Акатист на св. Иоан Шанхайски и Сан Франциски

Глас 8, Кондак 1

Избрани чудотворче и велики служителю Христов, който изливаш в последните времена неизчерпаеми потоци от вдъхновение и множество от чудеса, ние Те възхваляваме с обич и Ти викаме: Радвай се, о свети първосвещениче Иоане, чудотворче на последните времена!

Икос 1

Бидейки ангел в плът, Ти си ни явил в последните времена славата на Бога, който всякога бди над човеците. Гледайки красотата на Твоите добродетели, ние, твоите чеда сега Ти викаме:

Радвай се Ти, който си живял в целомъдрие от най-ранно детство!

Радвай се Ти, който всякога си пребивавал в страх Божи и си изпълнявал Неговата свята воля!

Радвай се Ти, в чиито безчислени добродетели Бог ни откри славата Си!

Радвай се Ти, който тайнствено си чувал надалече молитвите на изпадналите в беда!

Радвай се Ти, който си бил изпълнен с любов към твоите люде и си направил всичко възможно за тяхното спасение!

Радвай се Ти, който носиш радост на всички които Ти се молят с вяра и любов!

Радвай се, о свети първосвещениче Иоане, чудотворче на последните времена!

Кондак 2

Гледайки богатството и разнообразието на твоите добродетели, о свети първосвещениче, ние виждаме в Теб жив източник на съвременните Божии чудеса. С любовта си и с чудните си дела Ти насърчваш всички нас, които с вяра викаме към Бога: Алилуия!

Икос 2

Изпълнен с любов, Ти си бил същинска крепост на богословието, о свети отче, и познанието си за Бога си предал с любов на страдащите човеци. Научи да познаваме истинския Бог с любов и нас, които сега Ти викаме с благоговение:

Радвай се, твърда крепост на Православната вяра!

Радвай се, драгоценен съсъд на даровете на Светия Дух!

Радвай се, справедлив обвинител на безверието и

лъжеученинията!

Радвай се, ревностен изпълнител на Божиите заповеди!

Радвай се, строги подвижнико, който не е познал почивка!

Радвай се, любещи пастирю на стадото Христово!

Радвай се, о свети първосвещениче Иоане, чудотворче на последните времена!

Кондак 3

По Божията милост, ти си се проявил като баща на сираците и наставник на младежите, като си ги възпитавал в страх Божи и си ги приготвял за служба на Бога. Затова и ние, твоите чеда, като те гледаме с любов, викаме с благодарност към Бога: Алилуя!

Икос 3

Не ние на земята, а небесните жители би следвало да те

хвалят, защото нашите думи са безсилни да възпеят твоите

дела. Въпреки това, принясяйки пред Бога нашите скромни

дарове, ние Те славим така:

Радвай се Ти, който винаги си запазвал чедата си с Твоите

непрестанни молитви!

Радвай се Ти, който винаги си защитавал стадото си със силата на Кръстния знак!

Радвай се Ти, чиято любов не е познала граници между

държави и разлика между раси!

Радвай се, светило пресветло, обичано от всички!

Радвай се, пример на духовно смирение!

Радвай се, извор на духовна утеха за всички нуждаещи се!

Радвай се, о свети първосвещениче Иоане, чудотворче на последните времена!

Кондак 4

Смутени от Твоите благочестиви дела и любов, ние грешните не знаем как достойно да те възхваляваме, о първосвещениче Иоане! Ти си пропътувал до края на света, за да спасиш своите люде и да проповядваш светото Евангелие на тези които са в тъмнина. Благодарейки на Бога за твоите апостолски трудове, ние Му викаме: Алилуя!

Икос 4

Гледайки твоя живот, людете от различни земи се удивляваха на милостта с която Бог ни е дарил, дори и в тези последни времена. Ние също, удивлявайки се, казваме с благоговение:

Радвай се, просветление на тези които живеят в тъмнината на неверието!

Радвай се ти, който си последвал своите люде в най-далечния изток и запад!

Радвай се, чудесен фонтан, излят от Бога!

Радвай се, любещ назидател на заблудените!

Радвай се, скорошно утешение на разкаялите се грешници!

Радвай се, подкрепа на онези които вървят по правия път!

Радвай се, о свети първосвещениче Иоане, чудотворче на последните времена!

Кондак 5

Като си противодействал на разрушителните сили на природата, Ти си се явил посредник на Божието всемогъщество, о свети първосвещениче, запазвайки своите люде от смъртоносен вятър и бури, по Твоите молитви и със силата на кръстния знак. Запази сега и нас, които с почуда викаме към Господа: Алилуя!

Aγίου Αρτεμίου Παρακλητικός κανών

(Ἔκδοσις Ἱ. Κελλίου Ἁγ. Ἀρτεμίου, Σκήτη Ἁγίας Ἄννης, Ἅγιο Ὄρος, 2005)

Ὁ Ἱερεύς ἄρχεται τῆς Παρακλήσεως μέ τήν δοξολογικήν ἐκφώνησιν:

Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός: Ἀμήν.
Ἤ μή ὑπάρχοντος Ἱερέως, ἡμεῖς τό:

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς, Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142).
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδιάσεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχύ εἰσακουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.


Καί εὐθύς ψάλλεται τετράκις ἐξ’ ὑπαμοιβῆς, μετά τῶν οἰκείων στίχων:

Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ. α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό Ἅγιον Αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Τὰ παρόντα τροπάρια. Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Ποικίλαις βασάνοις ἐναθλήσας μακάριε, ὡς στεῤῥῶς ἀδάμας τὸν παραβάτην κατήσχυνας, καὶ γὰρ ἐν πέτρᾳ μεγίστῃ πιεσθείς, διὰ τὴν πέτραν Χριστὸν καὶ οἰκισθείς, στέφος ἐδέξω τοῦ μαρτυρίου, Μεγαλομάρτυς Ἀρτέμιε· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ἡμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Δόξα. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῶν αἱμάτων τῷ λύθρῳ ἐπισταζόμενος, τῷ Κυρίῳ παρέστης Μάρτυς Ἀρτέμιε, ον ἱκέτευε ἀεὶ κατοικτειρῆσαί με, τὸν ἀτόποις λογισμοῖς, καὶ ἐργασίαις πονηραῖς, ἀφρόνως κατεγνωσμένον, ἵνα πιστῶς εὐφημῶ σε, τῇ προστασίᾳ σου φρουρούμενος.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμέν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Παναγίας Παραβουνιώτισσας, Παρακλητικός Κανων

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ.

(Νεκτάριος Μαμαλοῦγκος. )

Ὁ Ἱερεὺς ἄρχεται τῆς Παρακλήσεως μὲ τὴν δοξολογικήν ἐκφώνησιν:

Εὐλογητὸς ὁ Θεός ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί καὶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός: Ἀμήν.

Ἤ μὴ ὑπάρχοντος Ἱερέως, ἡμεῖς τό:

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς, Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142).

Καί εὐθύς ψάλλεται τετράκις ἐξ’ ὑπαμοιβῆς, μετά τῶν οἰκείων στίχων:

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τὸ τροπάριον. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τοὺς προσιόντας τῇ θερμῇ Σου πρεσβείᾳ, καὶ προσκυνοῦντας τὴν σεπτήν Σου Εἰκόνα, πανευλαβῶς ἁγνὴ Παραβουνιώτισσα, πάσης ἐλευθέρωσον, ἀπειλῆς καὶ ἀνάγκης, καὶ παθῶν καὶ θλίψεων, καὶ δεινῶν νοσημάτων, καὶ εἰρηναίαν δώρησαι ζωήν, ὡς τῆς εἰρήνης, τεκοῦσα τὸν Ἄρχοντα.

Δόξα. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τὴν Ἁγίαν Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος, εἰς Γαλλιμὴν εὑρεθεῖσα, ἐν τοῖς ἀρχαίοις καιροῖς, Παραβουνιώτισσα τὴν θείαν προσκυνήσωμεν, ὅτι Εὐβοίας ἡ χαρά, Ἐρετρίας τε φρουρός, ἐδείχθη ἡμῖν καὶ δόξα, καὶ εἰσακούει ταχέως, δεήσεις πάντων τῶν τιμώντων Αὐτήν.

Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν’ (50).

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Ξενοφῶν ξένως ἐμφώνησόν μοι. Ἰσιδώρας

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. Δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Παράσχου μοι χάριν καὶ φωτισμόν, Εὐβοίας Κυρία Ἐρετρίας τε χαρμονή, ἀντάξιον ὕμνον ὅπως ψάλλω, τῆς ἱερᾶς Σου Εἰκόνος ἐνώπιον.

Ἐλεύθερον βίον πάσης ὀργῆς, καὶ πάσης ἀνάγκης καὶ ἀμέτοχον συμφορῶν, ἡμᾶς καταξίωσον ἀνύειν, Παραβουνιώτισσα Κόρη Πανάχραντε.

Λαμπάδα ἀνέδειξας μυστικήν, τῆς Σῆς προμηθείας τὴν Εἰκόνα Σου τὴν σεπτήν, τοῖς ἐκδεχομένοις τὴν Σὴν χάριν, Παραβουνιώτισσα Κόρη Πανάχραντε.

Ἐλέους τεκοῦσα τὸν χορηγόν, ἐλέησον Κόρην τοῖς πλουσίοις Σου οἰκτιρμοῖς, τοὺς τὴν Σὴν ἀντίληψιν αἰτοῦντας, Παραβουνιώτισσα Κόρη Πανύμνητε.

Θεοτόκιον.

Ὑμνοῦσι τὴν θείαν Σου ἀρωγήν, τῆς Σῆς προμηθείας ἡμῖν δίδου τὰς δωρεάς, καὶ σῶζε ἡμᾶς ἐκ πάσης βλάβης, Παραβουνιώτισσα Κόρη Πανάχραντε.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψῖδος.

Γυναικῶν τῶν ἀτέκνων λῦσον δεσμὰ Δέσποινα, καὶ δίδου καρπὸν τῆς κοιλίας πρὸς τεκνοποίησιν, καὶ τὰς κυήσεις αὐτῶν, διὰ τῆς Σῆς προστασίας, στερεὰς συντήρησον ὦ Μητροπάρθενε.

Ἐπιτόκοις γυναίοις ὡς συμπαθὴς βράβευε, τὴν ἐλευθερίαν Παρθένε ἡνίκα τίκτουσι, πρός Σε γὰρ σπεύδουσιν, Παραβουνιώτισσα Κόρη, τὸ σεπτόν Σου ὄνομα ἐπικαλούμεναι.

Τὰ τεκνία Παρθένε Χριστιανῶν φύλαξον, πάντα ἀσινῆ ἐκ κινδύνων καὶ περιστάσεων, καὶ σὺν αὐτοῖς τοὺς γονεῖς, Ὀρθοδοξίᾳ ἐμμένειν, καὶ τηρεῖν τὰ πάτρια πάντας ἀξίωσον.

Θεοτόκιον.

Ὠρυόμενον σφόδρα νῦν καθ’ ἡμῶν σύντριψον, τῇ Σῇ κραταιᾷ προστασίᾳ ἐχθρὸν τὸν δόλιον, Παραβουνιώτισσα, καὶ ἐν εἰρήνῃ τελείᾳ, τὴν ζωὴν κυβέρνησον ἡμῶν δεόμεθα.

Διάσωσον, Παραβουνιώτισσα Κόρη Θεογεννῆτορ, ἐκ παντοίων ὀδυνηρῶν περιστάσεων, τοὺς καταφεύγοντας πίστει τῇ χάριτί Σου.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Πρεσβείαν τὴν Σὴν ὡς ὀχυρὸν προπύργιον, πλουτοῦντες ἁγνὴ παντοίων ἐπιθέσεων, ἀεὶ ἐλευθερούμεθα, τοῦ δολίου ἐχθροῦ καὶ ἀλάστορος, καὶ εὐφροσύνης καὶ θείας χαρᾶς, πληρούμεθα μόνη παντευλόγητε.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Τὴν Σὴν χάριν ἀγγέλουσι, οἱ τῆς δαιμονίων οἰκτρᾶς πιέσεως, λυτρωθέντες Παραβουνιώτισσα, τῇ δυνάμει Μῆτερ τῆς Εἰκόνος Σου.

Πᾶσιν δίδου τὴν ἴασιν, τοῖς προσβεβλημένοις ποικίλαις θλίψεσι, Παραβουνιώτισσα πανάμωμε, παῤῥησία ἔχουσα πρὸς Κύριον.

Συνεχόμενοι θλίψεσι, πρὸς τὴν Σὴν ἀντίληψιν καταφεύγομεν, καὶ λυτρούμεθα πανάχραντε, τῶν κατὰ τὸν βίον περιστάσεων.

Ὀδυνῶν ἐλευθέρωσον, τῶν κατὰ ψυχὴν καὶ σῶμα πανάμωμε, ὡς ἡμῶν Παραβουνιώτισσα, τοὺς τὰ μεγαλεῖά Σου δοξάζοντας.

Θεοτόκιον.

Πάσης βλάβης ἐκλύτρωσαι, πάσης μαγγανείας πάσης φαυλότητος, Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, τοὺς Παραβουνιώτισσα πλουτοῦντάς Σε.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Ἄκουσον φωνῆς, δεομένων Σου πανύμνητε, καὶ τὰ σκιρτήματα παθῶν σαρκικῶν, τῇ ὑπερλόγῳ Σου ἁγνείᾳ διασκέδασον.

Σκέπασον καλῶς, τὰς οἰκίας Παραβουνιώτισσα, τῶν προστρεχόντων τῷ Ναῷ Σου ἁγνή, καὶ μετὰ πόθου ἐκζητούντων τὸ Σὸν ἔλεος.

Θεῖον θησαυρόν, τὴν Εἰκόνα Σου κατέχοντες, ἐξ αὐτῆς ἁγιασμοῦ τὰς δωρεάς, δαψιλῶς Παραβουνιώτισσα λαμβάνομεν.

Ἅπας εὐσεβής, τῷ Ναῷ Σου σπεύδει πάναγνε, καὶ λαμβάνει τὰς αἰτήσεις συμπαθῶς, Σὺ γὰρ πάντας ἐλεεῖς Παραβουνιώτισσα.

Θεοτόκιον.

Νᾶμα γλυκερόν, οὐρανίου παρακλήσεως, τοῖς ἐν θλίψεσι στενάζουσι πικρῶς, συμπαθῶς Παραβουνιώτισσα ἐπόμβρησον.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.

Προσέλθετε, τῶν Εὐβοέων θρέμματα, τῷ Ναῷ Παραβουνιωτίσσης ἐν ζήλῳ, καὶ τῆς Πανάγνου Εἰκόνος τὴν θείαν, ἀπὸ καρδίας πιστοὶ προσκυνήσωμεν, λυτρούμενοι τῶν δυσχερῶν, τῶν κλυδώνων τοῦ βίου ἑκάστοτε.

Κυκλοῦντές Σου, τὴν Εἰκόνα Ἄνασσα, ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Ναοῦ Σου ὡραίου, εὐεργεσίας ποικίλας δεχθέντες, εὐγνωμονοῦμεν καὶ ὕμνον Σοι ᾄδομεν, καὶ τῇ Εἰκόνι τῇ σεπτῇ, θυμιάματα εὔοσμα καίομεν.

Τοῖς πᾶσι, ἡ τῶν θαυμάτων φήμη Σου, Παραβουνιώτισσα ἠκούσθη ταχέως, τοῦ γὰρ καρκίνου τὴν νόσον διώκεις, καὶ γυναικῶν διαλύεις τὴν στείρωσιν, ἀλάλοις δίδεις λαλιάν, καὶ ὑγείαν χαρίζει τοῖς βρέφεσι.

Συντήρησον, Ἐκκλησίαν Δέσποιναν, καὶ ἐκδίωξον αἱρέσεων νέφη, ὅτι ὡς λύκοι κατέπεσαν πάντες, Ὀρθοδοξίας ζητοῦντες ἀλλοίωσιν, ἵνα ἐχόμενοι αὐτῆς, τῶν Πατέρων τηρῶμεν παράδοσιν.

Θεοτόκιον.

Ὀδύνης, τῆς χαλεπῶς πιεζούσης, τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν καὶ καρδίαν, καὶ δαπανώσης οἰκτρῶς μου τὸ σῶμα, τῇ σωστικῇ Σου θεράπευσον χάριτι, Θεοχαρίτωτε ἁγνή, καὶ δεινῆς ἀθυμίας με λύτρωσαι.