Ακολουθία Αγιας Σκέπης

Ἀνάµνησιν ἐπιτελοῦµεν τῆς ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡµῶνΘεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας*. (28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

* Ἢ Ἀκολουθία αὔτη, ποιηθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἐν Ἁγίῳ Ὅρει ᾀσµατογράφου Μοναχοῦ Γερασίµου Μικραγιαννανίτου,ἐνεκρίθη ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδουτῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςἐν τῇ συνεδρίᾳ Αὐτῆς τῆς 21ης Ὀκτωβρίου 1952, καθ' ἢν καὶ ἀπεφασίσθη ὁ συνεορτασµὸς τῆς Ἑορτῆς τῆς ἁγίας Σκέπης τῆς ὙπεραγίαςΘεοτόκου µἐτὰ τῆς Ἐθνικῆς Ἑορτῆς τῶν Νικητηρίωντῆς 28ης Ὀκτωβρίου.(Αἱ Συνοδικαὶ Ἐγκύκλιοι, Τόµος Β', Ἀθῆναι 1956, σελ. 649).

ΕΙΔΗΣΙΣ

** *

Εἰ τύχοι ἡἙορτὴ ἐν Κυριακῇ, ἡἈκολουθία ψάλλεται κατὰ τὴν ΤυπικὴνΔιάταξιν τῆς Ἑορτῆς τῶνΕἰσοδίων τῆςΘεοτόκου. (ΒλέπεΤυπικὸν 21ης Νοεµβρίου§ 8).

ΕΙΣ ΤΌΝ ΜΙΚΡΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Ἱστῶµεν Στίχους δ´, καὶ ψάλλοµεν τὰ Στιχηρὰ προσόµοια.

Ἦχoς α´. Τῶν οὐρανίων ταγµάτων.

Τῶνὀρθοδόξων Ἑλλήνων ἅπαντὸ σύστηµα, τὴν παναγίαν Σκέπην, τῆς ἁγνῆς Θεοτόκου, ὑµνήσωµεν προθύµως καὶ ἐν χαρᾷ, πρὸς αὐτὴν ἐκβοήσωµεν· χαῖρε Παρθένε βοήθεια ἀσφαλής, καὶ θερµὴ ἡµῶν ἀντίληψις.

Ὥσπερ ἐρρύσωΠαρθένε τὴν Βυζαντίδα ποτέ, τῇ σῇ ἁγίᾳ Σκέπῃ, πολυτρόπων κινδύνων· οὕτω καὶ νῦν τὸν νέον Κόρη λαόν, τοῦ σοῦ Ἔθνους ἀπήλλαξας, ἐπιδρομῆς Θεοτόκεἀλλοεθνοῦς, τῇ ἐκφάνσει τῆς εὐνοίαςσου.

Ὑπὲρἡλίου ἀκτῖνας τῆς θείας Σκέπης σου, αἱ δωρεαὶ πλουσίως, ἀπαστράπτouσι πᾶσι, καὶ λύουσι τὴν νύκτα τῶνπειρασμῶν, καὶ εἰρήνην καὶ λύτρωσιν, καὶ σωτηρίαν βραβεύουσιν ἀληθῆ,Θεοτόκε τοῖς ὑμνοῦσι σε.

Αγίου Δημητρίου -Χαιρετισμοί

 (ποίημα του πανιερωτάτου πρώην Θεσσαλονίκης Αγίου Αθανασίου Πατελάρου, του Κρητός)

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη Υπερμάχω.

Του μυροβλύτου εν ωδαίς και θείοις άσμασι,νυν μελωδήσωμεν πιστοί ύμνον επάξιον, του ολέσαντος τυράννου την ωμότητα, και απώσαντος Λυαίου την θρασύτητα, και Χριστόν Θεού Υιόν τρανώς κηρύξαντος, και βοήσωμεν· Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.

Άγγελοι εκπλαγέντες, ουρανόθεν ορώντες την άθεον ορμήν του τυράννου (εκ γ’) και συν τη αποφάσει αυτού, θανατούμενον όντα Δημήτριον κατήρχοντο και ήρχοντο, κραυγάζειν προς Αυτόν τοιαύτα·

Χαίροις μαρτύρων σεπτών ακρότης,

Χαίροις Αγίων φαιδρών λαμπρότης.

Χαίροις ότι ως κατάδικος καταβάς προς τον βυθόν,

Χαίροις ότι ως ασώματος αναβάς προς ουρανόν.

Χαίροις χοροστασίαις των Αγγέλων οικήσας,

Χαίροις ταις τιμωρίαις του τυράννου υποίσας.

Χαίροις απειλάς βασιλέων σοβήσας,

Χαίροις τας βουλάς των εχθρών καταργήσας.

Χαίροις στερρόν της πίστεως έρεισμα,

Χαίροις λαμπρόν φρονήσεως όρισμα.

Χαίροις ο ζων ψυχή σου και θανών εν τω σώματι

Χαίροις ο την ζωήν σου ουρανού έχων δόματι.

Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.

Βλέπων ο θείος Νέστωρ, εαυτόν εν ανδρεία, φησί τω βασιλεί θαρσαλέως· το εξαίσιον της απειλής αποτρόπαιόν μοι τη ψυχή φαίνεται. Λυαίον γαρ τον άθεον, εγώ φονεύσω, κράζων,

Αλληλούια.

Γνώσιν ένθεον έχων, των μαρτύρων το κλέος, Δημήτριος προς τον τύραννον έφη· εξ αψύχων υλών, πώς εστι γενέσθαι, τον Θεόν λέξον μοι· προς ον οι πιστοί σέβοντες Θεόν βοώμεν πλην εν φόβω·

Χαίροις Θεσσαλονίκης λαμπτήρ παμφαέστατος,

Χαίροις Λυαίου νίκης υπάρχων υπέρτερος.

Χαίροις το θείον μύρον εκ του τάφου σου βρύων,

Χαίροις τον θείον ζήλον εν καρδία σου φέρων.

Χαίροις ότι το αίμα σου υπήρχε λουτήριον,

Χαίροις ότι εξεύρες αμαρτιών λυτήριον.

Χαίροις των ειδώλων καταβάλλων την πλάνην,

Χαίροις των τυράννων εξελέγχων την μάνην.

Χαίροις την αιμόρρουν υγιάνας του πάθους,

Χαίροις την ψυχήν σου εξελκύσας του βάθους.

Χαίροις ότι Μαρίνον εξερύσω της λέπρας,

Χαίροις ότι τον Ίστρον τον πιστόν σου επέρας.

Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.

Δύναμις ουρανόθεν, κατεκράτησε τότε, τον Νέστορα προς το πολεμήσαι, και τα όπλα τα τούτου λαβών, την Λυαίου άκραν ισχύν, ευχερώς καθείλεν, αποδούς θάνατον και τότε προς τον πάντων Σωτήρα ανεβόα, ψάλλων,

Αλληλούια.

Έχων τον θείον πόθον, ευσεβής μονοκράτωρ κατέχειν Δημητρίου το σώμα· εξαπέστειλε τότε ευθύς, αλλ’ αυτός μη θέλων, το πυρ εκ τάφου εξέπεμψε και θάνατον ηπείλησε· και είπον προς αυτόν, εκείνοι εν φόβω·

Χαίροις ο των θαυμάτων ποταμός ανεξάντλητος

Χαίροις των τραυμάτων η εικών η ανέγκλητος.

Χαίροις το λείψανόν σου μη διδούς προσιούσι,

Χαίροις αγιασμόν σου σε διδούς προσκυνούσι.

Χαίροις το πυρ εξάλλων εκ του θείου σου μνήματος,

Χαίροις το φως νυν φέρων του ενθέου ενδύματος.

Χαίροις του τυράννου την μανίαν ελέγξας,

Χαίροις των ειδώλων την λατρείαν κατάξας.

Χαίροις λόγχαις οξυτάμοις νενυγμένος το σώμα,

Χαίροις αίμα σου αθέοις δεδωκώς ώσπερ πόμα.

Χαίροις καθαγιάσας πάσαν γην τω σω αίματι,

Χαίροις ο προσεγγίσαι κωλύσας τω σω σώματι.

Χαίροις μάρτυς Δημήτριε.

Ζάλην άθεον έχων, λογισμών κακοδόξων, ο άφρων βασιλεύς εταράχθη· προς τους μάρτυρας μεν καθορών, την ειδώλων πλάνην μη κηρύττοντας· ημείς δ’ αυτών την άδικον σφαγήν τιμώντες, λεγομεν ούτως

Αλληλούια.

Ἀκολουθία Νεομάρτυρος ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Μονεμβασιώτου

Ψαλλομένη τῇ 21^η Ὀκτωβρίου

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετὰ τὸν Προοιμιακόν ἡ α΄ στάσις τοῦ Μακάριος Ἀνήρ. Εἰς δὲ τὸ Κύριε ἐκέκραξαἱστῶμεν στίχους στ’ καί ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου Σὲ νεκρόν.

Νέος ὢν τὸ σῶμα κομιδῇ, μέγας δὲ ψυχὴν τὸν ἀρχαῖον Σατάν κατέβαλες, καὶ τοῖς τῶν αἱμάτων σου κρουνοῖς ἀπέπνιξας, οἷς Θεὸς ἐπορφύρωσε, τὴν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίαν ἔνδοξε, ὦ Ἰωάννη κλεινέ, ᾧ ὑπὲρ ἡμῶν μὴ ἐλλείπῃς, πάντοτε πρεσβείαν προσφέρειν, τῶν τελούντων πόθῳ σου τὴν ἄθλησιν.

Ἄγει ἐτησίαν ἑορτήν, ἡ τερπνὴ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ὦ Ἰωάννη σοφέ, μνήμην ἑορτάζουσα τῆς σῆς ἀθλήσεως, καὶ γεραίρει τοὺς ἄθλους σου, οὕς, Μάρτυς, ὡς ῥόδα, ταῖς χερσὶ κατέχουσα, τὰ ἑαυτῆς στεφανοῖ, τέκνα συνελθόντα ἐν πίστει, ἐν αὐτῇ αὐτὰ καταστέψας, τοῖς ἐκ λόγων ἄνθεσι, πανεύφημε.

Ξίφει, ὦ τρισμάκαρ, πληγωθείς, ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ γὰρ καιρίως, πάθος μιμούμενος, Τούτου τὸ σωτήριον καὶ ζωηφόρον τε, παρ’Αὐτοῦ τὴν ἐνέργειαν τῶν σῶν θαυμασίων, Μάρτυς, ἐναπείληφας καὶ διασῴζεις τανῦν, πάντας τοὺς πρὸς σὲ εἰσιόντας, πάσης χαλεπῆς ἀλγηδόνος, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Πύργος εὐσεβείας πεφηνώς, καὶ ἐρειρησμένος, τρισμάκαρ, ἐπὶ
τῆς πίστεως, πέτραν τὴν ἀσάλευτον, ὤφθης ἀνάλωτος πειρασμοῖς καὶ ἀκλόνητος, καὶ πλείστοις κινδύνοις, τοῦ σφοδροῦ τε κλύδωνος, τοῦ τῶν ἀθέων, σοφέ, ὅθεν ἀκλινῆ εὑρηκώς σε, ὁ Χριστὸς σὲ ἔστεψε, μάρτυς, στέφει οὐρανίῳ, ἀξιάγαστε.

Αἷμά σου τὸ θεῖον, Ἀθλητά, ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ ἐνεχύθη, ὦ Ἰωάννη κλεινέ, ὅστις τὸ σωτήριον αἷμα ἐκένωσεν, ἐν σταυρῷ καὶ ἐγεύσατο χολῆς τε καὶ ὅξους, ἵνα ἐκλυτρώσηται τῆς τυραννίδος ἡμᾶς, ᾧπερ μὴ ἐλλείπης πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν τελούντων ἐκ πόθου, Μάρτυς ἀξιύμνητε, τὴν μνήμην σου.

Ὄντως ὡς κηρίον ἐκλεκτὸν τῆς Χριστοῦ τραπέζης, τρισμάκαρ, μέλισσαι ἄγριαι σὲ περικυκλώσασαι, ἔτυπτον ξίφεσι, καὶ ὡς κύνες ἀτίθασοι, σὲ καταλαβόντες, Ἄγαρ οἱ ἀπόγονοι, οὐδόλως ἔπτηξας, τούτων ἀπειλάς, ἀλλ’ ὡς ἄλλου πάσχοντος ἐτέλεις, τὴν δόξαν τὴν σὲ περιμένουσαν σκοπούμενος.

Δόξα. Ἦχος πλ. β´.

Τίς μὴ μακαρίσει σου, ἀξιάγαστε Μάρτυς Ἰωάννη καλλίνικε, τὴν καλὴν ὁμολογίαν, ἥν κατ’ ἐνώπιον τῶν δυσσεβῶν ὡμολόγησας, λαμπρᾷ τῇ φωνῇ· ὅθεν τὸ καρτερὸν τῆς εὐψυχίας σου ἔφριξαν δαίμονες, ἐκρότησαν Ἄγγελοι καὶ ἡ Ἁγία Τριὰς ἐταινίωσεν· ἡμεῖς δὲ οἱ εὐσεβεῖς ἐτήσιον ἑορτὴν ἄγοντες, ἐν ᾠδαῖς καὶ ὕμνοις, τὴν παναγίαν σφαγήν σου γεγαίρομεν καὶ κατασπαζόμεθα, σὺν εὐλαβείᾳ καὶ πόθῳ, τὴν θήκην τῶν λειψάνων σου, μεσίτην σὲ προβάλλομεν πρὸς Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, τὸν παρέχοντα τὴν εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Τίς μὴ μακαρίσει Σε, Παναγία Παρθένε...

Εἴσοδος, Φῶς Ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα (μγ´ 9-14).

Τάδε λέγει Κύριος. Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα ἐν αὐτοῖς; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς, τίς ἀκουστὰ ποιήσει ὑμῖν; Ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν, καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς, ὃν ἐξελεξάμην· ἵνα γνῶτε, καὶ πιστεύσητε, καὶ συνῆτε, ὅτι ἐγώ εἰμι. Ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός, καὶ μετ᾿ ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγώ εἰμι ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα, καὶ οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριος. Ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες, καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός· ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος. Ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ λυτρούμενος ἡμᾶς, ὁ Ἅγιος Ἰσραήλ.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα (γ´ 1-9).

Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτόν, συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ· ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.

АКАТИСТ НА СВЕТИ ВЕЛИКОМЪЧЕНИК ДИМИТРИЙ СОЛУНСКИ

Кондак 1

Дивни воеводо на град Солун, велик Христов угодниче и славен страдалче, свети Димитрие, който източваш за света милост от миро, на теб възпяваме похвални песни, почитайки твоята свята памет. А ти, като имаш дръзновение пред Господа, избавяй от всякакви беди нас, които вярно ти зовем:

Радвай се, свети Димитрие, славни великомъчениче и чудотворче.

Икос 1

Творецът на Ангелите и Господ на силите те яви, досточудни, ангел в плът, крепък мъченик и могъщ застъпник на верните. Като прибягваме към твоето застъпничество, ти принасяме радостни песни:

Радвай се, звезда, блестяща на църковното небе; радвай се, светилниче, озаряващ света с чудеса.

Радвай се, непоколебим стълб на вярата; радвай се, несъкрушим щит на християните.

Радвай се, светло украшение на Тесалия; радвай се, преславна похвало на Солун.

Радвай се, съгражданин на апостолите; радвай се, съжителю на мъчениците.

Радвай се, защото приемаш молбите на онези, които ти се молят; радвай се, защото се молиш на Бога за всички нас.

Радвай се, свети Димитрие, славни великомъчениче и чудотворче.

Кондак 2

Виждайки себе си бездетни, твоите благочестиви родители прилежно се молеха на Бога да им даде чедо. Всевишният прие техните молитви, спомни си милостите, които правеха на бедните, и им дари тебе, блажени. Затова с веселие въззоваха към Бога: Алилуия.

Икос 2

Имайки Божествен разум, като дарено от Бога чедо, ти си се погнусил от езическите прелести, мъдри. Възлюбил благочестието на родителите, ти си възлизал от сила в сила по стълбата на добродетелите и си придобил Божията благодат, която изпроси да получим и ние, които те почитаме с такива песни:

Радвай се, молитвен плод на благочестиви родители; радвай се, наследниче на тяхното благочестие.

Радвай се, развеселил многзина със своето раждане; радвай се, от майчината утроба осенен свише от благодатта.

Радвай се, благоуханен крин на девството и нетлението; радвай се, осветен по душа и тяло.

Радвай се, вместилище на Божиите дарования; радвай се, от младини презрял идолослужението.

Радвай се, възлюбил дори до смърт истинното богопочитание; радвай се, защото със своето благочестие си угодил на Христа.

Радвай се, защото по Неговата благодат ти си принесъл много плод.

Радвай се, свети Димитрие, славни великомъчениче и чудотворче.

Кондак 3

Силата на Всевишния те направи, Димитрие, храбър в битките, страшен за враговете и именит за всички хора. Затова злочестивият цар Максимиан ти повери град Солун и ти заповяда, като суетно мъдруващ, да гониш християните, пеещи на Бога: Алилуия.

Икос 3

Προσευχή για τη Μακεδονία μας.

Κύριε Ιησού Χριστέ, που είσαι ο Θεός μας, εσύ που ελευθέρωσες με το Πάθος και την Ανάστασή σου το γένος των ανθρώπων από την δουλεία του εχθρού, που μέσω οράματος στην Τρωάδα είπες στον απόστολο Παύλο «έλα στην Μακεδονία και βοήθησέ μας»,

Διασκόρπισε κάθε εχθρό και πολέμιο καθώς και κάθε κακό σκοπό και κάθε τέχνασμα των ισχυρών της γης για την Ελληνικότατη Μακεδονία μας. Φώτισε τον νου και την διάνοια των αρχόντων μας, προκειμένου να γνωρίσουν ποιο είναι το συμφέρον της Μακεδονίας. Δώσε σε αυτούς δύναμη, ώστε να πράττουν τα καλύτερα και όσα ταιριάζουν σε αυτήν.

Ενδυνάμωσε τους κατοίκους της Μακεδονίας σε αυτές τις ημέρες της θλίψης τους και δώσε σε αυτούς πνεύμα δυνάμεως και ισχύος, για να υπερασπίζονται το όνομα της πατρίδας μας.

Εισάκουσε την φωνή του λαού σου, που αγωνίζεται για την διάσωση του ονόματος και της υποστάσεως της Μακεδονίας.

Διώξε μακρυά από μας κάθε κακία, κάθε δαιμονική ενέργεια, κάθε επιζήμια πράξη και κάθε άθλια και ανθελληνική ενέργεια, που επιβουλεύονται την υπόσταση και την αξιοπρέπεια της Μακεδονίας μας. Απομάκρυνε κάθε διχασμό και εμφύλια διαμάχη από τον λαό, που αγωνίζεται για την διάσωση του ονόματος και της υποστάσεως της Μακεδονίας. Αμήν.