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι,  ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον˙ δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία˙ ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.  

Τροπάριον Ήχος δ’. Ο Υψωθείς.
Τω θεοφόρω Νικολάω προσέλθωμεν οι εν ανάγκαις, ασθενείαις και θλίψεσι, την παρ’ αυτού βοήθειαν αιτούντες εκ ψυχής˙ παρρησίαν έχει γαρ προς Χριστόν τον σωτήρα και αυτού το έλεος επισπάται αφθόνως τοις αιτουμένοις χάριν εκ Θεού, πίστει βαθεία, εις όνησιν εύκαιρον.
Δόξα. Και νύν.

Oυ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι˙ ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δε διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους; Ούκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου˙ σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
ΨΑΛΜΟΣ Ν 50ος
Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου˙ Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας˙ τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι˙ πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην˙ αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου˙ αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν˙ ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον˙ καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ου η ακροστιχίς: «Αγίω Νικολάω Πλανά ικεσία Νικοδήμου Π(ατρών)».
Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.
Αγρύπνους ευχάς σου, Πάτερ Πλανά, Κυρίω προσάγων, ηγιάσθης ως εκλεκτός λειτουργός των θείων μυστηρίων˙ νυν δε ευχέτην ημών σε κεκτήμεθα.

Γινώσκοντες πρέσβυν σε προς Θεόν, ικέσιον ύμνον αναμέλπομεν εκτενώς˙ σκέπε τους τελούντας εκ κινδύνοις, και ταις πρεσβείαις σου, Πάτερ, διάσωσον.

Ιλέωσαι άγιε τον Χριστόν, οργής εκλυτρώσαι και κακώσεως και φθοράς, τους περιπεσόντας αμαρτίαις, ας δια σώματος έκαστος έπραξεν.

Θεοτοκίον.
Ωράϊσμα, κλέος, δόξα, σεπτή Δέσποινα του κόσμου, Παναγία Μήτηρ Θεού, δέξαι παρακλήσεις ικετών σου, και τω Υιώ και Θεώ σου προσάγαγε.
Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.
Νικολάου τους πόδας υπέρ την γην έβλεπον, έκθαμβοι οι άκακοι παίδες και διηγήσαντο, δόξαν ουράνιον φωτός ακτίστου εκλάμπειν, περιρρέειν δ’  άνωθεν τούτον δεόμενον.
Ιερεύς του Υψίστου, Πάτερ Νικόλαε γέγονας, κλήσιν ουρανίαν εδέξω και ηκολούθησας˙ ως δ’ εμνημόνευες ονομαστί των σων τέκνων, και ημών νύν μνήσθητι της παρακλήσεως.

Καθαράς εκ καρδίας ιερουργών Άγιε, ως νυχθημερόν ούκ επαύσω Χριστώ δεόμενος, και νυν ικέτευε, Πάτερ Πλανά ταις ευχαίς σου, δούναι τον Φιλάνθρωπον πάσιν ων χρήζομεν.
Θεοτοκίον.
Όλος ήν εν τοις κάτω, και εκ των άνω αχώριστος, Λόγος απερίγραπτος ήλθε, σώσαι τον άνθρωπον˙ Συ δε Πανάχραντε, του Αχωρήτου η χώρα, σκέπε, φρούρει, φύλαττε ημάς τη σκέπη σου.

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου, Πανοικτίρμον, Νικολάου Πλανά ευχαίς, οσίου πατρός ημών, ώ έδωκας πολλήν προς Σε παρρησίαν.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε, Θεοτόκε, επί την οικτράν αναξίων ημών παράκλησιν, συν πάτρωνι Νικολάω ευχέτη.
Αίτησις και μνημόνευσις υπό του ιερέως˙ μεθ’ ήν ψάλλεται το ακόλουθον˙
 Κάθισμα Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείαν θερμήν αιτούμεθα, μακάριε, ποιήσαι Χριστώ υπέρ των προστρεχόντων σοι˙ ιερέ Νικόλαε, εκτενώς Υπεράγαθον αίτησαι, ως παρρησίαν έχων προς Αυτόν, ελέους τυχείν τους ανυμνούντάς σε.