Πέμπτη 11 Αυγούστου 2016

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΥΡΣΚ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
  παρών Παρακλητικός Κανών πρός τήν Παναγίαν το Κούρσκ, ποιήθη τ παρακλήσει το σιολογιωτάτου Μοναχο π. φραίμ ωάννου, το ερο Κελλίου Γεννήσεως Θεοτόκου - Παναγοδας, τς ερς Μονς Φιλοθέου γίου ρους. Ες τό κελλίον τοτο – ες τό ποον γκαταβιε μετά το πολυσεβάστου ατο Γέροντος, Παν/του ερομονάχου π. ωσήφ - ναπόκειται ντίγραφον τς θαυματουργο καί στορικς ατς Εκόνος τς Θεοτόκου, τήν ποίαν ο Πατέρες ωσήφ καί φραίμ ελαβονται διαιτέρως.
Παναγία το Κούρσκ νκει ες τόν εκονογραφικόν τύπον το Σημείου, το ποίου κατά τήν παράδοσιν τό πρωτότυπον ερέθη ες τήν Ρώμην, ες τήν Κατακόμβην τς γ. ννης (πρόκειται διά τόν εκονογραφικόν τύπον τς Βυζαντινς Πλατυτέρας). Πέριξ τν ερν προσώπων το Κυρίου καί τς Θεοτόκου, εκονίζονται ννέα Προφήται καί νωθεν Παλαιός τν μερν. 
Εκών το Κούρσκ εναι ντίγραφον παλαιοτέρας εκόνος ποία ερέθη ες τό Νόβγκοροντ τό 1170, τς πονομαζομένης «τς ρίζης», πειδή ερέθη ες τήν ρίζαν νός δένδρου πό ναν κυνηγό. Ες τό σημεον τς Ερέσεως νηγέρθη μέσως ξύλινος ναός, τόν ποον μως κατέστρεψαν ο Τάταροι τό 1382, φο προηγουμένως τεμάχισαν τήν εκόνα ες τά δύο καί βασάνισαν φρικτς τόν φημέριον. Τό τος 1597 δρύθη ες τό σημεον τς Ερέσεως τό περίφημον διά τήν πνευματικότητα τν μοναχν του ρημητήριον το Κούρσκ Ρούτ (τό γνωστόν Κορέναγια Πουστίν).
Ες τά πρτα θαύματα τς Παναγίας το Κούρσκ περιλαμβάνεται θαυμαστή νωσις τν δύο τμημάτων τς Εκόνος! Μεταξύ τν θαυμάτων Της περιλαμβάνεται πίσης καί διάσωσις το Νόβγκοροντ πό πίθεσιν το Πσκώφ (το περίοδος τν μφυλίων πολέμων μεταξύ τν διαφόρων Ρωσικν πόλεων - γεμονιν). Τότε Εκόνα το Σημείου, λιτανευομένη πί τν τειχν τς πόλεως, πλήγη πό χθρικόν βέλος καί θαυματουργικς ρευσεν αμα! 
Ε
ς τήν στορικήν πορείαν Εκών καλύφθη πό τν πιστν μέ πολύτιμον κάλλυμα σμάλτου, γαλάζιου χρώματος, πό τό ποον λαβε τήν προσωνυμίαν « Γαλάζια Πανα-γία».
Ερέως γνωστή εναι καί θεραπεία το γ. Σεραφείμ το Σάρωφ (τόν 18ο α.), ταν ρρώστησε βαριά κατά τήν παιδική του λικία. Μέ τήν Παναγίαν το Κούρσκ συνδέεται πίσης να τν θαυμάτων τς σίας Ξένης τς διά Χριστόν Σαλς. Τέλος τό τος 1966, κοιμήθη γονατιστός νώπιόν Της, ες τό Σιάτλ τν νωμένων Πολιτειν (που εχεν μεταφερθε χάριν ελογίας τν πιστν), ρχιεπίσκοπος το γίου Φραγκίσκου ωάννης Μαξίμοβιτς (τό τος 1993 τό Λείψανον το ρχιεπ. ωάννου νακομίσθηκε διάφθορον καί τό πόμενον τος 1994 πό τόν Μητροπολίτην Βιτάλιον ερά Σύνοδος τς Ρωσικς κκλησίας τς Διασπορς διεκήρυξε τήν γιότητά του).
Παναγία το Κούρσκ νομάζεται καί «δηγήτρια τς Ρωσικς Διασπορς». Μετά τήν πανάστασιν το 1917 κολούθησε τήν πορείαν τν ατοεξορίστων Ρώσων προσφύγων, ρχικς ες τό Κάρλοβιτς τς Σερβίας, ες τήν συνέχειαν ες τό Μόναχον (Μονή γ. ώβ το Ποτσάεφ) καί τελικς ες τήν Νέαν όρκην (πρτον ες τήν Μονήν Νέα Κορέναγια καί πειτα ες τόν Συνοδικόν Καθεδρικόν Ναόν, που καί σήμερον φυλάσσεται).
Τιμται τρες το τους, τήν 3η Μαρτίου, τήν 8η Σεπτεμβρίου καί τήν 27η Νοεμβρίου.

παρών Παρακλητικός Κανών χει ς πρότυπον τόν μέτερον Παρακλητικόν Κανόνα ες τήν Παναγίαν το Καζάν.

πικαλούμενος τάς λιτάς τς κατά χάριν Μητρός μας περαγίας Θεοτόκου, πέρ φωτισμο καί σωτηρίας τς ετελείας μου καί τν ελαβν προσκυνητν Της, ταπεινς κλίνω γόνυ ψυχς καί σώματος νώπιον τς Εκόνος Της το Κούρσκ, τήν ποίαν χάρις Της οκονόμησε νά κατασπάζονται καθημερινς ες τό Παρεκκλήσιον το Κελλίου των ο φίλοι Πατέρες, δεόμενοι πέρ πάντων τν ρθοδόξως τιμώντων Ατήν καί Ταύτην πικαλουμένων.

 
Καθηγητής ντώνιος Μάρκου

Δεκαπενταύγουστος 2011
     Τρίκαλα  Κορινθίας

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑΝ ΤΟΥ ΚΟΥΡΣΚ

Ποίημα ντωνίου Μάρκου

ερεύς ρχεται τς Παρακλήσεως μέ τήν δοξολογικήν κφώνησιν:
Ελογητός Θεός μν, πάντοτε, νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων.

χορός: μήν.

μή πάρχοντος ερέως, μες τό:
Δι’ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον καί σσον μς, μήν.


Ψαλμός ρμβ’ (142).
Κύριε εσάκουσον τς προσευχς μου, νώτισαι τήν δέησίν μου ν τ ληθεί Σου, εσάκουσον μου ν τ δικαιοσύν Σου καί μή εσέλθης ες κρίσιν μετά το δούλου Σου, τι ο δικαιωθήσεται νώπιόν Σου, πς ζν. τι κατεδίωξεν χθρός τήν ψυχήν μου, ταπείνωσεν ες γν τήν ζωήν μου. κάθισέ με ν σκοτεινος, ς νεκρούς αἰῶνος καί κηδιάσεν π’ μέ τό πνεμα μου, ν μοί ταράχθη καρδία μου. μνήσθην μερν ρχαίων, μελέτησα ν πσι τος ργοις Σου, ν ποιήμασι τν χειρν Σου μελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ψυχή μου ς γ νυδρός Σοι. Ταχύ εσακουσόν μου, Κύριε, ξέλιπε τό πνεμα μου. Μή ποστρέψης τό πρόσωπόν Σου π’ μο καί μοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον. κουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό λεός Σου, τι πί Σοί λπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, δόν ν πορεύσομαι, τι πρός Σέ ρα τήν ψυχήν μου. ξελο με κ τν χθρν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με το ποιεν τό θέλημα Σου, τι Σύ ε Θεός μου. Τό Πνεμα Σου τό γαθόν δηγήσει με ν γ εθεί, νεκεν το νόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. ν τ δικαιοσύν Σου ξάξεις κ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ν τ λέει Σου ξολοθρεύσεις τούς χθρούς μου. Καί πολες πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, τι γώ δολος Σου εμί.

Καί εθύς ψάλλεται τετράκις ξ’ παμοιβς, μετά τν οκείων στίχων:
Θεός Κύριος καί πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχ. α’. ξολολογεσθε τ Κυρί καί πικαλεσθε τό νομα τό γιον Ατο.
Θεός Κύριος καί πέφανεν μν
Στίχ. β’. Πάντα τά θνη κύκλωσάν με καί τό νόματι Κυρίου μυνάμην ατούς.
Θεός Κύριος καί πέφανεν μν
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου γένετο ατη καί στι θαυμα-στή ν φθαλμος μν.
Θεός Κύριος καί πέφανεν μν

Ετα τά παρόντα Τροπάρια.
χος δ’. ψωθείς ν τ Σταυρ.
Τ το Κούρσκ τς Θεοτόκου Εκόνι, ο ν κινδύνοις, λγηδόσι καί πόνοις πάρχοντες, προσπίπτωμεν ν πίστει πολλ, Δέσποινα βοήθησον κβοντες ν τάχει, τόν ζυγόν τς θλίψεως φ’ μν ραμένη. Σέ γάρ μητέρα μολογομεν, γαθή, καί τ Σ σκέπ ς νήπια σπεύδομεν.

Δόξα… πολυτίκιον. χος α’. Τς ρήμου πολίτης.
Τ σεπτ Σου Εκόνι τ το Κούρσκ νν προσπίπτωμεν, κλίνοντες τό γόνυ, Παρθένε, τς ψυχς καί το σώματος, δεόμενοι ντιλήψεως, γνή, πρεσβείαις πρός Υόν Σου καί λιτας. να τύχωμεν, Παρθένε, τς παρ’ Ατο πλημελημάτων φέσεως. Δόξα τος μεγαλείοις Σου, Σεμνή, δόξα τος θαυμασίοις Σου, δόξα περβαλόντως, Κόρη, τ δυναστεί Σου.

Καί νν… χος δ’. ψωθείς ν τ Σταυρ.
Τ Θεοτόκ ς μητρί κβομεν, ο τυραννούμενοι χθρο δυναστεί, τ θεϊκ Σου σκέπασον γάπ μς. Σπεσον, Κόρη, ύσασθαι τν το Βελίαρ παγίδων καί τς καταθλίψεως καί τς δαιμόνων μανίας. Σο γάρ πάρχει Εκών ν τ Κούρσκ, μν προστάτις, σκέπη τε καί ντίληψις.

Ψαλμός ν’ (50).
λέησόν με, Θεός, κατά τό μέγα λεός Σου καί κατά τό πλθος τν οκτηρμν Σου, ξάλειψον τό νόμημά μου. πί πλεον πλνόν με πό τς νομίας μου καί πό τς μαρτίας μου καθάρισόν με. τι τήν νομίαν μου γώ γινώσκω καί μαρτία μου νώπιόν μου στι διά παντός. Σοί μόν μαρτον καί τό πονηρόν νώπιόν Σου ποίησα, πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις Σου καί νικήσς ν τ κρίνεσθαί Σε. δο γάρ ν νομίαις συνελήφθην καί ν μαρτίαις κίσσησέ με μήτηρ μου. δο γάρ λήθειαν γάπησας, τά δηλα καί τά κρύφια τς σοφίας Σου δήλωσάς μοι. αντιες μέ σσώπ καί καθαρισθήσομαι, πλυνες με καί πέρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μοι γαλλίασιν καί εφροσύνην, γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. πόστρεψον τό πρόσωπόν Σου πό τν μαρτιν μου καί πάσας τάς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ν μοί Θεός καί πνεμα εθές γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. Μή πορρίψς με πό το προσώπου Σου καί τό Πνεμα Σου τό γιον μή ντανέλς π’ μο. πόδος μοι τήν γαλλίασιν το σωτηρίου Σου καί πνεύματι γεμονικ στήριξόν με. Διδάξω νόμους τάς δούς Σου καί σεβες πί σέ πιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ξ αμάτων Θεός, Θεός τς σωτηρίας μου, γαλλιάσεται γλσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου νοίξεις καί τό στόμα μου ναγγελε τήν ανεσίν Σου. τι, ε θέλησας θυσίαν, δωκα ν, λοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσί τ Θε πνεμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην Θεός οκ ξουδενώσει. γάθυνον, Κύριε, ν τ εδοκί Σου τήν Σιών καί οκοδομηθήτω τά τείχη ερουσαλήμ. Τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ναφοράν καί λοκαυτώματα. Τότε νοίσουσιν πί τ θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Ετα ψάλλομεν ξ παμοιβς, πραεί τ φων καί ν ελαβεί, τόν παρόντα Κανόνα, ο κροστιχίς «ΕΙΚΟΝΙ ΤΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΣΚ ΠΡΟΣΠΙΠΤΩ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ».

δή α’. χος πλ. δ’. Ερμός. γράν διοδεύσας.
περαγία Θεοτόκε σσον μς.
Εκόνι Σου τ θεί, τ ν τ Κούρσκ προσπίπτωμεν, Κόρη, Θεοπόθητε Μαριάμ, καί δι’ ατς Σοί τάς κεσίας, ς ες μητέρα προσφέρομεν, Δέσποινα.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
δεν το Υο Σου τήν φοβεράν μέραν, Παρθένε, καταξίωσον Σας λιτας καί Τοτον ν μματι συμπαθείας, Σας κεσίαις κατάστησον βλέποντα.

Δόξα…
Κυρία Παρθένε τό τς μς ψυχς δεινόν λγος καί τόν πόνον καί τήν φθοράν πέλασον καί τήν μαρτίαν, τήν τατα πάντα μοί προκαλέσαντα.

Καί νν
δόν μετανοίας καί πιστροφς βαδίζοντα, Κόρη, εροιμι θάνατος Σας λιτας, Σο δέομαι καί πρός τόν Υόν Σου, Σύ μέ δήγησον ς δηγήτρια.

δή γ’. Ερμός. Ορανίας ψίδος.
περαγία Θεοτόκε σσον μς.
Να, Παρθένε, τεμένει τ ν όρκ πάρχοντα, ν Σ Εκών γία ποθησαύρισται, πλήθη προσφεύγουσιν τν ρθοδόξων, κακεσε τήν δέησιν προσφέρουσι, Σοί τ Μητρί μν.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
δε, Κόρη γία, τούς τ Εκόνι Σου σπεύδοντας καί δεινο λγους καί λύπης μς πάλλαξον, τούς τ Σ χάριτι γονυκλινς ατουμένοις, πρόφθασον, πάλλαξον μς πρεσβείαις Σου.

Δόξα…
Τς μορφς Σου τς θείας τς ν τ Κούρσκ τ κτυπώματι, σπεύδομεν ο ν θλίψεσι πάντες καί ν βασάνοις πάρχοντες, ατ γάρ δέδοκας πλουσίαν τήν Σήν χάριν, ν μν πόμβρισον, γία Δέσποινα.

Καί νν
μες πάντες, Παρθένε, τ μεσιτεί Σου σπεύδομεν, ατούμενοι τυχεν βοηθείας καί ντιλήψεως. ρον τό βάρος μν πό ψυχς, Θεοτόκε, να νυμνομεν Σε, Κυρία Κούρσκαγια.

Διάσωσον, τούς Σύ προσπίπτοντας πόθ, Κούρσκαγια Μητροπάρθενε Κόρη, εκόνι Σου γάρ τ σεπτ πισκιάζει φθόνως Σ χάρις.
πίβλεψον ν εμενεί, Πανύμνητε Θεοτόκε, πί τήν μήν χαλεπήν το σώματος κάκωσιν καί ασαι τς ψυχς μου τό λγος.

ερεύς τήν κάτωθι δέησιν, μν ψαλλόντων τό Κύριε λέησον δωδεκάκις:
λέησον μς, Θεός, κατά τό μέγα λεός Σου, δεόμεθά Σου, πάκουσον καί λέησον.
τι δεόμεθα, πέρ το ρχιεπισκόπου μν (δενος) καί πάσης τς ν Χριστ μν δελφότητος.
τι δεόμεθα, πέρ λέους, ζως, ερήνης, γείας, σωτηρίας, πισκέψεως, συγχωρήσεως καί φέσεως τν μαρτιν, πάντων τν εσεβν καί ρθοδόξων Χριστιανν.
τι δεόμεθα καί πέρ τν δούλων το Θεο (καί μνημονεύονται τά νόματα τν πέρ ν ερά Παράκλησις τελεται).
τι λεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός πάρχεις καί Σοί τήν δόξαν ναπέμπομεν, τ Πατρί καί τ Υἱῶ καί τ γί Πνεύματι, νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων.

χορός. μήν.

Κάθισμα. χος β’. Τά νω ζητν.
Το Κούρσκ τ σεπτ Εκόνι νν προσπίπτωμεν, ο ν πόνοις ψυχς καί θλίψεσι πάρχοντες καί δι’ ατς ατούμεθα τς Θεοτόκου τό μετρον λεος καί τήν ταχεαν Ταύτης συνδρομήν καί τήν βεβαίαν Ατς ντίληψιν.

δή δ’. Ερμός. Εσακήκοα Κύριε.
περαγία Θεοτόκε σσον μς.
Τς ωσίας προστάτιδα, ρθοδόξων πάντων τήν ντιλήπτορα καί τήν κόσμου χαρς πρόξενον, Παναγία Σέ κηρύττομεν.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
λος ν βορβόρ νν, τόν τς μαρτίας, ς κύων εροιμι καί κεσε κυλιώμενος, το λέους Σου τυγχάνω νεπίδεκτος.

Δόξα…
μνον καί τήν δέησιν τήν πρός Σέ, Παρθένε, μή περείδης μου, λλά σπεσον ς φιλόστοργος νασσα καί λέησον τόν κάμνοντα.

Καί νν
Κούρσκ τό κτυπώματι τς Παρθένου, πάντες τά νν προσπίπτωμεν ο ν θλίψεσι, ατούμενοι λγους ψυχικο τήν πολύτρωσιν.

δή ε’. Ερμός. Φώτισον μς.
περαγία Θεοτόκε σσον μς.
μβρισον μν γλυκασμόν λέους Κύριε, τας πρεσβείαις τς χράντου Σου Μητρός, τι Ταύτην Σύ προβάλλομεν μεσήτριαν.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
ψωσον, Χριστέ, κκλησίας τήν παράταξιν, Σς Μητρός πικαμπτόμενος θερμας μεσιτείαις καί πρεσβείαις καί δεήσεσι.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
σαι πειρασμν καί κακώσεων Φιλάνθρωπε, τς Μητρός Σου πικαπτόμενος, Σωτήρ, τ πρεσβεί, τι Ατ νν καταφεύγωμεν.

Δόξα…
Σπεσον πρός μς φιλανθρώπως, λεμον Κύριε, μεσιτεί τς Πανάγνου καί λιτας, τ το Κούρσκ γάρ Ατς εκόνι νν προσπίπτωμεν.

Καί νν
Κέρας εσεβν ρθοδόξων νν νύψωσον, τν αρέσεων συντρίβων τήν σχύν, τς Μητρός Σου τς χράντου τας δεήσεσι.

δή στ’. Ερμός. Τήν δέησιν.
περαγία Θεοτόκε σσον μς.
Παντοίων με πόνων ψυχς πάλλαξον καί κακώσεων, τραυμάτων τε, Παρθένε, τ το Κούρσκ γάρ τ Εκόνι προσπίπτων, τήν παρά Σο ατομαι βοήθειαν καί Σέ θαυμάτων τήν πηγήν μολογ καί κηρύττω, Πανύμνητε.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
ωσίας τε καί ρθοδόξων πάντων, τά Σά θαυμάσια κηρύσσουσι προστάτην καί τριχομένων κακίαις παντοίαις καί χλουμένων Βελίαρ προσκρούσεσι καί πάντων τν ν συμφορας, μόνη βοήθεια πέλεις, Θεόνυμφε.

Δόξα…
ρμησον τήν ψυχήν μου, Παρθένε, ες λιμένα σφαλ σωτηρίας τας Σας θερμας πρός Θεόν κεσίαις καί τ πρεσβεί Σου τήρησον τρωτον καί πί πέτραν σφαλ τς πρός Υόν Σου πίστεως, χραντε.

Καί νν
Συμπνίγομαι τας το βίου πάθεσι τος καθάρτοις, μολύνουσι, Μήτερ, τήν ν μοί το Κυρίου εκόνα, λλά Σύ δέομαι, Κόρη, ποκάθαρον, τας δάκρυσι καί στεναγμος, δώρησαί μοι, Παρθένε, καί σσον με.

Διάσωσον, τούς Σύ προσπίπτοντας κ πόθου, Κούρσκαγια Μητροπάρθενε Κόρη, εκόνι Σου γάρ τ σεπτ πισκιάζει φθόνως Σ χάρις.
χραντε, διά λόγου τόν Λόγον νερμηνεύτως, π’ σχάτων τν μερν τεκοσα, δυσώπησον, ς χουσα μητρικήν παρρησίαν.

ερεύς μνημονεύει ς δεδήλωται, μν ψαλλόντων τό Κύριε λέησον δωδεκάκις καί μετά τήν κφώνησιν:

Κοντάκιον. χος γ’. Τήν ραιότητα.
Παρθέν Κούρσκαγι τά νν προσπίπτωμεν, δας, δεήσεσι Ατήν καλούμενοι, ες τήν βοήθειαν μν τν θλίψεσι χλουμένων. Σπεσον, Μτερ, πρόφθασον τήν ργήν το Παντάνακτος, Ατ γάρ μαρτάνομεν καί δεινς παροργίζομεν. Εσπλάχνως ον πίβλεψον, γνή, πί λαόν σεβοντα καί λέησον.

Καί εθύς τό Προκείμενον
Μνησθήσομαι το νοματός σου ν πάσ γενε καί γενε. (Δίς).
Στίχ. κουσον, Θύγατερ, καί δε καί κλνον τό ος Σου καί πιλάθου το λαο Σου καί το οκου το πατρός Σου καί πιθυμήσει Βασιλεύς το κάλλους Σου.
Μνησθήσομαι το νόματός σου ν πάσ γενε καί γενε.

ερεύς: Καί πέρ το καταξιωθναι μς τς κροάσεως το γίου Εαγγελίου, Κύριον τόν Θεόν μν κετεύσωμεν.

χορός: Κύριε λέησον (γ’).

ερεύς: Σοφία. ρθοί κούσωμεν το γίου Εαγγελίου. Ερήνη πσι.

χορός: Καί τ πνεύματί σου.

ερεύς: κ το κατά Λουκν γίου Εαγγελίου, τό νάγνωσμα. Σοφία, πρόσχωμεν.

χορός: Δόξα Σοι, Κύριε, δόξα Σοι.

ν τας μέραις κείναις, ναστσα Μαριάμ, πορεύθη ες τήν ρεινήν μετά σπουδς, ες πόλιν οδα. Καί εσλθεν ες τόν οκον Ζαχαρίου καί σπάσατο τήν λισάβετ. Καί γένετο, ς κουσεν λισάβετ τόν σπασμόν τς Μαρίας, σκίρτησε τό βρέφος ν τ κοιλί ατς. Καί πλήσθη Πνεύματος γίου λισάβετ καί νεφώνησε φων μεγάλ καί επεν. Ελογημένη σύ ν γυναιξί καί ελογημένος καρπός τς κοιλίας σου. Καί πόθεν μοι τοτο, να λθ μήτηρ το Κυρίου μου πρός με; δού γάε, ς γένετο φωνή το σπασμο σου ες τά τά μου, σκίρτησε τό βρέφος ν γαλλιάσει ν τ κοιλί μου. Καί μακαρία πιστεύσασα, τι σται τελείωσις τος λελαλημένοις ατ παρά Κυρίου. Καί επε Μαριάμ. Μεγαλύνει ψυχή μου τόν Κύριον καί γαλλίασε τό πνεμα μου πί τ Θε τ σωτρί μου. τι πέβλεψεν πί τήν ταπείνωσιν τς δούλης Ατο. δού γάρ πό το νν μακαριοσί με πσαι α γενεαί. τι ποίησέ μοι μεγαλεα Δυνατός καί γιον τό νομα Ατο. μεινε δέ Μαριάμ σύν ατ σεί μνας τρες καί πέστρεψεν ες τόν οκον ατς.

χορός: Δόξα Σοι, Κύριε, δόξα Σοι.

Δόξα. χος β’.
Τας τς Θεοτόκου πρεσβείαις, λεμον, ξάλειψον τά πλήθη τν μν γκλημάτων.

Καί νν.
Κούρσκαγιας πρεσβείαις, λιτας τε, λεμον, ξάλειψον τά πλήθη τν μν γκλημάτων.

Στίχ. λεμον, λέησόν με Θεός κατά τό μέγα λεός Σου καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν Σου ξάλειψον τό νόμημά μου.

χος πλ. β’. λην ποθέμενοι.
Πσαν τήν ζωήν μν πό τήν σκέπην Σου, Μτερ, καί τήν Σήν ντίληψιν καί τ μεσιτεί Σου ναθέμεθα. Φιλανθρώπως, Δέσποινα, παρον τάς χερας τ Υἱῶ Σου καί μεσίτευσον, πέρ λαο γνώμονος καί Ατόν δεινς παροργίζοντος. Κούρσκαγια Κόρη, Εκόνι τ γί Σου τά νν, σύν Σεραφείμ Σάρωφ πίπτομεν καί Ατ δεόμεθα.

Εθύς κφωνεται πό το ερέως λιτανευτική κεσία:
Σσον Θεός τόν λαόν Σου καί ελόγησον τήν κληρονομίαν Σου. πίσκεψαι τόν κόσμον Σου ν λέει καί οκτιρμος, ψωσον κέρας Χριστιανν ρθοδόξων καί κατάπεμψον μν τά λέη Σου τά πλούσια. Πρεσβείαις τς Παναχράντου Δεσποίνης μν Θεοτόκου καί ειπαρθένου Μαρίας, ς τήν Εκόνα το Κούρσκ τιμμεν.Δυνάμει το Τιμίου καί Ζωοποιο Σταυρο. Προστασίαις τν Τιμίων, πουρανίων Δυνάμεων σωμάτων. κεσίαις το Τιμίου, νδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστο ωάννου. Τν γίων νδόξων καί Πανευφήμων ποστόλων. Τν ν γίοις Πατέρων μν, Μεγάλων εραρχν καί Οκουμενικν Διδασκάλων: Βασιλείου το Μεγάλου, Γρηγορίου το Θεολόγου καί ωάννου το Χρυσοστόμου. θανασίου καί Κυρίλλου, ωάννου το λεήμονος, Πατριαρχν λεξανδρείας. Νικολάου πισκόπου Μύρων τς Λυκίας καί Σπυρίδωνος πισκόπου Τριμυθοντος, τν Θαυματουργν. Τν γίων, νδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τν γίων νδόξων Μεγαλομαρτύρων Γεωργίου το Τροπαιοφόρου, Δημητρίου το Μυροβλύτου, Θεοδώρου το Τήρωνος καί Θεοδώρου το Στρατηλάτου. Τν γίων ερομαρτύρων Χαραλάμπους καί λευθερίου. Τν σίων καί Θεοφόρων Πατέρων μν. (Το γίου το Ναο, φ’ σον δέν μνημονεύθη ν τος νω). Τν γίων καί Δικαίων Θεοπατόρων ωακείμ καί ννης. ν γίων τς μέρας). Καί πάντων Σου τν γίων.  κετεύομέν Σε, Μόνε Πολυέλεε Κύριε, πάκουσον μν τν μαρτωλν δεομένων Σου καί λέησον μς.

χορός: Κύριε λέησον (12).

Καί πισφραγίζει ερεύς μετά τς δοξολογικς κφωνήσεως:

λέει καί οκτιρμος καί φιλανθρωπί το Μονογενος Σου Υο, μεθ’ Ο ελογητός ε, σύν τ Παναγί καί γαθ καί Ζωοποι Σου Πνεύματι, νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων.

χορός: μήν.

Καί ποπληρομεν τάς λοιπάς δάς το Κανόνος:

δή ζ’. Ερμός. Ο κ τς ουδαίας.
περαγία Θεοτόκε σσον μς.
Πατρίδος λληνίδος μνήσθητι, Θεοτόκε, ς Πόλεως Κωνσταντίνου ποτέ. πέρμαχον γάρ ταύτης καί στρατηγόν ν πίστει Σέ πιγράφεται ψάλουσσα. τν Πατέρων μν Θεός ελογητός ε.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
ασαι τς ψυχς μου τόν πόνον, Παναγία, ρθοδόξων προστάτης καί πρόμαχος, Σ γάρ προσπίπτω, Κόρη, τ Σ πιστασί καί γηθοσύνως κραυγάζω Σοι. τν Πατέρων μν Θεός ελογητός ε.

Δόξα…
Πρ τό τς μαρτίας, Παρθένε, τόν Σόν δολον καταναλίσκει, πλήν σπεσον υσθναι με. Κατάσβεσον τήν φλόγαν, εχας πρός τόν Υόν Σου, να εγνωμόνως κραυζάγω Σοι. τν Πατέρων μν Θεός ελογητός ε.

Καί νν
Τίμιος ναντίον Κυρίου το σίου ναδέδεικται θάνατος, Δέσποινα, Σεραφείμ το θείου, ατόν γάρ Εκών Σου το Κούρσκ θεράπευσε ψάλλοντα. τν Πατέρων μν Θεός ελογητός ε.

δή η’. Ερμός. Τόν Βασιλέα τν ορανν.
περαγία Θεοτόκε σσον μς.
ραιοτάτη μορφή Σς Εκόνος, τς το Κούρσκ, εσυμπάθητε Κόρη, πρός ν τό γόνυ ψυχς κλίνωμεν πάντες.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
νασσα Κόρη, τ το Κούρσκ Σ Εκόνι προσπεσόντες ο πιστοί ναβομεν, σπεσον, Παρθένε, καί πάλλαξον ν τάχει.

Δόξα…
Να Σου θεί τ ν όρκ, Θεοτόκε, χαίρουσα σπεύδει πληθύς τν ρθοδόξων, τυχεν συγγνώμης, λέους τε βοηθείας.

Καί νν
Τς Βασιλείας, Παρθένε, το Υο Σου τύχοιμεν πάντες ρθόδοξοι ποθομεν, Σ μεσιτεί, δεήσι τε βοηθεί.

δή θ’. Ερμός. Κυρίως Θεοτόκον.
περαγία Θεοτόκε σσον μς.
ραος κάλει πάντων νθρώπων πέλει, Μτερ, Σός Υός πρός ν τήν δέησιν κχεε, να υσθμεν διά Σο κολάσεως τς γεέννης.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
Νικσαι το Βελίαρ τάς μηχανάς, Παρθένε, Σ βοηθεί λπίζομεν πάντοτε, πρός Σόν Υόν τας Σας λιτας, δι’ ν βεβαίως ο πάντες σωζόμεθα.

περαγία Θεοτόκε σσον μς.
ασαι τς ψυχς μου τό λγος, Θεοτόκε, τι συνθλίβει ντόνως τόν δολον Σου καί δώρησαί μοι τήν χαράν, να μν Σε Πανύμνητε Κούρσκαγια.

Δόξα…
μματι εσπλαχνίας βλέψον μν ν τάχει καί βοηθείας χεραν τος δούλοις Σου κτεινον, Σέ γάρ μητέρα μν θείαν κηρύττομεν.

Καί νν
Σάλον τόν τς ψυχς μου καί λγος καί δύνην, τας Σας πρεσβείαις κατάστειλον δέομαι, Σ γάρ προσφεύγω, Παντάνασσα Κούρσκαγια.

Καί εθύς, το ερέως θυμιντος τό ερόν Θυσιαστήριον καί τόν εσεβ λαόν, ψάλλονται τά παρόντα Μεγαλυνάρια:
ξιον στιν ς ληθς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα το Θεο μν. Τήν τιμιωτέραν τν Χερουβείμ καί νδοξοτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τήν διαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοσαν, τήν ντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Εκόνι Σου τ θεί τ ν τ Κούρσκ προσπίπτωμεν, Κόρη, ο ν θλίψεσι τς ψυχς, ατούμενοι δι’ ατς τήν Σήν γεννααν καί ναγκααν τος πσι ντίληψιν.
ωσίας πάσης τήν δηγόν, Γένους ρθοδόξων τήν πέρμαχον Στρατηγόν, το Κούρσκ τήν Εκόνα νν τιμμεν, ς τς Παρθένου λαμπρόν ποτύπωμα.
Κατάπαυσον τόν τάραχον τς ψυχς τν δούλων Σου, Κόρη, Θεοπόθητε Μαριάμ, καί δώρησαι ερήνην Σος κέταις, πως μή παύουν το μεγαλύνειν Σε.
Βάρος, Παρθένε, ν τ ψυχ καί λγος καί πόνος πιπολάζει νν π’ μέ, Σύ ρον τόν ζυγόν τς μαρτίας, ς μεσότοιχον το Υο Σου χωρίζει με.
Τό Μεγαλυνάριον το γίου το Ναο το γίου τς μέρας. Καί κλείομεν μετά το
Πσαι τν γγέλων α στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ποστόλων δωδεκάς, ο γιοι Πάντες μετά τς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν ες τό σωθναι μς.

Τό Τρισάγιον καί τά Τροπάρια τατα.
χος πλ. β΄.
λέησον μς, Κύριε, λέησον μς, πάσης γάρ πολογίας ποροντες, ταύτην Σοι τήν κεσίαν, ς Δεσπότ, ο μαρτωλοί προσφέρομεν, λέησον μς.

Δόξα…
Κύριε λέησον μς, πί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ργισθς μν σφόδρα, μηδέ μνησθς τν νομιν μν. λλ’ πίβλεψον καί νν ς εσπλαχνος καί λύτρωσαι μς κ τν χθρν μν. Σύ γάρ ε Θεός μν καί μες λαός Σου, πάντες ργα χειρν Σου καί τό νομά Σου πικεκλήμεθα.

Καί νν
Τς εσπλαχνίας τήν πύλην νοιξον μν, ελογημένη Θεοτόκε, λπίζοντες ες Σέ μή στοχήσομεν, υσθείημεν διά Σο τν περιστάσεων, Σύ γάρ σωτηρία το γένους τν Χριστιανν.

Ετα ερεύς τήν κτεν Δέησιν, μν ψαλλόντων τό λιτανευτικόν Κύριε λέησον, τρίς (3) μεθ’ κάστην δέησιν, ξαιρέσει τς πέμπτης δεήσεως, μεθ’ ν ψάλλεται τοτο τεσ-σαράκοντα (40).
λέησον μς Θεός, κατά τό μέγα λεός Σου, δεόμεθά Σου, πάκουσον καί λέησον.
τι δεόμεθα, πέρ το ρχιεπισκόπου μν (δενος) καί πάσης τς ν Χριστ μν δελφότητος.
τι δεόμεθα, πέρ λέους, ζως, ερήνης, γείας, σωτηρίας, πισκέψεως, συγχωρήσεως καί φέσεως τν μαρτιν, πάντων τν εσεβν καί ρθοδόξων Χριστιανν.
τι δεόμεθα καί πέρ τν δούλων το Θεο (καί μνημονεύονται τά νόματα τν πέρ ν ερά Παράκλησις τελεται).
τι δεόμεθα, πέρ το διαφυλαχθναι τήν γίαν κκλησίαν ( Μονήν) καί πόλιν ( νσον) ταύτην καί πσαν πόλιν καί χώραν, πό ργς, λοιμο, λιμο, σεισμο, καταποντισμο, πυρός, μαχαίρας, πιδρομς λλοφύλων, μφυλίου πολέμου καί αφνιδίου θανάτου. πέρ το λεων, εμεν καί εδιάλλακτον γενέσθαι τόν γαθόν καί Φιλάνθρωπον Θεόν μν, το ποστρέψαι καί διασκεδάσαι πσαν ργήν καί νόσον, τήν καθ’ μν κινουμένην καί ύσασθαι μς κ τς πικειμένης δικαίας Ατο πειλς καί λεσαι μς.
τι δεόμεθα, πέρ το εσακοσαι Κύριον τόν Θεόν, φωνς τς δεήσεως μν τν μαρτωλν καί λεσαι μς.
πάκουσον μν, Σωτήρ μν, λπίς πάντων τν περάτων τς γς καί τν ν θαλάσσ μακράν καί λεως, λεως γενο μν, Δέσποτα, πί τας μαρτίαις μν καί λέησον μς. λεήμων γάρ καί Φιλάνθρωπος Θεός πάρχεις καί Σοί τήν δόξαν ναπέμπομεν, τ Πατρί καί τν Υἱῶ καί τ γί Πνεύματι, νν καί εί καί ες τούς ινας τν αώνων.

χορός: μήν.

πό το ερέως πόλυσις. Καί τν Χριστιανν σπαζομένων τήν Εκόνα τς Θεοτόκου καί χριομένων δι’ γίου λαίου, ψάλλονται τά παρόντα Τροπάρια:

χος β’. τε κ το ξύλου.
Πάντας τούς προσπίπτοντας πιστς, τ Σ πανυπερτίμ Εκόνα, τ ν τ Κούρσκ, τ σεπτ, ύου πάσης θλίψεως καί περιστάσεως, τν παθν δέ διάλυσον τόν σάλον, Παρθένε, πασι παρέχουσα χάριν σωτήριον. Σύ γάρ ρθοδόξων προστάτης καί πιστν πάντων μύντωρ πέλεις, οα Μήτηρ το Παντάνακτος.

χος πλ. δ’.
Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τν δούλων Σου καί λύτρωσαι μς πό πάσης νάγκης καί θλίψεως.

χος β’.
Τήν πσαν λπίδα μου ες Σέ νατίθημι, Μήτερ το θεο, φύλαξόν με πό τήν σκέπην Σου.

ερεύς: Δι’ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον καί σσον μς, μήν.
http://churchsynaxarion.blogspot.com/2011/09/blog-post_8231.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου