Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία (1.Νoεμβρίου)



ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Α'
ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΔΑΒΙΔ ΤΟΥ ΕΝ ΕΥΒΟΙᾼ, ΤΝΗΣΑΣΚΗΣΑΝΤΟΣ
 Ποίημα Γερασίμου Μικραγιαννανίτου

ΕΝ ΤΜΙΚΡΕΣΠΕΡΙΝ

    στμεν στίχους δ' καψάλλομεν τὰ ἑξς Προσόμοια.
χος β' Ὅτε κ τοξύλου.
τε πὸ ῥίζης ερς, ἤνθησας ς νθος εὐῶδες, Δαβδ μακάριε, τότε κ νεότητος λος θεόληπτος, ἀληθς χρημάτισας, φρονήσει τελείᾳ, καὶ ἉγίΠνεύματι, κατευθυνόμενος· θεν καες νδρα προκόψας, τς πνευματικς λικίας, ἀρετν ργάτης φθης δόκιμος.

τε Κυρίου Βαπτιστής, ὤφθη μφανς σοι καλν σε, πρς βίον νθεον, τότε κολούθησας ατγηθόμένος, κανατούτου σιε, θερμς παρεδρεύσας, πσι προετύπωσας, τν σν λαμπρότητα· θεν τεκών σε ερών σε, τς σς ξεπλάγη θέοφρον, ορανίου κλήσεως τν κφανσιν.

τε εδοκίθεϊκῇ, Πάτερ ν Εβοίᾳ ἐπέστης, ὡς λλος γγελος, τότε φροντιστήριον ψυχν σωτήριον, τΣωτρι νήγειρας, Δαβδ θεοφόρε, οα μπνουν ργανον, τς θείας χάριτος· νθα σορς σν λειψάνων, βρύει αμάτων τὰ ῥεθρα, τος πιστς προστρέχουσι τσκέπσου.

Χαίρει Λοκρς σπατρίς, θεόν σε βλαστν κεκτημένη, καμέγα καύχημα, νσος τς Εβοίας δέ, ἐν σοὶ ἀγάλλεται, ἐξαιρέτως κατέρπεται, Δαβδ θεοφόρε, κλέος εραμένη σε, καὶ ἀρωγν ληθῆ, σζοντα ατν πάσης βλάβης· θεν καὶ ἀμφότεραι Πάτερ, τν γίαν μνήμην σου γεραίρουσι.
Δόξα.χος α'.
ποβαλν ς ληθς, ἀπνεότητος Πάτερ, τς γεηρς τρυφς τν πόλαυσιν, τΧριστῷ ἠκολούθησας, ὁλικῇ ἐφέσει· κατν πάλαι σίων, τς ρετς μιμησάμενος, ἰσάγγελον ζων διήνυσας, καποικίλοις χαρίσμασι, παρΘεοῦ ἐδοξάσθης· πρέσβευε δεόμεθα, Δαβδ θεοφόρε, ὑπρ τν τιμώντων σε.

Κανν. Θεοτοκίον.
 Ἁμαρτωλν τάς δεήσεις προσδεχομένη, καθλιβομνων στεναγμν μπαρορσα, πρέσβευε τῷ ἐξ γνν λαγόνων σου, σωθναι μς Παναγία Παρθένε.

πόστιχα.
χος β'. Οκος τοῦ Ἐφραθᾶ.
λαμψας ληθς, ὡς λιος ν κόσμῳ, τν ρετν τφέγγει, καπάντας καταυγάζεις, Δαβδ τος σγεραίροντας.
Στίχ. Τίμιος ναντίον Κυρίου θάνατος τοῦ Ὁσίου ατοῦ.
Χαίρει ς ληθς, ἡ εαγς Μονή σου, Δαβδ θαυματοφόρε, κανόνα σε κατύπον, βίου ρίστου χουσα.
Στίχ. Μακάριος νρ φοβούμενος τν Κύριον...
Κάρα σου σεπτή, ἀΰλῳ ἐνεργείᾳ, πηγάζει τος ατοσι, Δαβδ θαυματοφόρε, ἰάματα σωτήρια.
Δόξα. Τριαδικόν.
Πάτερ σν τΥἱῷ, καΠνεύματι γίῳ, Τρις περαγία, ἐλέησον τν κόσμον, πρεσβείαις τοῦ Ὁσίου σου.
Κανν. Θεοτοκίον.
σχες ν τγαστρί, σαρκούμενον τν Λόγον, κατέτοκας φράστως, Χριστν τν πάντων Κτίστην, Παρθένε κόσμον σζοντα.

ΕΝ ΤΜΕΓΑΛΕΣΠΕΡΙΝ

    Μεττν Προοιμιακόν, τΜακάριος νήρ. Ες δτΚύριε κέκραξα στμεν στίχους στ' καψάλλομεν τὰ ἑξς Προσόμοια τοῦ Ἁγιου.
χος δ'. Ὡς γενναον ν Μάρτυσι.
ΤΧριστῷ ἀναθέμενος, σεαυτν κ νεότητος, τοφωτς τς χάριτος φθης μπλεως, καὶ ἀσκητς νθεώτατος, Δαβδ παμμακάριστε, ἀνεδείχθης ληθς, ἐγκρατείας τος σκάμμασι, καθηράμενος, τν ψυχν κατσμα θεοφόρε· διτοτο δοξάσθης, τοΠαρακλήτου τχάριτι.

Τς φωνς ς κήκοας, τοΠροδρόμου τς χάριτος, τούτῳ ἠκολούθησας θείῳ ἔρωτι, νήπιος ν μν τσώματι, φρονήσει δτέλειος, προτυπώσας μφανς, τν οράνιον κλσίν σου, Δαβδ σιε· ς γρ γγελος Πάτερ βιώσω, καΧριστοτς κκλησίας, φωστρ δείχθης νεόφωτος.

Τς Λοκρίδος τβλάστημα, καΕβοίας τκαύχημα, Μοναστν τὸ ἔνθεον γκαλλώπισμα, τν ρετν τὸ ὑπόδειγμα, φρονήσεως ργανον, καὶ ἀγάπης τς διπλς, φερωνύμως τσκήνωμα, τπερίβλεπτον, καταστέψωμεν νθεσιν σμάτων, τν Δαβδ τν θεοφόρον, ὡς μν πρέσβυν πρς Κύριον.
Προσόμοια τερα.
χος πλ. δ'. Τὶ ὑμς καλέσωμεν.
Τί σε Δαβδ νομάσωμεν; τς γάπης θεον στόμα, ἢ ἠθν διορθωτήν; ὁδηγν τν Μοναζόντων, ἢ διδάσκαλον σοφόν; ἀστέρα, ἐκ Λοκρίδος νατείλαντα, φωστρα, τς Εβοίας φαεινότατον· πολλά σου τκατορθώματα, καμείζονα τχαρίσματα. Ἱκέτευε, τοσωθναι τάς ψυχς μν.

Τίς τος σος γνας δυνήσεται, ἐξειπεν Πάτερ ξίως, κατάς θείας δωρεάς; τάς νέδρας τν δαιμόνων, κατάς τούτων μηχανάς; τάς βρεις, τν πίστων κατς μάστιγας, ἃς φερες γενναίως Δαβδ σιε; Διό σε νν μακαρίζομεν, καμετπόθου βομέν σοι. Ἱκέτευε, τοσωθναι τάς ψυχς μν.

Πάθη χαλεπκανοσήματα, ἡ σορς τν σν λειψάνων, θεραπεύει τν πιστν, καδαιμόνων ξ νθρώπων, ἀπελαύνει τν χλύν· διό σου, τσεπτΚάρπροσπίπτοντες, ἰάσεις δαψιλες παρυόμεθα, καελαβς σοι κραυγάζομεν· Δαβδ Πατέρων γλάϊσμα, ἱκέτευε, τοσωθναι τάς ψυχς μν.
Δόξα.χος.πλ. β΄.
Σήμερον ς στρ καινοφανής, ἡ τοῦ Ὁσίου Δαβδ νέτειλε μνήμη, τος εσεβες καταυγάζουσα, τας νοητας κτσιν· ς γρ υἱὸς φωτς πολιτευσάμενος, τφωττν θείων ντολν θύνει, τος πρς ατν βοντας· χαίροις ὁ ἀπβρέφους Θεῷ ἀνατεθείς, κατν δοθεσάν σοι κλσιν, λαμπροτέραν δείξας τος ργοις σου· χαίροις τν Μοναστν πογραμμός, κατς ν πνεύματι ζως, ὑποφήτης πρακτικώτατος· χαίροις Λοκρίδος γλάϊσμα, Εβοίας κλέος καὶ ἔφορος, κατς κκλησίας στρ τηλαυγέστατος. Ἀλλ' ὡς χων παρρησίαν Πάτερ, ἀπαύστως κέτευε, ὑπρ τν ψυχν μν.
Κανν.ατός.
Θεοτοκον
Τίς μμακαρσει σε, Παναγα Παρθνε; τίς μὴ ἀνυμνσει σου τν λχευτον τκον; ὁ γρ χρνως κ Πατρς κλμψας Υἱὸς μονογενς, ὁ ατς κ σοτς γνς προλθεν, ἀφρστως σαρκωθες, φσει Θες πρχων, καφσει γενμενος νθρωπος δι' ἡμς, οκ ες δυδα προσπων τεμνμενος, ἀλλ' ἐν δυδι φσεων, ἀσυγχτως γνωριζμενος. Ατν κτευε, σεμνΠαμμακριστε, ἐλεηθναι τς ψυχς μν.

    Εσοδος, Φς λαρόν, τΠροκείμενον τς μέρας. Κατὰ Ἀναγνώσματα.
Σοφίας Σολομντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. γ', 1-9).
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρΘεοῦ, καομὴ ἅψηται ατν βάσανος. Ἔδοξαν ν φθαλμος φρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος ατν καὶ ἡ ἀφ' ἡμν πορεία σύντριμμα, οδέ εσιν ν ερήνῃ. Καγρ ν ψει νθρώπων ἐὰν κολασθσιν, ἡ ἐλπς ατν θανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εεργετηθήσονται, ὅτι Θες πείρασεν ατος καερεν ατος ξίους αυτοῦ. Ὡς χρυσν ν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν ατος καὶ ὡς λοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο ατούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπς ατν ναλάμψουσι καὶ ὡς σπινθρες ν καλάμδιαδραμονται. Κρινοσιν θνη κακρατήσουσι λαν, καβασιλεύσει ατν Κύριος ες τος αἰῶνας. Οπεποιθότες π' ατσυνήσουσιν λήθειαν, καοπιστοὶ ἐν γάππροσμενοσιν ατῷ, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ν τος σίοις ατοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τος κλεκτος ατοῦ.
Σοφίας Σολομντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. γ.' 15.)
Δίκαιοι ες τν αἰῶνα ζσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθς ατν, καὶ ἡ φροντς ατν παρὰ Ὑψίστῳ. Διτοτο λήψονται τβασίλειον τς επρεπείας, κατδιάδημα τοκάλλους κ χειρς Κυρίου· τι τδεξιατοσκεπάσει ατούς, κατβραχίονι περασπιεατν. Λήψεται πανοπλίαν τν ζλον ατοῦ, καὶ ὁπλοποιήσει τν κτίσιν ες μυναν χθρν. Ἐνδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καπεριθήσεται κόρυθα, κρίσιν νυπόκριτον. Λήψεται σπίδα καταμάχητον, ὁσιότητα· ξυνεδὲ ἀπότομον ργν ες ομφαίαν. Συνεκπολεμήσει ατῷ ὁ κόσμος πτος παράφρονας. Πορεύσονται εστοχοι βολίδες στραπν, καὶ ὡς πεκύκλου τόξου τν νεφν, ἐπσκοπν λονται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοπλήρεις ιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ' ατν δωρ θαλάσσης· ποταμοδσυγκλύσουσιν ποτόμως. Ἀντιστήσεται ατος πνεμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαλαψ κλικμήσει ατούς, καὶ ἐρημώσει πσαν τν γν νομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστν. Ἀκούσατε ον βασιλες, κασύνετε· μάθετε δικασταπεράτων γς• νωτίσασθε οκρατοντες πλήθους, καγεγαυρωμένοι πὶ ὄχλοις θνν τι δόθη παρΚυρίου κράτησις μν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου.
Σοφας Σολομντος τὸ Ἀνγνωσμα.
(Κεφ. ζ′.7)
Δκαιος, ἐὰν φθστελευτσαι, ἐν ναπασει σται. Γρας γρ τμιον οτπολυχρνιον, οδὲ ἀριθμῶ ἐτν μεμτρηται. Πολιδὲ ἐστι φρνησις νθρποις, καὶ ἡλικα γρως βος κηλδωτος. Εὐάρεστος Θεγενμενος, ἠγαπθη· καζν μεταξὺ ἁμαρτωλν, μετετθη. Ἡρπγη, μκακα λλξσνεσιν ατοῦ, ἢ δλος πατσψυχν ατο· βασκανα γρ φαυλτητος μαυροτκαλά, καὶ ῥεμβασμς πιθυμας μεταλλεει νον κακον. Τελειωθες ν λγῳ, ἐπλρωσε χρνους μακρος· ρεστγρ ν Κυρω ψυχατο· διτοτο σπευσεν κ μσου πονηρας. Οδλαοὶ ἰδντες καμνοσαντες, μηδθντες πδιανοίᾳ ττοιοτον, ὅτι χρις καὶ ἔλεος ν τος σοις ατοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τος κλεκτος ατοῦ.

    Ες τν Λιτήν.
διόμελα. Ἦχος α'.
Εφραίνου ν Κυρὶῳ, ἡ νσος Εβοια, Δαβδ τν σιον πλουτοσα, ὡς θησαυρν οράνιον· θείγρ προνοίᾳ, ἐν σοὶ ὁδηγηθείς, περιν μν τβίῳ, θεός σοι διδάσκαλος φθη, καὶ ὁδηγς πρς τκρείττονα· μεταστς δτν τδε, ἀντιλήπτωρ πέλει σοι ταχύς, καπρς Χριστν μεσίτης θερμότατος· κατν γίαν ατοΚάραν, ὡς λαστήριον περικυκλοσα γιον, τν ξ ατς γίων δωρεν, τρύφησον βοσα· Δαβδ παμμακάριστε, ἀπαύστως κέτευε, σζεσθαι τος σμακαρίζοντας.
χος β'.
νατεθες ππαιδς τΣωτρι, ἀσκητικς ατῷ ἠκολούθησας, Δαβδ θεόσοφε· ψεως γρ θείας ξιωθείς, τοΠροδρόμου τς χάριτος, τν βίον ατοῦ ἐζήλωσας, ἀγάπθείπτερούμενος, καφρονήσεως πλούτκοσμούμενος· κατύπον σαυτν παραστήσας, ἐναρέτου ζως, πλείστους σχες μιμητάς, καζηλωτς τν τρόπων σου· Χριστς γρ σὲ ἐδόξασεν δοξασθες τῇ ἀσκήσει σου.
χος γ΄
Καταλιπν τὰ ἐπγς, ὡς τὰ ἄνω ποθν καζητν, τΧριστεηρέστησας Πάτερ σιε· καὶ ἐν Εβοίγεγονώς, ὡς πλήρης Πνεύματος γίου ναν σεπτν νήγειρας, τῷ ἐν Θαβρ κλάμψαντι Σωτρι, ὡς τν θείων λλάμψεων, θεωρς θεοειδής· καφροντιστήριον ψυχν περγασάμενος, τος φοιτητας σου λεγες: Ἀλλοιωθμεν τέκνα, τν καλν λλοίωσιν, τν νον τοκόσμου χωρίσαντες, ὡς ν σύμμορφοι Χριστογενώμεθα, κατν αωνίων γαθν πιτύχωμεν.
χος δ'.
Τν ν κινδύνοις βοηθόν, καὶ ἐν νόσοις ατρν ταχύτατον, Δαβδ τν μακάριον, εφημήσωμεν σήμερον· πέρ, τοπέλας γρ κινδύνοις προσωμίλησε, καὶ ἀσκήσει σίων ρετν, ὑπρ λιον λαμψε· καθαυμάτων δυνάμει δοξασθείς, πσιν φθόνως τος πιστος, τάς ατήσεις παρέχει· διπρς ατν θερμς βοήσωμεν λέγοντες: Φύλατττε μακάριε, τν Ποίμνην σου τρωτον, ἀππάσης προσβολς ναντίας καπεριστάσεως.
Δόξα.χος πλ. α΄.
σιε Πάτερ, ἀπβρέφους ποθήσας τς κηράτου ζως τν δόξαν, ττοκόσμου τερπνκατεφρόνησας· δικακατΠαλον λεγες: Χριστσυνεσταύρωμαι· ζδοκέτι γώ, ζδὲ ἐν μοΧριστός· παρ' οκατ' ἀξίαν δοξασθείς, τν χάριν τν αμάτων κομίσω, κατν αωνίων γαθν τν πόλαυσιν. Ατς καὶ ἡμς ξίωσον, τας πρς Θεν πρεσβείαις σου, Δαβδ μακάριε, Ὁσίων μόσκηνε.
Κανν. Θεοτοκίον.
Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, καί, δοξάζομέν σε οπιστοκατχρέος, τν πόλιν τν σειστον, ττεχος τὸ ἄρρηκτον, τν ρραγπροστασίαν, κακαταφυγν τν ψυχν μν.

    Ες τν Στίχον ΣτιχηρΠροσόμοια.
χος πλ. α'. Χαίροις σκητικν.
Χαίροις τς Λοκρίδος βλαστός, ττς Εβοίας νθεώτατον καύχημα, Ὁσίων τν πάλαι τύπος, καχαρακτρ κριβής, κακατορθωμάτων φομοίωμα· ατν γρ τος χνεσιν, ἐκ νεότητος σιε, στερρς βαδίσας, ἀρετν μύστης ριστος, ἀναδέδειξαι, καζως θείας ργανον· θεν χαρίτων μπλεως, τοΠνεύματος γέγονας, θαυματουργν τος ατοσι, τν σν ξεαν ντίληψιν, Δαβδ Θεοφόρε, ἐξαιτούμενος τος πσι, τμέγα λεος.
Στίχ. Τίμιος ναντίον Κυρίου θάνατος τοῦ Ὁσίου ατοῦ.
Χαίρων ππαιδς τΘεῷ, ἀνατεθες σπερ νάθημα τίμιον, τκλήσει τορανίῳ, τς του Προδρόμου φωνς, τοτον θεάσω προσκαλοντά σε· ντεθεν μάκρυνας, συγγενν καπατρίδος σου, καπλείστους τόπους, διαμείβων τέλεσας, πρς κρότητα, ἀρετς πειγόμενος· θεν ς λλος λιος, ἀνέτειλας σιε, ἐν τΕβοίᾳ, προνοίᾳ, τς δηγούσης σε χάριτος, Δαβδ θεοφόρε, καπαρέχεις τος ατοσι, τν σν ντίληψιν.
Στίχ. Μακάριος νρ φοβούμενος τν Κύριον...
λον νακαθάρας σαυτόν, δι' ἐγκρατείας κασυντόνου δεήσεως, δοχεον λαμπρν γένου, καφωτοφόρος ναός, Τρισηλίου Πάτερ πιλάμψεως· ντεθεν νήγειρας, ναν θεον τΚτίσαντι, καμοναζόντων, ἱερν φροντιστήριον, τος σίοις σου, ἀπειργάσω παλαίσμασιν· περ ς θεον ποίμνιον, κακλρόν σου γιον, τκραταισου πρεσβείᾳ, σκέπε παύστως καφύλαττε, Δαβδ θεοφόρε, ἐξαιτούμενος τος πσι, τθεον λεος.
Δόξα.χος πλ. δ'.
Δετε πασα Εβοια, σν τας κύκλνήσοις καπόλεσι, Δαβδ τν ν θαύμασι περιβόητον, ᾀσματικς μεγάλυνον· ς στρ γρ φαεινός, ἐν τος σχάτοις χρόνοις νατείλας, ἀρετν τας κτσι, καὶ ἰαμάτων τας χάρισιν, τν πιστν καταυγάζει τπλήρωμα· κακινδύνων πολλν υόμενος, παρέχει νὶ ἑκάστῳ, τπρς σωτηρίαν ατήματα, ατούμενος πσι τμέγα λεος.
Κανν. Θεοτοκίον.
νύμψευτε Παρθένε, ἡ τν Θεν φράστως συλλαβοσα σαρκί, Μήτηρ Θεοτοῦ Ὑψίστου, σν κετν παρακλήσεις δέχου Πανάμωμε, ἡ πσι χορηγοσα, καθαρισμν τν πταισμάτων, νν τάς μν κεσίας προσδεχομένη, δυσώπει, σωθναι πάντας μς.

χος γ'. Θείας πίστεως.
Μέγα ερατο, Εβοια κλέος, τν πανένδοξον, Δαβδ τν θεον, ὡς ερς ρετς καταγώγιον, κατοΧριστοῦ ὀπαδν ληθέστατον, κατν σίων πάντων φάμιλλον. ΔιΠάτερ σιε, Χριστν τν Θεν κέτευε, δωρήσασθαι μν τμέγα λεος.
τερον. Ἦχος δ΄ Ταχπροκατάλαβε.
Λοκρίδος γλάϊσμα, κατς Εβοίας πυρσός, λαμπρς ναδέδειξαι, δι' ἰσαγγέλου ζως, Δαβδ Πάτερ σιε. Ὅθεν τος προσιοσι, τῇ ἁγίσου Κάρᾳ, νέμεις εὶ ἰάσεις, καὶ ὑγείαν κατ' ἄμφω, ὡς χων παρρησίαν πρς Χριστόν, τν σδοξάσαντα.
Θεοτοκίον.
Τὸ ἀπ' αἰῶνος πκρυφον, καὶ Ἀγγλοις γνωστον μυστριον· δισοΘεοτκε τος πγς πεφανρωται. Θες ν συγχτῳ ἑνσει σαρκομενος, καΣταυρν κουσως πρ μν καταδεξμενος, δι' οὗ ἀναστσας τν πρωτπλαστον, ἔσωσεν κ θαντου τς ψυχς μν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

    Μεττν α' Στιχολογίαν. Κάθισμα.
χος α΄. Τν τάφον σου Σωτήρ.
ς λιος λαμπρός, ἐν στέροις τος χρόνοις, ἀνέτειλας σοφέ, ἐναρέτως βιώσας, λαμπρύνων τς ψυχς μν, τας κτσι τοβίου σου, Δαβδ σιε· θεν τν σν θείαν μνήμην, ἑορτάζομεν, ἐν εφροσύνκαρδίας, Χριστν μεγαλύνοντες.
Θεοτοκίον.
Θεν περφυς, ἐξ γνν σου αμάτων, σαρκούμενον φρικτς, ες νάπλασιν κόσμου, ἀφράστως πεκύησας, καπαρθένος διέμεινας, μετκύησιν, τν νερμήνευτον Κόρη. Ὃν κέτευε, σσαι τος σΘεοτόκον, Ἁγνν μεγαλύνοντας.

    Μεττν α΄. Στιχολογίαν, Κάθισμα.
χος γ΄ Θείας πίστεως.
Θεον ργανον, τοΠαρακλήτου, ἐχρημάτισας, τσῇ ἀσκήσει, καπολλος πρς σωτηρίαν δήγησας, καΜοναστν ποτύπωσις πέφηνας, καὶ ἰαμάτων δυνάμεις τέλεσας. Δαβδ σιε, Χριστν τν Θεν κέτευε, δωρήσασθαι μν τμέγα λεος.
Θεοτοκίον.
λος τρεπτος, ὁ Λόγος μείνας, ὅλος κησεν, ἐν τγαστρί σου, μὴ ἐκστς τς συνεδρίας τοΦύσαντος, κατος ν κόσμφανες ς ηδόκησεν, ἐκ τς ρχαίας ρς μς σωσεν. Ὃν κέτευε, δοθναι τος σδοξάζουσι, Παρθένε λασμν καμέγα λεος.

    Μεττν Πολυέλεον, Κάθισμα.
χος δ΄. Ὁ ὑψωθες ν τΣταυρῷ.
σκητικς γωνιζόμενος Πάτερ, καθαγιάζεις τῇ ἁγίζωσου, ος περ διλθες τόπους θείΠνεύματι, ἐξαιρέτως δ' Ἅγιε, ἐν τνήσΕβοίας, πλεον πάντων λαμψας, ἐν ατκαταπαύσας, καὶ ἁγιάζεις ταύτην Δαβίδ, τας τν γίων λειψάνων σου χάρισι.
Θεοτοκίον.
Τκραταισου προστασίΠαρθένε, τος καταφεύγοντας θερμπεποιθήσει, ἀππαντοίων ύου περιστάσεων, δίδου τν ερήνην σου, καψυχν σωτηρίαν, κασωμάτων ασιν, καπταισμάτων τν λύσιν· σγρ ς οσα, Μήτηρ τοΘεοῦ, δύναμιν χεις, πληρον, πσαν ατησιν.

    Τα' ἀντίφωνον τοδ' ἤχου κατ

Προκείμενον.
Τίμιος ναντίον Κυρίου θάνατος τοῦ Ὁσίου ατοῦ.
Στίχ. Μακάριος νρ φοβούμενος τν Κύριον, ἐν τας ντολας ατοθελήσει σφόδρα.
Εαγγέλιον τὸ ἐν τῷ ὄρθρΤοῦ Ἁγ· ντωνίου.

Ν'.
Δόξα. Τας τοσοῦ Ὁσίου...
Κανν. Τας τς Θεοτόκου...

διόμελον. Ἦχος πλ. β΄.
Στίχ.λέησόν με Θες καττμέγα λεός σου...
Σήμερον θεοφόρος Δαβίδ, ττς Εβοίας ξοχον ράϊσμα, τν τς σκήσεως περάνας δρόμον, τν πρς ορανν πορείαν ποιήσατο· κατάς ντιμισθίας τν πόνων δρεπόμενος, τος π' αἰῶνος γίοις συναγάλλεται· μν δκατέλιπεν, ὡς πηγν γιασμοκαπατρον κλρον, τν τν σεπτν ατολειψάνων σορόν, πσι πηγάζουσαν, ἀφθόνως τὰ ἰάματα.

    Ετα οκανόνες, τς Θεοτόκου, κατοῦ Ἁγίου. Κανν τοῦ Ἁγίου φέρων κροστιχίδα ν τος Θεοτοκίοις «Γερασίμου».
δα'. Ἦχος πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ.
Μεγαλοφώνως τν γίαν μνήμην σου, ὑμνολογσαι τολμν, τν σν ξαιτομαι, χάριν τν πολύφωτον, τν νον μου καταυγάζουσαν, καὶ ἰσχύν μοι διδοσαν, ὅπως πάξιον ανεσιν, ᾄσω σοι Δαβδ παμμακάριστε.

Λαμπρς κ ίζης νθος εθαλέστατον, Πάτερ βλάστησας, καὶ ἀμετρήτου βίου, εωδίαν κρείττονα, ἀππαιδς διέπνευσας, ὁλικς τΣωτρι, ἀνατεθες κ νεότητος, Πάτερ ορανίφρονήματι.

Περιχαρς τοΒαπτιστοτς ψεως, Πάτερ ξίωσαι, καί, φωνττούτου χαίρων κολούθησας, ἐν τελετσώματι, κατελείφρονήσει, ἐν τναατοῦ Ὅσιε, μείνας ληθς ς σώματος.

ξέστη Πάτερ σεπτς ,γεννήτωρ σου, ἡνίκα εδσε, ἐν ναῷ ἁγίῳ ὅλον ξαστράπτοντα,πρτς εκόνος σιε, Ἰωάννου τοπάνυ, κατν σν μέλλουσαν λλαμψιν, Πνεύματι γίμεμύηται.
Θεοτοκίον.
Γένος βροτν τς καταδίκης σέσωσται, τοπρωτοπλάστου δάμ, τσῷ ἀπορρήτῳ, τόκΠαναμώμητε· Θεν σεσαρκωμένον γάρ, ὑπρ λόγον τεκοσα, χαρς μν φθης πρόξενος· θεν κατχρέος ανομέν σε.
Καταβασία· νοίξω τστόμα μου...

δγ' Ορανίας ψδος.
ς Θεν γαπήσας ππαιδς σιε, τν τν γενννητόρων γάπην, ἐμφρόνως λιπες καὶ ἠκολούθησας, ἀνενδοιάστκαρδίᾳ, κασοφφρονήματι, Χριστοτος χνεσι.

Ποτιζόμενος είθροις, τος τν Γραφν σιε, κατος θεοπνεύστοις λογίοις, ἀετρεφόμενος, ἐν νεανίαις τελν, ὅλος θεόφρων φαίνου, πεπλησμένος γιε, πολλς συνέσεως.

ώμην νθεον χων, ἐν τψυχῇ Ἅγιε, κόσμου τς πάτης πέστης, ἀπνεότητος, κατς πατρίδος φυγών, προσκειώθης Κυρίῳ, τούτου τν γλυκύτατον ζυγν ράμενος.

λικπροθυμίᾳ, ἀκολουθν σιε, τῇ ἀπ' ορανοθείκλήσει, ερες θύνοντα, καλς πρς δρόμον σε, τς ορανίου πορείας, τν σοφν κάκιον, προνοίκρεττονι.
Θεοτοκίον.
ξ γνν σου αμάτων, ὑπερφυς τέτοκας, τν Δημιουργν τν πάντων, σάρκα γενόμενον, σσαι τν νθρωπον, τν πεπτωκότα πάτῃ, Θεοτόκε Δέσποινα, κόσμου προσφύγιον.
Καταβασία. Τος σος μνολόγους...

Κάθισμα.
χος πλ. δ' Τν Σοφίαν καΛόγον.
πβρέφους πόθησας ληθς, τν νάρετον βίον κακαθαρόν, ὡς πλήρης φρονήσεως κατς νωθεν κλήσεως, ἐκλελεγμένον σκεος, κακόσμου τς σχέσεως, ἀνώτερον φυλάττων, τν νον σου μακάριε. Ὅθεν Μοναζόντων, δεδεγμένος τσχμα, τν πάλαι μότροπος, Ἀσκητν χρημάτισας, θεοφόρε Πατρ μν. Πρέσβευε ΧρισττΘεῷ, τν πταισμάτων φεσιν δωρήσασθαι, τος ορτάζουσι πόθῳ, τν γίαν μνήμην σου.
Θεοτοκίον.
Τν Σωτρα τν λων καΠοιητήν, ὃν κύησας Κόρη περφυς, ῥυόμενον παντας, χαλεπς κ χειρώσεως, ὡς Μήτηρ κδυσώπει, μανίας τοῦ ὄφεως, κακοσμικν σκανδάλων. ρυσθναι καθλίψεων, μόνη Θεοτόκε τος πρς σαφορντας, καπίστει ζητοντάς σου, τν ξεαν βοήθειαν, τν μς εσώζουσαν, πρεσβεύουσα Παρθένε, ἀεί, καμελλούσης δόξης καλαμπρότητος, τς χαρς τοΥιοσου, τυχεν τος μνοντάς σε.

δδ΄. Εσακήκοα Κύριε.
Θείπόθβαλλόμενος, χαίρων πετάγης Δαβδ μακάριε, Ἀκακίτθεόφρονι, ταπεινοφροσύνσεμνυνόμενος.

περήφανον δράκοντα, τσταπεινώσει Πάτερ πέταξας, καπερίβλεπτος ν πράξεσιν, ὤφθης τας σίαις νυψούμενος.

Μοναστς ς θεόληπτος, Πάτερ ν τῷ Ἄθωνι παραγέγονας, ἀπομάττων θείῳ ἔρωτι, τν κεῖ Ὁσίων τπαλαίσματα.

ς τν πάλαι μόζηλος, Ὅσιε Δαβδ, Ὁσίων ν πασι, κοινωνς ατν τς χάριτος, ἐν στέροις χρόνοις χρημάτισας.
Θεοτοκίον.
άβδος φθης θεόβλαστος, ἄνθος γεώργητον γεωργήσασα, τν τν λων Κόρη Κύριον, εωδίας θείας κόσμον πλήσαντα.
Καταβασία. Τν νεξιχνίαστον...

δε΄. Ἵνα τί με πώσω;
Σταυρωθες τος ν κόσμῳ, τς σαρκς νέκρωσας Πάτερ τφρόνημα, καὶ ἐν πσι φθης, ἐναρέτου ζως ποτύπωσις, τδιδασκάλῳ, ὁλοσχερς καθυπακούων, ὡς πήκοος θείου θελήματος.

Τν Θεομυστηρίων, οα καθαρώτατος Πάτερ καὶ ὅσιος, ἱερες γένου, κασεπτς λειουργς καδιάκονος· θεν θεον φς σε, περικυκλον τινι ράθη, φανερον σου τς δόξης τν λλαμψιν.

δηγούμενος Πάτερ, Πνεύματι γίῳ ὡς φίλος γνήσιος, τοΘεοτν λων, ἐν Στειρίῳ ἐπέστης πρς μείζονας, σεαυτν καμάτους, καθυποβάλλων θεοφόρε, τς σαρκς μποιούμενος πρόνοιαν.

πρ τς τοπλησίον, οα μιμητς Χριστοῦ ἐνθεώτατος, χαίρων καθυπέστης, τιμωρίας σκληρς Δαβδ σιε, ἀληθος γάπης συκοφαντούμενος δίκως, ὁ χρηστότητος πλήρης καχάριτος.
Θεοτοκίον.
πορρήτως τεκοσα, τν Δημιουργν τν λων καΚύριον, Κεχαριτωμένη, Θεοτόκε γνὴ Ἀειπάρθενε, ρσαι τν ψυχήν μου, τς τν παθν αχμαλωσίας, καφωτμετανοίας με λάμπρυνον.
Καταβασία. ξέστη τσύμπαντα.

δστ΄. Ἱλάσθητί μοι Σωτήρ.
Συνέσει θεοπρεπεῖ, θεόφρον καλλωπιζόμενος, καπόνοις σκητικος, ἐκλάμπων μακάριε, ἐπέστης ς γγελος, θεϊκπρονοίᾳ, ἐν ΕβοίΔαβδ σιε.

γίασμα νοητόν, ὑπάρχων Πάτερ τς χάριτος, ναν γείρεις σεπτόν, Δαβδ παμμακάριστε, τῷ ἐν ρει γιε, μεταμορφωθέντι, καθεώσαντι τν νθρωπον.

Γνόφον τν θεον σοφέ, τς πορρήτου λλάμψεως, ὡς καθαρθες τν ψυχήν, εσέδυς ν Πνεύματι· ντεθεν εσδέδεξαι, Πάτερ ν καρδίᾳ, φς τθεον καὶ ὑπέρφωτον.

ς ναρέτου ζως, ὑφηγητς καδιδάσκαλος, χορείαν σχες σεμνήν, φοιτητν θεόπνευστε, ττς πολιτείας σου, Δαβδ θεοφόρε, μιμουμένων θεα σκάμματα.
Θεοτοκίον.
Σοφίαν τν τοΘεοῦ, τν νυπόστατον χραντε, καΛόγον τν τοΠατρός, τν σύνθρονον τέξασα, σαρκς μοιώματι, σοφισμάτων ῥῦσαι, τν ψυχήν μου τοῦ ἀλάστορος.
Καταβασία. Τν θείαν ταύτην...

Κοντάκιον. Ἦχος δ'. Ἐπεφάνης σήμερον.
ς στρ λαμπρότατος φθης ν κόσμῳ, καταυγάζων παντας, τος προσιόντας σοι πιστς, Δαβδ Πατέρων τκαύχημα, τν αμάτων τος θείοις χαρίσματι.
 Ὁ Οκος.
μνον παντες πιστοί, τΘεῷ ἀναπέμψωμεν, τδωρησαμένῳ ἰσχύν, τατοθεράποντι Δαβίδ, ἀγωνίσασθαι καλς, τν τς ρετς κάλλιστον γνα· ν σχάτοις γρ καιρος ναφανείς, ὡς στρ ειφανς τς θείας φωταυγείας, τν πάλαι σίων φθη μόζηλος, κατβίῳ ὁμότροπος, κατος τρόποις συμμέτοχος, κατς δόξης κατν χαρίτων, κοινωνς σοκλεής· καὶ ἐν πλείστοις γωνισάμενος τόποις, ἐν τνήσΕβοίᾳ, θείνεύσει, παρεγένετο· νθα ναν τμεταμορφωθέντι ν Θαβρ Σωτρι δομήσατο, καΜονν ερν συστησάμενος, ὡς σωτηρίας λιμένα κλυστον, πάντας εεργετεῖ, κατψυχν κασμα, τν αμάτων θείοις χαρίσμασι.

Συναξάριον.
Τα' τοατομηνός, Μνήμη τοῦ Ὁσίου καΘεοφόρου Πατρς μν Δαβδ τοῦ ἐν τνήσΕβοίᾳ ἀσκήσαντος.

Δαβίδ Γολιθ κατέβαλε τλίθῳ,
Δαβδ προσευχκατέβαλε τπάθη.
ΠρώτΘεοο Δαβδ Νοεμβρίοιο στηκε θώκῳ.

Τας ατοπρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θες λέησον κασσον μς. Ἀμήν.

δζ'. Παδες βραίων.
Νάμασι θείων διδαχν σου, οα νθεος θεράπων τοΚυρίου, καταρδεύεις ψυχν, ἀρούρας θεοφόρε, πρς εκαρπίαν κρείττονα, σωτηρίας αώνιον.

γει χαρμόσυνον μέραν, καὶ ἑόρτιον σΜονπαμμάκαρ ς χρυσν τσεπτόν, σοσμα κεκτημένη, δι΄οπαντοίων ύεται, νοσημάτων ψυχοφθόρων.

Σήμερον Εβοια σκιρτάτω, καψαλμος καὶ ᾠδας λαμπροφανς μνείτω, τν Δαβδ τν κλεινόν, ὡς τοτον κεκτημένη, προστάτην καὶ ὑπέρμαχον, ἀρωγν καμέγα κλέος.

ΣτΔεσπόττν πάντων, ναν γειρας, τΜεταμορφωθέντι, ἐν τῷ ὄρει Θαβώρ, ἐν ᾧ ἑστς θεόφρον, ἐδέχου ν καρδίσου, τς ατοθείας λλάμψεις.
Θεοτοκίον.
ασαι Κόρη τν ψυχήν μου, τν νιάτως νοσοσαν μαρτίᾳ, καὶ ἰσχύν μοι γνή, καττοπλάνου δίδου, ὡς ν κκρούσω Δέσποινα, τν δεινν ατομανίαν.
Καταβασία.Οκ λάτρευσαν.

δη΄.Τν ν ρει γίῳ.
Ορανόθεν δεξάμενος Κτίστης, ὁ δοξάσας τν σήν, Δαβδ ζων σίαν, τάς προσευχάς σου σιε πήλλαξε, μάστιγος κωνώπων, τος ν ΔίστΠάτερ, δεινς νοχλουμένους.

ψηλν πολιτείαν κεκτημένος, ταπεινόφρων σαφς, καμέτριος δείχθης, κασυμπαθς Δαβδ καχριστομίμητος, ἐλεν πλουσίως, κακουφίζων πάντας, τος πόρρω τε καπέλας.

Μέγας ντως πέρμαχος φάνης, ἐν κινδύνοις δεινος, τος καταπονουμένοις, κατος ν νόσοις ατρς πανάριστος, κατος θλιβομένοις, παράκλησις γλυκεα, Δαβδ θαυματοφόρε.

ναβς τελειότητος ν ψει, τν θαυμάτων σοφέ, τν χάριν κομίσω, καπλείστους τόπους Πάτερ διελήλυθας, ὄνησιν παρέχων, ψυχν τε κασωμάτων, ὡς Πνεύματος δοχεον.
Θεοτοκίον.
Μφλεχθεσα τν χραντον νηδύν σου, ὑπεδέξω φρικτς, Θεότητος τν φλόγα, κατν Χριστόν· διπλον τφύσει τέτοκας, μιᾷ ἐν ποστάσει, ἀτρέπτως καὶ ἀφύρτως, ες σωτηρίαν κόσμου.
Καταβασία. Παδας εαγες...

δθ΄. Ἐξέστη πτούτῳ.
Καθάρας τν καρδίαν τν γεηρν, νοημάτων συντόνῳ ἀσκήσει σου Πάτερ Δαβίδ, τοφωτς πλήσθης τονοητο· δικαπροηγόρευσας, τν σν κδημίαν πρς τν Θεόν, σαφς τος φοιτητας σου, ος κασοφς παρέθου, συνθήκας θείας πλήρεις χάριτος.

νέδραμες πρς δόξαν τν ορανν, τν γνα σίως τελέσας σου, Πάτερ Δαβίδ, καζως τοξύλου θεουργικς, ἀμέσως κατετρύφησας, δήμοις τν γίων ριθμηθείς, ἡμν δτος σος τέκνοις, τσμά σου τθεον, παραμυθίαν θείαν λιπες.

Τς χάριτος τοΠνεύματος θησαυρός, ἀληθς πολυτίμητος δέδεικται, Πάτερ Δαβίδ, Κάρα σου θεία καθαυμαστή, ἀεὶ ἀρωματίζουσα καψυχς εφραίνουσα τν πιστν, καὶ ῥῶσιν καὶ ὑγείαν, παρέχουσα τος ταύτῃ, μετ' ελαβείας καταφεύγουσι.

μέγας τς Εβοίας προασπιστής, θεοφόρε Δαβδ παμμακάριστε, τν σν Μονήν, φύλαττε κ πάσης πιβουλς, κατν παροσαν νσόν σου, σκέπε καδιάσζε σινῆ, κμδτν ρτίως, τν μνον πλέξαντά σοι, πρς σωτηρίας τρίβον θυνον.
Θεοτοκίον.
πέρφωτε λυχνία χρυσοειδής, φωτοφόρε νακαπερίδοξε, ἐν Χριστός, ᾤκησεν Πάντων Δημιουργός, κασκεύη μς δειξε, θείας νεργείας κακαλλονς, Παρθένε Θεοτόκε, φωττς σς πρεσβείας, τν σκοτισθέντα νον μου φώτισον.
Καταβασία. πας γηγενής...

ξαποστειλάριον. Γυνακες κουτίσθητε.
Εβοίας τν κοσμήτορα, καθεον ντιλήπτορα, καβοηθν ν νάγκαις, καπρς Χριστν μέγαν πρέσβυν, Δαβδ τν ερώτατον, ὁσίων τὸ ἀγλάϊσμα, καὶ ἱερέων καύχημα, ἀνευφημήσωμεν πάντες, ἐν τσεπτατομνήμῃ.
Θεοτοκίον.
κ τν γνν αμάτων σου, Θες ὁ Ὑπερούσιος, τκαθ' ἡμς οσιώθη, ἀνερμηνεύτως ς οδε, κακόσμῳ, πεφανέρωται, διπλος γντας φύσεσι, μιτῇ ὑποστάσει δέ, καὶ ἔσωσε Θεοτόκε, τος τν σν τόκον ανοντας.

Ες τος Ανους.
    στμεν στίχους δ΄., καψάλλομεν τὰ ἑξς Προσόμοια.
χος. πλ. δ'. Ὢ τοπαραδόξου θαύματος!
Πάτερ Δαβδ παμμακάριστε, ἀππαιδς τΘεῷ, σεαυτν ναθέμενος, κοσμικν προσπάθειαν, θεοφρόνως πέρριψας, κατν σταυρόν σου ναλαβόμενος, τπολιτείᾳ ὤφθης σάγγελος· τν γώνων σου, κατς πρ ννοιαν, παρΘεοῦ, δόξης καλαμπρότητος! ἧς κατηξίωσαι.

Πάτερ Δαβδ παναοίδιμε, τόν τοΧριστοΒαπτιστήν, ατοψεὶ ὡς ώρακας, κατς τούτου σιε, φωνς θείας ς κουσας, ατοτος χνεσιν κολούθησας, καθεοφόρος λος καὶ ἔνθεος, ἀπνεότητος, ὤφθης θείΠνεύματι, πρς τν ζωήν, τν γίαν γιε, καθοδηγούμενος.

Πάτερ Δαβδ θεοδόξαστε, ὡς ωσφόρος στήρ, τΕβοίᾳ ἀνέτειλας, ἐναρέτοις πράξεσιν, ἱερς κλεϊζόμενος, καΜονν θείαν σεπτς νήγειρας, καΜοναζόντων χορν συνήθροισας, ος καὶ ὡδήγησας, πρς ζων οράνιον, βίτσῷ, καλόγτς χάριτος, καθείοις θαύμασι.

Πάτερ Δαβδ ερώτατε, τν εράν σου σορόν, ὡς πηγν γιάσματος, εκτημένοι γιε, ῥῶσιν θείαν λαμβάνομεν· γρ σεπτή σου Κάρα καπάντιμος, ἀεπηγάζει μν άματα, ᾗ προσερχόμενοι, χαλεπν κακώσεων, καὶ ὀδυνν, κανόσων καθλίψεων, ἀπολυτρούμεθα.
Δόξα.χος πλ.δ'.
Τν τοΠνεύματος σχύν, περιζωσάμενος Πάτερ, ἀσκητικς ρίστευσας, ἐν στέροις τεσι· τγρ φρόνημα τς σαρκός, τας ψυχικας δυνάμεσιν ποτάξας, ὡς θμα επρόσδεκτον, τν σν βίον Χριστπροσενήνοχας, κατν κατ' ἀξίαν πάθλων τυχες. ΔιΕβοια νσος, καυχται τος γσί σου· κατσχάριτι προστρέχουσα, χαρμονικς ορτάζει τν μνήμην σου· ν νωθεν περίεπε, Δαβδ μακάριε, τας πρς Θεν πρεσβείαις σου.
Κανν. Θεοτοκίον.
Τοράνια μνεσε, Κεχαριτωμένη Μτερ νύμφευτε, καὶ ἡμες δοξολογομεν, τν νεξιχνίαστόν σου γέννησιν Θεοτόκε πρέσβευε, σωθναι τάς ψυχς μν.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
    ΤΤυπικά, οΜακαρισμοί, καὶ ἐκ τοκανόνος τοῦ Ὁσίου γ' καστ' ᾠδή. Ἀπόστολον ζήτει τῇ 6ῃ Δεκεμβρίου. Εαγγέλιον κατΛουκν, ζήτει τῇ 17ῃ Ἰανουαρίου.
Κοινωνικόν.
Ες μνημόσυνον αώνιον σται δίκαιος. Ἀλληλούϊα.

Μεγαλυνάρια.
Χαίροις τς Λοκρίδος θεος βλαστός· χαίροις τς Εβοίας, θερμότατος ρωγός· χαίροις πηγάζων, άσεων τ εθρα, Δαβδ θαυματοφόρε, τος σο προστρέχουσι.

Χαίρει Μονή σου εαγής, χουσα ν κόλποις, τν λειψάνων σου τν σορόν, ν σκέπε κα φρούρει, Δαβδ θαυματοφόρε, πιστς γκαυχωμένη, τ θεί Κάρ σου.
Δίστιχον.
Δαβδ θείας χάριτος πλσον τν νον μου.
Γερασίμου πλέξαντος καινόν σου μνον.

http://analogion.gr/glt/texts/Nov/01b.uni.htm

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου