Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018

Ακολουθία Αγίου Παρθενίου νέο-ιερομάρτυρος του εν Πάτμω. ( 17 Ιουνίου)


(Χ. Μπούσιας, 2003)

ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Μετ τν Προοιμιακόν, ες τ Κύριε κέκραξα, στμεν στίχους δ΄, κα ψάλλομεν στιχηρ Προσόμοια. χος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες
Παρθένιε Πάτερ ερέ, νήσου Πάτμου βλάστημα, τ Ζωοδόχ νήγειρας, Πηγ περίδοξος, μάνδραν νν ν κόλποις, χουσα τν τάφον σου, κα θήκη τν πανσέπτων λειψάνων σου, ς λβον συλον, κα τιμσαν μελωδήμασι, μελιῤῥύτοις, τν πάνσεπτον μνήμην σου.

Παρθένιε Μάρτυς θαυμαστέ, ν στέροις τεσιν, γαρ υἱῶν διεσκέδασας, δεινν σκοτόμαιναν, κα πικρς βασάνους, σπερ λλου πάσχοντος, πέμεινας κοπν γενειάδος σου, δεινν ξόρυξιν, φθαλμν σου κα πάλειψιν, δι’ λαίου, πληγν σου φε ζέοντος.

Παρθένιε τάφον σου σεπτόν, κα λειψάνων θήκην σου, τν χαριτόβρυτον παντες, κατασπαζόμενοι, ν τς Ζωοδόχου, τ Μον πληρούμεθα, χαρίτων μυστικς θείου Πνεύματος, Οπερ πολύτιμον, σκεος Πάτερ χρημάτισας, θλοφόρε, πανένδοξε πίστεως.

Παρθένιε Μάρτυς καρτερς, πόνους καθυπέμεινας, δυνηρος τς θλήσεως, π τς καράς σου, πεπυρακτωμένον, σκεος ες δακτύλους σου, καλάμων αχμηρν μάκαρ μπηξιν, ναπέμπων, Χριστ τ Σωτρί σου.

Δόξα. χος β΄.
Λελαμπρυσμένος αμασι μαρτυρίου, νλθες ες πόλον Χριστ συναγάλλεσθαι, νέε ερομάρτυς Παρθένιε, ταμς γρ χερσ βασανισθες νόμων, ερωσύνης σου ποδρες μάτιον πορφύρωσας, αμάτων σου είθροις πανσεβάσμιε, κλινς ον πομείνας χθρν τν κακότητα, κληρονόμος γέγονας τς τν ορανν βασιλείας, ς κα μς ξίωσον τος νυμνοντας τν μνήμην σου.

Κα νν. Θεοτοκίον.
Τν πσαν λπίδα μου...

πότιχα. χος β΄. Οκος το φραθ.
Χαίροις τ νεαυγές, τς νήσου Πάτμον στρον, Παρθένιε τρισμάκαρ, βολας καταυγάσας, αμάτων σου τ σύμπαντα.

Στ.: Δίκαιος ς φονιξ νθήσει κα σε κέρδος ν τ Λιβάν πληθυνθήσεται.
Χαίροις γαρ υἱῶν, πομεινας μένος, δι το Χριστο τν κλσιν, Μονς τς Ζωοδόχου, Πηγς δομτορ νθεε.

Στ.: Ο ερες Σου Κύριε νδύσονται δικαιοσύνην κα ο σιοί Σου γαλλιάσει γαλλιάσονται.
Θήκην τν εράν, τν σν λειψάνων Πάτερ, Παρθένιε ς λβον, τίμητον κατέχει, σεμνεον δόμησας.
Δόξα. Τριαδικόν.
Πάτερ σν τ Υἱῷ, κα Πνεύματι γί, Τρις περαγία, δοξάζομεν Σν κράτος, φαιδρος ψαλμος κα σμασι,

Κα νν. Θεοτοκίον.
Χαίροις Μτερ Θεο, Πηγ Ζωοδόχος, ες ν λαμπρν σεμνεον, δόμησεν ν Πάτμ, θλητς Παρθένιος.

Νν πολύεις. Τρισάγιον.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄. Τν συνάναρχον Λόγον.
ερόθλε Πάτερ σεπτ Παρθένιε, Πατμίων καύχημα θεον, κα Ζωοδόχου Πηγής, τς Μονς δομτορ πάνσεπτε τιμντές σε, Νεομαρτύρων ς φανόν, παμφα κα ερόν, κοσμήτορα ερέων, θεοπειθες σου πρεσβείας, πρς τν Σωτρα ξαιτούμεθα.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Χαρε πύλη Κυρίου διόδευτος, χαρε τεχος κα σκέπη τν προστρεχόντων ες σέ, χαρε χείμαστε λιμν κα πειρόγαμε, τεκοσα ν σαρκ τν Ποιητήν σου κα Θεόν, πρεσβεύουσα μ λλείπς, πρ τν νυμνούντων, κα προσκυνούντων τν Τόκον σου.

πόλυσις.
ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Μετ τν Προοιμιακόν, τ Μακάριος νήρ, ες δ τ Κύριε κέκραξα, στμεν στίχους στ΄, κα ψάλλομεν τ ξς Προσόμοια. χος α΄. Τν ορανίων ταγμάτων.
μπορικς κυβερνήτην νης τ πρότερον, κα ετα μονοτρόπων, ποδηγν εσχημόνως, Παρθένιον τν θεον δετε πιστοί, εφημήσωμεν κράζοντες· μς πριάσθαι ξίωσον τιμαλφές, φθαρτότητος μπόρευμα.

Τν διαθέσαντα πλοτον ατο τν έοντα, πρς τν ἀῤῥεύστων κτσιν, νυμνήσωμεν πόθ, Παρθένιον σεμνείου περικλεος, νθεώτατον κτίτορα, τς Ζωοδόχου ν Πάτμ κλειν Πηγς, τν γγέλοις νν συγχαίροντα.

ρθοδοξίας τν νέον κα παμφαέστατον, στέρα τν ν Πάτμ, νατείλαντα ρτι, Παρθένιον τν πάνυ θεοπρεπς, ο πιστο εφημήσωμεν, ς καταυγάσαντα πάντας μαρμαρυγας, εσεβείας κα θλήσεως.

Δετε Πατμίων ο δμοι γκωμιάσωμεν, τς νήσου ταύτης γόνον, κα δομήτορα θεον, Μονς τς Ζωοδόχου κόσμου Πηγς, θεοφόρον Παρθένιον, μολογίας λαβόντα θλητικς, νίκης στέφανον χρυσόπλοκον.

Τν τν λειψάνων σου θήκην τν θαυματόβρυτον, τν ωμένην πάντας, τος πυρέσσοντας τάχος, ν μάνδρ Ζωοδόχου δετε Πηγς, εσεβς σπαζόμενοι, σχύος μφω δυνάμεως κα χαρς, ορανίου μπιπλάμεθα.

Πάτερ Παρθένιε πόνους πικρος θλήσεως, φε πεπυρακτωμένου, π τς κεφαλς σου, γγείου καμα ποκοπήν, γενειάδος σου πάντιμε, κα κατωδύνους ακίας ς ληθς, καθυπέμεινας μακάριε.

Δόξα. χος πλ. β΄.
Τν πλουτισμν δι’ ργων γαθν προκρίναντα, το φημέρου πλουτισμο κα τρυφς τς εούσης, Παρθένιον τν οίδιμον μολογητν εφημήσωμεν, ξιωθες γρ καθυπομεναι βασάνους δι Χριστο τν κλσιν, μολογητας κα Μάρτυσι συνηριθμήθη ν πόλ δόξης, νθα τ Θεανθρώπ πρεσβεύει πρ τν τιμώντων, ατο τ παλαίσματα.

Κα νν. Θεοτοκίον.
Τίς μ μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μ νυμνήσει σου τν λόχευτον τόκον; γρ χρόνως κ Πατρς κλάμψας Υἱὸς μονογενής, ατός κ σο τς γνς προλθεν, φράστως σαρκωθείς, φύσει Θες πάρχων, κα φύσει γενόμενος νθρωπος δι' μς, οκ ες δυάδα προσώπων τεμνόμενος, λλ' ν δυάδι φύσεων, συγχύτως γνωριζόμενος. Ατν κέτευε, σεμν Παμμακάριστε, λεηθναι τς ψυχς μν.

Εσοδος. Φς λαρόν. Προκείμενον τς μέρας. Κα τ ναγνώσματα.

Παροιμιν τ νάγνωσμα (κεφ. δ΄ 10-19)
κουε υέ, κα δέξαι μος λόγους κα πληθυνθήσεται τη ζως σου, να σοι γένωνται πολλα δο βίου, δος γρ σοφίας διδάσκω σε, μβιβάζω δέ σε τροχιας ρθας. Ἐὰν γρ πορεύη, ο συγκλεισθήσεταί σου τ διαβήματα, ἐὰν δ τρέχης ο κοπιάσεις. πιλαβο μς παιδείας, μ φς, λλα φύλαξον ατν σεαυτ ες ζωήν σου. δος σεβν μ πέλθης, μηδ ζηλώσης δος παρανόμων, ν ν τόπ στρατοπεδεύσωσι, μ πέλθης κε, κκλινον δ π’ ατν κα παράλλαξον. Ο γαρ μ πνώσωσιν, ἐὰν μ κακοποιήσωσιν, φήρηται πνος ατν κα ο κοιμνται. Οδε γρ σιτονται στα σεβείας, ονω δ παρανόμ μεθύσκονται. Α δ δο τν δικαίων μοίως φωτ λάμπουσι, προπορεύονται κα φωτίζουσιν, ως κατορθώση μέρα. Α δ δο τν σεβν σκοτειναί, οκ οδασι πς προσκόπτουσιν.

Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα (κεφ. α΄ 1-10)
γαπήσατε δικαιοσύνην, ο κρίνοντες τν γν, φρονήσατε περ το Κυρίου ν γαθότητι κα ν πλότητι καρδίας ζητήσατε αυτόν, τι ερίσκεται τος μ πειράζουσιν ατόν, μφανίζεται δ τος μ πιστοσιν ατ. Σκολιο γρ λογισμοί, χωρίζουσιν π Θεο, δοκιμαζομένη τε δύναμις λέγχει φρονας. τι ες κακότεχνον ψυχήν, οκ εσελεύσεται σοφία, οδ κατοικήσει ν σώματι καταχρέω μαρτίας, γιον γρ πνεμα παιδείας φεύξεται δόλον κα παναστήσεται π λογισμν συνέτων κα λεγχθήσεται πελθούσης δικίας. Φιλάνθρωπον γρ πνεμα σοφίας κα οκ θωώσει βλάσφημον π χειλέων ατο, τι τν νεφρν αυτο, μάρτυς Θεός, κα τς καρδίας ατο πίσκοπος ληθής, κα τς γλώσσης κουστής, τι πνεμα Κυρίου πεπλήρωκε τν οκουμένην κα τ συνέχον τ πάντα γνσιν χει φωνς. Δι τοτο φθεγγόμενος δικα οδες μ παροδεύση ατν λέγχουσα δίκη. ν γρ διαβουλίοις σεβος ξέτασις ατο, τι ος ζηλώσεως κροται τ πάντα κα θρος γογγυσμν οκ ποκρύπτεται.

Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα.(δ´ 7-15).
Δίκαιος, ἐὰν φθάσ τελευτσαι, ν ναπαύσει σται. Γρας γρ τίμιον ο τ πολυχρόνιον, οδ ριθμ τν μεμέτρηται. Πολι δέ στι, φρόνησις νθρώποις, κα λικία γήρως, βίος κηλίδωτος. Εάρεστος Θε γενόμενος, γαπήθη· κα ζν μεταξ μαρτωλν, μετετέθη. ρπάγη, μ κακία λλάξ σύνεσιν ατο, δόλος πατήσ ψυχν ατο. Βασκανία γρ φαυλότητος μαυρο τ καλά, κα εμβασμς πιθυμίας μεταλλεύει νον κακον. Τελειωθες ν λίγ, πλήρωσε χρόνους μακρούς· ρεστ γρ ν Κυρί ψυχ ατο· δι τοτο σπευσεν κ μέσου πονηρίας. Ο δ λαο δόντες κα μ νοήσαντες, μηδ θέντες π διανοί τ τοιοτον, τι χάρις κα λεος ν τος σίοις ατο, κα πισκοπ ν τος κλεκτος ατο.


Λιτή. χος α΄.
Τν πλοτον κα κοσμικν τύρβην ρνησάμενον, κα μοναδικς πολιτείας κολουθήσαντα τρίβοις, Παρθένιον τν Πάτμιον ο πιστο μακαρίσωμεν. Οτοι γρ σάγγελον  πιδειξάμενος πολιτείαν, κα ρετν τας δέαις τν ατο σκητικν γωγν λαμπρύνας, Μονν τ Ζωοδόχ Πηγ περίλαμπρον δόμησε. Πολλος ον θύνας πρς σωτηρίαν, κα μολογίας κατακοσμηθες στεφάν, χάριν ερεν ατεσθαι παρ Θεο, τν θεον μν λασμν κα τ μέγα λεος.

χος β΄.
Τ Εαγγέλιον το Θεο ερουργήσας λόγοις κα πράξεσι, τος ν δουλεί Πατμίοις τελοσι, τς νωθεν σοφίας μυσταγωγς πεφάνθης, ερώτατε Παρθένιε. Σ γρ το Σωτρος τ νομα ετόλμως μολογήσας, τος κγόνους τς γαρ κατήσχυνας σ νστάσει, κα προθύμως καθυπέμεινας πρ τς εσεβείας βασάνους. Δι κα ξιοχρέως χάριν λαβες ς πόνων σου αντιμίσθιον, ποπτεύειν ψόθεν τος μνοντάς σε, κα περιφρουρεν τος τελοντας τν εισέβαστον μνήμην σου.

χος γ΄.
Τ θεοπρεπ σου ζων λαμπροτέραν πειργάσω, τος πρ τς εσεβείας σκάμμασιν, ερόαθλε Παρθένιε. Θεί γρ ζήλ κινούμενος, πρ τς το Πλαστουργο σου γάπης, πόνοις πλείστοις σεαυτν ξέδωκας. Κα ν βασάνοις ριστεύσας, κληρονόμος Θεο κα συγκληρονόμος Χριστο γέγονας, διαλείπτως Ατ πρεσβεύων πρ τν ψυχν μν.

χος δ΄.
Σταθηρς βαστάσας τος οακας τς το Θεολόγου μάνδρας, κα μόχθοις τρύτοις δομήσας τ Ζωοδόχ Πηγ σεμνεον, καρτερί ακισμν κα βασάνων τος γαρ υος θριάμβευσας, Παρθένιε ερώτατε. Το φωτς γαρ τ πλα περιφέρων, οδόλως πτοήθης τς πειλς τν τυράννων, οτε τς προσβολς τν βασάνων, λλ’ περάνω πάντων γενόμενος, τ τς νίκης διάδημα παρ Χριστο κομίσω, τ μέγα κα πλοσιον λεος.

Δόξα. χος ατός.
Τν ν μολογητας θεοειδ ερομόναχον, τν πομείναντα δι περόνης το φθαλμο ξόρυξιν, κα καλάμων αχμηρν μπηξιν ες τος νυχας τν δακτύλων, γενναον Παρθένιον τος μύροις τν σμάτων άνωμεν. Οτος γρ ταπεινς μπεχόμενος τριβώνιον ετελς σκήσεως, κατεκόσμησεν δρώτων κα αμάτων σμαράγδοις, πλθε Χριστ συνεναι ν πόλει τ νω. Κα νν Ατ συγχαίρων, κα συναγαλλόμενοις τος πάλαι σίοις κα Μάρτυσιν, παύστως πρεσβεύει μν διδόναι, μπλακημάτων φεσιν κα θεον λεος.

Κα νν. Θεοτοκίον.
κ παντοίων κινδύνων τος δούλους Σου φύλαττε ελογημένη Θεοτόκε...


Ες τν Στίχον. χος πλ. α΄. Χαίροις σκητικν
Χαίροις, τς εσεβείας λαμπτήρ, καταυγάζων οκουμένης τ πέρατα, σ θεί μολογί, κα ρετν στραπας, νεοάθλων γέρας, τιμιώτατον, θεόφρον Παρθένιε, κκλησίας θησαύρισμα, τς νήσου Πάτμου, πολυτίμητον κλέϊσμα, κα κατάπτωμα, το νόμου συστήματος, γαρ υἱῶν δριμύτατον. Δι νν θλήσεως, τς ερς σου καμάτους, τος νδρικος μακαρίζοντες, Χριστν νυμνομεν, τν σχύσαντά σε ρτι, θλσαι ριστα.

Στ.: Δίκαιος ς φονιξ νθήσει κα σε κέρδος ν τ Λιβάν πληθυνθήσεται.
Χαίροις, τς Ζωοδόχου Πηγς, Μονς ν Πάτμ κτίτωρ νθεώτατος, μπλεως τς σοφίας, το παναγάθου Θεο, Ο τν θείαν κλσιν, μολόγησας, τρανς κα πέμεινας, φθαλμν σου ξόρυξιν, δεινν καλάμων, ν δακτύλοις σου μπηξιν, κα κατάκαυσιν, κεφαλς τς τιμίας σου, θεοειδς Παρθένιε, Μαρτύρων κρώρεια, δι’ γγους πεπυρωμένου, πανευλαβς νακράζοντες· τς σς κεσίας, κδεχόμεθα πρς Κτίστην, τν πολυεύσπλαγχνον.

Στ.: Ο ερες Σου Κύριε νδύσονται δικαιοσύνην κα ο σιοί Σου γαλλιάσει
Μνήμην, τν εράν σου λαμπρς, πιτελοντες θεοφόρε Παρθένιε, κα θήκη τν σν λειψάνων, ν Ζωοδόχ Πηγ, προσκυνοντες πόθ, χαριτόβρυτε, κραυγάζομεν· πρόφθασον, κα πίσκεψαι παντας, τος κλονουμένους, σθενοντας κα κάμνοντας, κα ατήματα, τ μν τάχος πλήρωσον, σ παῤῥησί γιε, πρς τν πολυεύσπλαγχνον, Λόγον Θεο το ψίστου, Ο κλσιν καθωμολόγησας, νώπιον πλάνων, πογόνων γαρ Πάτερ, θεοφιλέστατε.

Δόξα. χος πλ. δ΄.
σκητικος γσιν τν κλάμψαντα, κα μαρτυρικος φοινιχθέντα αμασι Παρθένιον, σματικος παίνοις μακαρίσωμεν. Οτος γρ ρτίως ν Πάτμ σκήσας, μαρτυρικν καρποφορίαν ξήνεγκε τ το Χριστο κκλησί. Κα νν Χριστ παριστάμενος, ν τ τν ορανν βασιλεί, διαλείπτως πρεσβεύει πρ τν τιμώντων, μνήμην ατο τν εισέβαστον.

Κα νν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα πρόσδεξαι...

Νν πολύεις. Τρισάγιον.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄. Τν συνάναρχον Λόγον.
ερόθλε Πάτερ σεπτ Παρθένιε, Πατμίων καύχημα θεον, κα Ζωοδόχου Πηγής, τς Μονς δομτορ πάνσεπτε τιμντές σε, Νεομαρτύρων ς φανόν, παμφα κα ερόν, κοσμήτορα ερέων, θεοπειθες σου πρεσβείας, πρς τν Σωτρα ξαιτούμεθα.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Χαρε πύλη Κυρίου διόδευτος, χαρε τεχος κα σκέπη τν προστρεχόντων ες σέ, χαρε χείμαστε λιμν κα πειρόγαμε, τεκοσα ν σαρκ τν Ποιητήν σου κα Θεόν, πρεσβεύουσα μ λλείπς, πρ τν νυμνούντων, κα προσκυνούντων τν Τόκον σου.

πόλυσις.



ΟΡΘΡΟΣ

Μετ τν α΄ στιχολογίαν, κάθισμα. χος α΄. Τν τάφον Σου Σωτήρ.
ς κρίνον μυριστόν, ν σχάτοις τος χρόνοις, καθήδυνας πιστοίς, εωδί σν θλων, κα τος μακαρίζοντας, σ Πατμίους είποτε, ερόαθλε, μάνδρας Πηγς Ζωοδόχου, κτίτορ νθεε, σεπτ Παρθένιε σκεος, χαρίτων το Πνεύματος.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Ζωήῤῥυτε Πηγή, Παναγία Παρθένε, γίασον μς, τν ναμάτων σου είθροις, τος Σ μακαρίζοντας, ες αἰῶνα τν παντα, κα γεραίροντας, τς φερωνύμου Σου μάνδρας, τν δομήτορα, ν νήσ Πάτμ τν θεον, φωσφόρον Παρθένιον.

Μετ τν β΄ στιχολογίαν, κάθισμα. Ταχ προκατάλαβε.
γούμενε σιε το Θεολόγου Μονς, κα κτίτορ περίδοξε, τς Ζωοδόχου Πηγς, Παρθένιε πάντιμε, αμασι μαρτυρίου, κατεκόσμησας βίον, χρόνοις ν τος σχάτοις, νήσου Πάτμου κοσμτορ, διόπερ τν σν μνήμην λαμπρς, γομεν σήμερον.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Τν πσιν χώρητον ν τ νηδύϊ τ Σ, φράστως χωρήσασα, Θεογενντορ σεμνή, πανύμνητε Δέσποινα, πέφηνας πλατυτέρα, ορανν θεν πάντες, νν μεγαλύνοντές Σε, πίστει δοξολογομεν, ς βρέφος ν λέναις τας Σας, νπερ βάστασας.

Μετ τν Πολυέλεον, κάθισμα. χος γ΄. Τν ραιότητα.
Τς Πάτμου κλέϊσμα, περιφανέστατον, κα μέγα σέμνωμα, φρουρν κα φύλακα, τς Ζωοδόχου τς Πηγς σεμνείου το περιδόξου, ς ερομάρτυρα, νέον νευφημήσωμεν, τν υἱῶν ασχύναντα, γρα θράσος τ νομον, βοντες ν ψυχς κατανύξει· Χαίροις Παρθένιε τρισμάκαρ.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Τν σκοτισθεσάν μου, ψυχν καταύγασον, φωτ τς χάριτος, το θείου Τόκου Σου, γν Παρθένε Μαριμ λπς τν πηλπισμένων, κα χλν πέλασον, τν πείρων πταισμάτων μου, πως ερω λεος, ν τ ρ τς Κρίσεως, κα πόθ σιγήτως βο Σοι· Χαρε Κεχαριτωμένη.

Τ α’ ντίφωνον το δ΄ χου.
Προκείμενον: Δίκαιος ς φονιξ νθήσει κα σε κέδρος ν τ Λιβάν πληθυνθήσεται.
Στ.: Ο ερες Σου Κύριε νδύσονται δικαιοσύνην, κα ο σιοί Σου, γαλλιάσει γαλλιάσονται.
Εαγγέλιον κατ Λουκν (κεφ. ιβ΄, 8-12): Επεν Κύριος τοις αυτο μαθητας· Πς ς ν μολογήσ... (Ζήτει τ στ΄ Νοεμβρίου)
Ν΄ ψαλμός.
Δόξα: Τας το θλοφόρου πρεσβείαις...
Κα νν: Τας τς Θεοτόκου...
διόμελον. χος πλ. β΄. Στ.: λεμον, λέησόν με Θεός...
Τας νοητας κτσι τς τρισσοφαος Θεαρχίας καταλαμπόμενος, τς τν χαμαιζήλων μν παθν χλύος ῥῦσαι Παρθένιε, σας φωτοφόροις πρεσβείαις τος ν σκότει κειμένους κέτας σου. Χάριν γρ ερες ς πίστεως μολογητς γενναιότατος, παύειν σκάνδαλα κα ν ερήν διέπειν τν ζων τν τιμώντων σε.


Ο Κανόνες· τς Θεοτόκου· κα το γίου, ο κροστιχίς: Παρθένιε ξάδω σμα τ ν Μάρτυσι νέ. Χ.
δ α΄. χος δ΄. νοίξω τ στόμα μου.
Παρθένιον ριστον ερομάρτυρα μέλψωμεν, ς νέον θησαύρισμα, τς Πάτμου κα τιμαλφ, λβον πίστεως, μν τς ρθοδόξου, θλήσει κοσμήσαντα, ρτι τ σύμπαντα.
τίμητον βλάστημα τς νήσου Πάτμου κα βλάστημα, Χριστο θείας πίστεως, Λόγου Θεο τιμαλφές, κατεκόσμησας, ν χρόνοις τος σχάτοις, χριστώνυμον σύναξιν, μάκαρ Παρθένιε.
ανίσιν δρώτων σου κα πανιέρων αμάτων σου, Παρθένιε τρίβωνα, σκητικόν σου σεπτέ, καθηγίασας, κα σς ερωσύνης, στολν πορφύρωσας, Μάρτυς ς ριστος.
Θεοτοκίον.
Θεόνυμφε Δέσποινα λαμπρς Χριστν καθιλέωσαι, Υόν Σου τν πάνσεπτον, μν τος Σ κλινς, μεγαλύνουσι, κα τν παραπτωμάτων, μν ατει φεσιν, Θεογεννήτρια.

δ γ΄. Τος Σος μνολόγους.
Εψύχως πέμεινας κακώσεις, τς σς γενειάδος κκοπήν, ν σος δακτύλοις μπηξιν, καλάμων τε κα κχυσιν, λαίου μάκαρ ζέοντος, π πληγν σου Παρθένιε.
Νεόδρεπτον κρίνον εσεβείας, Παρθένιε δυνας πιστούς, τ εωδί πόνων σου, θλητικν ν τεσιν, σχάτοις ερόαθλε, κα τας δμας τν χαρίτων σου.
σχν κ Θεο λαβν φθόνως, Παρθένιε τρωσας υἱῶν, τς γαρ παν φρύαγμα, μαχαίρ σς νστάσεως, κα νεοάθλων πέφηνας, τς νήσου Πάτμου διάκοσμος.
Θεοτοκίον.
ς πρόξενον σωτηρίας κόσμου, τιμντές Σε Μτερ το Θεο, κα θεον καταφύγιον, μπεριστάτως κράζομεν· γίαζε κα θυνε, πρς φθαρσίαν τος δούλους Σου.

Κάθισμα. χος γ΄. Θείας πίστεως.
Μάρτυς νδοξε, μολογίας, τν στέφανον, παρ Κυρίου, εληφς τς ϊδίου λαμπρότητος, τς Ζωοδόχου Πηγς κτίτορ νθεε, μαρτυρί φαιδρύνας τν βίον σου, καθικέτευε, Χριστν τν Θεν Παρθένιε, δωρήσασθαι μν τ μέγα λεος.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Πάσας νέκρωσον, σαρκς κινήσεις, κα νάστησον, τν νεκρώθεντα, νον μου τας παγωγας γκλημάτων μου, κα πρς ζων τν βελτίστην δήγησον, τν ζων τν αώνιον τέξασα, τν προστρέχοντα Σ χάριτι Μητροπάρθενε οκέτην τν χρεόν Σου κα τλήμονα.

δ ζ΄. καθήμενος ν δόξ.
ορτάζοντες σν μνήμην θεοφόρε Παρθένιε, σπερ κυβερνήτην, τν μπορικν πλοίων μέλπομεν, τν δαπανήσαντα πλοτον ν πεκύησας, πρς νέγερσιν, σεμνείου τς Θεομήτορος.
Ξύλου τς ζως ξίως νν τρυφς ν σκηνώμασιν, ορανν τρισμάκαρ, θλητ Κυρίου Παρθένιε, ς τς Μονς Θεολόγος προηγούμενος, κα σεμνότατος, εροφάντωρ οίδιμε.
νεδείχθης θεος κτίτορ τς ν Πάτμ Παρθένιε, μάνδρας Ζωοδόχου, λκιμε Πηγς κα γλάϊσμα, περικλεν θλοφόρων νέων πίστεως, μέγα νομα, τν δοξασάντων το Κτίσαντος.
Θεοτοκίον.
Δμοι εσεβν φιλούντων τν πανίερον Τόκον Σου, μεγαλύνομέν Σε, πόθ Θεοτόκε πανύμνητε, καθικετεύοντες· ῥῦσαι πόνων θλίψεων, κα κακώσεων, τος κζητοντας σν ενοιαν.

δ ε΄. ξέστη τ σύμπαντα.
ς πλοίαρχος οακας νην στεῤῥῶς βάστασας, κα ς πλανς οακοστρόφος, ψυχν ζύγων, ατς πρς τν σφαλ, κατηύθυνας ρμον ορανν, ερ Παρθένιε, σκουμένων πόδειγμα.
θλήσεως σκάμμασιν λάμπρυνας Παρθένιε, τς ερωσύνης τν στολήν σου, ν φέρων Μάρτυς, εσλθες ες ορανν, μονς σν γγέλων στρατιας, πάντοτε εφραίνεσθαι, κα γίων συντάγμασι.
Σκοτείαν σκέδασας γαρ υἱῶν νστάσει σου, θλητ Παρθένιε φέγγει, το Παναγάθου, κα παντεπόπτου Θεο, λαμπόμενος κα τν εσεβν, ρθοδόξων ηγασας, τ σ χάριτι τάγματα.
Θεοτοκίον.
Μητράναδρε Δέσποινα, νοός μου πιβράβευσον, τάχος καθαρότητος Παρθένε, κα τς ψυχς μου, τν γνόφον μαρμαρυγας, διάλυσον Σο σεπτο Υο, να μακαρίζω Σε, ς φανν καθαρότητος.

δ στ΄. Τν θείαν ταύτην.
νευφημοντες είποτε, ς πρόβολον νδρείας Παρθένιε, τν τν λειψάνων σου, νν θήκην κατασπαζόμεθα, τν βλύζουσαν φθόνως, πιστος άματα.
Τ σν ρθόδοξον φρόνημα, ες κτίσιν ξελήλυθεν πασαν, κα εγένεια, τς σς ψυχς ν Παρθένιε, ν Πάτμ πεδείξω, θεοφιλέστατε.
ς νέον πίστεως καύχημα, Παρθένιε ξίως τιμντές σε, ερομάρτυρα, θεοειδ κα δομήτορα, Μονς τς Θεοτόκου, σ μακαρίζομεν.
Θεοτοκίον.
ξ πηρείας το φεως, κα πάσης πωδύνου κακώσεως, πιστος διάσωσον, τος κτενς τ Σν νομα, προσφέροντας κ πόθου, Θεογεννήτρια.

Κοντάκιον. χος πλ. δ΄. Τ περμάχ.
Πατμίων γέρας πολυτίμητον κα αγασμα, νεοφανν εροάθλων εφημήσωμεν, ς Πηγς τς Ζωοδόχου λαμπρο σεμνείου, θεον κτίτορα βασάνους πομείναντα, κατωδύνους π’ κγόνων γαρ σμασιν, νακράζοντες· Χαίροις μάκαρ Παρθένιε.
Οκος.
ριστε Νεομάρτυς, εροάθλε Πάτμου, πανένδοξε Παρθένιε μάκαρ, Μονν Ζωοδόχ Πηγ, ερν γείρας σ σεπτ λείψανα, κατέχουσαν κα μνοις σοι, κραυγάζουσαν ν κατανύξει·
Χαρε, τς Πάτμου τ θεον ρνος·
χαρε, ψίστου Κυρίου φίλος.
Χαρε, κραιφνος εσεβείας πόδειγμα·
χαρε, θεαυγος πολιτείας μάρυγμα.
Χαρε, τι καθυπέμεινας, νυποίστους ακισμούς·
χαρε, τι γαρ σχυνας, σ νστάσει τος υούς.
Χαρε, τι σεμνείου νεδείχθης δομήτωρ·
χαρε, τι το πόλου φθης θεος οκήτωρ.
Χαρε, Μαρτύρων νέων γλάϊσμα·
χαρε, πίστων τάγματος σύντριμμα.

Χαρε, πρηστήρ, μισοχρίστων νόμων·
χαρε, κρατήρ, δωρεν ορανίων.
Χαίροις, μάκαρ Παρθένιε.

Συναξάριον
Τ ΙΖ΄ το ατο Μηνός, Μνήμη το γίου Νέου ερομάρτυρος Παρθενίου, τοπικλν Παγκώστα, το Πατμίου κα κτίτορος τς ν τ νήσ Μονς τς Ζωοδόχου Πηγς.
Χριστο μολογν, Παρθένιε, κλσιν,
Εψύχως ρτι θλησας, Πάτμου γέρας.
Οτος, κα καθηγούμενος χρηματίσας τς Μονς το Θεολόγου ν Πάτμ, γόνος ν επιφανος οκογενείας τς ερς νήσου. Πλοίαρχος ν μπορικν πλοίων, πρόσκαιρον πλοτον συνέλεξεν κ τν πολυετν ατο ταξιδίων ν τ Ερώπ κα δ ν τ λλανδί. Βαρυνθες μως τν κοσμικν τύρβην, κα ποθήσας ἄῤῥευστον συλλέξαι πλοτον, τν ες αἰῶνας διαμένοντα, κατετάγη ες τν μοναστικν το Θεολόγου δελφότητα τς νησου, ς κα ποδηγέτης πλανέστατος ξελέγη κοιν γνώμ κα ψήφ τν μελν ατς. Τν πλοτον ατο παντα δι τν δόμησιν Μονς ν Πάτμ τ Ζωοδόχ Πηγ, ν περικαλλεστάτην νέδειξε μοναζουσν μάνδραν.
Προσορμισθείς ποτε ατοκρατορικς τν μιαρν τς γαρ κγόνων ες Πάτμον στόλος παρετήρησεν ατο ναύαρχος τ μεγαλοπρεπς κτίριον τς Μονς μετ τν ατς πάλξεων κα ποπτευθες τι ανέγερσις ατν προεδήλου παναστατικν τν Πατμίων πιθυμίαν διέταξε τν σύλληψιν το κτίτορος Παρθενίου, ν κα ταμς κα βιαίως βασάνισεν. θεσεν πεπυρακτωμένον γγεον π τς τιμίας ατο κεφαλς, τς Χριστν μολογούσης, καλάμους αχμητος νέπηξεν ες το ατο δακτύλους, τος φθαλμος ατο ξόρυξε κα ζέον λαιον πέχυσεν π τν πληγν ατο. φεθες ετα μακάριος πέκυψεν ες τ ατο τραύματα μετά τι χρονικν διάστημα, τ 17 το μηνς ουνίου το σωτηρίου τους 1629. Πανδήμως τάφη εν τ π’ ατο δομηθείσ Μον τς Ζωοδόχου Πηγς κα τάφος ατο πηγ γένετο άσεων, ξαιρέτως δ τν πυρεσσόντων, τν ατ μετ πίστεως προσιόντων.

Τ ατ μέρ, Μνήμη τν γίων αταδέλφων Μαρτύρων Μανουήλ, Σαβέλ, κα σμαήλ, θλησάντων ν τει Σωτηρί 362.
Τριάδος ασχύνουσιν χθρος τριστάτας·
Τν Μανουλ νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,
Οτοι πρχον κ Περσίδος, ποσταλέντες παρ το Βασιλέως Περσν Βαλτάνου [παρ’ λλοις λαμουνδάρου] κα τ πρς ερήνην βραβεύοντες, κατ τος χρόνους ουλιανο το Παραβάτου. ν θύοντα τος εδώλοις πέραν ν Χαλκηδόνι θεασάμενοι, κα πολλος τ ατο πλάν καθυπαγομένους, ατο πάρχοντες θεοσεβες, κα τ Χριστ λατρεύοντες λοφύροντο, κα τν Χριστν καθικετεύον, διαφυλαχθναι ατος τ πίστει τ ες Ατν, κα μ κοινωνσαι τ πλάν τν εδωλολατρν. Γνωσθέντες δ κα χθέντες τ δυσσεβε ουλιαν, τύπτονται, κα λοις περοννται τος στραγάλους, κα λαμπάσι πυρς τς μασχάλας καταφλέγονται· κα τατα μν κοιν. δία δ γιος Μανουλ ποσχέσεις δεξάμενος παρ το μικρο Βασιλέως ουλιανο κα παραινέσεις, κα μ πεισθες θυσίαν προσενεγκεν τος εδώλοις, καθηλοται τν κεφαλήν, κα μφότερα τ ντα, κα καλάμοις ελιθες κατασφίγγεται, κα τέροις ξέσι κατακεντται βέλεσι, κα οτως μα τος δυσν δελφος ατο Σαβλ κα σμαλ, ν τ πρς Θράκην τείχει, τ πιλεγομέν Κωνσταντίνου, ν τόπ κρημνώδει παχθέντες, τς κεφαλς πετμήθησαν.
Τ ατ μέρ, θλησις το γίου Μάρτυρος σαύρου κα τν σν ατ· Βασιλείου, ννοκεντίου, Φίλικος, ρμείου κα Περεγρίνου.
Τμηθες σαυρος σν συνάθλ πεντάδι,
Σαύρας νοητς καρδίαν τέμνει μέσον.
σαυρος κα ο σν ατ ρμηντο ξ θηνν. ξαναστάντες δ τς πατρίδος, ν τινι Σπηλαί τς πολλωνία γενόμενοι, Φίλικι κα Περεγρίν, κα ρμεί περιτυγχάνουσιν. Ος κα διδάσκοντος το γίου σαύρου μ πρς τ παρόντα πτοεσθαι, οτοι ργοις τος ατο λόγους πεβεβαίωσαν. ποστρεφόμενοι γρ τν τν συγγενν μιλίαν, πρς τ ατν Τριποντί πάρχ διαβάλλονται· ος κα συλλαβών, κα το Χριστο ποστσαι μ δυνηθείς, ξίφει τς κεφαλς ατν ποτμηθναι προστάττει. σαυρος δ το Χριστο Διάκονος κα ο σν ατ, πολλωνί τ υἱῷ πάρχ κδίδονται. φ’ ο πυρ κα δατι δοκιμασθέντες, κα ν τ παραδόξως κ τοτων υσθναι, πολλος πρς τν ες τν Χριστν μεταθέντες πίστιν, ν σαν κα ο πρτοι τς πόλεως, οφος, κα ουφνος ο ατάδελφοι, τελευταον τν πόφασιν δεξάμενοι, τέμνονται τς κεφαλάς.

Τ ατ μέρ, Μνήμ το σίου Πατρς μν πατίου το ν ουφιανας.
Κεται θαλάσσης πάτιος πλησίον,
ς πακούει σν Θεο φίλοις νω.
Πατρς πρχε Φρυγία· κα γονες θεοσεβες π τν χρόνων νωρίου, κα ρκαδίου τν Βασιλέων. Γράμματα δ καν παιδευθες, κα τν κτωκαιδέκατον χρόνον πληρώσας, πάντα καταλιπών, τν μονήρη βίον πέδυ· κα πάσ ρετ κοσμηθες, τν το πρεσβυτέρου χειροτονίαν δέχεται· κα πληρώσας τν γδοηκοστν χρόνον, μακαρίως νεπαύσατο. πόσα δ δι’ατο θαύματα τελονται, δύνατον γράψαι.

Τ ατ μέρ, Μνήμ το γίου Φιλονείδου το ερομάρτυρος, πισκόπου Κουρίου.
Φιλονείδης θυσίαν τ πρν φέρων,
Φέρει αυτν σωφροσύνης θυσίαν.
Οτος γιος τον κατ τος χρόνους το Βασιλέως Διοκλητιανο, ν τει τ΄ [300], ποκλεισμένος ν τ νήσ Κύπρ μέσα ες φυλακν δι τν το Χριστο μολογίαν, μαζ μ τος γίους ριστοκλν, Δημητριανόν, κα θανάσιον τν ναγνώστην. φ’ ο δ κενοι ο μακάριοι τελειώθησαν μ τ μαρτύριον, μετ λίγας μέρας ξέδωκε δόγμα μιαρς Διοκλητιανός, να ο σωτοι κα κόλαστοι λληνες βιάζουν τος χριστιανος, ες τ ν μολύνουν ατος μ τν φθορ τν σωμάτων τος. Τούτο δ τ διαβολικν δόγμα μαθν γιος Φιλονείδης, κα μ θέλωντας ν μολυνθ τ σώμα το π τος σεβες, νέβη πάνω ες να ψηλν τόπον, κα δέσας τν κεφαλήν το, κα τ πρόσωπόν το σκεπάσας μ τ ρούχον το, κλινε τ γόνατά το ες προσευχν. φ’ ο δ προσευχήθη ρα πολλν, ρριψε τν αυτόν το κάτων ρθιον, πρ το δ τ σώμα ν καταβ κάτω, ν τ μεταξ παρέδωκε τν ψυχήν το ες χερας Θεο. Κατ’ κενον δ τν καιρόν, περιπάτουν δύω νθρωποι πρ πολλο διαστήματος τς πόλεως. Ες τούτους λοιπν φάνη γιος οτος Φιλονείδης τρέχοντας γυμνς μπροσθέν τος, κα φορν μν στέφανον ες τν κεφαλήν, λειμμένος δ ν μ μύρα εώδη, στις κρατν κλάδον βαΐων ες τς χείρας το, λεγεν: Εχαριστώ Σοι, Χριστέ μου, τι ν Σο νενίκηκα. Σ γρ π τν πίγειον πόρταν, μ νεβίβασες ες τν πόρταν τν Ορανν. ταν δ ο περιπατούντες κενοι νθρωποι φθασαν κοντ ες τν πόλιν, τότε γινεν φαντος π ατος γιος. θεν λθόντες ες τν τόπον κείνον, πο πεσε τ σμα το Μάρτυρος, γνώρισαν, πως ατ τον κείνου το δίου, πο φάν ατος ες τν δρόμον. Μετ τατα πήραν ο λληνες τ λείψανον, κα βαλόντες ατ μέσα ες να σάκκον, τ βύθισαν ες τν θάλασσαν, λλ’ θάλασσα παρευθς ταράχθη, κα τ ἔῤῥιψεν ξω. στερον δ ερόντες τ τίμιον λείψανον μερικο Χριστιανο, νταφίασαν ατό.



Τ ατ μέρ, Μνήμ το σίου Πατρς μν ωσφ το ναχωρητο.
Θείος σ κύκνος ωσφ ν τ τέλει,
Θνήσκων μετ’ δς, ς κύκνους θνήσκειν λόγος.
Περ το σίου τοτου ωσφ γράφει Εεγετινς ν σελ. 697, τι τον νώτερος π κάθε νθρωπαρέσκειαν κα κενοδοξίαν. πήγε γρ φησί, μίαν φορν ες ατν ερες Ελόγιος, στις τρωγεν ες δύω μέρας μίαν φοράν. Πολλας φορας δ, τρωγε κα μίαν φορν τν βδομάδα. πήγε δ, λπίζοντας, τι θέλει ερη περισσοτέραν σκληραγωγίαν ες ατν. δ ωσφ δεχθες ατν μετ χαράς, πρόσταξεν τν μαθητήν το κα τοίμασε κάποιαν παρηγορίαν φαγητού. ταν δ κάθισαν ν φάγουν, επον ο μαθητα το Ελογίου· ερες δν τρώγει λλον τι, ε μ ψωμ κα λας. δ ββς ωσφ σιωπώντας, τρωγεν. μεινε δ Ελόγιος κε τρες μέρας, κα δν κουσε ν ψάλη ν προσευχηθ ωσφ, κανένας π τος μαθητάς το, [κρυπτ γρ κα νοερ τον ργασία κα προσευχή τν]. θεν νεχώρησεν Ελόγιος μ τος μαθητάς το, χωρς ν φεληθή.
Επειδ δ γινεν σκότος κατ’ οκονομίαν Θεο, πλανηθέντες ες τν δρόμον, γύρισαν πάλιν ες τν σιον ωσφ. Πρ το δ κόμη ν χτυπήσουν τν πόρτα, κουσαν ξωθεν πο ψαλλεν ωσφ μ τος μαθητάς το. Εθς λοιπν πο κτύπησαν τν θύραν, κουσεν ωσφ, κα παρευθς παυσεν τν ψαλμωδίαν. Διψήσαντος δ το Ελογίου π τ καμα, δωκεν ατ ες μαθητς το ωσφ νερόν, μεμιγμένον μ νερ τς θαλάσσης κα το ποταμο. θεν κολούθως τον τόσον πικρόν, πο Ελόγιος δν δυνήθη ν τ πίη. Τότε, πρόσπεσεν ες τν γέροντα ωσφ, κα ρώτησεν ατν λέγων: Διατ ββ, ταν μν εμεθα μαζί σας, δν ψάλλετε, φ’ ο δ φύγαμεν μες, τότε ψάλλετε; Κα διατ, τότε μν μπροσθέν μας πίνετε κρασί, τώρα δ πιον τ νερόν σας, κα εναι λμυρν κα ποτον.
Ες τατα ωσφ άπεκρίθη; κείνο μν τ λίγον κρασί, τ πίομεν δι τν γάπην κα ντάμωσίν σου. Τούτο δ τ νερόν, εναι τ συνειθισμένον, πο πίνουν ο δελφο πάντοτε. μοίως πεκρίθη κα δι τν ψαλμωδίαν, τι κατ’ οκονομίαν τν κρυψαν, δι ν μ φανον ς νθρωπάρεσκοι. θεν μ τ λόγια τατα, κοψεν π τν Ελόγιον λα τ νθρώπινα, κα τν κατάπεισε ν ργάζεται ν τ κρυπτ, κα χι ν νθρωπαρεσκεί. δ Ελόγιος μεγάλως φεληθες, επεν ες τν ωσφ: ντως εργασία σας, ν ληθεί εστιν. λεγον γρ περ τν τότε Σκητιωτν, τι ἐὰν γνώριζέ τινας τν ρετήν τος, δν εχον πλέον ατν τν ρετν, λλ ς μαρτίαν.

Τ ατ μέρ, Μνήμη το σίου Πατρς μν Πίωρ.
Ψυχν Πίωρ πίειραν ρετας χων,
Πίων πήλθε ψυχικο λίπους γέμων.
Τν βίον τοτου το σίου Πίωρ ρα ες τ Λαυσαϊκν, πο θέλεις ερης, τι οτος εχεν δελφν κατ σάρκα, ποία θέλησεν πιπόνως ν τν δ. θεν δι μεσιτείας, τόσον το ρχιεπισκόπου το τόπου κενου, σον κα τν Πατέρων τς Σκήτεως, παρεκινήθη σιος, κα πήγεν ες τν δελφήν το. Σταθες δ ξω π τ σπήτιόν της, σφάλισε τος φθαλμος το, κα λέγει πρς κείνην: γ εμαι δελφός σου, Πίωρ, λοιπν δές μοι, σον θέλεις. Παρακαλεσθες δ π τν δελφήν το ν μβ μσα ες τ σπήτιόν της, δν θέλησεν, λλ εχηθες ατν π κε πο στέκετο, νεχώρησεν. τον δ Πίωρ οτος ιγύπτιος, κα ταν τον νέος κατ τν λικίαν, πετάξατο τ κόσμ, κα εγήκεν π τν οκον το πατρός το, δος λόγον κα πόσχεσιν ες τν Θεν, ν μ δ πλέον κανένα συγγενή το.

Τ ατ μέρ, Μνήμη το γίου λβανο (Alban), πρωτομάρτυρος γγλίας.
Ο Άγιος Alban (Αλβανός) ήταν ο πρώτος μάρτυρας στα Βρετανικά Νησιά˙ θανατώθηκε στο Verulamium σημερινό Saint Albans που πήρε τ όνομά το από τν ίδιο), μάλλον κατά τη διάρκεια το διωγμού το αυτοκράτορα Διοκλητιανού τ έτος 303 μ.Χ. ή 304 μ.Χ., παρόλο που κάποιοι λένε ότι πέθανε κατά τη διάρκεια της βασιλείας το Σεπτίμιου Σεβήρου, γύρω στο 209 μ.Χ.
Σύμφωνα με τν ιστορία που διηγείται ο Άγιος Bede (Βέδας), ο Άγιος Alban προστάτευε στο σπίτι το έναν ιερέα, που κρυβόταν από τος διώκτες το. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από τν καλοσύνη το φιλοξενούμενού το, που με μεγάλο ζήλο δέχτηκε τ κήρυγμά το κα έλαβε τ Βάπτισμα. Σε λίγες μέρες μαθεύτηκε ότι ο ιερέας κρυβόταν στο σπίτι το Αγίου Alban κα πήγαν στρατιώτες να τν συλλάβουν. Τότε ο Άγιος Alban φόρεσε τ ρούχα το ιερέα, παραδόθηκε στη θέση το κα πήγε σε δίκη. Ο δικαστής ρώτησε τν Άγιο Alban: «Από ποια οικογένεια είσαι;» Ο Άγιος απάντησε: «Αυτό είναι ένα θέμα που δεν σας αφορά. Θα ήθελα να ξέρετε ότι είμαι Χριστιανός». Ο δικαστής επέμεινε κα ο άγιος είπε: «Οι γονείς μου με ονόμασαν Alban κα λατρεύω τν ζωντανό κα αληθινό Θεό, τν δημιουργό τν πάντων». Έπειτα είπε ο δικαστής: «Εάν θέλεις να απολαύσεις τν αιώνια ζωή, θυσίασε στους μεγάλους θεούς αμέσως!» Ο άγιος απάντησε: «Εσείς θυσιάζετε στους δαίμονες, που δεν μπορούν να προσφέρουν καμιά βοήθεια κα καμιά ανταπόκριση στις επιθυμίες της καρδιάς. Η ανταμοιβή τέτοιων θυσιών είναι η ατέρμονη τιμωρία της κόλασης». Ο δικαστής θύμωσε που ξέφυγε ο ιερέας κα απείλησε τν Άγιο με θάνατο εάν επέμενε να αρνείται τος θεούς της Ρώμης. Αυτός απάντησε θαρραλέα ότι ήταν Χριστιανός, κα δεν θα έκαιγε λιβάνι στους παγανιστικούς θεούς. Καταδικάστηκε να βασανιστεί κα μετά να αποκεφαλιστεί.
Λέγεται ότι καθώς οδηγούνταν στο σημείο της εκτέλεσης (στο λόφο πάνω στον οποίο σήμερα βρίσκεται ο καθεδρικός ναός το Saint Albans), από τις προσευχές το μάρτυρα, τ πλήθος που τν ακολουθούσε στον τόπο της εκτέλεσής μπόρεσε να διασχίσει αβρόχοις ποσί τν ποταμό Coln. Αυτό τ θαύμα άγγιξε τόσο πολύ τν καρδιά το δημίου που πέταξε κάτω τ ξίφος το, έπεσε στα πόδια το Αγίου Alban, δηλώνοντας τν εαυτό το Χριστιανό, κα ικέτευσε να υποφέρει είτε για αυτόν είτε με αυτόν. Ένας άλλος στρατιώτης άρπαξε τ ξίφος κα, κατά τ λόγια το Βέδα, «τ κεφάλι το γενναίου μάρτυρα αποκόπηκε κα έτσι αυτός πήρε τ στέμμα της ζωής, τν οποία ο Θεός υποσχέθηκε σ' αυτούς που Τον αγαπούν».
Ένας πίδακας νερού ξεπήδησε από τ σημείο της εκτέλεσης το μάρτυρα κα, λέγεται ότι, τη στιγμή που τ κεφάλι το Αγίου έπεσε στο έδαφος, τ μάτια το δημίου το βγήκαν από τις κόγχες τος. Πριν από αυτό τ θαύμα, ο διοικητής διέταξε να σταματήσει ο διωγμός τν Χριστιανών κα να αποδοθεί τιμή στους ένδοξους μάρτυρες το Χριστού. Από εκείνη τη στιγμή, πολλοί άρρωστοι άνθρωποι βρήκαν γιατρειά από τ αναρίθμητα θαύματα που έγιναν στον τάφο το Αγίου Alban, κα η τιμή το εξαπλώθηκε σε όλη τν Αγγλία όπως επίσης κα στην Ευρώπη.
Στην περίοδο το διωγμού το Βασιλέως Henry VIII , ο οποίος κατέστρεψε τ Αγγλικά Μοναστήρια, η λάρνακα το Αγίου Αλβανού άδειασε (ή τ λείψανό το χάθηκε). Το 2002 μ.Χ. ο ναός το Αγίου Παντελεήμονος Κολωνίας ο οποίος κατείχε από αιώνων λείψανα το Αγίου Αλβανού παρεχώρησε ένα μέρος τν λειψάνων το Αγίου, τ οποία κατετέθησαν στον τόπο το μαρτυρίου το δηλαδή στο σημερινό Saint Albans.

Τ ατ μέρ, Μνήμη τν σίων σαάκ, Κλήμεντος, Κυρίλλου, Νικήτα κα Νικηφόρου τν ώσσων.
Τας ατν γίαις πρεσβείαις Χριστ Θες, λέησον κα σσον μς.


δ ζ΄. Οκ λάτρευσαν.
Νν τν τάφον σου τν θεον σπαζόμενοι, κα τν λειψάνων σου, τν θήκην τν εράν, λκίφρον Παρθένιε, πιστς κραυγάζομεν· τ νοσήματα, μν ταχ κδίωξον, κα πέλασον τ λγη.
Μύστα πάνσοφε τς το Χριστο χρηστότητος, κα γενναιότατε, Μάρτυς δν τν καλήν, Πατμίοις πέδειξας, τ πολιτεί σου, κα θλήσεως, ρίστης σου Παρθένιε, τρισμακάριστε τος πόνοις.
γαθότητα αμάτων σου τ χεύματα, κα συμπαθείας σου, τ χανς θλητά, τιμντες Παρθένιε, πεκδεχόμεθα, τς πρεσβείας σου, πρς τς ζως τν Κύριον, ησον τν Φωτοδότην.
Θεοτοκίον.
Ῥῦσαι πάναγνε χθρο το παναλάστορος, δεινς στενώσεως, κα ψυχοκτόνων παθν, τος μέλποντας σκάμματα, Θεογεννήτρια, Νεομάρτυρος, Πατμίου θεοδόξαστε, Παναγία Παρθενίου.

δ η΄. Παδας εαγες.
Τεχος παραστήσας εσεβείας, σαυτν Μάρτυς γενναιότατε Παρθένιε, τν κγόνων νδαλμα, γαρ τ παμμίαρον, κατέστρεψας κα τάγματα, περιεφρούρησας, Πατμίων, εσεβν σε τιμώντων, ς εροάθλων, διάκοσμον νθέων.
μνοις σε γεραίροντες εήχοις, Παρθένιε Θεολόγου προηγούμενε, μάνδρας πλανέστατε, κα δομτορ πάντιμε, Μονς τς Θεομήτορος, θεοειδέστατε, Πηγς τς, Ζωοδόχου πρεσβείας, σς θερμς ζητομεν, πρς ρετν τν κτσιν.
Στλε ορανόμηκες νδρείας, Παρθένιε τ αγλ λλαμπόμενος, το γίου Πνεύματος, τος μνοντας θλους σου, τος ερος ξίωσον, ϊδιότητος, ν πόλ, κα ζως τς γήρω, τς σν σο Πατμίων, περικαλλς κοσμτορ.
Θεοτοκίον.
θυνον τ βήματα σν δούλων, πρς τρίβους σωτηριώδους πιγνώσεως, εσεβν θύντειρα, σταθηρ βομέν Σοι· πρς φθαρσίας δώματα, Θεογεννήτρια, κα πάντων, τν πιστν προστασία, τν καταφευγόντων, τ ἀῤῥαγε Σου σκέπ.

δ θ΄. πας γηγενής.
Νν πανευλαβς, Πατμίων ο σύλλογοι, νευφημομέν σε, κα κατασπαζόμενοι, λειψάνων θήκην, τν πανιέρων σου, άματα τν βλύζουσαν, δεινς τος πάσχουσιν, κβομεν· θαυμαστ Παρθένιε, χαρε νέον τς πίστεως σέμνωμα.
Εφρανον μς, τος σ μακαρίζοντας, ν τας δεήσεσι, πρς Θεν τας θείαις σου, το Θεολόγου, πανιερώτατε, σεμνείου προηγούμενε, κα κτίτορ πάντιμε, Ζωοδόχου, τς Πηγς Παρθένιε, ν τ Πάτμ Μονς νακράζομεν.
ς φωταγωγόν, ρίστης θλήσεως, σ μακαρίζομεν, παμφας Παρθένιε, ν κατανύξει, ναβοντές σοι· ερομύστα νθεε, καρδίας μπλησον, κετν σου, κραιφνος φρονήματος, κα γάπης φάτου πρς γγιστα.
Θεοτοκίον.
Χαρε Μαριάμ, Πηγ Ζωοπάροχε, τν προσφευγόντων Σοι, χαρε θεία πρόμαχος, πιστν Πατμίων, μεγαλυνόντων Σε, κα ρωγ τν μνοις Σε, βοώντων· πρόφθασον, Θεοτόκε, κα δεινς κλύτρωσαι, τος θερμς τν σν κλσιν προσφέροντας.


ξαποστειλάριον. Γυνακες κουτίσθητε.
Σεπτν ερομόναχον, θλήσεως τος στίγμασιν, ν τος σχάτοις τος χρόνοις, τν κοσμηθέντα ν Πάτμ, Παρθένιον τιμήσωμεν, ς εσεβείας πρόβολον, κα πλαν θύντορα, ζύγων πρς σωτηρίας, τερπνος το πόλου λειμνας.
Θεοτοκίον.
Δεδοξασμένη Δέσποινα, καταφυγ τν δούλων Σου, παραμυθία γλυκεα, τν θλιβομένων κα σκέπη, καμνόντων παντευλόγητε, τος Σ μνοντας λύτρωσαι, πάτης τς το φεως, κα συμφορν κα κινδύνων, Θεογεννήτρια Μτερ.
                     
Ανοι. χος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.
Πανεύφημε Μάρτυς το Χριστο, τ φωτ λαμπόμενος, τς Τρισηλίου Θεότητος, πώφθης χάριτος, αγασμα τς θείας, θαυμαστ Παρθένιε, φωτίζων τν Πατμίων συστήματα, τελοντα μνήμην σου, νν τν πάνσεπτον κα σμασιν, κβοντα· λαμπς χαρε πίστεως.

Χερσ μιαιφόνοις τν υἱῶν, γαρ νθεώτατε, βασανισθες καθυπέμεινας, ς λλου πάσχοντος, ζέοντος λαίου, καύματα κατώδυνα, ξόρυξιν τιμίων μμάτων σου, κα ν τος νυξι, σν σεπτν δακτύλων μπηξιν, φε καλάμων, ξέων Παρθένιε.

Παρθένιε μάκαρ τς Μονς, κτίτορ νθεώτατος, τς Ζωοδόχου θεσπέσιε, Πηγς τιμώσης σε, τς φθόνως πσιν, κβλυζούσης νάματα, άσεων πιστν μηγύρεσιν, ρτίως πέφηνας, ερόαθλε ήττητε, Νεομάρτυς, Χριστο θείας πίστεως.

Παρθένιε θήκην εράν, τν σεπτν λειψάνων σου, κα τν πανίερον τάφον σου, κατασπαζόμενοι, μπυρέττων νόσων, τάχος κλυτρούμεθα, κα πάσης πηρείας το φεως, παλλαττόμεθα, δαψιλ γρ χάριν ερηκας, κετεύειν, πρ τν τιμώντων σε.

Δόξα. χος πλ. α΄.
Δετε πάντες ν κατανύξει συνδράμωμεν, τ παμφαε πανηγύρει το Νέου ερομάρτυρος Παρθενίου, το κλεΐσαντος τν γιασμένην τν Πατμίων νσον. Οτος γρ προεξάρχει τς πνευματικς ταύτης πανηγύρεως, κα γαλλιάσεως πληρο τς καρδίας, τν ατο μεγαλυνόντων τν νδοξον θλησιν, κετεύσωμεν ουν ατν να εφροσύνης ορανίους πληρώση, τς ψυχς τν προσκυνούντων τν θήκην, τν πανιέρων ατο λειψάνων, κα πανευλαβς νυμνούντων ατο τ μαρτύριον.

Κα νν. Θεοτοκίον.
Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, κα δοξάζομέν σε ο πιστο κατ χρέος, τν πόλιν τν σειστον, τ τεχος, τ ἄῤῥηκτον, τν ἀῤῥαγ προστασίαν, κα καταφυγήν τν ψυχν μν.

Δοξολογία Μεγάλη κα πόλυσις.

voutsinasilias

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου