Παράκληση αγίου Μύρωνα Κρήτης (8 Αυγούστου )

Παρακλητικός κανόνας εις τον εν Αγίοις πατέρα ημών Μύρωνα επίσκοπον Κρήτης τον θαυματουργόν.

Ποιημα Γερασιμου Μοναχου Μικραγιαννανιτου.

Ευλογήσαντος του ιερέως το Κύριε εισάκουσον..
Θεος Κύριος…
Και τα κάτωθι τροπάρια.

Ως Ιεράρχης του Χριστού θεοφόρος, και ευσπλαχνίας ανεξάντλητον ρείθρον, και αυτουργός θαυμάτων Μύρων Όσιε, πάσης ημάς λύτρωσε, συμφοράς και ανάγκης, οια συμπαθέστατος, τη θερμή σου πρεσβεία, τους τω σεπτώ σου σπεύδοντας ναό, και εξαιτούντας την χάριν σου Άγιε.

Δόξα. Το αυτό. Και νυν Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι• ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου• σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν΄ Ψαλμός και ο κανών του Αγίου, φέρων ακροστιχίδα «ΣΩΖΕ Ω ΜΥΡΩΝ ΤΟΥΣ ΣΕ ΤΙΜΩΝΤΑΣ. ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ.»

Ωδη α΄. Ηχος πλ. δ’. Υγράν διοδευσας.

Συνών των Αγγέλων ταις στρατιαίς, απαύστως δυσώπει, Πάτερ Μύρων θαυματουργέ, Πάσης ημάς ρύεσθαι ανάγκης, τους τη σεπτή σου πρεσβεία προστρέχοντας.

Ως έχων ακένωτον θησαυρόν, Πάτερ ευσπλαχνίας, ευσπλαγχνισθητι εφ΄ ημιν, και δεξαι ημών τας ικεσίας, και τας αιτήσεις ημών Μύρων πλήρωσον.

Ζωήν ειρηναιαν και ευσταθή, και απηλλαγμενην, πάσης βλάβης και συμφοράς, ημάς καταξίωσον ανύειν, τους σε προστάτην θερμόν Πάτερ εχοντας.

Θεοτοκιον

Εκ σου ανατεταλκεν εν σαρκί, δι΄ έλεος μέγα, καταυγαζων πάσαν την γην, ο Ήλιος της δικαιοσύνης, ου ταις ακτισι καμέ Κόρη λάμπρυνον.

Ωδη γ΄. Ουρανίας αψίδος.

Ως ωκτείρησας πάλαι, ως συμπαθής Όσιε, τους χειρί δολία τον σίτον, τον σον αρπάζοντας, ούτως οικτειρησον, και πάσης ρύου ανάγκης, Μύρων τους προστρέχοντας, τη προστασία σου.

Μύρον πάντοτε βλύζει, ως αληθώς αύλον, της παρά Θεού σοι δοθείσης, πλουσίας χάριτος, η ση αγία εικών, και των παθών το δυσώδες, διαλύει Άγιε, εκ των τιμώντων σε.

Υπέρ πάντων δυσώπει, τον αγαθόν Κύριον, Μύρων των πιστών προσιόντων, τω θείω τάφω σου, ως αν ρυσθείημεν, επιφορών πολύτροπων, και πάσης κακώσεως τη αντιλήψει σου.

Θεοτοκιον.

Ρωμιν διδου και χάριν, κατά παθών Άχραντε, τοις ειλικρινως ανυμνουσι, τα μεγαλεία σου, και πάσαν συντριψον, την καθ΄ ημών κινουμενην, του Βελιαρ δυναμιν, καθικετεύομεν.

Διάσωσον, θαυματουργέ Ιεράρχα Μύρων θεόφρον, πάσης βλάβης και χαλεπών περιστάσεων, τους εξαιτούντας την θείαν σου προστασίαν.

Eπίβλεψον, εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι τής ψυχής μου τό άλγος.

Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Προστάτης ημών και μέγα καταφύγιον, και πρέσβυς θερμός, προς τον Σωτήρα Κύριον, συ ει Μύρων μακάριε• δια τούτο πίστει βοωμεν σοι• Μη διαλείπεις αει δυσωπείν, διδόναι ημίν πταισμάτων άφεσιν

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.

Ως θερμόν αντιλήπτορα, και προς τον Θεόν μεσίτην σε έχοντες, Πάτερ Μύρων ιερώτατε, τη σεπτή σου σκέπη πίστει σπεύδομεν.

Νοσημάτων και θλίψεων, και πολυειδών εν βίω στενώσεων, Πάτερ Μύρων απολύτρωσαι, τους τω σω ναώ πιστώς προστρέχοντας.

Τη πολλή συμπαθεία σου, συμπαθώς επίνευσον ταις δεήσεσι, Πάτερ Μύρων συμπαθέστατε, των ειλικρινώς υμνολογούντων σε.

Θεοτοκιον.

Ο Θεός εκ σου τίκτεται, και δι΄ ευσπλαχνίας σώζει τον άνθρωπον ον ικέτευε δεόμεθα, σώσαι Θεοτόκε του υμνούντας σε.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.

Ύψιστον Θεόν τον λαμπρώς σε θαυμαστώσαντα, Πάτερ Μύρων καθικέτευε αεί, των πταισμάτων ημίν δούναι την συγχώρησιν.

Σκέπη ασφαλής, τη τιμώση σε πατρίδι σου, έσο Μύρων χορηγών αυτή αεί, της θερμής σου προστασίας τα δωρήματα.

Σώματος δεινάς, ασθενείας Πάτερ ίασαι, και ψυχών την αθυμίαν την πικράν, αφ΄ ημών τη ση πρεσβεία διασκέδασον.

Θεοτοκίον.

Έχεις οικτηρμούς, αμετρήτους Μητροπάρθενε, οια Μήτηρ του οικτίρμονος Θεού• όθεν οίκτηρον καμέ τον απολλύμενον.

Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχεώ.

Το ρείθρον, του ποταμού παραδόξως, αναστείλας ακωλύτως διήλθες, θαυματουργέ αξιάγαστε Μύρων• όθεν ημάς αποντίστως διέρχεσθαι, κυβέρνησον ως συμπαθής, πολυφρόντιδος βίου την θάλασσαν.

Ισχύι, των πρεσβειών σου παμμάκαρ, ενεκρώθει ο ολέθριον δράκων, ο απειλών συμφοράν τη ση ποίμνη• αλλά και νυν τη δοθείση σοι χάριτι, τον εφορμώντα καθ΄ ημών, απονέκρωσον βύθιον δράκοντα.

Μεγίστων, ως αυτουργός θαυμασίων, τη σην χάριν την σωτήριον δίδου, τοις ευλαβώς τω αγιώ ναώ σου, και τω σω τάφω προστρέχουσιν Άγιε, και νοσημάτων και παθών, αβλαβείς ημάς Μύρων διάσωζε.

Θεοτοκίον.

Ως Μήτηρ, του ελεήμονος Λόγου, Παντευλόγητε Παρθένε Μαρία προς σωτηρίας κυβέρνησον τρίβους, τους εν οδοίς αμαρτίας υπάρχοντας, και δίδου άπασιν ημίν, αφορμάς αληθούς μεταγνώσεως.


Διάσωσον, θαυματουργέ Ιεράρχα Μύρων θεόφρον, πάσης βλάβης και χαλεπών περιστάσεων, τους εξαιτούντας την θείαν σου προστασίαν.

Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ' εσχάτων, των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον
Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.

Τη προς Θεόν Ιεράρχα πρεσβεία σου, την σην πατρίδα απαυστως διάσωζε, και πάσι πιστοίς δίδου πάντοτε, πάσης ανάγκης και θλίψεως λύτρωσιν, ω Μύρων Κρητών εγκαλλώπισμα.

Προκείμενον.

Οι ιερείς σου Κύριε ενδύσονται δικαιοσύνην, και οι Όσιοί σου αγαλλιάσονται.
Στιχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού.

Ευαγγέλιον.
Εκ του κατά Ιωάννην. (ι΄9-16)

Δόξα. Ταις του Ιεράρχου….
Και νυν. Ταις της Θεοτόκου…

Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.

Χάρις πλουσιόδωρος, παρά Θεού σοι εδόθη, Μύρων παμμακάριστε, του τελείν θαυμάσια, τοις προστρέχουσι• διό νυν Άγιε, ως Χριστού θεράπων, και προστάτης ημών μέγιστος, πάσης κακώσεως, και επηρειών του αλάστορος, και πάσης ρύου θλίψεως, και ασθενημάτων εκάστοτε, τους τη ση πρεσβεία, προσπίπτοντας θεόφρον ευλαβώς, και των πταισμάτων συγχώρησιν, αίτει ημιν πάντοτε.

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.

Νάμα άυλον θείον, εκ πηγών σωτηρίου ταις ικεσίαις σου, επόμβισον και σβέσον, παθών ημών την φλόγα, και κίνδυνων τον καύσωνα, Μύρων θεράπων Χριστού, ημών ο αντιλήπτωρ.

Τον ναόν σου τον θείον, νοητόν ως λιμένα, Πάτερ κατέχοντες, προστρέχομεν εν τούτω, εν ζάλαις ταις του βίου, και ταχέως λυτρούμεθα, τρικυμιών χαλεπών, τη ση πρεσβεία Μύρων.

Ασθενούσιν την ρώσιν, και τοις πασχουσι Πάτερ, ταχείαν ίασιν, και τοις υπό πνευμάτων, δεινών συνεχόμενους, την εκλύτρωσιν βράβευσον, ως του Θεού μιμητής θαυματοφόρε Μύρων.

Θεοτοκίον.

Σαρκωθείς απορρήτως, εξ αγνών σου αιμάτων, ο Υπερούσιος, εθέωσε την φύσιν, ημών δι΄ ευσπλαχνίαν, Θεοτόκε Πανύμνητε• ον εκδυσώπει αει, τυχείν με σωτηρίας.

Ωδή ζ΄. Τον Βασιλέα.

Γαλήνη δίδου, και ευπραγίαν εν βιω, Μύρων Άγιε τοις πίστοι προσιούσι, τω σεπτώ σου τάφω, και σε υμνολογούσιν.

Έχει σε Πάτερ, καταφυγή εν ανάγκαις, η τιμώσα σε πατρίς σου Ιεράρχα• όθεν και προστρέχει τω θείω σου τεμένει.

