Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Ακολουθία Οσίου Νικολάου του από στρατιωτών. (24 Δεκεμβρίου)


Μέγας εσπερινός
Μετ τ Κύριε κέκραξα, ιστμεν στίχους στ΄ κα ψάλλομεν στιχηρ  

Προσόμοια. χος δ΄. ς γενναον ν μάρτυσιν.
Νικολάου το σώφρονος, σεβάσμιος λαμψεν, μνήμη δετε παντα συναθροίσθητε, στρατιωτν τ συστήματα, τν μέγαν μνήσατε, στρατιώτην το Χριστο, τν παγίδας συντρίψαντα, το χθρο στεῤῥῶς, κα τ στέφος χειρ το θλοθέτου, κομισάμενος κα νίκης, τρόπαια στήσαντα χάριτι.

σπερ αρ δύπνοον, ν χειμνι νέτειλε, σεπτή σου μνήμη σοφ Νικόλαε, εωδιάζουσα παντας, μύροις τς γνείας σου, κα σωφρόνου βιοτς, ν διλθες μακάριε, πωσάμενος, βδελυρν μαρτίαν ψυχοφθόρον, δι τοτο νεδείχθης, ν τος γσιν ήττητος.

Μιαρώτατον σόφισμα, γυναικς δολιόφρονος, παντελς οκ σεισε τν κράδαντον, ψυχήν σου μάκαρ Νικόλαε, φάνης γρ ενδοξε, ς τις σαρκος πυρί, πειρασμν μ φλεγόμενος, κα δάμαντος, στεῤῥοτέραν τν γνώμην κεκτημένος, σαρκικν τε φρονημάτων, πάντων νώτερος γιε.

τερα. χος πλ. δ΄. το παραδόξου θαύματος.
τς καρτερς νστάσεως, τς καθαρς σου ψυχς, κα το θείου σου σώματος, στρατιώτα πάντιμε, το Σωτρος Νικόλαε, πς οκ φλέχθης πυρ συνούμενος, πς καθυπέστης, σαρκς τν φλόγωσιν, πς τν διάνοιαν, νωτέραν στησας τν δονν, ντως θεί χάριτι, πάντα πέμεινας.

Τρίπλοκον λαμπρν διάδημα, τν κορυφήν σου κοσμε, στρατιώτα Νικόλαε, ς τρισσς νικήσαντα τν ρχέκακον δράκοντα, κα τρες τν κάραν ατο συντρίψαντα, τς παρθενίας μαχαίρ σιε, κα ναδείξαντα, τοτον περιγέλασον κα τος ποσί, σο καταπατούμενον, μακαριώτατε.

Μόν σοι ζων χαρίζεται, ζωοδότης Χριστός, το χθρο κατασφάττοντος, τος συστρατιώτας σου, θλοφόρε Νικόλαε, μόνος γρ μόνον Ατν γάπησας, κα παρθενίαν μόνος τήρησας, θεν κα μέλλουσαν, τν ζων οίδιμε κληρονομες, Παραδείσου πάντοτε οκν σκηνώματα.

Δόξα. χος πλ. β΄.
Δετε στρατιωτν τ συστήματα, τν καλν στρατιώτην το Χριστο Νικόλαον τν σώφρονα, εφημήσωμεν. Οτος γρ μόν τ Χριστ στρατευθείς, οκ δελεάσθη τος το πονηρο σοφίσμασι, ποβάλλοντος σαρκς τν μολυσμόν. Κα τς ψυχς κα το σώματος μόλυντον τηρν τν θεοΰφαντον στολήν, μόνος διεφυλάχθη βλαβής, σκεπώμενος τ θεί χάριτιτ, θεν κα κατεποίκιλε ατήν, τας λαμπρότησι τς σκήσεως, κα φαιδρς κεκοσμημένος τ Σωτρι παρίσταται, δεόμενος ε το διαφυλαχθναι τν φιλόχριστον στρατόν, σαρκικν μαρτημάτων νέπαφον κα πάντων τν χθρν νώτερον.
Κα νν. Προεόρτιον.
Εσοδος, Φς λαρόν, τ Προκείμενον τς μέρας.

Προφητείας σαΐου τ νάγνωσμα. (Κεφ. μθ᾿, 9)
Τάδε λέγει Κύριος· Πάντα τ θνη συνήχθησαν μα, κα συναχθήσονται ρχοντες ξ ατν. Τίς ναγγελε τατα ν ατος; τ ξ ρχς, τίς κουστ ποιήσει μν; γαγέτωσαν τος μάρτυρας ατν κα δικαιωθήτωσαν, κα επάτωσαν ληθ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, κα γ μάρτυς Κύριος Θεός, κα πας, ν ξελεξάμην να γντε κα πιστεύσητε, κα συντε, τι γώ εμι. μπροσθέν μου οκ γένετο λλος Θεός, κα μετ᾿ μ οκ σται. γώ εμι Θεός, κα οκ στι πάρεξ μο σζων. γ νήγγειλα κα σωσα, νείδισα, κα οκ ν ν μν λλότριος. μες μο μάρτυρες, κα γ Κύριος Θεός· τι π᾿ ρχς γώ εμι, κα οκ στιν κ τν χειρν μου ξαιρούμενος. Ποιήσω, κα τίς ποστρέψει ατό; Οτω λέγει Κύριος Θεός, λυτρούμενος μς, γιος το σραήλ.
Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα. (Κεφ. γ᾿, 1)
Δικαίων ψυχα ν χειρ Θεοΰ, κα ο μ ψηται ατν βάσανος. δοξαν ν φθαλμος φρόνων τεθνάναι, κα λογίσθη κάκωσις ξοδος ατν, κα φ᾿ μν πορεία σύντριμμα· ο δέ εσιν ν ερήν. Κα γρ ν ψει νθρώπων ἐὰν κολασθσιν, λπς ατν θανασίας πλήρης. Κα λίγα παιδευθέντες μεγάλα εεργετηθήσονται τι Θες πείρασεν ατος κα ερεν ατος ξίους αυτο. ς χρυσν ν χωνευτηρί δοκίμασεν ατούς, κα ς λοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο ατούς. Κα ν καιρ πισκοπς ατν ναλάμψουσι, κα ς σπινθρες ν καλάμ διαδραμονται. Κρινοσιν θνη, κα κρατήσουσι λαν, κα βασιλεύσει ατν Κύριος ες τος αἰῶνας. Ο πεποιθότες π᾿ ατόν, συνήσουσιν λήθειαν, κα ο πιστο ν γάπ προσμενοσιν ατ· τι χάρις κα λεος ν τος σίοις ατο, κα πισκοπ ν τος κλεκτος ατο.
Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα. (Κεφ. ε᾿, 5-6, 1)
Δίκαιοι ες τν αἰῶνα ζσι, κα ν Κυρί μισθς ατν, κα φροντς ατν παρ ψίστ. Δι τοτο λήψονται τ βασίλειον τς επρεπείας, κα τ διάδημα το κάλλους κ χειρς Κυρίου· τι τ δεξι ατο σκεπάσει ατούς, κα τ βραχίονι περασπιε ατν. Λήψεται πανοπλίαν τν ζλον ατο, κα πλοποιήσει τν κτίσιν ες μυναν χθρν. νδύσεται θώρακα δικαιοσύνην κα περιθήσεται κόρυθα κρίσιν νυπόκριτον. Λήψεται σπίδα καταμάχητον σιότητα· ξυνε δ πότομον ργν ες ομφαίαν. Συνεκπολεμήσει ατ κόσμος π τος παράφρονας· πορεύσονται εστοχοι βολίδες στραπν, κα ς π εκύκλου τόξου, τν νεφν, π σκοπν λονται, κα κ πετροβόλου θυμο πλήρεις ιφήσονται χάλαζαι. γανακτήσει κατ᾿ ατν δωρ θαλάσσης· ποταμο δ συγκλύσουσιν ποτόμως. ντιστήσεται ατος πνεμα δυνάμεως, κα ς λαλαψ κλικμήσει ατούς, κα ρημώσει πσαν τν γν νομία, κα κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστν. κούσατε, ον, βασιλες, κα σύνετε· μάθετε δικαστα περάτων γς· τι δόθη παρ Κυρίου κράτησις μν, κα δυναστεία παρ ψίστου.
Ες τν Λιτν διόμελα. χος α.
γάλλου χαρμοσύνως Βασιλεύουσα Πόλις, τι τοιοτον βλάστησας καρπόν, Νικόλαον τν οίδιμον, π’ ατ γρ πληρώθη τ γραφικόν· Μακάριος νρ ς οκ πορεύθη ν βουλ σεβν κα ν δ μαρτωλν οκ στη κα π καθέδρ λοιμν οκ κάθισεν, λλ μόνον τας δος το Κυρίου πορεύετο, παρ’ ο κα τν στέφανον εληφε, διαλείπτως πρεσβεύων πρ τν ψυχν μν.
χος β΄.
Θαυμαστς σ δόξασε, δοξάσας τος γίους Ατο Κύριος, στρατιτα Νικόλαε, ρασθες γρ τς ψυχς σου τ κάλλος κα τν καθαρότητα τς πολιτείας σου, φανέρωσε ν σοί, τς προνοίας Ατο κεκρυμμένον μυστήριον, ράματι γρ φθείς, κα τν πικείμενον τος μαρτωλος στρατιώταις θάνατον δείξας σοι, τν δε θαυμαστήν σου διάσωσιν κτυπούμενος. Οτω γρ μείβει τος δούλους Ατο, μόνος εσπλαγχνος κα φιλάνθρωπος.
χος δ΄.
Στρατιτα Νικόλαε, θεράπον γνήσιε το Χριστο, κα το Εαγγελίου πιστς τηρητής, στρατευθες τ Λόγ κα Θε οκ νεπλάκης τας το βίου πραγματείαις, να τ στρατολογήσαντι ρέσς, κα πσαν βιοτικν δονν βδελυξάμενος, ξιώθης θάνατον πικρν κφυγεν, να πάντες γνωρίσωσι τς καθαρότητος τν παῤῥησίαν. Κα νν πασι βοηθες, τος στρατευομένοις, συντρίψαι τς παγίδας το διαβόλου κα καθαρς δουλεύειν τ Χριστ, πως τύχωσι τν στεφάνων ν μέρ τς κρίσεως.
Δόξα. χος πλ. α΄.
Τν τς νίκης ξίως πώνυμον, τν νικήσαντα κατ κράτος το διαβόλου τν δυναστείαν, τν ν πολέμοις ήττητον, κα ν πειρασμος καρτερικώτατον, Νικόλαον τν Χριστο στρατιώτην πάντες μακαρίσωμεν. Οτος γρ ς χρυσίον καθαρν λαμπρυνθη, τ πυρ τν προσβολν το χθρο κα ξήστραψε τ στεῤῥᾷ πομον τν πόνων τς σκήσεως. Δι ν μφοτέροις διαπρέψας, διπλον κα τν στέφανον εληφας παρ το θλοθέτου Θεο, το σώζοντος τος ες Ατν λπίζοντας.
Κα νν. Προεόρτιον.
Ες τν στίχον. χος πλ. α΄. Χαίροις σκητικν.
Χαίροις, στρατιώτης Χριστο, τν ψυχν διατηρήσας μόλυντον, κα σάρκα καταφρονήσας, καταπατν δονάς, κα τρυφς το σώματος οίδιμε. Πυρ μ φλεγόμενος, πειρασμν λλ’ νάλωτον, νον κα καρδίαν, συντηρν θεί χάριτι, Νικόλαε, σωφροσύνης κειμήλιον, εωδιάζον μακάριε, τος πόθ τελοντας τν γίαν σου νν μνήμην, κα σ γεραίροντας.
Στ.: Δίκαιος ς φοίνιξ νθήσει κα σε κέδρος ν τ Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Χαίροις, στρατιτα Χριστο, φερωνύμως νίκης φέρων τ τρόπαια, πσαν τν δυναστείαν, το διαβόλου πατν, κα στεφθες ς Μάρτυς καρτερόψυχε, γνν γρ τ σμά σου, συντηρν πεδίωξας, τν σ μολναι, ναισχύντως σπουδάζουσαν, κα τ κάλλος σου, τς ψυχς κατελάμπρυνας· χαίροις τ χρυσαυγέστατον γνείας παλάτιον, τς παρθενίας τ νθος, τς σωφροσύνης διδάσκαλε, Χριστν καταπέμψαι, τας ψυχας μν δυσώπει πταισμάτων φεσιν.
Στ.: Θαυμαστς Θεό, ν τος γίοις Ατο.
Χαίροις, στρατευομένων κανών, κα θεία στάθμη κα βοήθεια, δεινς τε πολεμουμένων, καταφυγ κραταιά, κα λιμν τν πίστει προστρεχόντων σοι, λαμπς κφαίνουσα, παρθενίας φς σβεστον, κλμαξ γνείας, δηγούσα πρς μέθεξιν, Νικόλαε, τν Μαρτύρων μότιμε, πρέσβευε πρς τν Κύριον, φυλάξαι τ στράτευμα, π παντς λεθρίου κα ψυχοφθόρου κινδύνου τε, τας σας κεσίαις, γιάζων κα φωτίζων, σιε πάντοτε.
Δόξα. χος πλ. δ΄.
Καταφρονήσας ληθς, κα ς σκύμβαλα παντα γησάμενος σιε, τ το κόσμου δέα, κα σαρκς τς παναστάσεις νδρικς καταβαλν, πίσω δραμες Χριστο, κα ς γνήσιος μαθητς κολούθησας Ατ. ς κα κ πικρο θανάτου σ διέσωσε, ς φύλακα τν Ατο εντολν, κα νν ν ορανος κέκτηταί σε κληρονόμον Νικόλαε παμμακάριστε, τς ορανίου Βασιλείας κα πρέσβυν θερμότατον, υπρ το φιλοχρίστου λαο.
Κα νν. Προεόρτιον.

Νν πολύεις. Τρισάγιον.
πολυτίκιον. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
Τον νικήσαντα πάντα διαβόλου τ νεδρα, κα τριπλον τ στέφος λαβόντα, τ τριπλ τς ρνήσεως, τν νέον στρατιώτην το Χριστο, κα μέγαν ν σίοις θλητήν, τν Νικόλαον τ στίφη στρατιωτν νδόξως μακαρίσωμεν. Δόξα τ σ δοξάσαντι Χριστ, δόξα τ σ στεφανώσαντι, δόξα τ λυτρουμέν δι σο μς κ πάσης θλίψεως.

ΟΡΘΡΟΣ

Μετ τν α΄ στιχολογίαν, κάθισμα. χος δ΄. Ταχ προκατάλαβε.
Τν νσαρκον γγελον τν σωμάτων ν γ, τν βίον ζηλώσαντα, τν τς σαρκς δονάς, νθέως πατήσαντα, μέγαν τε τς γνείας, ραστν γεγονότα, Νικόλαον τν γενναον, στρατιώτην φθέντα, πιστς νευφημήσωμεν πάντες φιλέορτοι.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Ψυχς προκαθάραντες δετε κατίδωμεν, σπηλαί τικνόμενον τν Βασιλέα Χριστόν, δι’ κραν γαθότητα, βρέφος γρ σπαργανοται, τν κόσμον ποιήσας, παρθένον τν τετοκυαν, ς πρς τόκου φυλάξας, να τ γένος μν λυτρώσ κακίας το φεως.

Μετ τν β΄ στιχολογίαν, κάθισμα. χος γ΄. Θείας πίστεως.
Σκεος πάντιμον, τς παθείας, κα ράϊσμα, τς παρθενίας, τ σ βί νεδείχθης Νικόλαε, σκητικας γωγας γρ νέκρωσας, τ τς σαρκς πάθη Πάτερ οίδιμε, θεν πρέσβευε διδόναι πταισμάτων φεσιν τος πόθ ναμέλπουσι τν μνήμην σου.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Μόνη τεκες, νερμηνεύτως, ν γέννησεν, Πατρ χρόνως, ν σπηλαί Βηθλεμ ο ες ανεσιν, γγελικα στρατια ετρεπίζονται, κα βασιλες κ Περσίδος δεύουσι, Κόρη φθορε, κα βρέφος χερσν βάστασας, τν χερσν Ατο βαστάζοντα τ πέρατα.

Μετ τν πολυέλαιον, κάθισμα. χος πλ. δ΄. Τ προσταχθέν.
Τν κ νεότητος Χριστ κολουθήσαντα, κα τς δος Ατο εθέως πορευόμενον, τν τν τρίπλοκον φιν συντρίψαντα καιρίως, Νικόλαον τς γνείας τν θησαυρόν, κα μρον τς σαγγέλου ντως ζως, εφημήσωμεν σμασιν, στρατιωτν πληθύς, ατούμενοι εχας ατο, πειρασμν απολύτρωσιν.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Τ το γγέλου Εαγγέλιον ρσα, εν τ Σ μήτρ ληθς τετελεσμένον, θαμβουμένη πόρεις μυστήριον τ ξένον, εγγίζοντος δ τεχθναι του Σο Υο, κα τόπου οκ ντος Κόρη πρς ξενισμόν, ν πτωχότατον σπήλαιον, μόνον κ πάσης τς γς, προσφέρεταί σοι Δέσποινα, φρικτ συγκατάβασις.

Ο ναβαθμοί· τ α΄ ντίφωνον το δ΄ χου.
Προκείμενον: Τίμιος ναντίον Κυρίου θάνατος το σίου Ατο.
Στ.: Τος σίοις τος ν τ γ Ατο θαυμάστωσεν Κύριος.
Εαγγέλιον σιακόν.
Ν΄ ψαλμός.
Δόξα: Τας το Σο σίου...
Κα νν: Τας τς Θεοτόκου...
διόμελον. χος πλ. β΄. Στ.: λεμον, λέησόν με Θεός...
στρ φαεινός, ν τ τς κκλησίας νοητ στερεώματι, ξέλαμψας Πάτερ Οσιε, τας κτσι τς σεμνς πολιτείας καταυγάζων τος πιστούς, κα πρς ψος καθαρότητος, νάγων τος ζηλοντάς σου τ νθεα κατορθώματα, δι’ ν γγελος π γς νεδείχθης κα συμπαθς ντιλήπτωρ τν προσκαλουμένων σε ες βοήθειαν κα πειραζομένων π το φεως. Τας πρεσβείαις σου ον λύτρωσαι μς τν πολυπλόκων ατο παγίδων κα σσον τς ψυχς μν

Κανών· Προεόρτιος·
κα το σίου, ο κροστιχίς: Νικόλαον τ σκεος τς παθείας μέλπω.
δ α΄. χος δ΄. νοίξω τ στόμα μου.
Νικόλαε φώτισον, σκοτισμένην διάνοιαν, τ βάθει τς δόξης σου, γκψαι θέλουσαν, κα καταύγασον, τν νον μου ς μνήσω, σν βίον τν νθεον Πάτερ οίδιμε.
δεν πεθύμησας, Θες πηγγείλατο, Ατν τος λατρεύουσι καθαροτάτ ψυχ, δι σπευσας, παθν ναποπλναι, τν ῥῦπον Νικόλαε, ς γνωστικότατος.
Κοσμίοις εν θεσι, τν σν καρδίαν κόσμησας, μέσον κόσμου τι ν, κα ψυχικς μακρυνθείς, ματαιότητος, ατο εσεβοφρόνως, Νικόλαε πάνσοφε, πνεύματος σκήνωμα.
Θεοτοκίον.
λόφωτον θρόνον Σε, το Βασιλέως γινώσκομεν, κα κλίνην χρυσήλατον, νεπαύσατο, πέρθεος, κ Σν γνν αμάτων, σαρκούμενος Δέσποινα, δι’ γαθότητα.
δ γ΄. Τος Σος μνολόγους.
Λαο κινδυνεύοντος ξ θνους, βαρβάρου στρατεί παχθείς, τ πιγεί νδοξε, πρς τος γνας δραμες, προκινδυνεύων ριστα, τς σς πατρίδος Νικόλαε.
δούλωτον φρόνημα πλουτίσας, γυναίου σέμνου προσβολς, οκ δουλώθης σιε, Νικόλαε λευθέρωσον, τν νον κα τν καρδίαν σου, τηρήσας πάσης ασχρότητος.
ράσει τς φαύλης γυναικός σοι, φις γκέκρυπται σοφέ, κρημνσαι σε βουλόμενος, λλ’ σειστόν σε ερατο, στεῤῥῶς γρ κοδόμησο, τ θεμελί τς πίστεως.
Θεοτοκίον.
Ναόν Σε το πάντων Βασιλέως, κηρύττομεν Κόρη εσεβς, ν Σο γρ κατεσκήνωσεν, κα εξ γνων αμάτων σου, πλαστουργηθες ζώωσε, τος νεκρωθέντας τος πτασμασιν.
Κάθισμα. χος α΄. Τν τάφον Σου Σωτήρ.
γνείας τν στολήν, λαμπροτέραν ποιήσας, μ στέρξας οδαμς, δονς καθάρτους, φαιδροτέραν ποίκιλας, ταύτην πόνοις ασκήσεως, κοσμούμενος, περιχαρς τ Κυρί, νν παρίστασαι, πρ μν κετεύων, παμμάκαρ Νικόλαε.
Δόξα. Κα νν. Θεοτοκίον.
Χαρίτων τν ψυχήν, θεϊκν πειργάσω, Παρθένε καθαρόν, κα εὐῶδες δοχεον, κα λον χώρησας, τν χώρητον Δέσποινα, ν τ μήτρ Σου, κα πεκύησας τοτον, βρέφος χραντε, ες πολύτρωσιν κόσμου, κα θείαν οκείωσιν.
δ δ΄. καθήμενος ν δόξ.
Τρίστομον ξίφος γείρας τρς τν δράκοντα πληξας, τ τρισσς συλσαι τν σν παρθενίαν πειρώμενον, κα τ γί Τριάδι τν τρισάγιον, μνον μέλπεις νν, τ τρισαγί θεότητι.
καθήμενος ν δόξ π θρόνου ράματι, φθη σοι κα πάντα τ μελλοντικ πεκάλυψε, τν τν ωμαίων στρατείαν νδεικνύων σοι, κατασφάττουσαν, Βουλγάρων γένος Νικόλαε.
Σο ράθη μετ τατα ωμαίων πώλεια, πάντας γρ σπλάγχνως τ Βουλγάρων σφαξε στράτευμα, ο γρ τ νόμ Κυρίου πορεύθησαν, καταχράναντες, τν τς σαρκς καθαρότητα.
Θεοτοκίον.
Κυβερνήσει Σου τ θεί πρς λιμένα δήγησον, τν ψυχήν μου Κόρη τς τριαδικς πιγνώσεως, πως ες να Θεν πιστεύσω πάναγνε, ποστάσεσιν τρισν ε προσκυνούμενον.
δ ε΄. ξέστη τ σύμπαντα.
γνώσθη σοι σιε προστασία μαχος, το δικαιοκρίτου γν γαρ οδας, πλήρη σωμάτων νεκρν Νικόλαε, τν συστρατευθέντων σοι τν δέ, τόπον το σο σώματος, π χλόης σκεπόμενον.
Υἱὸς γρ πάρχων σ κα δολος γνησιώτατος, το πουρανίου Βασιλέως, διεφυλάχθης χθρος νάλωτος, κα μόν χαρίζει Χριστός, σο τ ζν Νικόλαε, αωνίως μακάριε.
Οκ χρανας σιε στολν τν το βαπτίσματος, πράξεσιν ασχύνης οκ γνείας, τν θεοΰφαντον χιτνα ἔῤῥιξας, λλ’ σπιλος λος ερεθείς, γγελος πίγειος, νεδείχθης Νικόλαε.
Θεοτοκίον.
Σ μόνην ρετίσατο Λόγος ες κατοίκησιν, Σ γρ ωφθης πάντων νωτέρα τν ποιημάτων τ καθαρότητι, τς Σς παρθενίας αγαθή, μμος γρ ν Σο σαφς, οχ ερέθη πανάμωμε.
δ στ΄. Τν θείαν ταύτην.
Το θεου, Παύλου κήκοας, τ φεύγετε πορνείαν φωνήσαντος, κα σ μάκρυνας, κα φυγαδεύων λύτρωσας, τν σν ψυχν σκανδάλων το πολεμήτορος.
ττται, φις δόλιος, μαχαίρ τς νδρείας σου σιε, φθης γρ σειστος, τ προσβολ κα κλόνητος, ς σαρκός τις Πάτερ πολιτευόμενος.
Σαρκός, τ τακτον φρόνημα, τ νόμ το νος καθυπέταξας, κα ς σώματος, τας θαυμασίοις δυνάμεσι, Νικόλαε συνήφθης κα συναγάλλεσαι.
Θεοτοκίον.
γνή, Παρθένε πανάμωμε, παλάτιον κα θρόνος πέρτιμος, το Παντοκράτορος, Λόγου σεμν χρημάτισας, κα κιβωτς γία τς νέας χάριτος.

Κοντάκιον. χος πλ. δ΄. Τ περμάχ.
Τν στρατιώτην, το Χριστο τν γενναιότατον, κα προσμάχητον, χθρο τας πιθέσεσι, τν Νικόλαον ν μνοις δοξολογομεν. νεδείχθη γρ γνείας τ κειμήλιον, κα κανν στρατιωτν κα ποτύπωσις, τούτ λέγοντες· Χαίροις μάκαρ Νικόλαε.
Οκος.
Προευτρεπίσωμεν πάντες αυτούς, τ το Χριστο γεννήσει, καθαρο ερεθναι, π παντς μολυσμο, σαρκς κα πνεύματος, πως τ καθαρ ποφθμεν Δεσπότ, ν φάτν κειμέν ς νήπιον κα λογίας τν κόσμον λυτρουμέν, τούτ προσάγοντες Νικόλαον τν ήττητον ριστέα. Οτος γρ καλς κατανοήσας το βίου τν ματαιότητα, τν σαρκικν δονν γενναίως κατεφρόνησεν κα τυχν τν στεφάνων τς ορανίου δόξης κατηξίωται. Ατω εφήμως κβοήσωμεν· χαίροις μάκαρ Νικόλαε.
Συναξάριον.
Τ ΚΔ΄ το ατο μηνός, μνήμη το σίου Πατρς μν Νικολάου μοναχο, το π στρατιωτν, κα διήγησις φέλιμος.
Kανν πρόκειται σωφρονοσιν ν βί,
Νικολάου σωφρονέστατος βίος.
Οτος ν π τς βασιλείας Νικηφόρου, στρατιώτης τν τύχην. Το ον βασιλέως κστρατεύσαντος κατ Βουλγάρων, ξλθε κα ατς σν τ στρατοπέδ. Κα διερχόμενος πρς σπέραν κατέλυσεν ν πανδοχεί, κα συνδειπνήσας τ πανδοχε, κα προσευξάμενος, νεκλίθη πρς πνον. Και περ δευτέραν τρίτην φυλακν τς νυκτός, το ποδεξαμένου ατν θυγάτηρ, σατανικ ρωτι τρωθεσα, νυξε τν δίκαιον, πρς αισχρν μίξιν φελκομένη. δ Αγιος προς ατν φησί: Πασαι γύναι το σατανικο κα θέσμου ρωτος, κα μ θελήσς χρναι την παρθενίαν σου, κμ τν ταλαίπωρον ες δου πέταυρον γαγεν. δ πρς μικρν νεχώρησε, κα μετ’ λίγον λθοσα, πάλιν χλει τον δίκαιον. δ γιος πεπέμψατο ατν τ δεύτερον, πιπλήξας σφοδρς. δ πάλιν ναχωρήσασα, κβαχευομένη τ ρωτι, πέστρεψε πρς ατόν.
Τότε, γιος λέγει πρς ατήν: Ταλαίπωρε, κα πάσης ασχύνης κα ναιδείας πεπληρωμένη, οχ ρς, τι ο δαίμονές σε ταράσσουσιν, να κα τν παρθενίαν σου διαφθείρωσι, κα γέλως κα νειδος πσι, κα τ συγγενεί σου ποκαταστήσωσί σε, κα τν ψυχήν σου ες κόλασιν μβάλωσιν;; ο βλέπεις τι κγ λάχιστος πρς θνη βάρβαρα και πολέμων κχύσεις πορεύομαι, το Θεο νδυναμοντός με; πς ον μιαν τν σάρκα, πρς πόλεμον περχόμενος; Τατα κα τερα τοιατα προσειπών, ατ πεπέμψατο, κα ναστς κα προσευχόμενος, εχετο τς δο.
Κα τ επελθοσ νυκτί, υπνοντος ατο, ρ αυτν ες εοπτον τόπον στάμενον, κα πλησίον ατο δυνάστην τιν καθεζόμενον, και τον δεξιν πόδα τ ριστερ ποδ πικείμενον χοντα, καί φησι πρς ατόν: Βλέπεις κατέρου μέρους τ στρατεύματα; δ πεκρίνατο: Να Κύριε, ρ τι ο ωμαοι συγκόπτουσι τος Βουλγάρους. Κα λέγει ο φαινόμενος πρς τον δίκαιον: Βλέψον πρς μς. Κα προσβλεψάμενος, εδεν ατν τν δεξιν πόδα τ γ προσερείσαντα, και τν ριστερν πάνω το δεξιο πιθέμενον. Ο γενομένου, περιβλεψάμενος πάλιν δίκαιος πρς τ στρατόπεδον, βλέπει τος πεναντίους φειδς συγκόπτοντας τους ωμαίους.
Κα μετ τ παύσασθαι τν συγκοπν τν σκηνωμάτων, λέγει καθήμενος τ στρατιώτ: Κατανόησον κριβς τν συγκοπν τν σκηνωμάτων, κα λέγε μοι τί τ ρώμενον; δέ, περιβλεψάμενος, εδε πσαν τν φαινομένην ατ γν, νεκρν σωμάτων πεπληρωμένην, κα μέσον πάντων, μις κοίτης λιβαδιαίαν χλόην, κα λέγει ατ: Κύριε, πσα γ τν φειδς κατακοπέντων ωμαίων πεπληρωμένη στίν, κτς μις κοίτης.
Τότε, φαινόμενος φοβερός, επε τ στρατιώτ: Κα τί λογίζ εναι ατό; δ πεκρίνατο: διώτης εμί, Κύριε, κα ο γινώσκω. Κα πάλιν πρς ατν φοβερός: Ατη η γυμν λιβάς, ν ρς, μις κοίτης χουσα μκος σή στι, κα ν αυτ φειλες συγκοπναι μετ τν συστρατιωτν σου, κα τεθναι ν ατ κα αναπληρσαι τ λεπον· πε δ τ παρελθούσ νυκτί, τν τρίπλοκον φιν, τρισσς προσπαλαίσαντα, κα ποκτεναι θέλοντα, εφυς π σο πετίναξας, δο σ ατς ευτν κ τς συγκοπς ταύτης λευθέρωσας, κα τς στιβάδος τν στρωμνν μοιρον πεποίηκας, κα την ψυχν σν τ σώματι σέσωκας. Λοιπόν, οτε φυσικς θάνατός σου κυριεύσει, ἐὰν γνησίως μοι δουλεύσς.
Τατα ωρακώς, κθαμβος κα σύντρομος γενόμενος διϋπνισθείς, κα ναστάς, προσηύχετο. Κα ποστρέψας μις μέρας δου διάστημα, νλθεν ες ρος, κα προσευχόμενος δέετο το Θεο περ το στρατοπέδου. Κα εσελθόντος το βασιλεως ες τς κλεισούρας τς Βουλγαρίας, νλθον ο Βούλγαροι ες τ ρος, λίγους άσαντες ες παραφυλακήν, πεντεκαίδεκα χιλιάδας, μικρόν τι πλεον λασσον· ος κα κατασφάξαντες ο ωμαοι, ματαιώθησαν, συστρόφως γρ τ χώρ προσρυέντες, μικρο πσα τν ωμαίων παράταξις φόνου ν γένετο παρανάλωμα, σν τ βασιλε Νικηφόρ. Τότε δίκαιος, τς πτασίας ναμνησθείς, κα τ Θε εχαριστήσας, πέστρεψεν κεθεν κλαίων κα δυρόμενος, κα πελθν ν Μοναστηρί, λαβε τ γιον Σχμα, κα τ Θε γνησίως δουλεύσας επ χρόνους κανούς, γέγονε διακριτικώτατος κα μέγας πατήρ.
Τ ατ μέρ, μνήμη τς γίας σιοπαρθενομάρτυρος Εγενίας κα τν σν ατ.
Στεφθεσα πρτον τος πνοις Εγενα,
Bαφν βψω δευσοποιν κ ξίφους.
ξ εγενίας εσεβς ς τις κλάδος,
Προλθεν Εγενία δόξα το γένους.
ώμς μν ατη τς παλαις ξέφυ,
Γεννήτορες δέ, τν λεξάνδρου πόλιν,
κ βασιλέως ες τιμν εληφότες,
σν Εγενί κα τεκούσ συζύγ.
Λαθοσα τοίνυν σν δυσν πηρέταις,
ξλθε νυκτός, φυγς Εγενία.
Κα προσρυεσα τιν τν πισκόπων,
ν νδρικ σχήματι, κα λουσαμένη,
λουτρν τν θεον, ποκαρεσα τρίχας,
κα Εγενίου λαχοσα κλσιν, τρέχει.
Πρς ν μονν βαδίσας ρθρου σν τάχει,
Μετλθεν ες πασαν ρετν πόνοις,
γσι, μόχθοις, κα στάσει τ παννύχ,
τοσοτον ξέλαμψε, φωστρ ς μέγας,
ς τν δελφν τς μονς προστασίαν,
παρακαλούντων κατέχειν κα διέπειν,
το προστατοντος κλίποντος τ κάτω,
λόγοις δυσωπηθεσα φλογμ το πόθου,
συγκατένευσε μ θέλουσα τ βί.
Οτω τν Εγένιον ο ψιλς λόγος,
δειξε πσι λαμπρότατον κα μέγαν,
πρξις δ πάντας κα μόνη θεωρία,
ελκεν ξενικς ς σίδηρον μαγνήτις,
ες πόλαυσιν τν καλν τς δέας.
λλ’ μέλαινα τν ψυχν Μελανθία,
Σύμμικτος οσα τ λα, φε το μύσους!
ς εδεν Εγένιον ραον φύσει,
ρωτι δειν συσχεθεσα τς θέας,
κενν πρόφασιν, ξίου μακρν νόσον,
ν εχε κρυφά, κα κατ μόνας λέγειν,
λλως γρ οκ νεστι φυγεν τν νόσον.
Εγένιος δέ, συντριβ τς καρδίας,
Τος απατηλος τς Μελανθίας λόγοις,
ξ πλότητος εξας, ς Θε φίλον,
συγκατένευσεν, γνοήσας τν δόλον.
ς δ’ ον οστρος τς Μελανθίας πλέον,
νψε πυρσός, ς ρωτα καρδίας,
κα τυφλς σπερ, ποβαλοσα κόρας,
τν προσβολν πραξε κασιν το πάθους,
κα μ τυχοσα τν σκοπν, πεῤῥίφη,
τοιάδε συνέγραψε τ Εγενί,
ς τς Μονς τς δενα θεος προστάτης,
γυνακας γνς πατν δόλους λόγοις,
κμο προσλθε πόρνος ν τολμητίας.
γον παρχος, κα πατρ ν τς κόρης,
Εθς κούσας κα χόλου πλησθες λος,
Πρς τν Μονν κπέμψας ν πολλ τάχει,
Τν Εγένιον, ς τς Μονς προστάτην,
Κα τος μοναχούς, ς κριτος κα δεσμίους,
Κα ψευδολάτρας πλέον κακεργάτας,
παρχικ βήματι παρισταμένους,
λόγους ποσχεν ποφαίνεται κρίσει.
ς ον παρέστη τ μέρη πρς τν δίκην,
ρξατο αθις το λέγειν Μελανθία,
βρεις καταχέουσα θείου προστάτου,
πιγελσα, λοιδοροσα στωμύλως,
κα τος τυχοσιν ν θρασύτητι λόγων,
πιβοσα, δεικνύουσα τος φίλοις,
δακτυλοδείκτως τος μύσους ς ργάτην,
κα τος π’ ατν ος φθορες τολμ λέγειν,
τρανς ναβοσα, κα λέγουσά πως·
παντες κούσατε, τληθ λέγω,
Τς νοχς σου Δέσποτα Παντοκράτορ!
Χιτνα ήξας Εγένιος ατίκα,
Δείκνυσιν εθς θαμα φρικτν κα ξένον!
Κα τος παροσι προσλαλε παῤῥησί·
δει μν μς εχαριστεν κα φέρειν,
βρεις, γέλωτας κα κακώσεις σωμάτων,
λλ’ να μ τ σχμα τυγχάν γέλως,
γ γυν τν φύσιν εμ θυγάτηρ,
πατρς δικαστο κα κριτο μου φιλτάτου.
Μήτηρ δ τούτου σύζυγος τέξασά με.
Ατο δ’ δελφοί, κα γρ ο δούλους λέγω.
Τατα λεγούσης τς καλς Εγενίας,
παντες ξέστησαν, πργμα ξένον!
Μελανθίαν δ’ νωθεν θεία δίκη,
πως μετλθε, πς κούσας θαυμάσει.
γον πατήρ, ατίκα τν δόξαν μα,
Κα πλοτον ατόν, κα βίου φαντασίαν,
Γέννησιν φείς, ναγεννται ξένην.
Ποιμν δ πιστός, γίνεται τν ν πόλει,
Κα μαρτυρικς διαβάς, ζως τέλος,
Τας τν πίστων κατατρωθες ακίσι,
Χαίρων πέμπτη πρς μονς ορανίους.
Μήτηρ δ τάχει σν θυγατρ φιλτάτη,
Χώραν ξένην λιποσα, κα τν πατρίδα,
Ποθοσα, κατώκησεν ν ταύτ πάλιν.
Κα δόγματος τεθέντος εδώλοις θύειν,
Τος χριστιανούς, θανεν κακηγκάκως,
Λάμψασα πσι φανερς Εγενία,
Χριστο πόθ δ τ βάρει πάνυ λίθ,
Κα προσδεθεσα κα ιφεσα ες δωρ,
κα παραδόξως μ βλαβεσα τ ξίφει,
την κάραν κτμηθεσα τν θλων τέλος,
χαίρουσ’ πέπτη πρς ποθεινν Νυμφίον.
Τ ατ μέρ, Αγία Μάρτυς Βασίλλα, συμμαρτυρήσασα τ γί Εγενί, ξίφει τελειοται.
Τς ν παραδρμ σε τμηθεσαν ξφει,
Μάρτυς Βασίλλα, πίστεως θείας βάσις;
Τ ατ μέρ, γιος Μάρτυς Φίλιππος, πατρ τς γίας Εγενίας, ξίφει τελειοται.
Μχαιραν ντως δστομον κατ πλάνης,
Κτείνει Φίλιππον τς μαχαίρας τ στόμα.
Τ ατ μέρ, ο γιοι Μάρτυρες Πρωτς κα άκινθος, ο ενοχοι κα συνασκητα τς γίας Εγενίας, ξίφει τελειονται.
Τμηθντες, Ὑάκινθε κα Πρωτ ξφει,
Κληροσθε πρτα Μαρτύρων Θεο γέρα.
Τ ατ μέρ, γιος Μάρτυς χαϊκός, ξίφει τελειοται.
Πν χαϊκς κβαλν ψυχς χος,
λ χαρ δδωκε τν κραν ξφει.
Τ ατ μέρ, σιος ντίοχος, ν ερήν τελειοται.
ντιχ βδέλυγμα τύρβαι το βίου,
Κα βίος πας, ν παρλθεν δως.
Τ ατ μέρ, σιος Βιτιμίων, ν ερήν τελειοται.
Tν φθαρτν κδς θύλακον Bιτιμίων,
φθαρτον ατν ες νάστασιν λάβοι.
Τ ατ μέρ, σιος φροδίσιος, ν ερήν τελειοται.
Ψυχν φροδίσιος ραίος σφόδρα,
ς κθανν γευστος φροδισίων.
Τ ατ μέρ, ο γιοι Μάρτυρες Σόσσιος κα Θεόκλειος, ξίφει τελειονται.
Τ ατ μέρ, γιος Μάρτυς Κάστουλος, ξίφει τελειοται.
Τ ατ μέρ, σιος γάπιος νεώτερος, ν Δημητσάν, ν ερήν τελειοται.
Τ ατ μέρ, γιος Νεομάρτυς χμέτ, κάλφας, ξίφει τελειοται.
Πάντων μεγίστη πίστις ησο πέλει,
χμδ βοήσας πάμμεγα στέφος δέχη.
Τας ατν γίαις πρεσβείαις Θεός, λέησον κα σσον μς.

δ ζ΄. Οκ λάτρευσαν.
Πυρπολούμενος τ ρωτι Νικόλαε, το πρ νο φετο, πυρς μελλούσης νθείς, τν κασιν πήνεγκας σαρκς τν πύρωσιν, κα κατέσβεσας βέλη πυρφόρα γιε, το δολίου σ γνεί.
νατέταλκας ς λιος πολύφωτος, τ Βυζαντίδι σοφέ, κα πσαν κατηύγασας κτίσιν Νικόλαε, καθαρότητος κα παρθενίας λάμψεσι, κα κτίσι τς γνείας.
Θαμα μέγιστον ν σο Πάτερ τετέλεσται, ρους τς φύσεως, νίκησας παντα πρ τν φύσιν, φθες κα θαυμάτων σου, τας νεργείαις σιε, κατεπλούτισας τν κόσμον.
Θεοτοκίον.
θανάτωσας τν θάνατον Θεόνυμφε ζων κυήσασα, τν ντως αώνιον τν Ζωοδότην Χριστόν, τν δωρούμενον, θνασίαν Δέσποινα τος πιστς Σ προσκυνοσι.
δ η΄. Παδας εαγες.
να τ στρατολογήσαντι ρέσς, το βίου τας πραγματείαις οκ νέπλεξας, σεαυτν Νικόλαε, ξω κόσμου σιε, κα τς σαρκς γενόμενος, νθέως ψαλλες· τν Κύριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας.
νω τς ψυχς τ μμα χων, τς κάτω ο συνηπάργης τν διάνοιαν, μόνον πρς τν σώζειν σε, ποβλέπων γιε, Νικόλαε κα ρωτι τούτου πτερούμενος, τν Κύριον μνετε βόας, κα περυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας.
Στόμα εσεβειας νεδείχθης, σαλπίζων τς σωτηρίας τ διδάγματα πσι τος ατοσί σε, λόγον παρακλήσεως, κα το βον προέτρεπες, τος πάντας γιε· τν Κύριον μνετε τ ργα, κα περυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας.
Θεοτοκίον.
Μρον πανευδες νομά Σου, μυρίζον τς διανοίας τν μνοντών Σε, μρον γρ οράνιον κησεν ν μήτρ Σου, τος μυριπνόοις χάρισι λην φαιδρνόν Σε Παρθένε Παναγία διό Σε, πάντες ελογομεν ες πάντας τος αἰῶνας.
δ θ΄. πας γηγενής.
χων τς ψυχς, τ νδυμα σιε, λαμπρν χώρησας, πρς τ πουράνια, τς βασιλείας θεα σκηνώματα, νθα λυθέντων γιε νν τν σόπτρων ρς, χαρμοσύνως πρόσωπον πρς πρόσωπον, ν κ βρέφους γάπησας Κύριον.
Λύχνος πλανής, δείχθης Νικόλαε, τ πολιτεί σου, δηγν τ στράτευμα, πρς σωτηρίους δος πανένδοξε, πείθων σαρκς φρονήματα περορν ς φθαρτς, τν ψυχν δ μόνην ς θάνατον, ετρεπίζων θν καθαρότητι.
Πάτερ εμενς, προσδέχου φύμνια, τ σ σεπτ ορτ, χάριν δ ντάμειψον, τν κ Θεο σοι δοθεσαν γιε, να παθν νώτεροι φθέντες γιε, ορανίου κλήσεως συμμέτοχοι, ερεθμεν Νικόλαε παντες.
Θεοτοκίον.
φθης ψευδς, τν νω δυνάμεων, τιμιωτέρα γνή, ν γρ ο δεδύνηνται ρν κεναι βρέφος γέννησας, και ς Θεν κα νθρωπον γκάλαις φερες, και ν τρόμ τοτον προσεκύνησας, ως Δεσπότην του σύμπαντος Δέσποινα.
ξαποστειλάριον. Τος Μαθητας συνέλθωμεν.
Στρατιωτν συστήματα, συντρεχέτωσαν πως, Χριστο τν γενναιότατον στρατιώτην ν μνοις, δοξάζωσι κατ χρέος, Νικόλαον τν μεγάλως διαλάμψαντα κόσμ, ν γκρατεί παντα, διελθόντα τν βίον κα τς σαρκός, τ δυσώδη πάθη καταβαλόντα, δι κα στέφος φθαρτον κ Θεο εληφότα.
Θεοτοκίον.
Μητέρων τ χύρωμα, κα Παρθένων δόξα, σίων γκαλλώπισμα, Προφητν διόπτρα, κα ποστόλων τ κλέος, καύχημα τν Μαρτύρων, Παρθενομτορ χραντε, νεδείχθης τ κόσμ ς τν Θεόν, ν γαστρί Σου φθορε συλλαβοσα, ες πάντων πολύτρωσιν κα ψυχν σωτηρίαν.
Ανοι. χος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.
ήττητε θεε το Χριστο, στρατιτα νδοξε, ν τος γσιν διέλαμψας, Πάτερ Νικόλαε, νουνεχς προκρίνας, τ κρεττον τς χείρονος, τ πνεμα τς σαρκός, τν γνότητα, λαγνείας σιε, σελγείας τν πάθειαν, τς γεέννης ορανν τν οκησιν. (Δίς).
Στρατεύσας δυνάμεις τς ψυχς, ντιστρατευόμενον τ το νος νόμ νδοξε, σαρκς το φρόνημα, τεμες μαχαίρ νδρικν γώνων σου κα θώρακα στεῤῥὸν τν γκρατείαν, περιβαλλόμενος, κα σπίδα πίστιν μωμον, πεκρούσω δόλια βουλήματα.
Νικόλαε σιε παθν, νικητς νάδειξον τος κτελούντας τν μνήμην σου, τν περθαύμαστον, σ γρ φερωνύμως, νίκης μεγα τρόπαιον, κατ το ναιδς σ πειράζοντος, στησας γιε, κα δοχεον καθαρότητος, γκρατεί σεαυτν τέλεσας.
Δόξα. χος β΄.
νδοξος ν γσι δείχθης, στρατιτα Νικόλαε κα τροπαιοχος μέγιστος, εν γρ τ πειρασθναί σε π το χθρο, πρς τν τς σαρκς μαρτίαν, στης νδρεος, μ μολύνας τς καθαρότητος τν στολήν, νθεν κα Χριστς σε δόξασε κα θαυμαστς διέσωσε π θανάτου πικρο, σίως δ κα δικαίως πολιτευθείς, μέγας Πατρ νεφάνης τος ασκητικος σου παλαίσμασι, κτενς κετεύων περ τν ψυχν μων.
Κα νν. Προεόρτιον.
Δοξολογία μεγάλη κα Απόλυσις.
 http://voutsinasilias.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου