Χαιρετισμοί, ήτοι Οίκοι ΚΔ´ εις την Αγίαν και Υπέρτιμον Ζώνην της Υπεραγίας Θεοτόκου

Κοντάκιον.
Ήχος πλ.δ´. Τη υπερμάχω.
Τη υπερτίμω Θεοτόκε θεία Ζώνη σου, μετ’ ευλαβείας προσερχόμενοι πληρούμεθα, φωτισμού και ευωδίας υπερκοσμίου. Αλλ’ ως πέλαγος Παρθένε αγαθότητος, ημάς ζώσον τη δυνάμει αυτής Αχραντε, τους κραυγάζοντας·
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Ο Οίκος.
Αγγελοι αοράτως, την αγίαν σου Ζώνην, εν φόβω περιέπουσι Κόρη· ημείς δε όντες εν σαρκί, προσπίπτομεν προς αυτήν μετά πίστεως, αγιασμόν λαμβάνοντες, και βοώμεν εν ευλαβεία·
Χαίρε, η Ζώνη της Θεοτόκου,
χαίρε, η φαύσις παντός του κόσμου.
Χαίρε, της Αχράντου Παρθένου διάζωμα,
χαίρε, Εκκλησίας απάσης θησαύρισμα.
Χαίρε, Ζώνη πολυτίμητε της Ανάσσης ουρανών,
χαίρε, άνθος ευωδέστατον ευσεβών Χριστιανών.
Χαίρε, ότι ότι το σώμα έζωσας της Παρθένου,
χαίρε, ότι εκλύεις την ισχύν του δολίου.
Χαίρε, λαμπάς της χάριτος πάμφωτος,
χαίρε, πηγή θαυμάτων ακένωτος.
Χαίρε, δι’ ής οι πιστοί φωταυγούνται,
χαίρε, δι’ ής οι εχθροί καταργούνται.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Βλέψον Θεογεννήτορ, εν όμματι ευσπλάγχνω, τους πίστει τη αγία σου Ζώνη, οία αγιάσματι σεπτώ, προσπίπτοντας και αιτούντας την χάριν σου· αήττητον γάρ δύναμιν, δίδως δι’ αυτής τοίς βοώσιν·
Αλληλούϊα.

Γέγονε Θεοτόκε, της τιμίας σου Ζώνης, η μετένεξις τη Βυζαντίδι, πηγή ευφροσύνης αληθούς· την γάρ βασιλίδα θάττον ιάσατο, ημίν δε χάριν αφθονον, αεί παρέχει τοίς βοώσι·
Χαίρε πηγή χαράς αιωνίου,
χαίρε κρατήρ τρυφής ψυχοτρόφου.
Χαίρε ην η Πάναγνος Παρθένος διέζωσε,
χαίρε ήπερ εν Αθω ως φως επέλαμψε.
Χαίρε ότι εθεράπευσας την βασίλισσαν Ζώην,
χαίρε ότι βλύζεις άπασιν ευφροσύνην νοητήν.
Χαίρε σειρά παναγία της Αγνής Θεοτόκου,
χαίρε βέλος πυρφόρον κατ’ εχθρού βροτοκτόνου.
Χαίρε χαράς αιτία και πρόξενος,
χαίρε ψυχών λιμήν ακλυδώνιστος.
Χαίρε Χριστώ ευσεβώς συνδεσμούσα,
χαίρε παθών τάς ορμάς καταργούσα
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Ἀκολουθία ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΔΑΜΑΝΔΡΙΟΥ Λέσβου

Ψαλλομένη τῇ 23^η Αὐγούστου

Ποίημα Γεωργίου Γαλανόπουλου

ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Ἱστῶμεν στίχους δ’ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια τῆς Εἰκόνος δ΄. Ἦχος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.

Ἀνέτειλε σήμερον φαιδρῶς, ἡμέρα ἑόρτιος, ἐν ᾗ πιστῶν σπεύδει ἄθροισμα, ψαλμοῖς τιμήσασθαι, ἐν τῇ Δαμανδρίου, μάνδρᾳ θαυματόβρυτον, Εἰκόνα Θεοτόκου τὴν ἔνθρονον, φωτὶ ἀστράπτουσαν, πόθῳ κράζον· Μητροπάρθενε, μὴ ἐλλίπῃς Υἱῷ Σου πρεσβεύουσα.(Δίς).

Πανήγυριν ἄγει ἱεράν, Δαμανδρίου πάνσεπτος, Μονὴ τιμῶσα ἐν ᾄσμασιν, Εἰκόνα πάντιμον, τῆς Μητρὸς Κυρίου, καὶ πίστοι φιλέορτοι, προστρέχουσιν αὐτὴν κατασπάσασθαι, καὶ ἐξαιτήσασθαι, καρδιῶν πόθων ἐκπλήρωσιν, καὶ τὰ κρείττω, ἃ δωρεῖ Πανύμνητε.

Εἰκών Σου Ἁγνὴ ἡ θαυμαστή, τὰς βαθμίδας κλίμακος, τοῖς ποθητῶς ἀναβαίνουσι, πρὸς θείαν μάνδραν Σου, ἀσπασθῆναι ταύτην, βρύει τὰ ἰάματα, ἰᾶται τοὺς νοσοῦντας καὶ δαίμονας, ἐλαύνει τάχιστα, ἐπομβρίᾳ τῶν χαρίτων Σου· διὸ ὕμνοις Σὲ Παρθένε μέλπομεν.

Δόξα. Ἦχος δ΄.

Δεῦτε ἅπαντες φιλέορτοι, τιμήσωμεν θεοτερπέσιν ᾠδαῖς, τὴν πανθαύμαστον Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος, ἐν τῇ Δαμανδρίου Μονῇ, τὸ χαῖρε τοῦ Ἀρχαγγέλου ἀνακράζοντες, τῇ Κεχαριτωμένῃ Κόρῃ· καὶ γὰρ Αὕτη παρέχει τοῖς πιστοῖς, πλουσιόδωρον χάριν, εὐλογίαν καὶ ἁγιασμόν, ὡς εὐσυμπάθητος τῷ βροτείῳ φυράματι· διὸ ἀσπασώμεθα ταύτην, καὶ ἀρυσώμεθα ἐξ αὐτῆς, νοσημάτων θεραπείαν, πειρασμῶν ἐκλύτρωσιν, θλίψεων μάκρυσιν, καὶ πάντων τῶν δυσμενῶν ἀπαλλαγήν, αἰτούμενοι εὐλαβῶς, τὴν πρὸς τὸν μονογενῆ Της Υἱὸν πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν λαοί, τὴν Παναγίαν Παρθένον ἁγνήν, ἐξ ἧς ἀρρήτως προῆλθε, σαρκωθεὶς ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, κράζοντες καὶ λέγοντες· εὐλογημένη Σὺ ἐν γυναιξί, μακαρία ἡ γαστήρ, ἡ χωρήσασα Χριστόν. Αὐτοῦ ταῖς ἁγίαις χερσί, τὴν ψυχὴν παραθεμένη, πρέσβευε Ἄχραντε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος β΄. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.

Δεῦτε τὴν ἱεράν, Εἰκόνα τῆς Παρθένου, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις, χορεῖαι φιλεόρτων, τὸ χαῖρε ταύτῃ κράζοντες.

Στ. Ἡγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος.

Μάνδρα Σου ἡ σεπτή, τοῦ Δαμαδρίου Κόρη, ὑμνεῖ Σε γηθοσύνως· διὸ αὐτὴν μὴ παύσῃ, ἀεὶ τηρεῖν ἀσάλευτον.

Στ. Τὸ πρόσωπόν Σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.

Χάριν Σου δὸς ἡμῖν, τοῖς κατασπαζομένοις, Ἁγνὴ τὴν Σὴν Εἰκόνα, πανευλαβῶς ἐκ πόθου, καὶ Ὀρθοδόξους φύλαττε.

Δόξα.

Τάξεων νοερῶν, πασῶν ἁγιωτέρα, ὑπερενδοξοτέρα, Παρθένε τοὺς τιμῶντας, Εἰκόνα Σου διάσωζε.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Πάντες Χριστιανοί, Σὴν Κοίμησιν ὑμνοῦσιν, Μητρόθεε Παρθένε, καὶ τὴν σεπτὴν μορφήν Σου, περιχαρῶς ἀσπάζονται.

Νῦν ἀπολύεις, Τρισάγιον, Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Χαίροις ἄσπιλε, Παρθενομῆτορ, μάνδρας ἔφορε, τοῦ Δαμανδρίου, καὶ μοναζόντων χαρὰ πανευφρόσυνος, χειμαζομένων προστάτις ἀκοίμητε, πιστῶν ἐλπὶς καὶ πενήτων βοήθεια· ὅθεν δώρησαι, ψυχῆς τὰ κρείττω πρεσβείαις Σου, Θεὸν ἡμῶν εὐμενίζουσα, τοῖς μέλπουσιν ἐν ὕμνοις τὴν Εἰκόνα Σου.

Δόξα. Ἕτερον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὴν σεπτήν Σου Εἰκόνα ὥσπερ δώρημα ἔνθεον, ὄλβον τῆς Μονῆς Δαμανδρίου, ἀσπαζόμεθα Ἄχραντε· θαυμάτων γὰρ ἐκβλύζει τοὺς κρουνούς, καὶ ῥύεται νοσοῦντας χαλεπῶς, καὶ τὴν ἴασιν παρέχει ἄμφω πιστοῖς, τοῖς χαῖρε ἐκβοῶσί Σοι· χαῖρε τῶν Ὀρθοδόξων ἡ χαρά, χαῖρε ἡμῶν ἡ μεσίτρια, χαῖρε σωτήριος ἐλπὶς τῶν τόκον προσκυνούντων Σου.

Καὶ νῦν. Ὁ αὐτός. Τῆς Ἑορτῆς.

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς Σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπόλυσις.

ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως ὁ Προοιμιακός καὶ τό Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τό Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχους στ’ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια γ’ τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος α΄. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος.

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος! ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, ἐν μνημείῳ τίθεται, καὶ κλῖμαξ πρὸς οὐρανόν, ὁ τάφος γίνεται. Εὐφραίνου Γεθσημανῆ, τῆς Θεοτόκου τὸ ἅγιον τέμενος. Βοήσωμεν οἱ πιστοί, τὸν Γαβριὴλ κεκτημένοι ταξίαρχον· Κεχαριτωμένη χαῖρε, μετὰ Σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ, διὰ Σοῦ τὸ μέγα ἔλεος.

Βαβαὶ τῶν Σῶν μυστηρίων Ἁγνή! τοῦ Ὑψίστου θρόνος, ἀνεδείχθης Δέσποινα, καὶ γῆθεν πρὸς οὐρανόν, μετέστης σήμερον. Ἡ δόξα Σου εὐπρεπής, θεοφεγγέσιν ἐκλάμπουσα χάριτι· Παρθένοι σὺν τῇ Μητρὶ τοῦ Βασιλέως πρὸς ὕψος ἐπάρθητε. Κεχαριτωμένη χαῖρε, μετὰ Σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ, διὰ Σοῦ τὸ μέγα ἔλεος. 

Τὴν Σὴν δοξάζουσι Κοίμησιν, Ἐξουσίαι θρόνοι, Ἀρχαὶ Κυριότητες, Δυνάμεις καὶ Χερουβίμ, καὶ τὰ φρικτὰ Σεραφίμ. Ἀγάλλονται γηγενεῖς ἐπὶ τῇ θείᾳ Σου δόξῃ κοσμούμενοι. Προσπίπτουσι βασιλεῖς, σὺν Ἀρχαγγέλοις Ἀγγέλοις καὶ μέλπουσι· Κεχαριτωμένη χαῖρε, μετὰ Σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ, διὰ Σοῦ τὸ μέγα ἔλεος.

Δέηση καταπαύσεως εμπρησμών των δασών

Δέηση καταπαύσεως εμπρησμών των δασών: Μια επίκαιρη προσευχή για την δοκιμαζόμενη και πάλι από τις πυρκαγιές πατρίδα μας…

Ἀπολυτίκιον εἰς κατάπαυσιν ἐμπρησμῶν.

Ἦχος πλ.α’. Τὸν Συνάναρχον Λόγον (υπό Χαραλ. Μπούσια)
Βρέμων πῦρ ἀναλίσκον καθάπερ φρύγανα ἡμῶν πατρίδος
τὰ δάση σύ πανσθενῇ δεξιᾷ σβέσον, Σῶτερ πολυέλεε Φιλάνθρωπε,
θείας Μητρός σου προσευχαῖς ὑπό βάτου ἐν Σινᾷ ἀφλέκτως τῆς καιομένης, προτυπουμένης, καὶ αὔραις ἁγιασμοῦ σου πάντας δρόσισον.

Εὐχή εἰς Ἐμπρησμούς Δασῶν

Δέσποτα Πολυέλεε καὶ Φιλάνθρωπε, ὁ Φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὁ Μεγαλουργός καὶ Παντοκράτωρ, ὁ Ὑπεράγιος ὡς πῦρ καταναλίσκον καὶ ἅμα Ἐλεήμων, ὁ Ἰσχυρός, ὁ Ζῶν, ὁ πᾶσαν διακρατῶν καὶ διακυβερνῶν τὴν Οἰκουμένην, ἔπιδε, Σοῦ δεόμεθα, ἱλέῳ ὄμματι ἐπί τὸ Ἔθνος τοῦτο, τὸ ἠρημωμένον ἐκ τῶν  ἐμπρησμῶν καὶ κατάπαυσον τὴν θεομηνίαν ταύτην, ἥν αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν προεκάλεσαν.

Akathist to St. Paraskevi the Great Martyr of Rome

Kontakion in the Plagal of the Fourth Tone

As the Lord’s grace-flowing nun, and His fervent apostle and Martyr, we praise you with triumphant hymns, and we praise your memory most tunefully, sprinkling flowers and crying:

Hail, Paraskevi, O comely virgin.

Hymns I offer to you the beauty of virgins, O chaste Paraskevi, martyr of Christ

O chaste Paraskevi, martyr of Christ, O chaste Paraskevi, martyr of Christ.

 For you struggled boldly, and you enlighten and shine with the rays of wonders on those who hymn you, and we offer you hymns with fervor:

Hail, child of pious faithful,
Hail, dear throne of God.
Hail, beautiful-voiced trumpet of love,
Hail, pure servant of the Virgin.
Hail, for from above you cover the Orthodox from blows,
Hail, you who cease the tears and groans of mortals.
Hail, for you are the protection of eyes,
Hail, for you rejoiced in the monastic path.
Hail, for you deposed the boasting of the enemy,
Hail, you who were victorious through Christ’s power.
Hail, divine adornment of Rome,
Hail, speedy healer of wounds.

Hail, Paraskevi, O comely virgin.

Being the root from the divine prayer of your parents, Agathon and Politia watered you with the streams of piety. And you, O comely Virgin, flourished as a tree, as those who gave birth to you rejoiced in your grace, and chanted to the Lord: Alleluia.

Laughter and boldness, the streams of perdition, did not come near your soul, O Godly-minded one, but you spoke with the sacred virgins, and spent your time studying the Scriptures, becoming for us an example, for those who piously cry out:

Hail, most grace-endowed soul,
Hail, our most beloved righteous one.
Hail, nourishment of Orthodox asceticism,
Hail, heroism and worth of the calling.
Hail, divine seal of sacred missions,
Hail, boast and seal of the angelic life.
Hail, youth honored by God,
Hail, the ceasing of idol worship.
Hail, you who takes the honor from the false god,
Hail, joy of those who every cry out:

Hail, Paraskevi, O comely virgin.

Ακολουθία Παναγίας του Χάρου

Ακολουθία της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας της επονομαζομένης  «Του Χάρου» ης η αγία Εικών εν τη νήσω Λειψώ τεθησαύρισται¹

ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΓ’

Ποιηθείσα υπό Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου, Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Ελλείποντος Μικρού Εσπερινού προσετέθη τοιούτος, ως και εν τη Λιτή Ιδιόμελα, ποιηθέντα υπό του ελαχίστου εν Επισκόποις, Μητροπολίτου Ρόδου Κυρίλλου, τουπίκλην Κογεράκη.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Ιστώμεν στίχ. δ’ και ψάλλομεν τα κάτωθι Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α’. Των ουρανίων ταγμάτων.

Δεύτε πιστοί γηθοσύνως, πανηγυρίσωμεν, της μόνης Θεοτόκου, την Εικόνα τιμώντες˙ αφθόνως γαρ εκ ταύτης χάριν πολλήν, αρυόμεθα πάντοτε, και δι’ αυτής νοσημάτων παντοδαπών, και κινδύνων εκλυτρούμεθα.

Εν τω Ναώ της Παρθένου, δεύτε προσέλθωμεν, των ευσεβών οι δήμοι, ευσεβάστως βοώντες˙ Πανάχραντε Μαρία Μήτερ Θεού, εκ της θείας Εικόνος σου, ημίν ανάβλυσον πάσι τον γλυκασμόν, της προνοίας σου δεόμεθα.

Της μητρικής σου ευνοίας, κρήνην αέναον, ανέδειξας Παρθένε, την σεπτήν σου Εικόνα, εκ ταύτης ιαμάτων τους ποταμούς, τω λαώ σου πηγάζουσα˙ διο τιμώμέν σε πάντες ειλικρινώς, αίνον άδοντες τη δόξη σου.

Θαύμα Παρθένε οράται, εν τη Εικόνι σου, εκπλήττον διανοίας, των πιστώς προσιόντων˙ τα κρίνα γαρ δεικνύεις τα εν αυτή, θαυμαστώς αναθάλλοντα, και ευωδίαν εκπνέοντα εις ημών, αγαλλίασιν Θεόνυμφε.

Δόξα. Ήχος β’.

Θεοτόκε Παρθένε Πανύμνητε, την ευαγή σου Εικόνα, του Χάρου τη κλήσει κεκλημένην, θησαυρόν πολυτάλαντον ανέδειξας, της μητρικής προς ημάς σου χρηστότητος. Όθεν αυτή καταφεύγοντες, τον ασπασμόν του Αρχαγγέλου, ευφροσύνως μελωδούμέν σοι˙ Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, και δια σου  μεθ’ ημών, ο μόνος πολυέλεος.

Και νυν. Της Εορτής. Ο αυτός.

Η των ουρανών υψηλοτέρα υπάρχουσα, και των Χερουβίμ ενδοξοτέρα, και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα˙ η δι’ υπερβάλλουσαν καθαρότητα, της αϊδίου ουσίας δοχείον γεγενημένη, εν ταις του Υιού χερσί, σήμερον την παναγίαν παρατίθεται ψυχήν, και συν αυτή πληρούνται τα σύμπαντα χαράς, και ημίν δωρείται το μέγα έλεος.

Εις τον Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β’ . Οίκος του Εφραθά.

Σκεύος της μητρικής, υπάρχει χάριτός σου, Εικών σου η τιμία, τη κλήσει κεκλημένη, του Χάρου Μητροπάρθενε.

Στίχ. Μνησθήσομαι του ονόματός σου…

Άχραντε επί σοι, Λειψώ η νήσος χαίρει, την θείαν σου Εικόνα, ως θησαυρόν πλουτούσα, της σωστικής προνοίας σου.

     Στίχ. Το πρόσωπό σου λιτανεύουσιν οι πλούσιοι …

Δέσποινα αγαθή, τους πίστει παρεστώτας, τη θεία σου Εικόνι, προστάτευε απαύστως, εν βίου περιστάσεσι.

Δόξα. Τριαδικόν.

Πνεύματος του Πατρός, ο Λόγος επελεύσει, εκ σου ενανθρωπήσας, εχρήσατο ως θρόνον, Παρθένε ταις αγκάλαις σου.

Και νυν. Της Εορτής.

Ήθροισται ο χορός, Μαθητών παραδόξως, εκ των περάτων κόσμου, κηδεύσαί σου το σώμα το θείον και ακήρατον.

Νυν απολύεις, το Τρισάγιον, το Απολυτίκιον εκ του Μεγάλου Εσπερινού και Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ.

Παναγίας της Κατακεκρυμμένης _Αργος, Παράκλησις

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΕΚΡΥΜΜΕΝΗΣ

(Ποίημα Ἐπισκόπου Ἐπιδαύρου Καλλινίκου)

(Ἱ. Μητρόπολις Ἀργολίδος, Ἱ. Μ. Παναγίας Κατακεκρυμμένης· Ἄργος 2009.)

Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως· ὁ ΡΜΒ΄ Ψαλμός· τὸ Θεὸς Κύριος· καὶ εἶτα τὸ Τροπάριον.

Ἦχος δ΄. Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς.

Ἐν τῇ Μονῇ τῆς Θεοτόκου ἀνέλθωμεν, τῆς Κατακεκρυμμένης καὶ ἐν πίστει προσπέσωμεν, τῇ σεβασμίᾳ καὶ σεπτῇ εἰκόνι αὐτῆς· ἐκ τῆς γῆς ἐφύη γὰρ ὡς μυρίπνοον ἄνθος, καὶ Ἄργους περίβλεπτος σκέπη θεία κατέστη· καὶ ἐκλυτροῦται τοὺς ἐν πειρασμοῖς, καὶ ἐν κινδύνοις καὶ νόσοις ὑπάρχοντας.

Δόξα. Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Νύμφη Πάναγνε, Εὐλογημένη, Θεοτόκε, Κατακεκρυμμένη, σκέπε λαὸν Ἀργολίδος Πανάμωμε· τοὺς Σοὶ προστρέχοντας Δέσποινα λύτρωσαι, παθῶν παντοίων ψυχῆς τε καὶ σώματος, ὅπως ἅπαντες ὑμνοῦντες τὰ σὰ θαυμάσια, δοξάζωμεν Χριστὸν τὸν Φιλάνθρωπον.

Καὶ νῦν.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε..

Μετὰ τὸν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Ἄργους Ἐγκαλλώπισμα Κατακεκρυμμένη.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. Δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Ἄργους ἐγκαλλώπισμα παμφαές, ὤφθης Θεοτόκε ἐπιβλέψουσα μητρικῶς, καὶ ταῖς σαῖς πρεσβείαις, πρὸς τὸν Μονογενῆ Σου, ἐκ πάσης περιστάσεως προστατεύουσα.

Ῥύεις τοὺς προστρέχοντας ἐπὶ Σοί, Κατακεκρυμμένη Ἀειπάρθενε Μαριάμ, ἐκ παντοίας νόσου, καὶ πάσης ἀσθενείας, τῇ μητρικῇ πρεσβείᾳ Σου πρὸς τὸν Ὕψιστον.

Γεραρὰν κατέστησεν Σὴν Μονήν, ἡ Εἰκὼν ἡ θεία τῆς μορφῆς Σου Μῆτερ Θεοῦ, ἡ ἐν τῷ σπηλαίῳ, Κατακεκρυμμένη, ὕστερον δὲ ὀφθεῖσα χάριτας βρύουσα.

Ὅπλον ἀπροσμάχητον Μαριάμ, κέκτηνται Ἀργεῖοι τὴν εἰκόνα Σου τὴν σεπτήν, ἥν περιπτυσσομένοι, ῥύονται κινδύνων, τῇ Σῇ συμμαχίᾳ Μῆτερ τοῦ Ἄνακτος.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψίδος.

Ὑπὲρ πόλεως Ἄργους τῷ Σῷ Υἱῷ πρέσβευε, καὶ ὑπὲρ τῶν πίστει ὑμνούντων Σε θείοις ᾄσμασι, σώζεσθαι ἅπαντας, ἐκ πάσης νόσου καὶ βλάβης, ψυχῆς τε καὶ σώματος Θεογέννητρια.

Σωτηρίαν παράσχου τοῖς εὐλαβῶς Δέσποινα, τῇ Σῇ θαυμασίᾳ Εἰκόνι πόθῳ προστρέχουσι, καὶ διαφύλαξον, ἡμᾶς Κατακεκρυμμένη, πάσης ἐπιθέσεως τοῦ παναλάστορος.

Ἐλυτρώσω Παρθένε τῇ πρὸς Θεὸν μεσιτείᾳ Σου, παῖδας τῶν Ἀργείων ἐκ πείνης Μῆτερ φιλόστοργε, ὡς μελανείμων γάρ, σεμνοπρεπῶς φαινομένη, τούτους περιέσκεπες τροφῆς ἐμπλήσασα.

Γόνυ κλίνομεν πάντες τῇ Σῇ μορφῇ Ἄχραντε, Κατακεκρυμμένη Παρθένε καθικετεύοντες, σκέπε Θεόνυμφε, πόλιν τοῦ Ἄργους καὶ ῥῦσαι, τοὺς Σὲ μακαρίζοντας πάσης κακώσεως

Περίβλεπτον, Ἄργους ἐγκαλλώπισμα Κατακεκρυμμένη, μὴ διαλείπῃς πρεσβεύειν πρὸς Κύριον Δέσποινα, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν τιμώντων σε ὕμνοις.

Προσπίπτομεν, Θεογεννῆτορ Ἁγνὴ Κατακεκρυμμένη, τῇ Σῇ Εἰκόνι ἐν πίστει οἱ δοῦλοί σου κράζοντες· σῶσον ἡμᾶς μητρικαῖς Σου πρεσβείαις.

Εἶτα μνημονεύει ὁ Ἱερεὺς τῶν δι’ οὕς ἡ παράκλησις γίνεται, καὶ ἡμεῖς ψάλλομεν τὸ Κύριε ἐλέησον. Μετὰ δὲ τὴν ἐκφώνησιν τὸ ἑπόμενον κάθισμα.

Ἤχος β΄.

АКАТИСТ НА СВЕТИ МЪЧЕНИК ФАНУРИЙ

Кондак 1

    Стълб на света и неустрашим войн Христов узнаваме днес в тебе ние, вярващите, преславни мъчениче Фанурие! Защото Всевишният Христос Господ те показа светилник на Своята църква, за да ти викаме:

   Радвай се, Фанурие, велики чудотворче!

Икос 1

   Достигнал си края на твоите стремежи, като си достигнал напоследък това, което е преславно, като си се удостоил със светлина, с която сега просвещаваш всички, които те възхваляват, Фанурие, и разкриваш скритото като, че ли е налице, мъчениче! Заради това възхваляваме твоята преславна икона, виждайки в нея, като в огледало, твоите страшни мъчения и ти викаме:

   Радвай се ти,  който си пострадал за Христа!

   Радвай се ти, че си бил мъчен от тираните!

   Радвай се ти, неустрашим войне Христов!

   Радвай се, че си утвърдил вярата!

   Радвай се, че си придобил мъченически венец!

   Радвай се, че си заедно с ангелите!

   Радвай се, губителю на дяволските пълчища!

   Радвай се, светъл фар на света!

   Радвай се, непресъхващ извор на чудеса!

   Радвай се, носителю на светлина!

   Радвай се,  бързи помощниче!

   Радвай се, свети Фанурие, велики чудотворче!

Кондак 2

   Твоят свят живот, дълги години неизвестен, благовременно явен от Всеведеца Господ, славни Фанурие! Защото намерената в Родос твоя икона посочи на човеците, кой си бил ти, мъчениче. Заради това викаме на Господа, Който не забравя да даде разплата: Алилуя!

Икос 2

   Учудиха се всички, преславне, като видяха изобразени върху честната ти икона твоите преславни страдания, преди това неизвестни на никого. Заради това ти издигнаха и ти украсиха храм, в които възхваляваме Прославилия те с множество чудеса и дарове и ти викаме:

   Радвай се ти, който си бил пострадал като Стефан!

   Радвай се, че си бил пребит с камъни!

   Радвай се, истинно говореща уста!

   Радвай се, носителю на мироносно кадило!

   Радвай се, прогонителю на тъмнината!

   Радвай се, че си защитил вярата!

   Радвай се , че си приел дара на чудесата!

   Радвай се, че си освободил свещениците!

   Радвай се, утешителю на страдащите!

   Радвай се, освободителю на поробените!

   Радвай се, застъпниче на вярващите!

   Радвай се, свети Фанурие, велики чудотворче!

 Кондак 3

   Чухме, Фанурие, за твоите чудеса и се ужасихме. Обхванати от радост и трепет, не знаем, какво да изречем. Но ти с горещите си молитви към Господа просвети ума ни да разберем великата Му сила, която показа в тебе, и да викаме:  Алилуя!

Икос 3

   Неизвестният  Родос, който славно се прослави,  като те намери, мъчениче, като благоуханна роза, се радва на благоуханието на твоите чудеса, Фанурие преславни, и прибягва под твоя покров. Като се покланяме благоговейно на образа на твоята икона, на знаците на твоите чудеса, които Господ ти е дарил, викаме ти:

   Радвай се ти, който си бил от тираните бичуван!

   Радвай се, че не си бил победен от езичниците!

   Радвай се , че не си се побоял от мъченията!

   Радвай се, че си обичал Христа!

   Радвай се, че доказа верността си чрез мъки!

   Радвай се, който от Него прие венци!

   Радвай се, подкрепителю на вярващите!

   Радвай се, надеждо на смирените!

   Радвай се, чудни небожителю!

   Радвай се, светилник светъл на земята!

   Радвай се, свети Фанурие, велики чудотворче!

Кондак 4

   "Защо с ласкателства бързаш да приспиш ревността на душата ми и любовта ми към Бога? Защото и косъм от главата ми не ще можеш да докоснеш. А за Господа те са преброени, а ти ще свършиш в страшни мъки и болки" – каза Фанурий на тирана, викайки:  Алилуия!

Икос 4

   С какви песни да се доближим до този, който се издига над всяка хвалебна песен? С какви похвални венци да увенчаем главата на този, чиято душа Ангели от небесата са украсили с небесна корона? Заради това с препълнени от умиление души на Фанурия, като на великомъченик викаме:

   Радвай се, че от тираните си бил осмиван!

   Радвай се, че жив си бил прободен!

   Радвай се, блажени, с красива душа!

   Радвай се, че във всичко си ни за полза!

   Радвай се, хвало на църквата и на света!

   Радвай се ти, който, устраши агаряните!

   Радвай се, че укроти тяхната злоба!

   Радвай се, помощ в тежки беди!

   Радвай се, пристанище на моето избавление!

   Радвай се, топли помощниче на бедните!

   Радвай се, наш горещ застъпниче!

   Радвай се, Фанурие, велики чудотворче!

Akathist to St. Iakovos Tsalikis of Evia

Note: The following is an amateur translation from the Greek text, offered for the many who love the Saint and who benefit from his speedy help. Also note that the meter of this translation is not set to match the original music.

Akathist to our Venerable Father Iakovos, who lately shown forth in Evia,
translated from the Greek text written by Dr. Charalampos Bousias


Kontakion in the Plagal of the Fourth Tone. O Champion General.
In Evia you lived practically, and were adorned with the pure roses of virtues, giving fragrance to your fellow refugees in these latter days, O Father, you who equalled the feats of the sacred David [of Evia] and the most sympathetic deliverer of those who suffer, therefore we cry out: Rejoice, O blessed Iakovos.

You were shown forth to be a light-bearing angel to us in our days, O Iakovos, lover of God (3), for you ceaselessly directed your nous towards God, having also trampled upon the enemy through asceticism, therefore we cry out to you:
Rejoice, O pillar of chastity,
Rejoice, O lamp of spotlessness.
Rejoice, dwelling-place of the Three-Sun Godhead,
Rejoice, offspring of Livisiou of Makri.
Rejoice, newly-illumined light of God-bearing ascetics,
Rejoice, abyss of humility and canon of mindfulness.
Rejoice, you who granted heavenly gifts to those who came to you,
Rejoice, you who watered them with mystical rain.
Rejoice, icon of the wisdom of the Creator,
Rejoice harbor of love of the age to come.
Rejoice, radiant ray of sympathy,
Rejoice, standard of prayer and fasting.
Rejoice, O blessed Iakovos.

You followed the steps of the former desert ascetics in these days, O Father, and showed forth the Monastery of St. David to be a strong valve of the steadfast, O Iakovos, who ceaselessly cry out to God at your struggles, Alleluia.

O holy one, you were an offspring of Livisiou, and from your childhood days you traveled paths as a refugee, tasting bitterness, and were deprived of bread for your food, while the faithful you made fully fed, who therefore cry out to you these things:
Rejoice, bread of the hungry,
Rejoice, lighthouse of those storm-tossed.
Rejoice, you who granted the water of salvation to all,
Rejoice, you who trampled upon the enemy who hates good.
Rejoice, fruitful tree distributing fruits,
Rejoice, most radiant star of divine sympathy.
Rejoice, for your made full the hearts of those hungry,
Rejoice, for you cast out every tribulation for those close to you.
Rejoice, you who grant joy to the faithful,
Rejoice, corruption, casting away the demon.
Rejoice, image of the life in Christ,
Rejoice, standard of the modest life.
Rejoice, O blessed Iakovos.

Having received divine power, you escaped the traps of childhood, and kept the robe of your soul chaste and white, ever casting out evil words far from you, O venerable Iakovos, and we cry out with fervor: Alleluia.

You hastened to the Monastery of the Venerable David as a deer to the springs of waters, and you were filled with true asceticism as a gift from God, O venerable one, watering with the streams of joy those who cry out to you in faith:
Rejoice, the well of steadfastness,
Rejoice, the nectar of gladness.
Rejoice, example of the monastic way,
Rejoice spiritual pillar of beauty.
Rejoice, most fragrant myrrh of the truly pure life,
Rejoice, star shining with the rays of grace to the faithful people.
Rejoice, for you quench the fires of the flesh,
Rejoice, for you pour forth gifts of healing.
Rejoice, ever-flowing river of wonders,
Rejoice, fierce striker of the demons.
Rejoice, through whom evil is conquered,
Rejoice, through whom every mortal is strengthened.
Rejoice, O blessed Iakovos.

Having a burning faith, you gave yourself to a multitude of struggles, and softened your flesh as wax, O ascetic, that your nous might be winged towards our Lord and God, O all wondrous Iakovos, to Whom you chanted in a spotless tongue: Alleluia.

The godly-minded David heard your fervent prayer, O divine Iakovos, and not only made you to serve in his monastery, O Father, but made you the sacred Abbot, O Iakovos, to whom we cry out:
Rejoice, the might of young chastity,
Rejoice, the boast of divine fasting.
Rejoice, you who were zealous for the deeds of the Fathers,
Rejoice, you who trampled upon the roaring of the enemy.
Rejoice, earthly angel, communicant with the Venerable,
Rejoice, heavenly man, guide on the monastic way.
Rejoice, for you lately lived ascetically on Evia,
Rejoice for you rightly were granted the crown of glory.
Rejoice, paintbrush of the graces of the Spirit,
Rejoice, newly-radiant lamp of purity.
Rejoice, deposer of shameful passions,
Rejoice, imitator of God-bearing men.
Rejoice, O blessed Iakovos.

Wishing to imitate the ways of the divine David, you approached him man-to-man every evening, O wise one, and throughout the whole night, O Father Iakovos, you chanted to the Creator, and mystically chanted, crying out: Alleluia.

Akathist to St. Porphyrios of Kavsokalyvia

Commemorated December 2. 

Kontakion in the Plagal of the Fourth Tone. 
The most-holy temple of the Comforter, 
And the beloved of the All-Pure Theotokos, 
Let us praise Porphyrios from our heart, 
For he loves and heals all, and protects, 
And intercedes, that we be granted theosis. 
Therefore, we cry out:
Hail, O Father Porphyrios. 

 
You lived unknown and hidden in the world, 
O shepherd of the Father's sheep. 
And having meditated on the life 
Of St. John Kalyvites, with zeal you hastened, 
O venerable one, to imitate his life. 
Therefore, we cry out to you these: 
Hail, O shepherd of the rational sheep, 
Hail, O source of healing for the passions. 
Hail, the fervent friend of purity, 
Hail, the godly mystic of the ineffable. 
Hail, most-pure vessel of the monastery of the Spirit, 
Hail, organ equaling a divine river of grace. 
Hail, for you are a guide to men, 
Hail, for you guide athletes in their struggles. 
Hail, star giving the light of the mysteries, 
Hail, you who taught us the things of salvation. 
Hail, the glorious offspring of Evia, 
Hail, you through whom we are delivered from pain. 
Hail, O Father Porphyrios. 

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΡΤΙΦΑΝΩΣ ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ ΕΚΛΑΜΨΑΝΤΟΣ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ

Του Υμνογράφου Χαράλαμπου  Μπούσια

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΡΤΙΦΑΝΩΣ ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ ΕΚΛΑΜΨΑΝΤΟΣ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ  ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ

(12 Ιουλίου)

[ Ποίημα: Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια ]

Αθήναι 1995

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις το “Κύριε εκέκραξα” ιστώμεν στίχους δ καὶ ψάλλομεν τα εξής Προσόμοια.

Ήχος α . Των ουρανίων ταγμάτων.

Αρτιφανώς τον ασκήσει, στερρά εκλάμψαντα, εν τω Αγίω Όρει, και φωτίσαντα πλήθη, αυτού ταις νουθεσίαις ταις πατρικαίς, επαινέσωμεν κράζοντες· υπέρ ημών εκδυσώπει τον Λυτρωτήν, ασκητά σοφέ Παΐσιε.

Των Καππαδόκων το κλέος, αζύγων καύχημα, μοναζουσών προστάτην, και πιστών ποδηγέτην, προς θέωσιν εν ύμνοις μελωδικοίς, αρετών ως απαύγασμα, και μαργαρίτην της πίστεως τιμαλφή, επαινέσωμεν Παΐσιον.

Τον εκ νεότητος κόσμου, τερπνά ως σκύβαλα, σποδόν τε και ατμίδα, λογιζόμενον πάντες, Παΐσιον τον νέον εν ασκηταίς, θεοφόροις τιμήσωμεν, αναφωνούντες· τα άρρευστα σαις λιταίς, αγαπάν ημάς αξίωσον.

Τρωθείς Χριστού τη αγάπη, εκ βρέφους Όσιε, αγάπης ώφθης σκεύος, διαυγές άχρι τέλους, Παΐσιε κουφίζον τους ευλαβώς, ση καλύβη προστρέχοντας, και αναψύχον τους στένοντας εν σκια, ζοφερά παντοίων θλίψεων.

Δόξα. Ήχος πλ. δ .

Των φιλοσίων τα πλήθη, και των εν Άθω ασκουμένων η ομήγυρις, συνέλθωμεν σήμερον επί τη μνήμη, του αρτιφανούς φωστήρος της πίστεως, Παϊσίου, αξίως αυτού ανευφημήσαι τα σκάμματα· ούτος γαρ ως των πεπλανημένων φέγγος, των μονοτρόπων αλείπτης, και των χειμαζομένων ακέστωρ, αχλύν δυσθυμίας απάντων εσκέδασε, τη του Φωτοδότου Χριστού και Σωτήρος του γένους ημών χάριτι· και νυν συν αγγέλων χορείαις, και οσίων τοις τάγμασιν αγαλλιώμενος, τω Παμβασιλεί της δόξης πρεσβεύει, διδόναι τοις αυτού, την μνήμην γεραίρουσι, κατ’ άμφω υγίειαν και ειρήνην αστασίαστον.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Δεσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Απόστιχα.

Ήχος β . Οίκος του Εφραθά.

Δεύτε Αθωνιτών, οι δήμοι συνελθόντες, εν ύμνοις επαξίως, την μνήμην Παϊσίου, τιμήσωμεν του μάκαρος.

Στιχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου Αυτού.

Λάμψας αρτιφανώς, ως άστρον φωτοβόλον, εφώτισας καρδίας, εζοφωμένας πάτερ, θεόφιλε Παΐσιε.

Στιχ. Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον.

Τάφον σου τον σεπτόν, ως κρήνην ιαμάτων, Μονή του Θεολόγου, κατέχει και σον πνεύμα, οι ουρανοί Παΐσιε.

Δόξα. Τριαδικόν.

Σώζε από παντός, κακού τους Σε υμνούντας, θεότης Τρισαγία, λιταίς του Παϊσίου, του συναγαλλομένου Σοι.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Ρύσαι Χριστιανούς, εκ της εχθρού απάτης, ομού συν Παϊσίω, τω εν τω σω λειμώνι, ασκήσαντι Θεόνυμφε.

Νυν απολύεις,… το Τρισάγιον, το Απολυτίκιον εκ του Μεγάλου Εσπερινού και Απόλυσις.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετά τον Προοιμιακόν το “Μακάριος ανήρ”. Εις δε το “Κύριε εκέκραξα” ιστώμεν στίχους η καὶ ψάλλομεν τα εξής Προσόμοια.

Ήχος α . Πανεύφημοι μάρτυρες.