Αγίας Μαρκέλλας της Χιοπολίτιδος , Παράκληση

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΚΕΛΛΑΣ ΤΗΣ ΧΙΟΠΟΛΙΤΙΔΟΣ

 Ἱερεὺς.

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νύν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Λαὸς

Ἀμήν. Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, ἐπάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου. Καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέν με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων καὶ ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασιν τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς Σέ τὰς χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοὶ ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς Σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον· δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά Σου, ὅτι Σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ πνεῦμά Σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου. Καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου, καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου· ὅτι ἐγώ δοῦλός Σού εἰμι.

Λαὸς

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ, α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ, β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ, γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Οι εν δεινοίς και περιστάσεσι δεύτε τη της Μαρκέλλης θαυμαστή αντιλήψει πάντες καταφύγωμεν κραυγάζοντες. Αθληφόρε λύτρωσαι τους προστρέχοντας πίστει τη θεία προστασία Σου και γαρ Χριστώ παρρησία τη πορφυρά Σου και μαρτυρική, λαμπρά Εσθήτι, Παρθενομάρτυς παρίστασαι.

Το απολυτυκίον του Αγίου Νικηφόρου του Χίου

(υμνογράφου της Αγίας)

Καρδαμύλων το κλέος και Ρεστών τον Διδάσκαλον, της Νέας Μονής τε ιερόν καθηγούμενον. Νικηφόρον υμνήσωμεν πιστοί, ως νίκην εργασάμενον λαμπράν, κατά δαιμόνων τοις θαύμασι, και αγγέλους κατευφράναντα, και οσίων τα τάγματα. Δόξα τω Σε δοξάσαντι Χριστώ. Δόξα τω Σε αναδείξαντι Μακαρίου του Κορίνθου μιμητήν μεθ’ού εν Χίω συμψύχως εβίωσας.

Δόξα Του Κυρίου τοις νόμοις (ίδε είς το τέλος)

Και νύν  Ού σιωπήσωμεν

Ψαλμός Ν΄ (50)

Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε. Ιδοί γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ι δού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα κσι τα κρύφις της σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με . Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί τηνα αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν Σου την Σιώ, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σωτήρα δυσώπει πάντων Θεόν, Μαρκέλλα απαύστως, και αξάγαγε συμφορών, τους πίστει προσελθόντας και ευλαβεία πάση, υπό την σκέπην Σου μάρτυς Κυρίου πανένδοξε.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Όλος υπάρχω τη εμμονή προσβλέπειν εν βίω, παρερχόμενα και θνητά, τον νούν ανόρθωσον μου τα άνω βλέπειν μάρτυς, εν όρει τω Αγίω ώ κατεσκήνωσας.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιατρεύεις απάντων πάθη πολλά, θεράπευσον όθεν, συν τω σώματι, την ψυχήν, των Σε φωνούντων πόθω, Μαρκέλλα Καλλιμάρτυς επιστασία, Σου.

Θεοτοκίον

Χαίρε απάντων μόνη ελπίς, διάσωσον πάντας, τους εν πίστει και ακλινεί, προσφεύγοντας ελπίδι, Παρθένε Θεοτόκε, τή Ευσπλαχνία Σου.

'Ωδή γ'. Ουρανίας άψΐδος

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σώσον μάρτυς Κυρίου, τους ανυμνούντας Σε, έν αληθεία και πόθω Μαρκέλλα πάνσεμνε, ως αν σωθέντες πρεσβεία Σου, προσβολών του όφεως, Χριστόν δοξάζομεν.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Όλην σχούσα καρδίαν, ταις νοηταίς λάμψεσιν, και θεωρίας εκείθεν, Μαρκέλλα Καλλίνικε, έκλινας την κάραν Σου, τω Σώ πατρί τώ βαναύσω, απελθούσα χαράν πρός την ουράνιον.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Λιμένα Σε θείον ως αληθώς έδειξε, εν τή νήσω της Χίου, Χριστός ο Κύριος, όθεν καταφεύγομεν τώ Ναώ εν Μαρκέλλα λαμβάνοντες εκείθεν γαλήνη αστασίαστον.

Θεοτοκίον

Υπεραγία Παρθένε Θεοτόκε Ανύμφευτε, την παναθλίαν ψυχήν μου, Αγνή επίσκεψαι, και καθαράν αυτήν δείξον, μετανοίας δάκρυσιν, αυτήν ευπρεπίζουσα.

Διάσωσον εκ πάσης εναντίας περιστάσεως αθληφόρε, τους εν πίστει τη παρρησία Σου προσφεύγοντας, και Σε φωνούντας καλλιμάρτυς Μαρκέλλα.

Επίβλεψον...

Αίτησις και το Κάθισμα

Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή

Πηγή θαυμαστή ιάσεων γέγονεν, Μαρκέλλα σεμνή η πέτρα ή Σε εδέξατο, ιάται γαρ τους άπαντας το εκ ταύτης χεόμενον ύδωρ και χριομένους ευλαβώς, είς δόξαν Χριστού του Νυμφίου Σου.

Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Γεγηθότες βοώμεν Σοι, Μαρκέλλα εκλύτρωσαι, του δολίου δράκοντος, και διατήρει ασινείς τους υμνούντας Σε.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Γέγονας Νύμφη τώ Κυρίω ωραία, ώ Μαρκέλλα πανέντιμε, τή στολή του αίματος περιβεβλημένη, και την της Παρθενίας , λαμπάδα βαστάζουσα.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Όθεν τους προστρέχοντας πανταχόθεν, τώ αγίω Ναώ Σου, αφύπνισον εξ ύπνου αγνωσίας, πρός εργασίαν τών εντολών του Δεσπότου Σου.

Θεοτοκίον

Ρωσιν δίδου Πανάμωμε, έν τή ψυχή και τώ Σώματι, και κακών τα σκιρτήματα, αφάνισον και τούτων, την ομίχλην διάλυσον.

Ωδή ε’ Φώτισον ημάς..

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τιμία Σου κεφαλή είς θάλασσαν ριφθείσα, αγιάζει τα ύδατα, και γαρ χειρί πατρώ ετμήθης διά τον κτίστιν Σου.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σκέπε ωύν ημάς ώ Μαρκέλλα Θεοδόξαστε, ίνα Σου τα θαύματα αεί, κηρύττομεν λυτρούμενοι, πάσης θλίψεως.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σωτήρα Χριστόν κόσμου παντός αγαπήσασα, τούτω επομένη καλούντος, ήρας τον Σταυρόν, Παρθενομάρτυς Μαρκέλλα της αθλήσεως.

Θεοτοκίον

Ήθλησας Σεμνή του Θεού Μητέρα Θεόνυμφον, καλούσα και λέγουσα θερμώς, Θεοτόκε καιρός, βοηθείας βοήθει μοι.

Ωδή στ’ Την δέησιν, εκχεώ..

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Τρωθείς του εχθρού βέλει μάρτυς, την τρωθείσαν χειρός πατρώας τόξω, Σε ικετεύω την Θεόφρονα Μαρκέλλαν, τα τραύματα μου θεράπευσον, και ασθενείας τής ψυχής, τή χειρί Σου είς τέλος αφάνισον.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ωράισμα και κλέος της Χίου, ανεδείχθης και σέμνωμα θείον, των πρός την σήν δ’ αφορώντων πρεσβείαν, όντως καταφύγιον και προστασία αρραγής, εκ μέσου ημών ποιούσα τα σκάνδαλα.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιατρείον νοσημάτων εφάνη, ο ναός Σου άμισθον τοίς πάσι, και δεινών και κακώσεων πλείστων, ενταύθα την λύσιν λαμβάνομεν, αθληφόρε Κυρίου Νύμφη Χριστού, οι προστρέχοντες ενταύθα εκ πίστεως.

Θεοτοκίον

Γενόμενον εν πολλοίς πειρατηρίοις, Θεοτόκε ανύμφευτε Μήτερ, σώσον με Κόρη τή σή συμπαθεία σύν Μαρκέλλης πρεσβείαις ήν κέκτηται, Χίος ώς κλέος αληθώς, και θείον θησαύρισμα Χάριτος.

Διάσωσον εκ πάσης εναντίας περιστάσεως, αθληφόρε, τους εν πίστει τή παρρησία Σου προσφεύγοντας, και Σε φωνούντας, Καλλιμάρτυς Μαρκέλλα.

’Αχραντε, η διά λόγου τον Λόγον....

Αίτησις και Κοντάκιον, ήχος β

Προστασία των χριστιανών

Ιατρείον νοσημάτων νύν γέγονεν, και των κλονουμένων Μαρκέλλα το έρεισμα, η σή πέτρα η σεπτή και αγία Σου σορός, αλλά πάντοτε ακλίνως τους προστρέχοντας αυτή, ατρώτουςτώ ύδατι φύλαττε, εκ κινδύνων και κακών ολεθρίων, εποπτεύουσα εξ ουρανού, Καλλιμάρτυς συμπαθώς αυτούς.

Προκείμενον

Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις Αυτού

Στιχ. Τοις αγίοις τοίς εν τή γή....

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. προσέχετε από των ανθρώπων. επιβαλούσι γαρ εφ’ υμάς τας χείρας αυτών και διώξουσι, παραδιδόντες εις συναγωγάς και φυλακάς, αγομένους επί βασιλείς και ηγεμόνας ένεκεν του ονόματός μου. αποβήσεται δε υμίν εις μαρτύριον. Θέσθε ούν εις τας καρδίας υμών μη προμελετάν απολογηθήναι. εγώ γαρ δώσω ημίν στόμα και σοφίαν, η ου δυνήσονται αντειπείν ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν. Παραδοθήσεσθε δε και υπό γονέων και συγγενών και φίλων και φίλων και αδελφών, και θανατώσουσι εξ υμών, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου. και θριξ εκ της κεφαλής υμών ου μη απόληται. εν τη υπομονή κτήσασθε τας ψυχάς υμών.

Δόξα. Ταις των Αθλοφόρων....

Και νύν. Ταις της Θεοτόκου....

Προσόμοιον. Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου....

Νύμφη καλλιπάρθενε τού άνω δόξης Νυμφώνος, Μαρκέλλα Καλλίνικε, βέλει πρώτον τέτρωσαι, δια τον Κτίστιν Σου, νοερώς βλέπουσα τον εν Σοι Νυμφίον, αγιάζεις τή πληγή Σεμνή θαλάσσης ύδατα ταις μαρμαρυγαίς του Σού αίματος, συν τώ βέλει τρέχουσα και διωκομένη και φεύγουσα, ξίφει του πατρός Σου. Μή άλλως δυναμένη δε φυγείν, κατακαλύπτει ο βράχος Σε, και την χαράν τέτμησαι.

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου....

Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αλγηδόνων παντοίων, και δεινών ολεθρίων και πάσης θλίψεως, και φθόνου των δαιμόνων, και μίσους των ανθρώπων, Μαρκέλλα διάσωζε, τους προστρέχοντας αεί, τή πέτρα τή σχισθείση.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νομημάτων ποικίλων, χαλεπών και κινδύνων, μάρτυς Καλλίνικε, τους πόθω προσιόντας, τω ύδατι Σου ρύσαι, και παντός διαφύλαττε, εν πάση ώρα κακού, τους πίστει Σε τιμώντας.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αγιάσματος Θείου, καιμπηγής τών ιάσεων η σορός Σου γέγονεν, Μαρκέλλα πρόξενος, τή νήσω εν τή Χίω, ήτις αεί καταφεύγει, Σοι Μάρτυς πολύαθλε, ένθα σώμα το σεπτόν, η πέτρα καλύπτει Σού.

Θεοτοκίον

Πασών τιμιωτέρα υπάρχεις, Σεραφείμ, Χερουβείμ τε και άνω τάξεων, μαρτύρων και Οσίων, και πάντων των Αγίων, προφητών Αποστόλων δε, Ιεραρχών Πατριαρχών, Χριστού Θεού Μήτερ.

Ωδή η’. Τον Βασιλέα.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σκέπε ουρανόθεν τους ακλίνως, εν εκάστη ώρα προστρέχοντας τώ σεπτώ Σου ναώ, ένθα ενήθλησας, και εν πέτρα τή σχισθείση.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ουρανόθεν εφαπλούσα την προστασίαν Σου ύδατος δωρούμενη, είς τέλος με θεράπευσον βοώ Σοι.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ίασαι Νύμφη Κυρίου την πανάθλιαν ψυχήν μου, σύν τώ σώματι, Ναόν αυτήν ποιούσα, Χριστού του Θεού του Νυμφίου Σου.

Ρούν παντοίων δυσχερειών και στενώσεων, και θλίψεων αποξήρανον Παρθένε, δυνάμει των θείων πρεσβειών Σου.

 Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Απάντων των κινδύνων, εχθρών ες αοράτων και των εν σώματι παντοίων κακώσεων, εκλύτρωσαι μάρτυς, τους εις Σε καταφεύγοντας.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Κλίνον Σου το γόνυ, τώ θρόνω της Τριάδος, και των κακών με απάντων διάσωσον, ώς σχούσα παρρησίαν, Μαρκέλλα Θείω βήματι.

Αγία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Άνωθεν αγγέλους, αιώσι συγχορεύεις, και τών εκείθεν τερπνών συμμετέχουσα, έπιδε έξ ουρανών, Μαρκέλλα τους τιμώντας Σε.

Θεοτοκίον

Μακάριος Κορίνθου, σύν τώ Νικηφόρω, ήλθον πρό τής πέτρας, η εκάλυψε Σε, ύστερον δε ήλθεν Νεκτάριος ο Θείος, μεθ’ ών και της Πανάγνου, σκέπε ημάς Μαρκέλλα.

Πηγή:xristianos