Ράβδω αγία, της προστασίας σου Πάτερ, και νυν ίθυνον ως πάλαι εις λειμώνας, θειων ενταλμάτων, την λογικήν σου ποίμνην.

Θεοτοκίον.

Αγιωτέρα, των ουρανίων Αγγέλων Αειπάρθενε Αγνή Θεοκυήτορ, εναγούς κακίας, απάλλαξον τον νουν μου.


Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Στεφάνω αφθαρσίας, Πάτερ διαπρέπων, πάσης φθοράς και παθων απολύτρωσαι, τους τω αγιώ σου τάφω, Μύρων προσπίπτοντας.

Ισχύν ημίν παράσχου, κατά του Βελίαρ, και δυσπραγίας απάσης και θλίψεως, ατρώτους φύλαττε Πάτερ, ημάς δεόμεθα.

Μυρίπνοον ως ρόδον, ημίν φερονύμως, ευωδιάζει την χάριν του Πνεύματος, η ση εικών και ο τάφος σου Μύρων Όσιε.

Θεοτοκίον.

Υμνώ ευσήμω γλώσση, τη περί εμέ σου, εν πάση ώρα Παρθένε αντίληψιν• ότι αεί βοηθείς με, και διασώζεις με.

Το Άξιον Εστί και τα Μεγαλυνάρια.

Χαίροις ο της Κρήτης θείος πυρσός, Μύρων θεοφόρε, Ποιμενάρχης τε ο κλεινός• χαίροις των θαυμάτων, ακένωτος χειμάρρους, ο πάσιν αναβλύζων, χάριν και έλεος.

Βίον τον ενάρετον εκ παιδός, Πάτερ αγαπήσας, σκεύος ώφθης των αρετών, και ιεροσύνης, χρισθείς τω θείω μύρω, Αρχιερεύς εδείχθης, Χριστού θεόληπτος.

Χάριν ουρανόθεν παρά Θεού, πλουσίαν εδέξω, ώσπερ πράος και ταπεινός• όθεν εδοξάσθεις, εν θαύμασι ποικίλοις, ω Μύρων Ιεράρχα, αξιοθαύμαστε.

Χαίροις του ελέους ο θησαυρός, και της συμπαθείας, ρείθρον θείον και δαψιλές• χαίροις θειε Μύρων, Κρητών το μέγα κλέος, και πάσης Εκκλησίας, το αγαλλίαμα.

Τους τω σω αγίω Πάτερ ναώ, πιστώς προσιόντας, πάσης λύτρωσαι απειλής, και επερχόμενων, κινδύνων τε και πόνων, ατρώτους διατήρει, Μύρων μακάριε.

Ωσπερ ελεημων και συμπαθης, ευμενως προσδεχου, τας δεησεις ημων αει, Μυρω Ιεραρχα, και πληρου τας αιτησεις, των επικαλουμενων, την σην βοηθειαν.

Πάσαι τών Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τό σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον, τα συνήθη τροπάρια. Εκτενής παρά του ιερέως και Απόλυσις.

Ηχος β΄. Οτε εκ του ξυλου.

Μύρων Ιεραρχα θαυμαστέ, μύστα του Χριστού θεοφόρε, θαυμάτων θεια πηγή, νόσων και κακώσεων, και χαλεπών οδυνών, πειρασμών και στενώσεων, και εκ πάσης άλλης, βλάβης ρύου πάντοτε, ημάς δεόμεθα, θείες προς Θεόν σου πρεσβείες, τους εν αδιστάκτω καρδία, τη σεπτή σου σκέπη καταφεύγοντας.

Τήν πάσαν ελπίδα μου εις σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Δι΄ευχων…

Δίστιχον.
Μύρισον Μυρων οσμαίς των σων χαρίτων.
Γεράσιμον σπεύδοντα τη αρωγή σου.
http://www.agiooros.net/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=6826

About prayers to the Saint and for his mother

Apolytikion (Troparion) and Kontakion

On Aug 27th, according to the Greek Synaxarion, we remember the Holy Martyr Phanourios. He appeared to people on the island of Rhodes in 1500. Several people had a vision of the saint and then his icon was discovered. The icon depicted a young soldier holding a sword in one hand and a lit candle in the other.

There is a tradition concerning him and his mother, who was a harlot and great sinner. His love for his mother caused him to pray for her incessantly. At the time of his martyric death by stoning, he could not even then forget his mother, and with the boldness that is peculiar to athletes of Christ, prayed: "For the sake of these my sufferings, Lord, help all those who will pray to Thee for the salvation of Phanourios' sinful mother".

Many to this day pray for his mother, and have her listed in their personal diptychs used for commemorations in the Divine Liturgy as "The Mother of St Phanourios" since her name is not known.

On the day of the Saint, there is a tradition that the faithful bake a special bread, and according to some accounts, give it to the poor as alms in the name of his mother, and others, share it with at least seven other people.

St Phanourios' name gives a hint about another tradition concerinign the Saint. "Phanourios" comes from the Greek word, "phanerono", meaning "I reveal". He is know to help people find lost things. Some have therefore also referred to him as "Saint lost and found"!

This is not just an idle story repeated without basis, as the editor of this piece has experienced incidents himself, and know many people who have also been helped by St Phanourios to find lost items. After the lost item is found, one should bake a Phanouropita, (basically a loaf of sweet bread) in memory of St. Phanourios' mother, and give to the poor, as above.

If the bread is first brought to church to be blessed, A Litya blessing service with a prayer specially composed for the Saint may be used.

Apolytikion (Troparion). Tone 4.

A heavenly song of praise is chanted radiantly upon the earth; the company of Angels now joyfully celebrateth an earthly festival, and from on high with hymns they praise thy contests, and from below the Church doth proclaim the Heavenly glory which thou hast found by thy labors and struggles, O glorious Phanourios.

Glory Both now.

Kontakion. Tone 3.

Thou didst save the Priests from an ungodly captivity, and didst break their bonds by Divine power, O godly-minded one; thou didst bravely shame the audacity of the tyrants, and didst gladden the orders of the Angels, O Great Martyr. Wherefore, we honor thee, O divine warrior, glorious Phanourios.

The following recipes are supplied by the kindness of Matushka Anna Lardas, who posted them to a mailing list some time ago.

The fasting bread (with oil for those days that a a little less strict) actually tastes very good, and whose preparation makes an excellent father-daughter "special time" that the whole family benefits from. In other words, the recipe is quite easy and forgiving, and kitchens can always be cleaned.

Κανών παρακλητικός του αγίου Σωφρόνιον τον του Έσσεξ

Συντεθείς υπ’ ανωνύμου λαϊκού υμνογράφου, κενοδόξου και αμαρτωλού, υπέρ σωτηρίας του οποίου εύχεσθε. Έτει σωτηρίω 2006.

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Ευλογητός.

Ψλμ. ρμβ΄ (142), Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου…

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου (τετράκις).

Τον τάφον Σου, Σωτήρ. Ήχος α΄.

Διψώσιν οι λαοί διδασκάλους αγίους, αγάπης οδηγούς, θεοφόρους Πατέρας, και Κύριος εδώρισεν, ως πηγήν αγιάσματος, σε, Σωφρόνιε, τον αληθή θεομύστην, τον αντλήσαντα εκ της αρρήτου σοφίας και κόσμον αρδεύοντα.

Δόξα. Όμοιον.

Ρωσίας ο πυρσός, η λαμπάς της Ευρώπης, του Άθωνος φωστήρ, Βρεταννίας η δόξα, Θεού εικόνα ένδοθεν σεαυτόν εζωγράφισας· όθεν φύλαττε τους αιτουμένους ευχήν σου, ω Σωφρόνιε, τη προς Θεόν παρρησία ήν εύρες ως άγιος.

Και νυν. Θεοτοκίον. Όμοιον.

Ω Δέσποινα εμή και των πάντων πλασμάτων, κλαιόντων η στοργή και χαιρόντων η χάρις, εκ ζήλου νυν κινούμενος, πλην αφρόνου, ως άσοφος, καν ακάθαρτος, θεοτοκίον ψελλίζω, καν αδέξιος, ύμνον δειλώς εξυφαίνω, ον δέξαι ως εύσπλαγχνος.

Ψλμ. ν΄ (50), Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου…

Ο κανών.

Φέρων ακροστιχίδα· Τήρει τον νουν σου εν άδη και μη απελπίζου.

Ωδή α΄. Υγράν διοδεύσας.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Τιτρώσκουσι βέλη τα των παθών ψυχήν και καρδίαν και συνείδησιν την εμήν. Πώς ύμνον προς άγιον συνθέσω; Κύριε, δος μοι και νουν και κατάνυξιν.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ηφαίστειον μέγα και φοβερόν εις βάθη ψυχής μου υποφώσκει πυριφλεγές· εκ τούτού ζητώ την σωτηρίαν τη προστασία σου, πάτερ Σωφρόνιε.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρωγμήν υφιστάμενος τη ψυχή, απώλεσα, πάτερ, αυτεξούσιον αληθές· ανεύρεσιν τούτου δίδαξόν με, ως Εκκλησίας πατήρ και διδάσκαλος.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Εν πόνοις υπάρχω και στεναγμοίς, ψυχική οδύνη, ασθενεία σωματική· συ, πάτερ, υγείαν μοι παράσχου, τη φλογερά σου πρεσβεία προς Κύριον.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Θεοτοκίον.

Ισούται τω βίω μου το μηδέν, άβυσσος εντός μου και σκοτία ολισθηρά· άπλωσόν μοι χείρα, Θεοτόκε, και προς ουράνιον ύψος ανέλκυσον.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Τον θεόπτην πατέρα και ταπεινόν σέβομαι· ει και ταπεινός ουχ υπάρχω, τούτω προσέρχομαι. Πάτερ Σωφρόνιε, συ μοι ταπείνωσιν δείξον, φλέγων μου ως άκανθαν την εγωπάθειαν.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ουρανού διδασκάλω γονυπετής έρχομαι, πλην εγωισμού τας ακάνθας ουκ εξερίζωσα· ως γαρ ζιζάνια εμήν σποράν καταπνίγει· συ μοι, πάτερ, σύνδραμον, προς εκβοτάνισιν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Νουν Χριστού κατακτήσας και λαμπρυνθείς Πνεύματι, βάθη ταπεινώσεως έχεις, πάτερ Σωφρόνιε, και προσευχόμενος υπέρ του κόσμου δακρύζεις, πλην μη παύση, άγιε, πάντες δεόμεθα.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Νυν βεβύθισμαι πάλιν εις φοβεράν άβυσσον, ης, Αβυσσοτόκε Αγάπης, σπεύσον ανάσυρε! Τη γαρ δυνάμει Σου άβυσσος πάσα πληρούται, γεφυρούνται χάσματα, βράχοι βλαστάνουσι.

Διάσωσον την οικουμένην εκ φόνων και μολυσμάτων, σβέσον δε του μίσους τας φλόγας, πάτερ Σωφρόνιε, και ίασαι πεπληγμένην ψυχήν μου.

Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την ημών χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι των ψυχών τας διχάσεις.

Κάθισμα. Ο υψωθείς εν τω σταυρώ. Ήχος δ΄.

Εν τω αΰλω Σου Φωτί, ο Θεός μου, πάσα καρδία ταπεινή λελουμένη καταλαμπρύνει σύμπαντα πυρί νοερώ· ούτω και ημών Σωφρόνιος ο πατήρ και διδάσκαλος, ως φωστήρ πολύφλογος πυρπολεί δι’ αγάπης, βάθη συνειδήσεων και ψυχών καταυγάζων· τούτου τους λόγους, φίλοι, ταπεινώς, εγκολπωθώμεν προς ύψους ανάβασιν.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα, Κύριε.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο εκπλύνων τα πταίσματα και τας αμαρτίας καθαίρων Κύριος, τους μισούντας με συγχώρησον τη αγνή πρεσβεία Σωφρονίου Σου.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Υπέρ πάντων των φίλων μου και εχθρών μου πρέσβευε, πάτερ άγιε· καν ανάξιος υπάρχω σου, ενθυμούμενος σούς λόγους δέομαι.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Νέον άγιον έδειξας τοις ανθρώποις, Δέσποτα, και διδάσκαλον· τούτον φέρω Σοι δεόμενος ως σπουδαίον πρέσβυν υπέρ κόσμου Σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Σωφρονίω προσέρχομαι, της αυτού πρεσβείας ικέτης άθλιος, ως ταπείνωσιν διδάξαντι και Χριστού αγάπην εφαρμόσαντι.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Ουρανού πλατυτέρα, Συ, και Θεού παντάνακτος Θρόνε πύρινε, τη πρεσβεία Σου προς Κύριον οικουμένην πίπτουσαν ανόρθωσον.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ύψωσον ημάς προσευχή σου, πάτερ όσιε, προς της ζωής τον Τριπλούν Ποταμόν, Όστις απαύστως αρδεύει συμπάντων πέρατα.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ένωσον ημάς τη πρεσβεία σου, Σωφρόνιε, διηρημένους μαχαίρα εγωισμού, Θεού ειρήνην εμπνέων την παραδείσιον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Νέφη τα πυκνά και ζοφώδη της καρδίας μου πνοή σου, πάτερ, ως άνεμος, δίωξον, οδόν ανοίγων χαράς προς ηλιοφάνειαν.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Άνασσα σεμνή, κλίμαξ γήθεν άνω φέρουσα, ως εν αγκάλαις βαστάσασσα τον Θεόν, σώζε στοργή Σου γλυκεία βρέφη και νήπια.

Ωδή ς΄. Την δέησιν εκχεώ.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Δεδούλονται ταις ανάγκαις πένητες, οι δε πλούσιοι φθαρτοίς αργυρίοις, και ισχυροί κατεδούλωσαν πλήθη και τω χρυσίω λαοί θυσιάζονται! Ω πάτερ, άνωθεν ελθών, τους αθώους βασάνων διάσωσον!

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Η σκέψις μου του Θεού μακρύνεται και συνείδησις εμή καθιζάνει, και αρετής μου αγρός ερημούται και της αγάπης οικία κρημνίζεται! Ω πάτερ, άνωθεν ελθών, σώζε φρένας εμάς, ω Σωφρόνιε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Κατέκαυσα, ως το πριν Αλέξανδρος, της ελπίδος μου τον στόλον ο άφρων· και νυν ορώ των εχθρών μου τα στίφη και εις απέλπιδα ζόφον βυθίζομαι· αλλ’ άνωθεν ως αετός πεπτωκότα με, πάτερ, ανόρθωσον.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Αστέρισον της ζωής μου, Δέσποινα, την πικράν τε και ασέληνον νύκτα, ίνα Φωτός απολαύσω ικμάδα και λυτρωθώ σκοτασμού, ον επέλεξα· και ώθησον προς ουρανόν τη ευόσμω χειρί Σου, πανθαύμαστε!

Διάσωσον την οικουμένην ολέθρου της απληστίας, σβέσον εκδικήσεως φλόγας, πάτερ Σωφρόνιε, και φύλαττε ορφανούς εκ του μίσους.

Επίβλεψον εν ευλογία, πανάχραντε Θεομήτωρ, επί την εχθρών μου και φίλων λύμην κακώσεων και λύτρωσον αθεΐας και πλάνης.

Κοντάκιο. Τον τάφον Σου, Σωτήρ. Ήχος α΄.

Κυψέλης εκ Φωτός ως βασίλισσα, πάτερ, μελίσσων λογικών εξεγέννησας σμήνος, και μέλι το αθάνατον και κηρίον συνήγαγες· και κηρόπλαστον καθεδρικόν του Θεού σου υπερύψωσας εις Βρεταννίας την νήσον, Σωφρόνιε όσιε.

Αναβαθμοί. Ήχος δ΄.

Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ’ Αυτός αντιλαβού και σώσον, Σωτήρ μου (δις).

Οι μισούντες Σιών αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθε απεξηραμένοι (δις).

Δόξα.

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη Τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Και νυν.

Αγίω Πνεύματι αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα άπασαν την κτίσιν προς ζωογονίαν.

Προκείμενο. Δίκαιος ως φοίνιξ ανθίσει και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Στίχος. Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών.

Ευαγγέλιο. Εκ του κατά Λουκάν (ι΄ 1-4 και 17-24).

Τω καιρώ εκείνω, ανέδειξεν ο Κύριος και ετέρους εβδομήκοντα, και απέστειλεν αυτούς ανά δύο προ προσώπου αυτού εις πάσαν πόλιν και τόπον ού ήμελλεν και αυτός έρχεσθαι. Έλεγεν ουν προς αυτούς· ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· δεήθητε ουν του κυρίου του θερισμού όπως εκβάλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού. Υπάγετε· ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως άρνας εν μέσω λύκων. […] Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς λέγοντες· Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς· εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σπορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. Πλην εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται· χαίρετε δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς.

Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς και είπεν· εξομολογούμαι σοι, πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις· ναι, ο πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου. Και στραφείς προς τους μαθητάς είπε· πάντα μοι παρεδόθη υπό του πατρός μου· και ουδείς επιγινώσκει τίς εστιν ο υιός, ει μη ο πατήρ, και τίς εστιν ο πατήρ, ει μη ο υιός και ώ εάν βούληται ο υιός αποκαλύψαι. Και στραφείς προς τους μαθητάς κατ’ ιδίαν είπε· μακάριοι οι οφθαλμοί οι βλέποντες α βλέπετε. Λέγω γαρ υμίν ότι πολλοί προφήται και βασιλείς ηθέλησαν ιδείν α υμείς βλέπετε, και ουκ είδον, και ακούσαι α ακούετε, και ουκ ήκουσαν.

Δόξα.

Ταις του σου αγίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν.

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με, ο Θεός κατά το μέγα έλεός Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Προσόμοια. Όλην αποθέμενοι. Ήχος πλ. β΄.

Τάδε λέγει Κύριος· τοις ταπεινοίς ομοιάζω, τους πτωχούς ηγάπησα, εις βρεφών συνείδησιν αναπαύομαι· κόσμω δεδώρημαι, εν εσχάτοις χρόνοις, τον μακάριον Σωφρόνιον, Φωτός διδάσκαλον, και Σιλουανόν τον παμμέγιστον· τούτων ουν τοις λόγοις ευήκοον ποιήσατε το ους, και εξ αμπέλου της χάριτος θείον οίνον γεύσασθε.

Ουδείς προστρέχων επί Σοι.

Σοφέ σοφότερε σοφών, σώφρον σωφρόνων σωφρονέστερε Πνεύματι, φιλοσοφότερε Σωκράτους, τους ασόφους σοφίζων, σωφρονίζων τους άφρονας, κάλεσον πάντας εις ενότητα.

Μεταβολή των θλιβομένων.

Εν τη του λόγου τυραννίδι και τη των πάντων καταχρήσει, Σωφρόνιε, ως αστήρ ανατείλας, πυρ ανάπτων τοις λαοίς, πάντας τους αλήθειαν διψώντας, πάντας τους ειρήνευσιν πεινώντας, προς νέαν καθοδήγει Βηθλεέμ.

Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιερεύ του Υψίστου, σεαυτόν ο προσφέρων εις ολοκαύτωμα, σταυρώ τω της αγάπης υψώθης των γηίνων, προσευχόμενος πάντοτε προς τον Σωτήρα Χριστόν υπέρ παντός του κόσμου.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Μη παρίδης, ω πάτερ, την εμήν αγωνίαν υπέρ οικείων μου· και στήριξον ευχαίς σου, κινδύνων απαλλάττων και καλών εις παράδεισον, όπου λαμπρώς ενοικείς συν πάσι τοις αγίοις.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Η σοφία σου, πάτερ, θεολόγους εκπλήσσει, ανδρίζει νήπια, διό και σοι προσφεύγω, ζητών την ευλογίαν και ψυχών καθοδήγησιν, προς τον νυμφώνα Χριστού, εχθρών μου τε και φίλων.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Αληθώς, Θεοτόκε, ουκ αξίως υφαίνω την Σην παράκλησιν, πλην θάρρος προσπορίζω εκ Σης της βαθυτάτης ταπεινής αγαπήσεως· ω Βασιλίς των λαών, ευλόγει τους Σους φίλους.

Ωδή η΄. Τον Βασιλέα των ουρανών.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Πύργον αγάπης οικοδομών εν καρδία, συ μοι σύνδραμε, Σωφρόνιε πάτερ, ίνα κατοικήσω συν φίλοις και Θεώ μου.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Εν άδη φίλους και τους προγόνους μου πάντας έχω, άγιε, και δέησιν ψάλλω, σκότους εκουσίου σωθήναι σαις πρεσβείαις.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Λάμψον ευχαίς σου τοις εν τω άδη νεκροίς μου, και προς Κύριον μεσίτευε, πάτερ, υπέρ σωτηρίας πάντων των τεθνεώτων.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Πάντας σωθήναι, ούτως ποθεί ο Υιός Σου, πλην αγάπην ο τυφλός απορρίπτει· πρέσβευε ουν, Κόρη, υπέρ ψυχών εν σκότει.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ιάσεων η βρύσις, ο κρουνός σοφίας, ο ποταμός των χαρίτων ο άγιος, ημιθανής και διψών σοι, πάτερ, προσέρχομαι.

Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ζωήν τοις τεθνηκώσι, φως τοις σκοτισθείσι δίδου πρεσβείαις σου, πάτερ, προς Κύριον, έμπιστος φίλος υπάρχων Αυτού, Σωφρόνιε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ουράνιον λειμώνα, πάμφωτον αυλαία, έμπροσθεν πάντων, σοις λόγοις, διάνοιξον, ίνα ποθώντες Χριστόν ένδον έλθωμεν.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Υψίστη προστασία, δειλών παρρησία, παρηγορία πενθούντων, Θεόνυμφε, των ορφανών ψυχοτρόφε, σώζε τους πάσχοντας.

Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών! Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν!

Μεγαλυνάρια.

Σωφρόνιε πάτερ, ο ταπεινός, πώς τολμώ ψελλίσαι σοι υμνίδιον πενιχρόν; Ανάξιος όλως υπάρχω σε τιμήσαι, πλην θάρρος μοι παρέχεις τη ταπεινώσει σου.

Διδάσκαλον ήθους επί της γης, θησαυρόν αγάπης και ελπίδα των ταπεινών, ανέδειξας, Σώτερ, Σωφρόνιον τον μέγαν, ως έφηβον αστέρα εις νύκτα δύσβατον.

Τις γνωρίσει, πάτερ, επακριβώς την υψίστην γνώσιν ήν εγνώρισας εν Χριστώ; Ου σχολών εδράνοις και θύραθεν παιδεία, αλλ’ εις το της αγάπης πανεπιστήμιον!

Αγάπην εδίδαξας εν Χριστώ, ταύτην εφαρμόσας εν τω βίω σου ταπεινώς, όλον δαπανήσας υπέρ των αδελφών σου και λαμπρυνθείς ως μέγας ανήρ παγκόσμιος!

Τραφείς ως εν βράχω άνθος λευκόν, Σωφρόνιε πάτερ, υψιπέτα και φλογερέ, δίδου σου τους λόγους, τροφήν αθανασίας, πεινώσι και διψώσι προς επιβίωσιν.

Στρέψατε τα ώτα, ω αδελφοί, σοφού διδασκάλου θεοδίδακτον διδαχήν τηρήσατε πάντες, μανθάνοντες αγάπην, και κήπον παραδείσου την γην ποιήσατε.

Ως άνευ ακάνθων ρόδα σεπτά, Σωφρόνιον μέγαν και πατέρα Σιλουανόν, ζητήσωμεν πάντες εις Άθωνος λειμώνα, ως μέλισσαι τρυγήσαι νέκταρ της χάριτος.

Παγκόσμιε πάτερ Σιλουανέ, Τίς εστιν αλήθεια, δεύρο, δίδαξον τους λαούς, συν τω Σωφρονίω πρεσβεύων υπέρ πάντων και πάσι τοις αγίοις τοις εν τω Άθωνι.

Φώτισον, Σωφρόνιε, λαμπηδόν, άνθος της ψυχής μου του στραφήναι προς ουρανόν, ίνα δρέψη θέρμην του νοητού Ηλίου και σπόρον ωριμάση της ταπεινώσεως.

Ω πάτερ πατέρων, ποιμήν αγνέ, εν αγάπη στήσας τον σταυρόν ίνα σταυρωθής, Βρεταννίας νήσον και χώρας της Ευρώπης και πάσαν οικουμένην ευχαίς σου στήριξον!

Ω πάτερ πατέρων, ποιμήν αγνέ, του Προδρόμου φίλε, των αγίων ω μαθητά, αδελφούς μου πάντας και τέκνα και γονείς μου, εχθρούς μου τε και φίλους ευχαίς σου στήριξον!

Τάξεις των αγγέλων αι φωτεινέ, Πρόδρομε Κυρίου, αποστόλων η δωδεκάς, οι άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου συν θείω Σωφρονίω κόσμω συνδράμετε!

Τρισάγιον. Παναγία Τριάς… Πάτερ ημών…

Απολυτίκιο. Τους τρεις μεγίστους φωστήρας. Ήχος α΄.

Μητρός Ρωσίας το ρόδον, αγνόν πατέρα Σωφρόνιον, τον εις Βρεταννίαν φρουρούντα Κήπον αγάπης και χάριτος, τον ως τα βρέφη καθαρόν τη καρδία και αντί μελάνης σοφώς κινούντα φλογός γραφίδα και Πνεύματος, τον μέγαν θεολόγον και πρωτίστως πράξει διδάξαντα και συγγραφέα τον θείον παγκοσμίων μεταφράσεων, ως φίλον Κυρίου τιμώμεν αυτόν, μαθητήν αγίων και άγιον, εκείνος δε φυλάττει τους αγαπώντας εκ προθέσεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Ουδείς προστρέχων επί Σοι.

Αγνών Γερόντων μαθητά και των αγίων απάντων ισάξιε, πάτερ Σωφρόνιε τρισμάκαρ, Βρεταννίαν, Ελλάδα και Ρωσίαν αγίασον και την Ευρώπην πάσαν δίδαξον.

Και νυν. Θεοτοκίον. Όμοιον.

Περαίνων ύμνον ταπεινώς, ω Θεομήτωρ, ως κλέπτης εντρέπομαι υπό τους πράους οφθαλμούς Σου· πλην θαρρών τη στοργή σου ως υιός Σοι προσέρχομαι, τον εμόν βίον καταθέτων Σοι.

Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Τέλος και τω Θεώ δόξα.

http://o- nekros.blogspot.com/

Απολυτίκιον στο Γέροντα Παΐσιον

Αστήρ φαεινός εδείχθεις τοις μονάζουσιν. Ως φέγγος νυκτί αυγάζεις εν τοις πέρασιν ούτω Όσιε Πάτερ Παΐσιε.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Καππαδοκίας τον γόνον και Αγίου Όρους τον έφορον, τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα αρετής , φίλον γνήσιον, Παίσιον τιμήσωμεν πιστοί ως ένθεων θεράποντα Χριστού αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι, δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια Σου πάσιν ιάματα.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2011/07/blog-post_12.html

Χαιρετισμοί εἰς Πατέρα ἡμῶν Πορφύριον

τὸν Ὅσιον καὶ Θεοφόρον, τὸν Καυσοκαλυβίτην, τὸν διορατικὸν καὶ θαυματουργόν.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Τοῦ Παρακλήτου τὸν ναὸν τὸν ἁγιώτατον, καὶ τῆς Πανάγνου Θεοτόκου προσφιλέστατον
ἀνυμνήσωμεν Πορφύριον ἐκ καρδίας.Ἀγαπᾷ γὰρ καὶ ἰᾶται πάντας, καὶ φρουρεῖ,καὶ πρεσβεύει, ἵνα τύχωμεν θεώσεως.Ὅθεν κράζομεν· χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Ἄσημος καὶ τῷ κόσμῳ ἀφανὴς διετέλεις,ποιμὴν τῶν τοῦ πατρός σου προβάτων.Καὶ τὴν τοῦ Καλυβίτου ζωὴν μελετῶν, ἐν ζήλῳ ἔσπευσας, ὅσιε, μιμήσασθαι τὸν βίον του·
κραυγάζομέν σοι ὅθεν ταῦτα·

Χαῖρε, ποιμὴν λογικῶν προβάτων·
χαῖρε, παθῶν κρουνὲ ἰαμάτων.
Χαῖρε, τῆς ἁγνείας ὁ φίλος ὁ ἔνθερμος·
χαῖρε, ἀποῤῥήτων ὁ μύστης ὁ ἔνθεος.
Χαῖρε, σκεῦος καθαρώτατον τῆς τοῦ Πνεύματος μονῆς·
χαῖρε, ὄργανον κατάλληλον θείας χάριτος ῥοῆς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις ὁδηγὸς τοῖς ἀνθρώποις·
χαῖρε, ὅτι ἐξάρχεις ἀθλητῶν ἐν τοῖς κόποις.
Χαῖρε, ἀστὴρ φωτίζων μυστήρια·
χαῖρε, ἡμῖν διδάσκων σωτήρια.
Χαῖρε, Εὐβοίας ὁ ἔνδοξος γόνος·
χαῖρε, δι’ οὗ ἐξαλείφεται πόνος.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Βήμασι σῶν γερόντων ἠκολούθεις ἀσκήσει, τὸν βίον τούτοις ὅμοιον ἔχων.
Καυσοκαλυβίων ἀσκητὴς ἀπαράμιλλος ὑπακοῇ δέδειξαι, διδάσκων ταπεινότατα
Θεῷ τοὺς προσκυνοῦντας ψάλλειν·

Ἀλληλούϊα.

Γνῶσιν ἄῤῥητον, πάτερ, ὁ Θεὸς δέδωκέ σοι, βραβεύων τὴν ἁγίαν ζωήν σου· καὶ ἰάσεις παθῶν χορηγεῖ καὶ μυστήριά σε ἐρευνᾶν δίδωσι, ἀνθρώπων εὐεργέτην σε δεικνύς, τῶν κραυγαζόντων οὕτω·

Χαῖρε, ὁ μύστης γνώσεως θείας·
χαῖρε, ἐρῶν ζωῆς τῆς ἁγίας.
Χαῖρε, νοημάτων Θεοῦ ὁ ἐξάγγελος·
χαῖρε, ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ ὁ ἰσάγγελος.
Χαῖρε, ὄμμα καθαρώτατον ἐξετάζον τὰ κρυπτά·
χαῖρε, στόμα ἱερώτατον ἑρμηνεῦον μυστικά.
Χαῖρε, τῶν ἱερέων σεμνὸν ἐγκαλλώπισμα·
χαῖρε, τῶν ἀθλουμένων ἐν Ἄθωνι κόσμημα.
Χαῖρε, πολλοῖς παρέχων βοήθειαν·
χαῖρε, λαλῶν ἡμῖν τὴν ἀλήθειαν.
Χαῖρε, σοφὲ ἰατρὲ νοσημάτων·
χαῖρε, πηγὴ τῶν ψυχῆς ἰαμάτων.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Δόκιμος ἀνεδείχθης παλαιστὴς τοῦ Βελίαρ,συντρίψας αὐτὸν τῇ ταπεινώσει. Καὶ τὸ γέρας τῆς νίκης λαβών, ἀπεστάλης κόσμῳ βοηθός, ὅσιε, ποιμαίνων καὶ ἰώμενος βοῶντας εὐγνωμόνως οὕτως·

Ἀλληλούϊα.

Ἔχων ἐν τῇ ψυχῇ σου τὰ χαρίσματα, πάτερ, ἀνέδραμες πρὸς τὴν σὴν πατρίδα. Καὶ ἐν τῇ Χαραλάμπους μονῇ ἀσκούμενος καὶ διακονῶν, ὅσιε, ἰάτρευες τοὺς πάσχοντας
ὡς ψάλλειν ἐν χαρᾷ τοιαῦτα·

Χαῖρε, χαρὰ ἁπάσης Εὐβοίας·
χαῖρε, καρπὲ πολλῆς εὐσεβείας.
Χαῖρε, ἐρευνῶν μυστικὰ συνειδήσεων·
χαῖρε, διαλύων πλοκάμους συγχύσεων.
Χαῖρε, ἄνθρωπε οὐράνιε, γῆν οἰκήσας ταπεινῶς·
χαῖρε, ἄγγελε ἐπίγειε, δι’ ὃν χαίρει οὐρανός.
Χαῖρε, ὅτι πικρίας καρδιῶν ἀφανίζεις·
χαῖρε, ὅτι χαρὰν καὶ ἐλπίδα χαρίζεις.
Χαῖρε, χορῶν ἀγγέλων ὁ μέτοχος·
χαῖρε, χαρᾶς καὶ λύπης συμμέτοχος.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς εὐλογία·
χαῖρε, ἡμῶν ἡ χαρὰ καὶ ὑγεία.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Ζῆλον ἔχων, θεόφρον, ἐπιστρέψαι ὡς πλείους τῇ μάνδρᾳ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ σωθῆναι,
εἰς Ἀθήνας ἦλθες ταπεινός·ἐν ναϋδρίῳ δὲ ὑπηρετῶν ἔσῳζες πολλοὺς εἰς σὲ προστρέχοντας, ὡς κράζειν τῷ Κυρίῳ οὕτως·

Ἀλληλούϊα.

Ἤθλεις ἐν Ὁμονοίᾳ καταπλήσσων τοὺς πάντας, ὡς ἄγγελος οἰκῶν Βαβυλῶνα.
Καὶ ἐγένου ἐν ταῖς Ἀθήναις ἰατρὸς καὶ πᾶσιν ὁδηγός, ὅσιε, ολλοὺς Χριστῷ ἀνάγων,
ὥστε κράζειν σοι σωθέντας ταῦτα·

Χαῖρε, δι’ οὗ ὁ Χριστὸς ὑμνεῖται·
χαῖρε, ἐξ οὗ ὁ ἐχθρὸς φοβεῖται.
Χαῖρε, Ἐκκλησίας Ἑλλάδος τὸ καύχημα·
χαῖρε, τῆς Εὐβοίας λαμπρὸν τὸ διάδημα.
Χαῖρε, ὅτι σὴν καρδίαν ἀεὶ εἶχες καθαράν·
χαῖρε, ὅτι καὶ μυστήρια ἠξιώθης διορᾶν.
Χαῖρε, ὁ τοὺς ἀγῶνας νικηφόρως ἀνύσας·
χαῖρε, τὴν τεθλιμμένην ἀτραπὸν διανύσας.
Χαῖρε, πολλῇ ὑψωθεὶς ταπεινώσει·
χαῖρε, σοφίζων ἁπλοῦς θείᾳ γνώσει.
Χαῖρε, εἰς ὃν Ἀθηναῖοι προστρέχουσι·
χαῖρε, δι’ οὗ εἰς Χριστὸν ἐπιστρέφουσι.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Θαύματα ἐπετέλεις ἀφανῶς ἀσθενέσι ταῖς θείαις προσευχαῖς σου, παμμάκαρ. Καὶ τὰς τῶν ἰαθέντων τιμὰς Γερασίμῳ ἔνεμες σεμνῶς, ὅσιε. Διό σου τὴν ταπείνωσιν ἐδόξαζον Χριστῷ βοῶντες·

Ἀλληλούϊα.

Ἴον, μύρον εὐῶδες ἀποπνέον ἐν κόσμῳ, ἐδείχθης, ὁσιώτατε πάτερ. Καὶ λαὸς εὐφραίνετο ἐν σοὶ πάμπολυς πιστῶς σε ἀσπαζόμενος, καὶ κράζων ἐν χαρᾷ τοιαῦτα·

Χαῖρε, πολλοὺς ὁ τῇ πίστει στηρίζων·
χαῖρε, ἀγάπην λαοῦ ὁ θερίζων.
Χαῖρε, ἱερέων ὁ τύπος ὁ ἄριστος·
χαῖρε, ὁ κανὼν εὐσεβείας ὁ ἄπταιστος.
Χαῖρε, ἄνθος παραδείσιον ἐξανθῆσαν ἐπὶ γῆς·
χαῖρε, ποταμὲ βαθύῤῥοε εὐσπλαγχνίας καὶ στοργῆς.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ σεμνὸς ὑπηρέτης·
χαῖρε, ὑπὲρ ἀλγούντων ἐν δεινοῖς ὁ εὐχέτης.
Χαῖρε, κλεινὸν τῆς χάριτος οἴκημα·
χαῖρε, λαμπρὸν πιστῶν τὸ ἐντρύφημα.
Χαῖρε, οἰκῶν ἐν Θεοῦ Βασιλείᾳ·
χαῖρε, στολίσας πολλοὺς εὐσεβείᾳ.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Κόσμον ὅλον ἠγάπας, εἰ καὶ πάντα ἠρνήθης τὰ τερπνὰ καὶ ἡδέα τοῦ κόσμου. Μύστης ὄντως τῶν ἐν οὐρανοῖς, διηκόνεις πάντας ἐν χαρᾷ, ἅπαντα εὐχαῖς σου ἁγιάζων, καὶ διδάσκων πᾶσι ψάλλειν οὕτως·

Ἀλληλούϊα.

Λάμψις ὅλη ἡλίου περιέβαλε, πάτερ, σεπτήν τε πολιὰν κεφαλήν σου, ἐπισκεπτομένου σε Θεοῦ, χάριτι, ποιοῦντός τε ἰᾶσθαί σε τοὺς ἀσθενοῦντας, ὥστε ψάλλειν·

Χαῖρε, πλασθεὶς φωτὸς Θαβωρίου·
χαῖρε, γευθεὶς ζωῆς οὐρανίου.
Χαῖρε, τοῦ Χριστοῦ ἱερεὺς εὐλαβέστατος·
χαῖρε, ἐντολῶν τηρητὴς ἀκριβέστατος.
Χαῖρε, σκήνωμα ἁπλότητος καὶ ἀγάπης θεϊκῆς·
χαῖρε, ἔμπλεως γενόμενος θεωρίας μυστικῆς.
Χαῖρε, ὅτι ἐφάνης ἡ λαμπὰς τῆς ἁγνείας·
χαῖρε, ὅτι ἐδείχθης κοινωνὸς ἀπαθείας.
Χαῖρε, ὁ χαρὰν πρὸς ὅλους σκορπίσας·
χαῖρε, ὁ Χριστὸν σφοδρῶς ἀγαπήσας.
Χαῖρε, ἀεὶ πρὸς Θεὸν μεσιτεύων·
χαῖρε, Παρθένον ἁγνὴν ἱκετεύων.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Μέγας ἐν τοῖς ὁσίοις ἀθλητὴς ἀνεδείχθης, ταπείνωσιν τὴν ἄκραν ἀσκήσας καὶ ἀγάπην πολλὴν ἐν ταὐτῷ. Καὶ δαιμόνων φόβος καὶ κλαυθμὸς γέγονας διώκων τούτους, ὅσιε,
ὡς χαίροντας ἡμᾶς συμψάλλειν·

Ἀλληλούϊα.

Νοῦς ὁρῶν ταῖς ἀκτίσι Παρακλήτου ἐφάνης καὶ μύστης φοβερῶν καὶ ἀῤῥήτων.
Ἑρμηνεύων δ’ ἀνθρώποις αὐτά, καὶ προφήτης ὄντως δέδειξαι, ὅσιε, μηνύων τὰ συμφέροντα τοῖς κράζουσιν ἐν θάμβει οὕτως·

Χαῖρε, ἀποῤῥήτων Θεοῦ ὁ προφήτης·
χαῖρε, ὁ τῶν λόγων Χριστοῦ ὑποφήτης.
Χαῖρε, ὁ αἰδέσιμος πᾶσι καὶ τίμιος·
χαῖρε, ἀληθείας ἡ βάσις στερέμνιος.
Χαῖρε, δῶρον τὸ θεόσταλτον, προσφερόμενον ἡμῖν·
χαῖρε, πάντων καταφύγιον ναυαγῶν καὶ ὁ λιμήν.
Χαῖρε, ὁ χορηγῶν τοῖς ἀσθενέσιν ἰάσεις·
χαῖρε, ὁ ἐρευνῶν τὰ μυστικὰ διοράσει.
Χαῖρε, καρπὸν τρυγήσας θεώσεως·
χαῖρε, τυχὼν καλῆς ἀλλοιώσεως.
Χαῖρε, ναὲ οὐρανίου σοφίας·
χαῖρε, στολὴν ὁ πλουτῶν παῤῥησίας.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Ξένα πάντως ποιῶν συ, καταπλήττεις τὸν κόσμον τὸν νοῦν εἰς οὐρανοὺς ἀνατείνων,
ἀπελαύνων εὐχῇ δαίμονας φρικτούς, θεραπεύων πάντα πάθη δυσίατα, γνωστὰ ποιῶν ἀπόκρυφα πιστοῖς, οἳ τῷ Χριστῷ βοῶσιν·

Ἀλληλούϊα.

Ὅλος ἦσθα ἐν κόσμῳ, καὶ συνάμα μετεῖχες τῆς τοῦ Ἄθωνος τερπνῆς ἐρημίας. Ἡ καρδία σου ἦν ἐν αὐτῇ καὶ οὐδόλως ἀπῆσθα αὐτῆς πνεύματι. Ἐν Καυσοκαλυβίοις κοιμηθέντι δέ,
βοῶμεν ταῦτα·

Χαῖρε, χαράν, εἰρήνην ὁ ἔχων·
χαῖρε, δ’ ἡμῖν ὁ ταῦτα παρέχων.
Χαῖρε, μοναζόντων ἀσύγκριτον ἄκουσμα·
χαῖρε, ἀσκουμένων ἐν κόσμῳ τὸ καύχημα.
Χαῖρε, ἀηδὼν γλυκύλαλος βίου ἡσυχαστικοῦ·
χαῖρε, ὁ πετῶν χρυσάετος νόου διορατικοῦ.
Χαῖρε, ὅτι ὑδάτων ἐντοπίζεις τὰς φλέβας·
χαῖρε, ὁ καὶ ἀπίστων ἀποσπάσας τὸ σέβας.
Χαῖρε, ἐν ᾧ σεμνύνονται γέροντες·
χαῖρε, δι’ οὗ καθαίρονται πταίοντες.
Χαῖρε, πολλῶν ἀσθενῶν ἡ ὑγεία·
χαῖρε, Χριστοῦ ἀληθὴς μαρτυρία.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Πάτμῳ ἀποκαλύψεις ἠξιώθης ἰδεῖν τε καὶ ἀκοῦσαι ὡς ὁ Ἰωάννης. Καὶ ἀρθεὶς ἐν ἐκστάσει μικρᾷ, ἐθεώρεις πάντα φοβερά, ὅσιε, καὶ ἔμφοβος πρὸς Κύριον ἐβόας εὐγνωμόνως οὕτως·

Ἀλληλούϊα.

Ῥώμην ἔχων ἐξ ὕψους Παρακλήτου τε χάριν, ἐδείχθης θεοφόρος ἐν κόσμῳ.
Τὴν τοῦ μύρου ἀπέπνεις ὀσμήν· ἐθεάθης πάσχοντας ἐπισκέπτεσθαι, ἁγίους δ’ ὑποδέχεσθαι. Θαυμάζοντες διὸ βοῶμεν·

Χαῖρε, ὁ θείας ἰδὼν ὁράσεις·
χαῖρε, παρέχων ἡμῖν ἰάσεις.
Χαῖρε, καθ’ ὕπαρ ὁ ἁγίους δεχόμενος·
χαῖρε, ἀθέατος ἀέρι πετόμενος.
Χαῖρε, ἅγιε ἐγκόσμιε ταπεινώσει ὑψωθείς·
χαῖρε, πάμπολλα χαρίσματα Παρακλήτου ὁ δεχθείς.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς καρδίας ἡδύνας·
χαῖρε, ἀσθενειῶν σου ὑπομείνας ὀδύνας.
Χαῖρε, πηγὴ ἰάματα βρύουσα·
χαῖρε, αὐγὴ ἐρέβη φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁ γνοὺς τὸν Θεὸν καὶ ποθήσας·
χαῖρε, πολλοὺς εἰς Χριστὸν ὁ ζωγρήσας.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Σάλον τὸν ἐν καρδίαις καταπαύεις εὐχαῖς σου, αλήνην χορηγῶν ἡμῖν, πάτερ.
Καταυγάζεις σκότος τοῦ νοὸς καὶ ἐμπνέεις ὕμνους πρὸς Θεόν, ὅσιε. Διόπερ εὐγνωμόνως ἀνυμνοῦντες τῷ Θεῷ βοῶμεν·

Ἀλληλούϊα.

Τέλειος ἀπεδείχθης ὡς ποιμὴν τῶν ἀνθρώπων, τὴν ψυχήν σου τιθεὶς ὑπὲρ τούτων.
Ἀποκόπτων γὰρ θέλημα σόν, ἐμαρτύρεις καθ’ ἡμέραν, ὅσιε, γενόμενος διάκονος
τῶν ἐν χαρᾷ πρός σε βοώντων·

Χαῖρε, Χριστὸν ἐν πόθῳ ζητήσας·
χαῖρε, αὐτοῦ τῇ πίστει ἀθλήσας.
Χαῖρε, ἀπαθείας λαμπρὸν ἐνδιαίτημα·
χαῖρε, ἐκπληρῶν εὐσεβούντων πᾶν αἴτημα.
Χαῖρε, νοῦς ὁ καθαρώτατος μυστηρίων θεωρός·
χαῖρε, πάντων, ἐν πολέμοις τοῦ Βελίαρ, ὁ φρουρός.
Χαῖρε, ὁ ἀψηφῶν τὰς ἀπειλὰς τοῦ δολίου·
χαῖρε, ὁ ἐντρυφῶν ἐν διδαχαῖς τοῦ Κυρίου.
Χαῖρε, σεπτὴ εἰκὼν τῆς πραότητος·
χαῖρε, πολλῆς τυχὼν ἱλαρότητος.
Χαῖρε, δι’ οὗ Ἐκκλησία ὑμνεῖται·
χαῖρε, δι’ οὗ ἀπιστία κλονεῖται.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Ὕμνους εὐχαριστίας, ἐκ δεινῶν λυτρωθέντες, προσφέρομεν τῇ σῇ εὐσπλαγχνίᾳ.
Ἀγαπήσας γὰρ ὡς τέκνα ἡμᾶς, τὰς ἀγκάλας εἶχες ἀνοικτάς, ὅσιε, ἀεὶ τοῦ θάλπειν ἅπαντας καὶ στέγεις τοὺς πρὸς Κύριον βοῶντας·

Ἀλληλούϊα.

Φωτοφόρος ἐφάνης προσευχόμενος, πάτερ, ἐκπλήξας εὐσεβεῖς σὲ ἰδόντας. Τὸ γὰρ ἄϋλον ἤστραπτε φῶς χορηγόν σοι γνῶσιν ἐρευνᾶν ἄῤῥητα, ἰᾶσθαί τε νοσήματα
τῶν μελῳδούντων σοι τοιαῦτα·

Χαῖρε, λαμπὰς Χριστοῦ πυρφόρε·
χαῖρε, πατὴρ ἀληθῶς Χριστοφόρε.
Χαῖρε, εὐσεβείας πηγὴ ἡ ἀστείρευτος·
χαῖρε, ἀληθείας φωνὴ ἀδιάψευστος.
Χαῖρε, ὅτι σῷ χαρίσματι Κύπρῳ εἶδες εἰσβολήν·
χαῖρε, ὅτι ἀποτρέπεις τῶν δαιμόνων προσβολήν.
Χαῖρε, τὴν ἡσυχίαν ἐκ ψυχῆς ὁ ποθήσας·
χαῖρε, ποιμαντικὴν ταπεινῶς ὁ ἀσκήσας.
Χαῖρε, Χριστῷ τὴν ἀγάπην ἐκφαίνων·
χαῖρε, ψυχὰς τεθλιμμένων εὐφραίνων.
Χαῖρε, μονῆς σου φρουρὸς καὶ προστάτης·
χαῖρε, πολλῶν ἐν δεινοῖς παραστάτης.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Χάριν ἔλαβες, πάτερ, καὶ πηγὰς ἐντοπίζειν ὑδάτων, ἐν τῷ βάθει γῆς ὄντων. Καὶ πολλοῖς ὑπέδειξας αὐτάς, ὥστε γεωλόγους ἀπορεῖν, ὅσιε, χαίρειν δὲ γαιοκτήμονας καὶ κράζειν εὐχαρίστως·

Ἀλληλούϊα.

Ψάλλοντες εὐφροσύνως χαρισμάτων σου πλῆθος, ὑμνοῦμεν Παναγίαν Τριάδα. Ὑπ’ αὐτῆς ἀνεδείχθης ἀνὴρ διορατικὸς καὶ βρύων ἰάματα, φωτίζων τε μυστήρια, ἐμπνέων δὲ βοᾶν σοι πάντας·

Χαῖρε, πασῶν ἀρετῶν ἡ ἀκρότης·
χαῖρε, ζωῆς ἐν ἁγνείᾳ πιστότης.
Χαῖρε, εὐσεβείας θεμέλιος ἄῤῥηκτος·
χαῖρε, ἀληθείας κρουνὸς ὁ ἀείρυτος.
Χαῖρε, κρίνον τὸ ἡδύπνοον παραδείσου μυστικοῦ·
χαῖρε, ἄστρον φαεινότατον οὐρανοῦ πνευματικοῦ.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας λαμπρότης καὶ δόξα·
χαῖρε, τοῦ ἀντιπάλου συντρίβων τὰ τόξα.
Χαῖρε, Εὐβοίας ὁ θεῖος Εὐάγγελος·
χαῖρε, χαρᾶς, ἐλπίδος τε ἄγγελος.
Χαῖρε, παθῶν μιαρῶν ὁ καθαίρων·
χαῖρε, ψυχὰς πρὸς οὐράνια αἴρων.

Χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Ὦ τρισόλβιε πάτερ, ἀσκητῶν ὡραιότης, Πορφύριε, ἁπάντων προστάτα· (γ΄)
μετ’ ἀγγέλων Χριστὸν ἀνυμνῶν, μετανοίας δάκρυα ἡμῖν πάρεχε, καὶ Παραδείσου αἴτησον ἀπόλαυσιν τοῖς συμβοῶσιν·

Ἀλληλούϊα.

Καὶ αὖθις τὸ Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Τοῦ Παρακλήτου τὸν ναὸν τὸν ἁγιώτατον, καὶ τῆς Πανάγνου Θεοτόκου προσφιλέστατον
ἀνυμνήσωμεν Πορφύριον ἐκ καρδίας.Ἀγαπᾷ γὰρ καὶ ἰᾶται πάντας, καὶ φρουρεῖ,
καὶ πρεσβεύει, ἵνα τύχωμεν θεώσεως. Ὅθεν κράζομεν· χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

Δίστιχον.
Παράσχου, Πορφύριε, χαράν, ὑγείαν τῷ, χαῖρε, βοῶντί σοι νῦν Εὐαγγέλῳ.

Εὐαγγέλου Καραδήμου, “Χαίροις, Πάτερ Πορφύριε (Παρακλητικὸς Κανὼν καὶ Χαιρετισμοί), Ἀθήνα 2008

http://www.porphyrios.net/?page_id=232

Παρακλητικός κανόνας εις τον Ὅσιον Πορφύριον

τὸν Καυσοκαλυβίτην, τὸν διορατικὸν καὶ θαυματουργόν
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα τοῦ ΡΜΒ΄ ψαλμοῦ.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου.Καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου.Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.

Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι.
Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον· δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Καὶ εὐθὺς εἰς ἦχον δ΄.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α΄ Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
\
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῷ ὑπηρέτῃ τοῦ Χριστοῦ Πορφυρίῳ, χαριτωθέντι δωρεαῖς ἐξαισίαις, προσείπωμεν δεόμενοι ἐκ βάθους ψυχῆς· ἅγιε Πορφύριε, ταπεινῶν ὁ προστάτης, λύτρωσαι δεόμεθα, πατρικῇ σου πρεσβείᾳ,
πάσης ἀνάγκης, νόσων καὶ δεινῶν, τοὺς αἰτουμένους τὴν χάριν τὴν θείαν σου.
Δόξα… Ὅμοιον.
Εὐαρεστήσας τῷ Χριστῷ ἐν τῷ κόσμῳ, μετὰ ἀγγέλων φωτεινῶν συγχορεύεις, μεθ’ ὧν τὸν αἶνον ἄληκτον προσφέρεις τῷ Θεῷ, ὅσιε Πορφύριε, μύστα τῶν ἀποῤῥήτων, ἀποκρύφων γνώστα τε μυστηρίων βαθέων, ἃ διορᾶν σοι ἔδωκε Χριστός, βραβεύων, πάτερ, τὴν σὴν καθαρότητα.

Καὶ νῦν… Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους;
Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεὶ ἐκ παντοίων δεινῶν.

Xαιρετισμοί Αγίου Νεκταρίου

(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)

Προοίμιον Ήχος πλ. δ'. Τη υπερμάχω.

Ορθοδοξίας τον αστέρα τον νεόφωτον, και Εκκλησίας το νεόδμητον προτείχισμα, ανυμνήσωμεν καρδίας εν ευφροσύνη δοξασθείς γαρ ενεργεία τη του Πνεύματος, αναβλύζει ιαμάτων χάριν άφθονον,τοις κραυγάζουσι•

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Άνθρωπος ουρανόφρων, ανεδείχθης εν κόσμω, Νεκτάριε Χριστού ιεράρχα (εκ γ') ( Άγιε ιεράρχα του Χριστού, πρέσβευε υπέρ ημών.) ζωήν γαρ οσίαν διελθών, ακέραιος, όσιος και θεόληπτος, εν πάσιν εχρημάτισας• εντεύθεν παρ' ημών ακούεις.

Χαίρε, δι' ου οι πιστοί υψούνται χαίρε, δι' ου οι εχθροί θαμβούνται.

Χαίρε, της σοφίας κρατήρ ο χρυσότευκτος χαίρε, της κακίας πρηστήρ ο νεότευκτος.

Χαίρε, οίκος αγιώτατος ενεργείας θεικής χαίρε, βίβλος θεοτύπωτος πολιτείας της καινής.

Χαίρε, ότι αρτίως ημιλλήθης αγίοις χαίρε ότι εμφρόνως εχωρίσθης της ύλης.

Χαίρε λαμπρόν της πίστεως τρόπαιον χαίρε, σεπτόν Της χάριτος όργανον.

Χαίρε, δι' ου Εκκλησία χορεύει• χαίρε, δι' ου νήσος Αίγινα χαίρει.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Βλέμματι διανοίας, έτι ων νεανίας, κατώπτευσας την θείαν ακτίνα, υφ' ης καταλαμφθείς την ψυχήν, τω φωτί των θείων εντολών όσιε, ηρετίσω πορεύεσθαι, εκ νεότητος Χριστώ ψάλλων

Αλληλούια

Γέγονας εν τη πόλει, Κωνσταντίνου θεόφρον, τω θείω ιθυνόμενος φόβω εν η τα κρείττονα μελετών, φρονήσεως θείας έμπλεως πέφηνας, ευφραινων εν τοις λόγους σου τους εκβοώντάς σοι τοιαύτα

Χαίρε, το κλήμα της αφθαρσίας χαίρε, το νέκταρ της αμβροσίας.

Χαίρε, του Σωτήρος θεράπον θεόληπτε χαίρε, των πατέρων των πάλαι ομότροπε.

Χαίρε, πέτρα νεοσμίλευτος νοητής οικοδομής χαίρε, στέφος τό νεόπλοκον Εκκλησίας της σεπτής.Χαίρε, ότι εφάνης ως νεόδρεπτον ρόδον χαίρε, ότι εδείχθης ως θεόδεκτον δώρον.

Χαίρε, αστήρ ο νέος της πίστεως χαίρε, λαμπτήρ Της δόξης του κτίσαντος.

Χαίρε, ηθών ουρανίων ταμιείον χαίρε, σεπτών αρετών εκμαγείον.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Δόξαν την Της σοφίας, ολοτρόπως ποθήσας, και ταύτην εκ παιδός εκιτήσας, τον Χριστόν ικέτευες τυχείν, του καλλίστου εφετού θερμοίς δάκρυσι, και τυχών Της εφέσεως, Νεκτάριε πιστώς εβόας•

Αλληλούια

Εύφρανας την ψυχήν σου, ως οι πάλαι πατέρες Βασίλειος συν τω Γρηγορίω, παιδευμάτων τη κτήσει σαφώς, εν Αθήναις μαθητεύσας Νεκτάριε διό τοις σοίς χαρίσμασιν,ηδόμενοι σοι εκβοώμεν

Χαίρε, φωτός ουρανίου τέκνον χαίρε, τερπνόν ευσέβειας δένδρον.

Χαίρε, της του κόσμου απάτης υπέρτερος χαίρε,τη μεθέξει του κρείττονος ένθεος.

Χαίρε, νους ο θεοφόρητος πλήρης θείων εννοιών χαίρε, άνθραξ θειου Πνεύματος πυρ ανάπτων νοερόν.

Χαίρε, ότι αμέμπτως την ζωήν διανύεις χαίρε, ότι την πλάνην του Βελίαρ εκλύεις.

Χαίρε, Χριστού δεχθείς την αγάπησιν χαίρε, καλών ενέγκας την άνθησιν.

Χαίρε, πιστών νεοστήρικτον έρκος• χαίρε, εχθρών καιριώτατον βέλος.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Ζήλω θείω θεόφρον, των οσίων πατέρων, ποθήσας τον Ισάγγελον βίον εν Χίω ημφιάσω σεπτώς, τών μοναχών το σχήμα το ουράνιον, και τον εχθρόν εγύμνωσας, εν τω ψάλλειν αεί Κυρίω

Αλληλούια

Ήκουσε προσευχής σου, ο Δεσπότης εξ ύψους, βοήσαντος αυτώ εκ καρδίας, και επέταξε τη θαλάσση και έστη εις αύραν ο κλύδων όσιε, θαυμάσαντες δε άπαντες, οι σωθέντες πιστώς εβόων.

Χαίρε, Θεού ο θείος θεράπων χαίρε, πηγή ποικίλων θαυμάτων.

Χαίρε, Εκκλησίας φωστήρ ο νεόφωτος χαίρε των αγίων απάντων ισότιμος.

Χαίρε, σκεύος πολυτίμητον ουρανίων δωρεών χαίρε, κήπος ο νεόβλαστος μακαρίων αρετών.

Χαίρε, ότι θαλάσσης κατευνάζεις τον σάλον, χαίρε, ότι τω λόγω απελέγχεις παν φαύλον.

Χαίρε Χριστού το νέον εκλόγιον χαίρε, ηθών οσίων γεώργιον.

Χαίρε, ζωής θιασώτης οσίας• χαίρε, χαράς βραβευτης ουρανίας.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Θαυμαστός ανεδείχθης εν εσχάταις ημέραις, εν βίω ιεράρχα αγίω, των πάλαι αγίων την ζωήν, χαρακτηρίσας εμφανώς τοις τρόποις σου, και δοξασθείς τοις θαύμασι, κινδύνων σώζεις τους βοώντας•

Αλληλούια

Ιεράρχης θεόφρων, εκλογή θεοκρίτω εδείχθης αληθώς εν Αιγύπτω, και της Πενταπόλεως ποιμήν, κατά Παύλον τον μέγαν ώφθης ένθεος• διό την πολιτείαν σου, εθαύμαζον πιστοί βοώντες•

Χαίρε, ο ένθους τη πολιτεία χαίρε, ο τύπος τη ευσεβεία.

Χαίρε, των οσίων πατέρων εφάμιλλος χαίρε, ιερέων ο νέος διάκοσμος.

Χαίρε, σκήνωμα πραότητος και αγάπης θησαυρός χαίρε, ιλαρότητος και ελέους χορηγός.

Χαίρε, ότι εφάνης Εκκλησίας λαμπρότης χαίρε, ότι τυγχάνεις ευσεβούντων φαιδρότης.

Χαίρε, εικών αρίστης βιώσεως χαίρε, τυχών σαφώς της θεώσεως.

Χαίρε, κανών της αρχιερωσύνης• χαίρε, λαμπτήρ της θεορρημοσύνης.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Κόσμος της εν Αιγύπτω, Εκκλησίας ωράθης, ως του ευαγγελίου εργάτης• εντεύθεν των πιστών οι χοροί, υφηγητήν σε θείον πάτερ κτησάμενοι, τα κρείττω επαιδεύοντο, βοώντες συν σοι τω Κυρίω•

Αλληλούια

Λάμψας εν τη Ελλάδι, ως Απόστολος άλλος, λαμπρύνεις ευσεβών τας καρδίας, τω φέγγει των θείων διδαχών, και ταις άκτισι του βίου σου όσιε• διό τη ση λαμπρότητι, φωταγωγούμενοι βοώμεν•

Χαίρε, το άστρον της Εκκλησίας χαίρε η σάλπιγξ της αληθείας.

Χαίρε, Αποστόλων τον ζήλον κτησάμενος χαίρε, ιαμάτων την χάριν δεξάμενος.

Χαίρε, ρήτωρ ενθεώτατος των ρημάτων της ζωής χαίρε, λόγου του της χάριτος ο σοφός υφηγητής.

Χαίρε, ότι καθαιρείς ψυχικάς διαθέσεις χαίρε, ότι ρυθμίζεις καρδιών τας εφέσεις.

Χαίρε, πιστών ο μέγας διδάσκαλος• χαίρε, Χριστού ο μύστης ο άριστος.

Χαίρε, πολλούς πειρασμούς υπομείνας χαίρε, ψυχάς προς Θεόν οδηγήσας.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Μέγας εν ιεράρχαις, και σοφοίς διδασκάλοις, ως μύστης ταπεινώσεως ώφθης διόπερ ως κλήρον πατρικόν, τας σας θεογράφους δέλτους κατέλιπες τη Εκκλησία άγιε, εν αις πιστώς εντρυφώντες, τω σε δοξάσαντι βοώμεν.

Αλληλούια

Νέκταρ δικαιοσύνης, και ζωής θείας δρόσον, τη θεία επομβρία θεόφρον, οία νεφέλη πνευματική, εν αυχμώδει καιρώ ημίν επώμβρησας. ευφραίνων τας ψυχάς ημών, και διεγείρων του βοάν σοι

Χαίρε, η δρόσος της θυμηδίας χαίρε, η αύρα της αφθαρσίας.

Χαίρε, ο πηγάσας το ύδωρ της χάριτος χαίρε, ο εμφράξας το στόμα του δράκοντος.

Χαίρε, έαρ αγιότητος εν χειμώνι νοητώ χαίρε, σέλας νεοφώτιστο εν τω σκότει τω δεινώ.

Χαίρε, ότι συγχέεις ασεβών τας εννοίας χαίρε, ότι ευφραίνεις ευσεβών τας καρδίας.

Χαίρε, λαών ορθοδόξων στήριγμα χαίρε, πολλών κακοδόξων σύντριμμα.

Χαίρε, χορών κενολόγων η πτώσις• χαίρε, πολλών ασθενούντων η ρώσις.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Ξένα θαύματα πάτερ, η ση θήκη πηγάζει, και σώζει τους εν πόνοις τελούντας διό τη ση αγία Μονή πανταχόθεν συρρέουσιν άνθρωποι, και λύτρωσιν, κομίζονται παρά σου βοώντες

Αλληλούια

Όρμον άκλυστον πάτερ, εν τη νήσω Αιγίνης, ανέδειξας την θείαν Μονήν σου, και εν ταύτη σεπτών μοναστριών κυβερνήτης σοφός εχρημάτισας• Χριστώ γαρ ταύτας όσιε, σοφώς ωδήγησας βοώσας•

Χαίρε, ο νους ασκήσεως θείας χαίρε, αδάμας της καρτερίας.

Χαίρε, ταπεινώσεως έμψυχον άγαλμα χαίρε, καθαρότητας θείον θησαύρισμα.

Χαίρε, απαθείας έσοπτρον και αγνείας λαμπηδών χαίρε, εγκράτεια τέμενος και ταμείον αρετών.

Χαίρε, ότι διέπεις εν Θεώ την Μονήν σου χαίρε, ότι παρέχεις πάσι την αρωγήν σου.

Χαίρε, λαμπρός της Αιγίνης έφορος χαίρε, πιστών αντιλήπτωρ έτοιμος.

Χαίρε, πολλούς εκ κινδύνων αρπάσας χαίρε, εχθρού την οφρύν κατασπάσας.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Πλήρης χάριτος θείας και οσμής ουρανίας, η θήκη των λειψάνων σου πέλει εν οις ου μόνον η ση Μονή, αλλά και πάσα η Αίγινα γάνυται, και πάντες αγιάζονται, τη τούτων χάριτι βοώντες

Αλληλούια

Ρείθρα βλύζουσι θεια, τα σεπτά σου οστέα, πλούσια δωρεά ουρανία, ιαμάτων εσαεί πολλών, και νοσημάτων τον ρύπον εκπλύνουσι διό σου εκπληττόμενοι, ην εύρες δόξαν εκβοώμεν.

Χαίρε, το ρείθρον των ιαμάτων χαίρε η λύσις των νοσημάτων.

Χαίρε, πανταχού ο προφθάνων καλούμενος χαίρε, ο κατ' όναρ και ύπαρ φαινόμενος.

Χαίρε, βρύσις η πολύρρυτος συμπαθείας πατρικής χαίρε βότρυς ο γλυκύτατος ευφροσύνης ψυχικής.

Χαίρε, ότι καρκίνου χαλεπόν παύεις πάθος χαίρε, ότι δαιμόνων καταλύεις το θράσος.

Χαίρε, σοφών ματαίων η σύγχυσις χαίρε, πιστών η άρρηκτος σύναψις.

Χαίρε, δι' ου ιεράρχαι κοσμούνται• χαίρε, δι' ου μωρολόγοι τροπούνται.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Σκέπην σε και προστάτην, πας πιστός ονομάζει, τυχών της παρά σού βοηθείας τις γαρ καλέσας σε ευλαβώς, και ουκ έτυχε της σης πάτερ χάριτος; άπασι γαρ τάχιστα, τας αιτήσεις δίδως εν τω κράζειν

Αλληλούια

Των πολλών σου θαυμάτων, εις την σύμπασαν κτίσιν, εξήλθε θεοφόρε ο φθόγγος συ γαρ τοις εγγύς και τοις μακράν, τάχος επιφαίνη βοηθών άγιε, και σώζεις κινδυνεύοντας, και προΐστασαι των βοώντων

Χαίρε, ο μέγας εν θαυμασίοις χαίρε, ο ένδοξος εν αγίοις.

Χαίρε, ο αρτίως κυρώσας τα πρόπαλαι χαίρε των αρχαίων πατέρων ομόστεφε.

Χαίρε, θρίαμβος της πίστεως, έπαλξις των ευσεβών χαίρε έκφανσις της χάριτος, έκπληξις των ασεβων.

Χαίρε, ότι εμφαίνεις αληθείας την δόξαν χαίρε, ότι εμφράττεις ανομίας το στόμα.

Χαίρε, χαρά πιστών και κραταίωμα χαίρε, ψυχών κλονουμένων έδρασμα.

Χαίρε, δι' ου ο Χριστός εδοξάσθη χαίρε, δι' ου ο Σατάν κατησχύνθη.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Ύμνον ευχαριστίας, σοι προσάδομεν πάτερ, σωζόμενοι ταις σαις προστασίαις εν πάση γαρ ανάγκη ημάς, επερχομένων απαλλάττεις θλίψεων διό την σην αντίληψιν, κηρύττομεν Χριστώ βοώντες

Αλληλούια

Φλέγεις την των δαιμόνων, φρυγανώδη μανίαν, πυρί των ιερών σου θαυμάτων, και ταχύ βοηθών τοις πιστοίς, χαλεπών νόσων σβεννύεις τον καύσωνα, ιώμενος τους πάσχοντας, βοώντας σοι εν κατανύξει

Χαίρε, η ρώσις τών ασθενούντων χαίρε η λύσις τών δαιμονώντων.

Χαίρε, πυρεσσόντων τελεία απάλλαξις χαίρε παρειμένων ταχεία ανόρθωσις.

Χαίρε, ότι εν τω φρέατι ύδωρ βρύεις δαψιλές χαίρε, ότι επευλόγησας Αίγιναν ταις σαις ευχαίς.

Χαίρε, ο διανοίξας την Θεού ευσπλαχνίαν χαίρε, ο διαλύσας την δεινήν ανομβρίαν.

Χαίρε, πηγή πηγάζουσα χάριτας χαίρε, λαμπάς φωτίζουσα άπαντας.

Χαίρε, Μονής της σεπτής σου κοσμήτορ χαίρε, τών σών υμνητών αντιλήπτορ. Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Χάρις του Παρακλήτου, δαψιλώς εξεχύθη, τη θήκη των σεπτών σου λειψάνων όθεν ως αείρρυτος πηγή, αναβλύζει απαύστως τα ιάματα, και αρδεύει Νεκτάριε, θείοις νάμασι τους βοώντας

Αλληλούια

Ψάλλων παναρμονίως, τον τρισάγιον ύμνον, Θεώ συν τοις χοροίς των αγγέλων, επίβλεψον άνωθεν ημίν, και δίδου πανάγιε τα αιτήματα, τοις πίστει σοι προστρέχουσι, και ου παύουσι του βοάν σοι

Χαίρε, ο γόνος της Σηλυβρίας χαίρε, το κλέος της Εκκλησίας.

Χαίρε, της Αιγίνης το μέγιστον καύχημα χαίρε, της Ελλάδος απάσης ωράισμα.

Χαίρε, τύπος και υπόδειγμα των σεπτών ιεραρχών χαίρε, σκέπη διάσωσμα ευλαβών μοναζουσών.

Χαίρε, της Εκκλησίας εωσφόρος ο νέος χαίρε, της ευσέβειας θεοδώρητον σθένος.

Χαίρε, δι' ου παθών καθαρθήσομαι χαίρε, δι' ου Θεώ προσαχθήσομαι.

Χαίρε, πιστών ο προστάτης εν πάσι χαίρε κάμού πρεσβευτής προς Πλάστην.

Χαίρεις πάτερ Νεκτάριε.

Ω θεσπέσιε πάτερ, ορθοδόξων λαμπρότης, Νεκτάριε Χριστού ιεράρχα (εκ γ')( Άγιε ιεράρχα του Χριστού, πρέσβευε υπέρ ημών.)• τω θρόνω του Κυρίου παρεστώς, αίτει ημίν των πταισμάτων άφεσιν, και την θείαν οικείωσιν, ως αν τω Σωτήρι βοώμεν•

Αλληλούια

Και αύθις το Προοίμιον . Ήχος πλ. δ'. Τη υπερμάχω.

Ορθοδοξίας τον αστέρα τον νεόφωτον, και Εκκλησίας το νεόδμητον προτείχισμα, ανυμνήσωμεν καρδίας εν ευφροσύνη• δοξασθείς γαρ ενεργεία τη του Πνεύματος, αναβλύζει ιαμάτων χάριν άφθονον, τοις κραυγάζουσι•

http://www.egolpion.com/xairetismoi_ag_nektariou.el.aspx