Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

Ακολουθία Οσίας Ευφροσύνης (25 Σεπτεμβρίου)


Ποίημα Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
 ΤΥΠΙΚΟΝ
    Δεεδέναι τι παροσα ορτάσιμος ερὰ Ἀκολουθία τς σίας Μητρς μν Εφροσύνης δέον πως ψάλληται τκε' Σεπτεμβρίου κατ' ἀναλογίαν πρς τς διατάξεις τς ια' Ἰουλίου τοῦ ἐν χρήσει σήμερον Τυπικοτς γίας τοΧριστοΜεγάλης κκλησίας.
ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
     στμεν Στίχους δ' καψάλλομεν τὰ ἑξς Προσόμοια.
Γερασίμου.
χος πλ. β'. Αἱ Ἀγγελικαί.
Τν γγελικήν, εφροσύνην κζητοσα, τν σκητικήν, ὑπεισλθες πολιτείαν, κατρόπφιλοσόφῳ, τν τν Εαν πτερνίσαντα, ὄφιν καταβέβληκας νδρείως, κατΣωτρι νυμφεύσω, ἀρετν κάλλεσι, παρ' οδεδόξασαι λαμπρς, Εφροσύνη πάνσεμνε.

μειψας σεμνή, κατν κλσιν κατσχμα, καὶ ὥσπερ νήρ, ἐν φρονήματι νδρείῳ, προσλθες Εφροσύνη τος σίοις Μονάζουσι, θείαν λομένη πολιτείαν, καὶ ὑπρ φύσιν γωνίσω, θερμῷ ἔρωτι, τς γαπήσεως Χριστοῦ, πτερουμένη νδοξε.

Μνήστορα φθαρτόν, κατν πλοτον κατν δόξαν, σώφρονι νοΐ, παριδοσα Εφροσύνη, Χρισττῷ ἀθανατῳ, Βασιλεῖ ἠκολούθησας, λάθρα σν οκείων κφυγοσα, καὶ ἐν σκήσει καρτεροσα, θερμς κραζες· ελογημένος εΣωτήρ, ὁ μόνος Φιλάνθρωπος.

Θάμβει συσχεθείς, ὡς δν σε καγνωρίσας, κακαταμαθών, τν σν ξένην πολιτείαν, ὁ σς τοκες σία, τν Θεν μεγάλυνε, τν μεγαλυνθέντα τσβίῳ, ὃν κδυσωπει Εφροσύνη, ἡμν λλαμψιν, δοναι σωτήριον σεμνή, κακλρον αώνιον.
Δόξα...χος πλ. β'. Γερασίμου.
Τπυρτς τοΧριστοῦ, ἀναφθεσα γάπης, τος χνεσιν ατοῦ ἠκολούθησας, πάντων παναστσα τν τερπνν· σαγγέλως γρ πεπολίτευσαι, καπάντας ξέπληξας, τπαραδόξτρόπσου· θεν τς νω δόξης τυχοσα, Ὁσία Εφροσύνη κέτευε, ὑπρ τν τιμώντων σε.
Κανν... Θεοτοκίον. Τς Παρακλητικς.
Θεοτόκε σὺ εἶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, ἡ βλαστήσασα τὸν καρπὸν τῆς ζωῆς. Σὲ ἱκετεύομεν, πρέσβευε Δέσποινα μετὰ τῆς Ὁσίας καὶ πάντων τῶν ἁγίων, ἐλεηθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

πόστιχα. Γερασίμου.
χος β'. Οκος τοῦ Ἐφραθᾶ.
Νύμφη θεοσεβής, ἐδείχθης τοΣωτρος, Ὁσία Εφροσύνη, ἁγνείκαὶ ἀσκήσει, σαυτν κατακοσμήσασα.
Στίχ.πομένων πέμεινα τν Κύριον καπροσέσχε μοι. (Ψαλμ. λθ', 2).
Λάθρα τοσοπατρός, διεκφυγοσα Μτερ, Ὁσίων μηγύρει, ὡς γνωστος προσλθες, κατν Χριστν δόξασας.
Στίχ. Καὶ ἔστησεν ππέτραν τος πόδας μου κακατηύθυνε τδιαβήματά μου καὶ ἐνεβαλεν ες τστόμα μου σμα καινόν. (Ψαλμ. λθ', 3-4).
θαύματος φρικτοῦ! ἐν μέστν νδρν γάρ, ἀπήμαντος διλθες, Ὁσία Εφροσύνη, ἀνδρικωτάτοις σκάμμασι.
Δόξα... Τριαδικόν.
Τρία σε ν μιᾷ, πρόσωπα τοσίᾳ, δοξάζων σε Θεέ μου, Δημιουργτν λων, τρυγτν σωτηρίαν μου.
Κανν... Θεοτοκίον.
πισθεν τς γνς, Παρθένου πομένη, Ὁσία Εφροσύνη, ες ναν πηνέχθης, τς δόξης τοΘεοῦ ἡμν.

πόλυσις.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
    Μεττν Προοιμιακόν, τ Μακάριος νήρ. Ες δτ Κύριε κέκραξα, στμεν Στίχους ς' καψάλλομεν τὰ ἑξς Προσόμοια. ΤοΜηναίου.
χος πλ. α'. Ὅσιε Πάτερ.
Μτερ σία, Εφροσύνη ξιάγαστε, τν ντως εφροσύνην πιποθήσασα, τν ταύτην προξενοσαν δευσας τρίβον· πλούτου λλάξω γάρ, πτωχείαν πολλήν, σαρκικομνηστρος, τν ζντα ες αἰῶνας· τρυφς εούσης, τὸ ἐγκρατές· τς ναπαύσεως, πόνους τος ν σκήσει· τν περκόσμιον ζων τς ν τκόσμῳ, ἧς καὶ ἐπέτυχες φρονίμοις σν Παρθένοις, διατηρήσασα τν σν λαμπάδα σβεστον, κανυμφνος ξιωθεσα, ὡς παρθένος, ὡς νύμφη Χριστοπανεύφημε.

είθροις δακρύων, ἀρδευθεσα τν διάνοιαν, εθηνήσας σκήσει, τος ναρέτους καρπούς· μπελος καθάπερ ραιότατη, ἤνεγκας βότρυας ραίους σεμνή· ν τοθείου γλεύκους, σαφς μφορηθέντες, τασθητήρια τς ψυχς, καταγλυκαίνο-μεν ντως σοτμιμήσει, καεφραινόμεθα τν θείαν εφροσύνην, μέθην θούμενοι τν κ τς μαρτίας, βοντες· Πάνσεμνε, Χριστν δυσώπει πάντοτε, δωρηθναι τοκουμένῃ, ὁμόνοιαν, ερήνην, καμέγα λεος.

Θέαμα ξένον, κατφύσει δυσπαράδεκτον! πς λαθες τς Εας τοπαλαιοπτερνιστοῦ, δεινς μηχανουργίας, μέσον νδρν, κατασκηνώσασα τελείνοπς πυρς ν μέσῳ, διλθες μφλεχθεσα· πς συνεκάλυψας γυναικν τὸ ἀσθενές, νευρουμένη θείδυνάμει, τοτν σθένειαν μν ναλαβόντος, καὶ ἀνατείλαντος κ Κόρης πειράνδρου· ν καθικέτευε, Ἀγγέλοις συγχορεύουσα, δωρηθναι τοκουμένῃ, ὁμόνοιαν, ερήνην, καμέγα λεος.
Προσόμοια τερα. Γερασίμου.
χος δ'. Ὡς γενναον ν Μάρτυσι.
Τν σίων γλάσμα, καΠαρθένων ράϊσμα, καλαμπρν σκήσεως ποτύπωσιν, τν ρετν νδιαίτημα, κανύμφην περίδοξον, τοΣωτρος ησοῦ, ὁ περίβλεπτος βίος σου, σεργάσατο, τος ν κόσμῳ Ὁσία Εφροσύνη· διτοτό σου τν μνήμην, τν εκλεῆ ἑορτάζομεν.

Τν μνηστρα τν πρόσκαιρον, ορανίσου ρωτι, κατρυφν τν έουσαν καταλέλοιπας, κατν οκείαν σθένειαν, ὁμοκατὸ ἔνδυμα, μεταμείψασα σοφς, ὡς νρ παραγέγονας, καὶ ἐσκήνωσας, ἐν νδράσιν σίοις Εφροσύνη, καὶ ἐχθροτάς πανουργίας, ὁλοσχερς θριάμβευσας.

ς δν καὶ ἀκούσας σου, πολιτείας τν λλαμψιν, κατοξένου βίου σου τπαράδοξον, ὁ σς γεννήτωρ ὁ ἔνθεος, ἐξέστη τπνεύματι, καὶ ἀνύμνησε Χριστόν, τν λαμπρς σε δόξάσαντα, κατος χνεσι, πορευθείς σου σία Εφροσύνη, μετσοτς νω δόξης, θεουργικς κατηξίωται.
Δόξα...χος β'. ΤοΣτουδίτου. ΤοΜηναίου.
Τκαθαρν τς γνείας σου χρμα, ἄμωμον ξ νδρν φυλάξασα, νύμφη Χριστοῦ ἐχρημάτισας, Εφροσύνη παμμακάριστε, σώματος μν κάλλος, ἀσκητικος πόνοις μαράνασα, ψυχν δὲ ὡρασασα, τεμορφίτς χάριτος· ν γρ τῷ ἄρρενι τθλυ σαφς ποκρύψασα, ἔλαθες τοΒελίαρ τὰ ἔνεδρα, ἀγγελικς ν γβιώσασα. Ἀλλ' ατησαι ερήνην, τος πόθεφημοσί σε, ὡς χαρς πώνυμος κοσμοχαρμόσυνε.
Κανν...χος ατός. Τς Παρακλητικς.
Παρλθεν σκιτονόμου, τς χάριτος λθούσης· ς γρ βάτος οκ καίετο καταφλεγομένη, οτω παρθένος τεκες, καπαρθένος μεινας· ντστύλου πυρός, δικαιοσύνης νέτειλεν λιος, ἀντΜωϋσέως Χριστός, ἡ σωτηρία τν ψυχν μν.

    Εσοδος, Φς λαρόν, τΠροκείμενον τς μέρας κατὰ Ἀναγνώσματα.
Παροιμιν τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. λα', 10, 13-20, 25).
Γυνακα νδρείαν τίς ερήσει; τιμιωτέρα δέ στι λίθων πολυτελν τοιαύτη. Μηρυομένη ρια καλίνον ποίησεν εχρηστον τας χερσιν ατς. Ἐγένετο σενας μπορευόμενη μακρόθεν, συνάγει δατς τν πλοτον. Καὶ ἀνίσταται κ νυκτν καὶ ἔδωκε βρώματα τοκκαὶ ἔργα τας θεραπαίναις. Θεωρήσασα γεώργιον πρίατο, ἀπδκαρπν χειρν ατς κατεφύτευσε κτμα. Ἀναζωσαμένη σχυρς τν σφν ατς ρεισε τος βραχίονας ατς ες ργον. Ἐγεύσατο τι καλόν στι τὸ ἐργάζεσθαι, καοκ ποσβέννυται λύχνος ατς λην τν νύκτα. Τος πήχεις ατς κτείνει πτσυμφέροντα, τάς δχερας ατς ρείδει ες τρακτον. Χερας δατς διήνοιξε πένητι, καρπν δὲ ἐξέτεινε πτωχῷ. Ἰσχν καεπρέπειαν νεδύσατο καεφράνθη ν μέραις σχάταις.
Προφητείας σαου τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. μγ', 9-14).
Τάδε λέγει Κύριος· Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν μα, κασυναχθήσονται ρχοντες ξ ατν. Τίς ναγγελετατα; ἢ τὰ ἐξ ρχς τίς ναγγελεῖ ὑμν; Ἀγαγέτωσαν τος μάρτυρας ατν καδικαιωθήτωσαν καεπάτωσαν ληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγμάρτυς, λέγει, Κύριος Θεός, καὶ ὁ πας μου, ὃν ξελεξάμην, ἵνα γντε καπιστεύσητε κασυντε τι γώ εμι. Ἔμπροσθέν μου οκ γένετο λλος Θες καμετ' ἐμοκ σται. Ἐγεμι Θεός, καοκ στι πάρεξ μοῦ ὁ σζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα καοκ ν μν λλότριος. Ὑμες μομάρτυρες καὶ ἐγΚύριος Θεός. Ἔτι π' ἀρχς γώ εμι καοκ στιν ὁ ἐκ τν χειρν μου ξαιρούμενος. Ποιήσω, κατίς ποστρέψει ατό; Οτως λέγει Κύριος Θες λυτρούμενος μς, ὁ Ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ.
Σοφίας Σολομντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. γ', 1-9).
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρΘεοῦ, καομὴ ἅψηται ατν βάσανος. Ἔδοξαν ν φθαλμος φρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος ατν καὶ ἡ ἀφ' ἡμν πορεία σύντριμμα, οδέ εσιν ν ερήνῃ. Καγρ ν ψει νθρώπων ἐὰν κολασθσιν, ἡ ἐλπς ατν θανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εεργετηθήσονται, ὅτι Θες πείρασεν ατος καερεν ατος ξίους αυτοῦ. Ὡς χρυσν ν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν ατος καὶ ὡς λοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο ατούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπς ατν ναλάμψουσι καὶ ὡς σπινθρες ν καλάμδιαδραμονται. Κρινοσιν θνη κακρατήσουσι λαν, καβασιλεύσει ατν Κύριος ες τος αἰῶνας. Οπεποιθότες π' ατσυνήσουσιν λήθειαν, καοπιστοὶ ἐν γάππροσμενοσιν ατῷ, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ν τος σίοις ατοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τος κλεκτος ατοῦ.
     Ες τν Λιτν
διομελα. Γερασίμου.
χος α'.
Φ ερωνύμως εφροσύνης πρόξενος, ὡς ληθς δείχθης, τῇ ἘκκλησίΜτερ· ν γρ τγεννήσει σου χαρς πλησας, τος παρ' ἐλπίδα σε βλαστήσαντας, καὶ ἐν τῇ ἰσαγγέλζωσου, καφιλοσόφῳ ἀσκήσει σου, τν Μοναστν τς τάξεις εφρανας· λλπλεον πάντων, ἅπαντας ξέστησας, ἐν τπρς Θεν κδημίσου, ἀναφανδν γνωσθέντων τν κατσέ, Εφροσύνη σία· δικαπάντες θυμηδίας πληρωθέντες, ἐν εφροσύνῃ ἐβόων· Κύριε δόξα σοι.
χος β'.
Τν ληθνυμφίον ποθήσασα, τθεοειδεῖ ἐπτερώθης ρωτι, Εφροσύνη ξιάγαστε· θεν ς γνπεριστερκαὶ ἄμωμος, τν χαμασυρομένων μάκρυνας, μνηστρος σχέσιν, καπατρς περιδοσα γάπην· κατν σταυρν π' ὤμων φέρουσα, τν ρετν τκάλλει σαυτν κόσμησας, καες νυμφνα οράνιον, λαμπαδηφόρος συνεισλθες, σν τας φρονίμοις παρθένοις· μεθ' ὧν μν μνημόνευε, τν εφροσύνως μεμνημένων σου.
χος γ'.
Τίς μθαυμάσει, τὸ ἀνδρεόν σου φρόνημα, κατν θερμν καὶ ἀνένδοτον, πρς Θεόν σου πόθον, Εφροσύνη ξιοθαύμαστε· ρρενωθεσα γρ τνοΐ, κατκλήσει κατσχήματι, μέσον νδρν κατεσκήνωσας, ἀνδρικτελοσα παλαίσματα· τοθαύματος! πς οκεχαύνωσαι, οα νενις παλή, τβίτς φύσεως; πς δοκ νάρκησας καὶ ἐκάμφθης, τος πατρικος θρήνοις καδάκρυσιν; Ὄντως ν σοὶ ὁ Χριστς δοξάζεται, ὁ ἐν τας βουλας τν γίων ατοδοξαζόμενος· Ατν κέτευε δεόμεθα, τς νω δόξης ξισαι τος σγεραίροντας.
χος δ'.
Νυμφευθναι τΧριστῷ ἑλομένη, τν σν γνείαν σπιλον τήρησας, Εφροσύνη καλλιπάρθενε· νθεν τούτπροσήγαγες, ὥσπερ προκα πολύτιμον, νέκρωσιν σαρκός, δακρύων λάβαστρον, στάσιν παννυχον, ἐγκράτειαν σύντονον, κατν λοιπν σίων ρετν τν περιουσίαν· νθ' ὧν τὰ ἄνω πέλαβες βασίλεια, κατν φωτεινν, ἠξίωσαι θαλάμων· ν καὶ ἡμς μετόχους ποίησον, τας πρς Θεν πρεσβείαις σου.
Δόξα...χος ατός. Γερασίμου.
Τν θεοπρεπκαὶ ἰσάγγελον ζωήν σου, κατ' ἀξίαν Χριστς δόξασεν, ὁ δοξάζων τος ατν δοξάζοντας, ὡς ψευδς πηγγείλατο· θεν ν ερες δόξαν, πσιν ποδηλν, τν κεκρυμμένην ν σοχάριν, ἐν τπροσώπσου κλάμψαι ηδό-κησεν, ἐν τκαιρτς κδημιάς σου, Εφροσύνη θεόνυμφε. Ἀλλ' ὡς τς ϊδίου δόξης κοινωνός, ἐξ δοξίας παθν μς λευθέρωσον, καατησαι μν πταισμάτων συγχώρησιν κατμέγα λεος.
Κανν... Θεοτοκίον. Τς Παρακλητικς.
κ παντοίων κινδύνων τος δούλους σου φύλαττε, ελογημένη Θεοτόκε, ἵνα σε δοξάζωμεν, τν λπίδα τν ψυχν μν.
     Ες τν Στίχον· ΣτιχηρΠροσόμοια. Γερασίμου.
χος β'. Ὅτε κ τοξύλου.
τε κατετρώθης τγλυκεῖ, ἔρωτι τς θείας γάπης, ὡς καλλιπάρθενος, τότε πάντα λιπες στερρφρονήματι, κοσμικν περιφάνειαν, πατρς εκληρίαν, Εφροσύνη πάνσεμνε, καὶ ἡδν μνήστορα· θεν ρετν τας δέαις, λάμψασα ς λιος κόσμῳ, τς περκοσμίου δόξης τυχες.
Στίχ.πομένων πέμεινα τν Κύριον καπροσέσχε μοι. (Ψαλμ. λθ', 2).
τε ν νδρῴᾳ τστολῇ, Μτερ ς νρ παρεγένου, τν Μοναστν τχορῷ, τότε νδρικώτατα νυσας σκάμματα, καὶ ὡς λίθος πολύτιμος, κασμάραγδος λλος, μέσον νδρν λαμψας τσυντονίσου· θεν δωρεν ορανίων, πλήρης Εφροσύνη δείχθης, καΧριστπροσήχθης ς μώμητος.
Στίχ. Καὶ ἔστησεν ππέτραν τος πόδας μου κακατηύθυνε τδιαβήματά μου καὶ ἐνέβαλεν ες τστόμα μου σμα καινόν. (Ψαλμ. λθ', 3-4).
τε ν ττέλει τς ζως, θείεδοκίᾳ ἐγνώσθης, τσθρηνοντι πατρί, τότε θάμβους πλησας τοτον θεόνυμφε, ὅστις σφόδρα γάμενος, τν σν πολιτείαν, ταύτης κοινώνησεν, ἀσκήσας ριστα· θεν σν ατνν δυσώπει, πάσης μς ύεσθαι βλάβης, τος σΕφροσύνη μακαρίζοντας.
Δόξα...χος πλ. δ'. Γερασίμου.
Τν τοθήλεος σθένειαν, ἀπορρίψασα Μτερ, ἀνδρικος γνας πεδύσω, ορανόφρονι γνώμ· τν γρ όρατον χθρόν, ες τέλος καταισχύνασα, τρόπαιον νίκης θαυμαστόν, κατ' ατοῦ ἀνήγειρας· κατς σκήσεως τν δρόμον, θεοπρεπς τελέσασα, λαμπαδηφόρος εσελήλυθας, πρς ορανίους θαλάμους· Μακαρία σεἶ, ὅτι τοξύλου τς ζως, τν καρπν πιτηδείως τρύγησας· κανν μπαύσατοσα, Εφροσύνη σία, ἐλεηθναι τάς ψυχς μν.
Κανν... Θεοτοκίον. Τς Παρακλητικς.
Δέσποινα, πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τν δούλων σου, καλύτρωσαι μς ππάσης νάγκης καθλίψεως.

