Μία καλοκαιρινή συνταγή που προκαλεί θύμησες της
παιδικής μας ηλικίας.
Το παραδοσιακό
βύσσινο γλυκό του κουταλιού συνδυάζεται υπέροχα με γιαούρτι, κλασσικό παγωτό
καϊμάκι, αλλά και με cheese cake.
Για το Βύσσινο γλυκό του κουταλιού θα χρειαστούμε:
1 κιλό βύσσινα,
½ κιλό ζάχαρη,
½ λίτρο νερό.
Εκτέλεση:
Αρχικά βγάζουμε προσεκτικά τα κουκούτσια από τα βύσσινα. Πλέον υπάρχουν και ειδικά εργαλεία που διευκολύνουν αυτήν την ενέργεια. Καλό θα ήταν να φορέσετε γάντια, διότι τα βύσσινα θα βάψουν τα χέρια σας.
Τα βάζουμε σε κατσαρόλα με τη ζάχαρη και το νερό και τα βράζουμε μέχρι να δέσει το σιρόπι τους. Όταν το γλυκό κρυώσει, βάζουμε τα βύσσινα σε γυάλινα βάζα και από πάνω ρίχνουμε όσο σιρόπι χρειάζεται. Το υπόλοιπο το βάζουμε σε μπουκάλια για βυσσινάδα.
Πριν από δεκαετίες, εποχή που οι νοικοκυρές δεν άφηναν τίποτε να πάει χαμένο, τοποθετούσαν τα κουκούτσια και λίγους καρπούς από τα βύσσινα σε ένα μπουκάλι το οποίο γέμιζαν με κονιάκ, προσέθεταν ζάχαρη και ξύλο κανέλας και το έβαζαν στον ήλιο για περίπου είκοσι μέρες. Με αυτόν τον τρόπο είχαν ένα παραδοσιακό σπιτικό λικέρ βύσσινο.
Σήμερα, αυτήν την μέθοδο δεν την χρησιμοποιούν. Συνήθως βάζουν το βύσσινο και τη ζάχαρη σε αλλεπάλληλες στρώσεις στο γυάλινο βάζο, και το αφήνουν στον ήλιο, ενώ ανακινούν δυο-τρεις φορές σε αυτό το διάστημα.
Στη συνέχεια, προστίθεται το κονιάκ και η κανέλα και μένει στον ήλιο για είκοσι μέρες ακόμη. Όποια μέθοδο κι αν προτιμήσετε, καλή απόλαυση.
Για το Βύσσινο γλυκό του κουταλιού θα χρειαστούμε:
1 κιλό βύσσινα,
½ κιλό ζάχαρη,
½ λίτρο νερό.
Εκτέλεση:
Αρχικά βγάζουμε προσεκτικά τα κουκούτσια από τα βύσσινα. Πλέον υπάρχουν και ειδικά εργαλεία που διευκολύνουν αυτήν την ενέργεια. Καλό θα ήταν να φορέσετε γάντια, διότι τα βύσσινα θα βάψουν τα χέρια σας.
Τα βάζουμε σε κατσαρόλα με τη ζάχαρη και το νερό και τα βράζουμε μέχρι να δέσει το σιρόπι τους. Όταν το γλυκό κρυώσει, βάζουμε τα βύσσινα σε γυάλινα βάζα και από πάνω ρίχνουμε όσο σιρόπι χρειάζεται. Το υπόλοιπο το βάζουμε σε μπουκάλια για βυσσινάδα.
Πριν από δεκαετίες, εποχή που οι νοικοκυρές δεν άφηναν τίποτε να πάει χαμένο, τοποθετούσαν τα κουκούτσια και λίγους καρπούς από τα βύσσινα σε ένα μπουκάλι το οποίο γέμιζαν με κονιάκ, προσέθεταν ζάχαρη και ξύλο κανέλας και το έβαζαν στον ήλιο για περίπου είκοσι μέρες. Με αυτόν τον τρόπο είχαν ένα παραδοσιακό σπιτικό λικέρ βύσσινο.
Σήμερα, αυτήν την μέθοδο δεν την χρησιμοποιούν. Συνήθως βάζουν το βύσσινο και τη ζάχαρη σε αλλεπάλληλες στρώσεις στο γυάλινο βάζο, και το αφήνουν στον ήλιο, ενώ ανακινούν δυο-τρεις φορές σε αυτό το διάστημα.
Στη συνέχεια, προστίθεται το κονιάκ και η κανέλα και μένει στον ήλιο για είκοσι μέρες ακόμη. Όποια μέθοδο κι αν προτιμήσετε, καλή απόλαυση.