πολυτίκιον.
χος πλ. α'. Τν Συνάναρχον Λόγον. Γερασίμου.
ς παρθένος φρονίμη καὶ ἀδιάφθορος, κατηγγυήθης σίως τΖωοδότΧριστῷ, καπροσκαίρων τν χλιδν μφρόνως λιπες· θεν ν μέστν νδρν, ὡς μόλυντος μνάς, ἐξέλαμψας Εφροσύνη, κατοΒελίαρ τκέντρα, τπολιτείσου πήμβλυνας.
Θεοτοκίον. Τς Παρακλητικς.
Χαρε πύλη Κυρίου ἡ ἀδιόδευτος· χαρε τεχος κασκέπη τν προστρεχόντων ες σέ· χαρε χείμαστε λιμήν, καὶ ἀπειρόγαμε, ἡ τεκοσα ν σαρκτν Ποιητήν σου, καΘεόν, πρεσβεύουσα μὴ ἐλλείπς, ὑπρ τν νυμνούντων, καπροσκυνούντων τν τόκον σου.
πόλυσις.

ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ
     Μεττν α' Στιχολογίαν, Κάθισμα. Γερασίμου.
χος α'. Τν τάφον σου Σωτήρ.
Τν πλοτον τν φθαρτόν, καμνηστρος τφίλτρον, καπσαν λικήν, ἡδυπάθειαν Μτερ, ἐμφρόνως καταλέλοιπας, ὡς τρωθεσα τῷ ἔρωτι, τοΚυρίου σου, ᾧ ἀκλινς πομένη, βίου κρείττονος, ὤφθης λαμπς Εφροσύνη, λαμπρς ριστεύσασα.
Θεοτοκίον.
πάντων κλεκτή, καπασν νωτέρα, ὡς Μήτηρ τοΘεοῦ, καπηγεσπλαγχνίας, σπλαγχνίσθητι Πανάμωμε, ἒπ' ἐμοτοκέτσου, καθεράπευσον, τν κακωθεσαν ψυχήν μου, τας τοδράκοντος, ἐπιβουλας καὶ ἐνέδραις, κασσόν με Δέσποινα.
     Μεττν β' Στιχολογίαν, Κάθισμα. Γερασίμου.
χος δ'. Ταχπροκατάλαβε.
γνείᾳ ἐκλάμψασα, καὶ ἀρετν καλλονας, Κυρίμεμνήστευσαι, καθαρωτάτψυχῇ, καὶ ἤσκησας ριστα· θεν πρς θανάτους, μετετέθης νυμφνας, βλέπουσα τονυμφίου, τν πέρφωτον δόξαν, Ὁσία Εφροσύνη, Παρθένων γλάϊσμα.
Θεοτοκίον.
Τν πάντων δεσπόζοντα, καπραώνων Θεόν, συνέλαβες χραντε, δίχα φθορς κατροπς, κατοτον γεγέννηκας, ἕνα τῇ ὑποστάσει, καδιπλον τοσίᾳ, μηδόλως ν τκενώσει, τοΠατρς ποστάντα, ᾯ πρέσβευε δεόμεθα, ὑπρ τν ψυχν μν.
    Μεττν Πολυέλεον, Κάθισμα. Γερασίμου.
χος δ'. Ἐπεφάνης σήμερον.
Εφροσύνης πρόξενος, ἡμν πέστη, ἡ ἁγία μνήμη σου, τῇ ἐναρέτσου ζωῇ, πνευματικς κατευφραίνουσα, Μτερ σία, τος σμακαρίζοντας.
Θεοτοκίον.
κ γαστρός σου πρόεισι, σεσαρκωμένος, ὁ τς δόξης λιος, τας τς Θεότητος αγας, καταλαμπρύνων Πανάχραντε, τος Θεοτόκον ρθς σε κηρύττοντας.

ναβαθμοί: Τα' Ἀντίφωνον τοδ' Ἤχου
 Προκείμενον:
πομένων πέμεινα τν Κύριον καπροσέσχε μοι. (Ψαλμ. λθ', 2).
Στίχ. Καὶ ἔστησεν ππέτραν τος πόδας μου κακατηύθυνε τδιαβήματά μου καὶ ἐνέβαλεν ες τστόμα μου σμα καινόν. (Ψαλμ. λθ', 3-4).
Εαγγέλιον κατΜρκον.  (Ζήτει τΓ' Κυριακτν Νηστειν).
Ό Ν' Ψαλμός.
Δόξα. Τας τς σς σίας...
Κανν. Τας τς Θεοτόκου...

Στίχ.λέησόν με Θεός, καττμέγα λεός σου κακαττπλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. (Ψαλμ. ν', 1).
 διομελον. Ἦχος πλ. β'. Γερασίμου.
Τν τς γνείας θησαυρόν, ἄσυλον τηρήσασα, δι' ἀσκητικς πολιτείας, ὁλοσχερς Χριστῷ ἀνετέθης· σμα γρ καψυχήν, καπάντα τσά, ατκαθιέρωσας, κακάλλος πόθετον φθης, καὶ ὄργανον θεοσεβές, τν δωρεν τς χάριτος, Εφροσύνη σία· κανν τς πρ νον, τρυφσα εφροσύνης, πρέσβευε δεόμεθα, σωθναι τάς ψυχς μν.

    Ετα οἱ ἑξς δύο Κανόνες τς σίας, ὡς καταχωρονται ν τΜηναίῳ. Πρτος Κανν τς σίας. Ἀνεπίγραφος.
δα'. Ἦχος πλ. δ'. Ἁρματηλάτην.
τρισαγίαις ν φωνας μνούμενος, ὑπφρικτν στρατιν, κασυνδδείξας, τος βροτούς, δοξάζειν σε, κανν ατς τν βλάσφημον, ἀνατρέπων προσθήκην, τοΤρισαγίου ξαίσιον, ἔθου τοπαιδς ρπαγν καφωνήν.

Στν Θεν πψυχς πόθησας, καὶ ἐμνηστεύθης ατῷ, κοσμικν μνηστρα, κασαρκς επάθειαν, καπλοτον τν πίκηρον, κατρυφν κατν δόξαν, καταλιποσα Πανεύφημε, καὶ ἀσκητικν βίον ζήσασα.

Εφορωτάτη γκαθάπερ πέφηνας, ἑκατοστεύοντα, καρπν ποδοσα, Εφροσύνη πάνσεμνε· καγρ ν τκαρδίσου, δεξαμένη προθύμως, τν συμβουλν τν σωτήριον, ἐνεγκεν ες ργον σπούδασας.
Θεοτοκίον.
ήσεσι θείων Προφητν πόμενοι, καθωμολόγησαν, τν τοΘεοΛόγον σάρκα προσλαβόμενον, οθεοφόροι Μάρτυρες, ἐξ χράντου Παρθένου, ἣν Θεοτόκον δοξάζομεν, ᾄσμασιν εμακαρίζοντες.
τερος Κανών, τς σίας, οὗ ἡ Ἀκροστιχς·
μνον σοι μέλπω προφρόνως Εφροσύνη. Ὁ Ἰωσήφ.
δα'. Ἦχος πλ. α'. Ἵππον καὶ ἀναβάτην.
μνοις θεοτερπέσιν, ὑμνοντα σήμερον, τν γίαν σου μνήμην, καὶ ὄντως ξιέπαινον, φωτί με καταύγασον, τν εχν σου πάνσεμνε, εφροσύνης θείας πώνυμε.

Μόνον τθεον κάλλος, Χριστοποθήσασα, κατας τούτου θελχθεσα, ἀΰλοις ραιότησι, τκάλλος τοσώματος, ἐβδελύξω νδοξε, θεωρίαις θείαις σχολάζουσα.

Νύμφη ραϊσμένη, τν ρετν καλλονας, ἐμνηστεύσω τν ντως, ὡραον κάλλει Χριστόν, λιποσα τν πρόσκαιρον, Εφροσύνη μνήστορα, κατοβίου πσαν τερπνότητα.
Θεοτοκίον.
λος πιθυμία, καγλυκασμς καζωή, ὁ ἐκ σοῦ ἀνατείλας, ὑπερβολχρηστότητος, Παρθένε πανάμωμε· ν δυσώπει σσαί με, τν παύστως σε μακαρίζοντα.
δγ'. Ὁ στερεώσας.
πσοφν κασυνετν, ὁ ἀποκρύψας τβάθη, μυστηρίων σου καὶ ἀποκαλύψας, νηπίοις τατα θαυμαστς, νηπίῳ ἐκκαλύπτεις νν, ἀρθέντι ν νεφέλαις, μέλος σαφς τΤρισάγιον.

Τς μπαθείας δυσειδῆ, χιτνα κδυσαμένη, ἐν σοφίτν στολν νεδύσω, ἀπαθείας ν Χριστμέσον νδρν πήστραψας, ἀσκητικς βιοσα, κασκεπτόμενη τχάριτι.

Γς γκρατείας χαλινῷ, τάς καθέκτους ρέξεις, τς σαρκς ναχαιτίζουσα Μτερ, πρς τν δρόμον τν καλόν, τς ερς σκήσεως, τν σν καρδίαν εχες, εθυποροσαν πρόσκοπα.
Θεοτοκίον.
πειρογάμως τοΘεοῦ, τν Λόγον, ὦ Θεοτόκε, ἀπεγέννησας κ σοσαρκωθέντα· ν οΜάρτυρες Θεόν, ἀνδρείως μολόγησαν, ὡς στρατιται τούτου, στεφανται γενόμενοι.
τερος. Ὃ πήξας π' οδενός.
Μεγάλους γκαρτερήσασα γωνίσμασι, τοῦ ἐχθροκαθελες τμηχανήματα, ἔτρεψας δαιμόνων προσβολάς, Ἀγγέλοις μοιώθης, ἀθανασίαν μελετήσασα, Μτερ ν θνητσου τσώματι.

Εφραίνει τν Μοναστν καρδίας βίος σου, στηριγμς πάρχων καπαιδαγώγησις, πρς σωτηριώδεις ντολάς, πρς τρίβους φθαρσίας, πρς τς γάπης τν κρότατον ρον Εφροσύνη τοΚτίσαντος.

Λαμπρύνει ττν πιστν νθέως συστήματα, ἡ λαμπρά σου μνήμη καὶ ἀξιέπαινος, θέλγει τν σίων τος χορούς, Ἀγγέλους πευφραίνει, μεθ' ὧν αλίζῃ ὥσπερ γγελος, ὧνπερ κατν βίον ζήλωσας.
Θεοτοκίον.
Παθν με τχαλεπν χειμάζει κλυδώνιον· πονηρν πνευμάτων βυθς συνέχει με· τς μαρτίας καταιγίς, δονεμου τν καρδίαν·' Θεοκυτορ σύ με στήριξον, τν ελικρινς σε δοξάζοντα.
Ερμός.
» Ὁ πήξας π' οδενς τν γν τπροστάξει σου, καμετεωρίσας σχέτως βρίθουσαν, ἐπτν σάλευτον Χριστπέτραν τν ντολν σου τν κκλησίαν σου στερέωσον, μόνε γαθέ, καφιλάνθρωπε.

Κάθισμα. ΤοΜηναίου.
χος πλ. α'. Τν Συνάναρχον Λόγον.
Ττοθήλεος χανον πινευρώσασα, ορανίαις λπίσι μέσον κατκησας, ἀδιστάκτλογισμῷ ἀνδρν θεόπνευστε, τν τς Εας πτερνιστήν, ὑποτάττουσα τας σας, παρθένε πτέρναις τος πόνοις, κατας γρύπνοις μελέταις· διὸ ἐν πίστει σμακαρίζομεν.
Δόξα... Κανν... Θεοτοκίον. Ἦχος ατός.
Σλιμένα κατεχος κακαταφύγιον, καὶ ἐλπίδα κασκέπην καπροστασίαν θερμήν, ερηκότες οπιστοί, πρς σπροστρέχομεν· καὶ ἐκβοντες κτενς, ἀνακράζομεν πιστς· λέησον Θεοτόκε, τος πσοπεποιθότας, κατν πταισμάτων πάλλαξον.

δδ'. Σύ μου σχς Κύριε.
Οκονομν, πρς τσυμφέρον τπάντα Σωτήρ, καπαιδεύων πάντας πρς διόρθωσιν, κατν κακν πάντων ποχήν, κατανν συνήθως, σεισμτν γν συνετάραξας, βλασφήμους νατρέπων, δόξας αρετιζόντων, καδιδάσκων ς θέμις δόξαζειν σε.

σκητικν παλαίστραν, ἤνυσας χαίρουσα, Εφροσύνη, ἀνδρν μέσον μένουσα, καθανατοσα τς μπαθες, τς σαρκς ρέξεις, τπόθττοΔεσπότου σου· διτς θανάτου, κατοικίας καδόξης, ἠξιώθης λαβοσα τν στέφανον.

Τος στεναγμούς, τν σν δακρύων προσφέρουσα, ὥσπερ μύρα, Μτερ τΔεσπότσου, τν εωδίαν τν παρ' ατοῦ, τν τν χαρισμάτων, τν θεϊκν νταπείληφας, δι' ὧν εωδιάσθης, καδιέπνευσας πσι, τν σμν τν θαυμάτων θεόπνευστε.
Θεοτοκίον.
πλον Χριστέ, τν στεκοσαν Πανάμωμον, κεκτημένοι, πλάνης τροπώσαντο, τς μηχανάς, Μάρτυρες σοφοί, κατς τν τυράννων, θωπείας σοφς διέλυσαν, κανν στεφανηφόροι, δεδειγμένοι βοσι· Τδυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.
τερος. Τν θείαν ννοήσας σου.
ΙΙατρί σε ορανίπροσέχουσαν, ττν ψυχν νυμφαγωγῷ, πατρς στοργοκ κώλυσεν, οτε προσκαίρου νυμφίου, ὁδεσαι τν δν τν σωτήριον.

ς φονιξ θεοφρόνως ξήνθησας, δικαιοσύνης γλυκασμόν, καὶ ὡσεκέδρος παρ' ὕδατα, τς γκρατείας θεόφρον, καρπος τος ναρέτους πλήθυνας.

ΙΙυρτς γκρατείας τέφρωσας, τς φρυγανώδεις δονάς, καπυρωθεσα τῷ ἄνθρακι, τς τοΚυρίου γάπης, θαυμάτων λαμπηδόνας ξήστραψας.
Θεοτοκίον.
Οκτείρησον οκτιρμν πάρχουσα, τν παναθλίαν μου ψυχήν, Θεοκυτορ πανάμωμε, τν κ παθν μαρτίας, δεινς μαυρωθεσαν καστένουσαν.

δε'. Ἵνα τί με πώσω.
Προτυπν τν δικαίων, τν ν τδευτέρΧριστπαρουσίσου, ὑπαντν φρικώδη, ἐν νεφέλαις κανν τν ξαίσιον, ἁρπαγν εργάσω, τήν του παιδς δι' οδιδάσκεις, τΤρισάγιον μέλος ρθότομον.

Τος νθέοις σου ργοις, ἔδειξας τν κλσίν σου παληθεύουσαν· ς γρ λίθος φθης, πολυτίμητος σμάραγδος νδοξε, διαλάμπων μέσον, τν ερν νδρν παρθένε, τλαμπρότητι τς καθαρότητος.

Εφροσύνην τν θείαν, ἔσχες ν καρδίσου εφραινομένη εί, ἐν τος τοΚυρίου, διατάγμασιν, ος ντρυφήσασα, πολιτείαν σκεις, τν κραιφνκαπανολβίαν, Εφροσύνη παρθένε θεόνυμφε.
Θεοτοκίον.
ληθΘεοτόκον, πάντες πιγνόντες σε Μάρτυρες νδοξοι, τν κ σοτεχθέντα, Θεν Λόγον εδότες κήρυξαν, πρς τν μαρτίαν, νεανικς μέχρι θανάτου, ἀνθιστάμενοι Κόρη πανύμνητε.
τερος. Ὁ ἀναβαλλόμενος.
Φέγγει θείων πράξεων, ὡς λίθος σμάραγδος, σεμνὴ ὡράθης, ἀνδρν ν μέσῳ, ἀνδρικπαλαίσματα, ἐπιδεικνυμένη, κατέρπουσα τν Κύριον.

αίνουσαν τδάκρυα, ὥσπερ ρώματα, εωδιάσθης, ἐμεγαλύνθης, ὡς μύρον πολύτιμον, Θεπροσηνέχθης, παρθένος διάφθορος.

λην σου τν φεσιν, Θεπροσένειμας ατν ποθοσα, ατν ζητοσα, ατοῦ ἀνιχνεύουσα, τν νομοθεσίαν, παρθένε τν σωτήριον.
Θεοτοκίον.
Νέον πεκύησας, ὡς βρέφος χραντε, τν πραώνων, Πατρς νάρχου, ἀχρόνως κλάμψαντα· ν πρ τοκόσμου, δυσώπει Θεονύμφευτε.

δς'. Ἱλάσθητί μοι Σωτήρ.
Συνέσεισας μν τν γν, καβλέμματι συνετάραξας, καρδίας δτν βροτν, κλονήσας σάλευσας, δεινς βλασφημούντων σε· λλ' ἀνεκαλέσω, συμπαθς αθις τσύντριμμα.

ραία νύμφη Χριστοῦ, ἐδείχθης καπεριδέξιος, τκάλλει τν ρετν, σεαυτν κοσμήσασα, Εφροσύνη πάνσεμνε· δικαπαστάδος, ορανίου κατηξίωσαι.

Μαράνασα τς σαρκός, τθηριώδη ρμήματα, τν ρωτα τς Χριστοῦ, ἀγάπης λαμπρότερον, ἔσχες διανάπτοντα, καφωτίζοντά σου, τς ψυχς τασθητήρια.
Θεοτοκίον.
Νευρούμενοι τας κ σοῦ, ἐκπεμπομέναις δυνάμεσιν, οἱ Ἀθλοφόροι Χριστέ, νομίμως νήθλησαν, τν γνν Μητέρα σου, ἀνυμνολογοντες, ἀπορρήτως σε κυήσασαν.
τερος. Μαινομένην κλύδωνι.
ς γνκαὶ ἄμωμος, ὡς ραία, ὡς περικαλλής, τΝυμφίΛόγσμεμνήστευσαι, ες αἰῶνας, διατηροντί σε φθορον.

Στεναγμος καδάκρυσιν, ἐκζητοσα τν Δημιουργόν, τς κείνου θέας κατηξίωσαι, ὡς κλεκτή, σν κλεκτος ξιάγαστε.

γκρατείας γαλμα, σωφροσύνης μψυχος εκών, τος πιστος ράθης εφημοσί σου, τὸ ἱερόν, ὦ Εφροσύνη, μνημόσυνον.
Θεοτοκίον.
πρ νον τν χρονον, ὑπρ λόγον τν Δημιουργόν, Παναγία τέτοκας λυτρούμενον, πάσης φθορς, τος Θεοτόκον μνοντάς σε.
Ερμός.
Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρΔέσποτα Χριστέ, τν παθν τν θάλασσαν κατεύνασον, καὶ ἐκ φθορς νάγαγέ με ς εσπλαγχνος.

Κοντάκιον. ΤοΜηναίου.
χος β'. Τὰ ἄνω ζητν.
Τς νω ζως, τυχεν πιποθήσασα, τν κάτω τρυφήν, σπουδαίως καταλέλοιπας, κασαυτν νέμειξας, ἀναμέσον νδρν παναοίδιμε· διΧριστν γρ τν Νυμφίον σου, μνηστρος προσκαίρου κατεφρόνησας.
Οκος. Ὁμοίως τοΜηναίου.
ν εφροσύνκαθυμηδίᾳ, τάς ψυχς εφρανθέντες, ἀναστμεν σπουδῇ, ἀκοσαι λόγον παράδοξον· περβαίνει γρ ννοιαν πσαν τδιήγημα τοτο κακαταπλήττει· τι γυνὴ ἐν μέσῳ ἀνδρν καταμένουσα, ἐνίκησε τν Βελίαρ, κατπρ κατεπάτησε τν δονν, καοκ φλέχθη τσύνολον· τν Χριστν γρ ποθοσα ἡ ἄσπιλος, μνηστρος προσκαίρου κατεφρόνησε.

Συναξάριον.
ΤΚΕ' τοατομηνός, Μνήμη τς σίας Μητρς μν Εφροσύνης, θυγατρς Παφνουτίου τοΑγυπτίου.
Στίχ. Τθλυ κρύπτεις νδρικς, Εφροσύνη,
Κακρυπττν βλέποντα Δεσπότην βλέπεις.
Εκάδα Εφροσύνη κατπέμπτην πότμον πέστη.

τν φύσιν λαθοσα κατερπνβίου, Κλσιν Σμάραγδος, τν δνον Εφροσύνη, Λιποσα πσαν τοβίου φαντασίαν, Ἀνδρν μοναστν γαπήσασα βίον, Ενοχος σπερ βασιλικν δωμάτων, Ἐν νδρικσχήματι γνωστς οδόλως, Μονπροσλθε, καθέλημα κατρίχας κδοσα, κασπεύδουσα λαθεν πατέρα. Καετυχοσα τοποθουμένου, πόσοις Κόποις, πόνοις τε καπροσευχας συντόνοις, Τμαλακν τέτηκε δεινς σαρκίον, Ἅπαντας κπλήττουσα τκακουχίᾳ. Οκ στιν επεν, ἀδυνατεκαλόγος. Ὢ πς λαθοσα πατέρα, πργμα ξένον!

Καλθυγάτηρ, τν μοναστν ν μέσΤρέχουσα, λίθος ς σμάραγδος ερέθη· Πολλγρ ζήτησις κ τν δίων, Πατρς βρύχοντος κ πόνου τς καρδίας, Τς Εφροσύνης τν μακρν κδημίαν, Τριπλδεκάδι πρς κτώ, φεχρόνοις, Ὄρη, βάραθρα κατόπους ρημίας Περιπολοντος, καστένοντος κ βάθους. Ἀλλ' ὁ Σμάραγδος ατός, ἡ Εφροσύνη, Ὢ Πάτερ, επν τν τελευταον λόγον, Ὡς μπόρευμα τν μακρν λαβν κόπων, Τν ορανν γέγηθε τμεταστάσει. Κκενος, ὥσπερ κπλαγείς, φετοπάθους! Πέπτωκεν ες γν σπερ ψυχος νέκυς. Ἄκουσμα καγρ παράδοξον καξένον κουσεν ντως· τί γρ λλο καπάθοι; Καλοιπν φες καβίον καπατρίδα, Καζλον σπερ ανετν παιδς πόνων, Ἐνθες αυτῷ, καπόθου δείξας φλόγα, Διάδοχος βίου τε ς πατρ τέκνου Γεγώς, μετέστη πρς μονς ορανίους.

Ες τν σιον Παφνούτιον, τν πατέρα ατς:
Στίχ. Μύσας Παφνούτιος ν τσαρκίῳ,
Τπνεύματι ζῇ, καθεωρεφς μέγα.

Τατῇ ἡμέρμνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Παφνουτίου.
Στίχ. Σταυροσι Παφνούτιον οκόσμου φίλοι,
Τν παντκόσμκαπρν σταυρωμενον.

Τατῇ ἡμέρᾳ ἡ ἀνάμνησις τομεγάλου Σεισμοῦ, ἐν τελεται ἡ ἐν τῷ ἀέρι ρπαγτοπαιδός.
Στίχ.ρθες νω πας ττρισύμνητον μέλος,
Καθς νόες ψάλλουσιν, ἀγγέλλει κάτω.

πτς βασιλείας Θεοδοσίου τοΝέου, τοΘεοῦ, ος τρόποις οδε, θελήσαντος δεξαι τος νθρώποις καπρτς ναστάσεως, τν μέραν τς ναστάσεως, γέγονε σεισμς φοβερός· καδιτοτο τολαοπαντός, σν τΒασιλεΘεοδοσίκαΠρόκλτΠατριάρχῃ, μετπαντς τοτς κκλησίας πληρώματος καπάσης τς πόλεως, ἔξω λιτανευόντων διτν φόβον ν τκάμπῳ, ἤδη τς Θεοπασχιτν αρέσεως, ἐξ πηρείας τοδιαβόλου ρχν λαμβανούσης, κατΤρισαγίῳ, τό, Σταυρωθες δι' ἡμς, βλασφημούντων, ἐξαίφνης παιδίον ρπαγν ες τν έρα νεφέρετο. Πάντων δὲ ἐν κπλήξει καφόβκραζόντων ππολλς ρας τό, Κύριε λεησον, αθις κατηνέχθη τπαιδίον, ὡς πνεφέλης καθήμενον· καφωνμεγάλπαρεκελεύσατο, ὅτι οτν ρχαγγέλων χοροὶ ἄνευ τς προσθήκης τοῦ, ὁ Σταυρωθείς, τν Τρισάγιον μνον ναπέμπουσι τΘε· «γιος Θεός, Ἅγιος σχυρός, Ἅγιος θάνατος, ἐλέησον μς». Καεθέως τας τοιαύταις φωνας πέδωκε τν ψυχν τΘεῷ, καὶ ὁ τοσεισμοκλόνος παύσατο.

Τατῇ ἡμέρμνήμτν γίων Μαρτύρων Παύλου, Τάττης, κατν τέκνων ατν Σαβινιανοῦ, Μαξίμου, Ῥούφου καΕγενίου.
Στίχ. Πατρ Παλος μαρτυρεσν τος τέκνοις.
Μεθ' ὧν σεαυτν Τάττα τάττεις μφρόνως.

Οτοι οἱ Ἅγιοι, Παλος καΤάττα, καοτούτων παδες Σαβινιανός, Μάξιμος, Ῥοφος καΕγένιος, ὥρμηντο κ πόλεως Δαμασκο· καδιαβληθέντες ς Χριστιανοί, ξύλῳ ἠσφαλίσθησαν καὶ ἁλύσεσιν δέθησαν· καπάλιν νακριθέντες, σφοδρς τύφθησαν· κατας τν νόμων χερσστρεβλούμενοι, τάς ψυχς τΘεπαρέθεντο.

Τας ατν γίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον μς. Ἀμήν.

δζ'. Θεοσυγκατάβασιν.
χθρος ματαιόφρονας, νηπιοφρόνως σε παροργίζοντας, καδεινς βλασφημοντας, προσθήκνόθτς τρισαγίας φωνς, δινηπίου φωνς νν διήλεγξας, ἐπιστηρίξας πιστος ν ξένοις τέρασι.

Θεπροσανέθηκας, τν τς καρδίας σου πσαν φεσιν, ατν στέργουσα πίστει, ατν ζητοσα καὶ ἀνιχνεύουσα, τν προσταγμάτων ατοτν σωτήριον, νομοθεσίαν σεμνή, δι' ἧς φερες ζωήν.

Νηστείαις δεήσεσι, σκληραγωγίαις καχαμευνίαις σεμνή, ἐκλεπτύνασα σάρκα, τν νον νύψωσας πρς τν Κτίστην σου, ᾧ ἐνυμφεύθης, ὃν καὶ ἐπόθησας, οκατετρύφησας νν τς ραιότητος.
Θεοτοκίον.
πάρχουσα Δέσποινα, καθαρωτέρα πάσης τς κτίσεως, ὑπεδέξω τν Λόγον, ἐκ σοῦ ἀρρήτως ποτικτόμενον· ν ογενναοι ποθήσαντες Μάρτυρες, ττν βασάνων πυρᾷ ἐνεκαρτέρησαν.
τερος. Ὁ ὑπερυψούμενος.
Φς σοι νατέταλκε, καὶ ἡ τούτου σύζυγος, Εφροσύνη νδοξε· εθεαν γρ σχηκας, τν γνώμην μελδοσα· Θες ελογητς εἶ.

άβδον δυναμοσάν σε, τν Σταυρν κατέχουσα, δαιμόνων τχάσματα, διέβης πήμαντος, Ὁσία μελδοσα· Θες ελογητς εἶ.

Οκον τν καρδίαν σου, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ὁσία τέλεσας, τοσὲ ἐνισχύσαντος, καδείξαντος πνευμάτων, πονηρν δυνατωτέραν.
Θεοτοκίον.
Σμα περικείμενον, Θεν τν σώματον, Πανάμωμε τέτοκας, ἡμς κλυτρούμενον, τος φόβμελδοντας· Θες ελογητς εἶ.

δη'. Ἑπταπλασίως κάμινον.
πτπύργπάλαι μέν, τς Χαλάνης συνέχεας, γλώσσας τν κακς μονοούντων Κύριε, κανν στηλίτευσας, τς γλωσσαλγίας τν δυσσεβν, ἐπβλασφημίᾳ, συμφωνούντων θέσμῳ, ἐν γλώσσψελλιζούσῃ, αθερίου ρθέντος, νηπίου παραδόξως, ες θάμβος τν ρώντων.

σκητικος παλαίσμασι, τν χθρν κατεπάτησας, καὶ ἠγαλλιάσθης, ἀληθς τπνεύματι· ντεθεν ἀΐδιος, σΕφροσύνη πάνσεμνε, Κόρη πεδέχθη, τβραβεα τς νίκης, κατέχουσαν καπίστει, τν Σωτρα βοσαν, λας περυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας.

Μέσον νδρν κατκησας, τν γνείαν φυλάττουσα, κασυντηρουμένη, μηχανας τοῦ ὄφεως, ἀπήμων κράδαντος, τοΘεοσε σκεπάζοντος, καδιατηροντος, τοκείδυνάμει, καπσι προδεικνύντος, τς ψυχς σου τν αγλην, καγνώμην καὶ ἀνδρείαν, θέοφρον Εφροσύνη.
Θεοτοκίον.
Νέον ς βρέφος τέτοκας, τν ΠατρκατΠνεύματι, ἄχραντε Παρθένε, συμφυς νοούμενον, Χριστν τν Θεν μν· ν ογενναοι Μάρτυρες, καθομολογοντες, ἱερς ναθλοσι· μεθ' ὧν σε Παναγία, μακαρίζουσι πίστει, λαοὶ, φυλακαγλσσαι, ες πάντας τος αἰῶνας.
τερος. ΣοτΠαντουργῷ.
λην τν παθν, ἀπετινάξω Κόρη, Ἀγγέλων τν ϋλον, βίον ζηλώσασα, οσπερ συμμέλπεις· Τν Κύριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας.

Νέμει σοι ζωήν, ὁ τς ζως ταμίας· ατογρ τος χνεσιν, ἐξηκολούθησας, τούτου τκάλλος, ποθήσασα τθεον, ᾧ κασυνευφραίνῃ, ες πάντας τος αἰῶνας.

ρθης πρς μονάς, τάς ειζώους ντως· φέσεως τυχες, ἧς πεπόθησας, ξύλου παρθένε, ζως κατατρυφσα, καὶ ὑπερυψοσα, Χριστν ες τος αἰῶνας.
Θεοτοκίον.
λη κλεκτή, ὡραϊσμένη λη, Θες ν γίασεν ν ξελέξατο, ὤφθης Παρθένε, ἀεδεδοξασμένη· θεν σε μνομεν, ες πάντας τος αἰῶνας.
Ερμός.
 ΣοτΠαντουργω, ἐν τκαμίνΠαδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν μελπον· Πάντα τὰ ἔργα, τν Κύριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας.

δθ'. Ἐξέστη πτούτῳ.
ξέστη πξένκαφοβερῷ, τεραστίτνν τελεσθέντι γῆ, καορανός, ὅτι πρς αθέριον ρπαγήν, ἀπλαοθεόφρονος, τνήπιον ρθη ττν δήν, μεμυσταγωγημένον, τοΤρισαγίου μέλους, δι' οὗ ἀθάνατος μνεται Θεός.

κσπάσας σε λύος βιωτικς, ὁ νυμφίος σς Εφροσύνη σεμνή, ες τν στερράν, πέτραν προσταγμάτων τν αυτοῦ, ἔστησε κακατηύθυνε, σοτδιαβήματα προφανς, ες πρξιν νάρετου, κασεμνς πολιτείας, κακατεσκήνωσεν ες θείας αλάς.

σκήσεως τν δρόμον τν εκλεῆ, διανύσασα σθένει τοΠνεύματος, κασεαυτήν, τέμενος τελέσασα θεϊκόν, τν εφροσύνην εληφας, τν διηνεκτε κακαθαράν, τοκάλλους τονυμφίου, ἀεκατατρυφσα, ὦ Εφροσύνη παμμακάριστε.
Θεοτοκίον.
ς λιος μνήμη τν θλητν, τος πιστος περιλάμπει τος θαύμασιν· γρ κ σοῦ, ἄχραντε Παρθένε τεχθες Θεός, ὃν εσεβς κήρυξαν, τούτους κατελάμπρυνεν μφανς, δοξάζων τος ν πίστει, ατοτν παρουσίαν, τετιμηκότας ς πέσχετο.
τερος. Ἠσαΐα χόρευε.
ερν πανήγυριν, μοναζόντων δμος συγκροτεῖ, τν μνήμην σου κτελν τν θεολαμπ· χορς παγάλλεται, μοναζουσν· φθης γρ σεμνή, πάντων γλάσμα, Εφροσύνη ξιαγαστε.

ς σεπτν νάθημα, ορανίου γέγονας ναοῦ, ὡς κρίνον ν τας αλας, ἤνθησας Θεοῦ, ὡς όδον δύπνοον, προσηνέχθης τΠαμβασιλεῖ, μύρον ς τίμιον, Εφροσύνη παμμακάριστε.

Σεαυτν φαίδρυνας, ἀρετν σου κόσμφωτεινῷ, καὶ ἤχθης πρς νοητόν, θάλαμον γνή, κανν τὸ ἀμήχανον, κατανοες, κάλλος τοΧριστοῦ, κατς θεώσεως, ἀπολαύεις τελειότερον.

Ἡ ἁγία μνήμη σου, ἁγιάζει σήμερον πιστούς, πηγάζουσα φωτισμν γιαστικόν, ἐν δυσωπομέν σε, ὡς κλεκτήν, νύμφην τοΧριστοῦ, σζε πρεσβείαις σου, Εφροσύνη τος τιμντάς σε.
Θεοτοκίον.
Φωττοπροσώπου σου, τν ν σκότει κείμενον παθν, καταύγασον τοφωτός, πύλη νοητή, μνξ καταλάβμε, τοθανάτου, ἄχραντε γνή, τς σωτηρίας μου, τάς λπίδας νακόπτουσα.
Ερμός.
 Ἡσαΐα χόρευε, ἡ Παρθένος σχεν ν γαστρί, καὶ ἔτεκεν υἱὸν τν μμανουήλ, Θεόν τε καὶ ἄνθρωπον, Ἀνατολὴ ὄνομα ατ· ν μεγαλύνοντες, τν Παρθένον μακαρίζομεν.
 ξαποστειλάριον. ΤοΜηναίου.
ν Πνεύματι τῷ ἱερῷ.
Τν ρχοντα διέλαθες, τς ασχύνης κατοτον, ἐν φιλοσόφῳ, σχήματι, ἐναπέδειξας νουν, παρθένος οσα τν ψυχήν, κατσμα γέγονας, ἀνρ φρονήσει καπίστει, Εφροσύνη σία, τν παρθένων καλλονή, μοναζουσν ραιότης.
Θεοτοκίον. Ὅμοιον. ΤοΜηναίου.
Θρόνοι καΚυριότητες, Ἐξουσίαι, Δυνάμεις, Ἀρχάγγελοι καὶ Ἄγγελοι, Μητροπάρθενε Κόρη, τσΥἱῷ λατρεύουσιν, ὡς ΘεκαΔεσπότῃ, κασὲ ἀπαύστως μνοσι· τοτον εὶ ἱκέτευε, λυτρωθναί με γνή, τς φοβερς καταδίκης.
     Ες τος Ανους. Ἱστμεν Στίχους δ' καψάλλομεν τὰ ἑξς Προσόμοια.
Γερασίμου.
χος α'. Τν ορανίων ταγμάτων.
Τν ληθεφροσύνην πιποθήσασα, τν τεθλιμμένην τρίβον, καστενν πορεύθης, Ὁσία Εφροσύνη, ἀγγελικς, τν ζων διανύσασα· κανν τν πόνων τρυγσα τάς μοιβάς, ὑπερεύχου τν τιμώντων σε.

ρρενωθεσα τν φρένα μα κασχήματι, τς πατρικς στίας, λάθρα Μτερ πέστης, ἀγάπτετρωμένη τθεϊκῇ, καὶ ἀνδρείως γώνισαι, μέσον νδρν Εφροσύνη περιφανς, τν Βελίαρ καταισχύνασα.
 Τς ρετς τν γνα στερρς νύσασα, τσπατρὶ ἐγνώσθης, ἐν ττέλει σία, καὶ ἅπαντες ξέστησαν πσοί, καμεγάλως θαύμασαν· πς Εφροσύνη καθελες τοπονηροῦ, φιλοσόφως ττεχνάσματα.
Πεποικιλμένη παρέστης τσΝυμφίΧριστῷ, κακαθωραϊσμένη, ἀρετν τας δέαις, θέοφρον Εφροσύνη καπαρ' ατοῦ, εκλες τεθαυμάστωσαι· ν κδυσώπει δεόμεθα κτενς, τοσωθναι τάς ψυχς μν.
Δόξα...χος πλ. δ'. Γερασίμου.
σία Μτερ, τν γαθν μερίδα, εαγγελικς προκρίνασα, πάντων τν τς γς τερπνν, οα σφαλλομένων μάκρυνας· θεν ν σιότητι καδικαιοσύνῃ, τΧριστδουλεύσασα, πάντας ξέπληξας, ττρόπτοβίου σου, κατῇ ὑπρ φύσιν πολιτείσου· ξω γρ κόσμου κασαρκός, τας πρς τκρεττον ναβάσεσιν, ὡς ληθς γένου. Ἀλλ' ὡς τς νω εφροσύνης μέτοχος, ταύτης καὶ ἡμς ξίωσον, τπρς Χριστν δεήσει σου, Εφροσύνη ξιύμνητε.
Κανν... Θεοτοκίον. Ἦχος ατός. Τς Παρακλητικς.
Τοράνια μνεσε, κεχαριτωμένη Μήτηρ νύμφευτε, καὶ ἡμες δοξολογομεν, τν νεξιχνίαστόν σου γέννησιν· Θεοτόκε πρέσβευε, σωθναι τάς ψυχς μν.
 Δοξολογία Μεγάλη, Ἀπολυτίκιον, καὶ Ἀπόλυσις.
 ΕΝ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
    ΤΤυπικκαὶ ἐκ τοΚανόνος τΤροπάρια τς γ' κας' Ὠδς. Εδβούλει, ἀντ' ατν, λέγε τπαρόντα καθιερωμένα πλέον διτάς Μνήμας ορταζομένων γίων ντίφωνα:
ντίφωνον Α'.
Ελόγει ψυχή μου τν Κύριον καπάντα τὰ ἐντός μου τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον ατοῦ. (Ψαλμ. ρβ', 1).
Ελόγει ψυχή μου τν Κύριον καμὴ ἐπιλανθάνου πάσας τάς νταποδόσεις ατοῦ. (Ψαλμ. ρβ', 2).
Κύριος ν τορανῷ ἡτοίμασε τν θρόνον ατοκαὶ ἡ Βασιλεία ατοπάντων δεσπόζει. (Ψαλμ. ρβ', 19).
 ντίφωνον Β'.
Ανει ψυχή μου τν Κύριον· ανέσω Κύριον ν τζωμου· ψαλτΘεμου ως πάρχω. (Ψαλμ. ῥμε', 1-2).
Μακάριος οὗ ὁ Θες ακβ βοηθς ατοῦ, ἡ ἐλπς ατοῦ ἐπΚύριον τν Θεν ατοῦ. (Ψαλμ. ῥμε', 5).
Βασιλεύσει Κύριος ες τν αἰῶνα, ὁ Θεός σου Σιών, ες γενεν καγενεάν. (Ψαλμ. ῥμε', 10).
Δόξα... Κανν... Ὁ Μονογενς Υός...
 ντίφωνον Γ'.
πομένων πέμεινα τν Κύριον καπροσέσχε μοι (Ψαλμ. λθ', 2α).
Εσήκουσε Κύριος τς δεήσεώς μου. (Ψαλμ. λθ', 2β).
στησεν ππέτραν τος πόδας μου κακατηύθυνε τδιαβήματά μου καὶ ἐνεβαλεν ες τστόμα μου σμα καινόν.(Ψαλμ. λθ', 3-4).
ς Παρθένος φρονίμη καὶ ἀδιάφθορος…
 Ἀπολυτίκια: Τς σίας κατοΝαοῦ.
Κοντάκια: Τς σίας κατΠροστασία.
 Ἀπόστολος: Ὁ τς ΚΖ' Κυριακς, μΠροκείμενα καὶ Ἀλληλουάρια τοΣαββάτου τς Τυροφάγου.
 Εαγγέλιον: ΤτοΣαββάτου τς ΙΖ' Ἑβδομάδος τοΜατθαίου.
 Ες τὸ Ἐξαιρέτως:ξιόν στιν ς ληθς...
Μεγαλυνάριον: Μνήστορα λιποσα τν γεηρόν, φαιδρς νυμφεύθης, τῷ ὡραίκάλλει Χριστῷ, δι' ἀμέμπτου βίου, Ὁσία Εφροσύνη, δι' οὗ ἀεεφραίνεις τος σδοξάζοντας.
 Κοινωνικόν: Ες μνημόσυνον αώνιον σται δίκαιος. Ἀλληλούϊα. (Ψαλμ. ῥια', 6). 
Μεττν Θείαν Κοινωνίαν: Εδομεν τφς τὸ ἀληθινόν...
 Μεττν πισθάμβωνον Εχήν: Εη τὸ ὄνομα Κυρίου...
 Ἐν ττραπέζῃ: Κατάλυσις Ονου καὶ Ἐλαίου.
Δίστιχον. Φερωνύμως εφρανον σία Μτερ Γεράσιμον μέλποντα σν πολιτείαν.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου