Sunday of theHoly Pentecost on Saturday evening at small Vespers

At Lord, I have cried we insert 4 Stichera and sing the following 3 Idiomels in Tone 1, doubling the 1st.
We celebrate Pentecost and the coming of the Spirit, the appointed time of the promise and the fulfilment of hope. How great is the mystery? Great indeed and revered! And so we cry out to you: Creator of all, Lord, glory to you! (Twice)
With tongues of foreigners, O Christ, you renewed your Disciples, that through them they might proclaim you, the immortal Word and God, who grant our souls your great mercy.
The Holy Spirit gives all things: makes prophecies flow, perfects priests, taught the unlettered wisdom, revealed fishermen to be theologians, welds together the whole institution of the Church. Advocate, consubstantial and equal in majesty with the Father and the Son, glory to you.

Glory. Both now. Tone 8.

When you sent down your Spirit, Lord, to the Apostles as they were sitting, then the children of the Hebrews saw it and were beside themselves with amazement; for they were hearing them speaking in other, strange tongues, as the Spirit gave them; for though simple men, they had been made wise; and having caught the nations for the faith, were preaching things divine; and we also cry out to you: You appeared on earth and saved us; Lord, glory to you.

Aposticha. Idiomels. Tone 2.

We have seen the true light, we have received the heavenly Spirit, we have found the true faith, as we worship the undivided Trinity, for the same has saved us.
Verse: Create a pure heart in me, O God; and renew a right spirit within me.
In the Prophets you announced to us the way of salvation, our Saviour, and in the Apostles there shone the grace of your Spirit; you are God first of all, and in the future; and to the ages you are our God.
Verse: Do not cast me from your presence; and do not take your Holy Spirit from me.
In your courts I will sing your praise, as the Saviour of the world, and bending the knee I will worship your invincible power, at evening and morning and midday, and at every moment I will bless you, O Lord.

Glory. Both now. Same Tone.

Let us sing the praise of the consubstantial Trinity, Father and Son with the Holy Spirit; for thus all the Prophets proclaimed, and the Apostles with the Martyrs.

Apolytikion. Tone 8.

Blessed are you, Christ our God, who revealed the fishermen to be most wise by sending down to them the Holy Spirit, and so through them catching the whole world in a net: Lover of mankind, glory to you!

And Dismissal.

AT GREAT VESPERS

Χαιρετισμοί στον Ιερομάρτυρα Φιλούμενον τον Κύπριον ,(24 Νοεμβρίου)

 τον ένδοξον νέον ιερομάρτυρα τον παρά το Φρέαρ του Ιακώβ ιταμώς χερσίν ανόμων αποκτανθέντα.


Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Τον ανατείλαντα ως άστρον νεαυγέστατον τη Εκκλησία του Χριστού αρτίως μέλψωμεν μαρτυρίου ταις ακτίσι και θαυμασίων ταις βολαίς νεοφανέντα ιερόαθλον, ου ηφθάρτισε το σκήνωμα ο Ύψιστος πόθω κράζοντες ˙

Χαίροις, μάκαρ Φιλούμενε.

Άγγελος ουρανόφρων εποφθείς συν αγγέλοις, Φιλούμενε, χορεύεις εν πόλω (εκ γ΄) νυν και κάλλους Χριστού του Θεού απολαύων πάντων εκπληροίς, άγιε, τα δίκαια αιτήματα των πίστει σοι βοώντων ταύτα ˙
Χαίρε, ο φίλος του Ζωοδότου,
χαίρε το ξίφος του αρχεκάκου.
Χαίρε, ιερέων ενθέων ακρώρεια,
χαίρε, νεοάθλων ανδρείων υπόδειγμα.
Χαίρε, άνθος ευωδέστατον ευωδίας μυστικής,
χαίρε σκεύος διαυγέστατον καθαράς διαγωγής.
Χαίρε ότι αδίκως εν ναώ απεκτάνθης,
χαίρε ότι νομίμως εν αθλήσει εστέφθης.
Χαίρε, καινόν της πίστεως σέμνωμα,
Χαίρε, δεινόν απίστων κατάπτωμα.
Χαίρε, δι΄ου ευσεβείς δυναμούνται,
Χαίρε, δι΄ου δυσσεβούντες τροπούνται.
Χαίροις, μάκαρ Φιλούμενε.

Παρακλητικός Κανών εις τον ιερομάρτυρα Φιλούμενον τον Κύπριον(29 Νοεμ)

τον παρά το Φρέαρ του Ιακώβ ιταμώς χερσίν ανόμων αποκτανθέντα.

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ΄ο το Θεός Κύριος, ως συνήθως, και τα εξής ˙

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τους ανυμνούντας σε, Φιλούμενε, πλήσον χαράς αρρήτου, υγείας και σθένους ψυχής πατήσαι δαίμονος δολίου ισχύν, νέε ιερόαθλε της Χριστού Εκκλησίας και κοσμήτορ Φρέατος Ιακώβ, εκβοώμεν, χερσίν ανόμων άρτι ο κτανθείς και αθλοφόρων λαμπρύνας συστήματα.

Δόξα, το αυτό. Και νυν, Θεοτόκιον.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα εκ σου ˙ σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν΄Ψαλμός και ο Κανών, ου η Ακροστιχίς:
«Φιλείν με Χριστόν, Φιλούμενε, αξίωσον, Χ.»

Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.

Φιλείν υπέρ πάντας με τον Χριστόν, Φιλούμενε μάρτυς, καταξίωσον τον πιστώς προσφεύγοντα σου ταις ικεσίαις, ιεροάθλων νεόδρεπτον λείριον.

SERVICE OF THE LITTLE CANON OF SUPPLICATION TO THE MOST HOLY MOTHER OF GOD

Sung in every trouble and affliction of soul.

During the first fortnight of August it is sung, alternating with the Great Canon of Supplication, joined to Vespers. In this case the opening blessing is omitted and the service begins immediately after the Song of Symeon, Now, Master, with Psalm 142.
The Priest gives the blessing: Blessed is our God always, now and for ever, and to the ages of ages.
Reader: Amen.
[If there is no priest we begin, Through the prayers of our holy fathers, Lord Jesus Christ our God, have mercy on us. Amen.]

Then at once the following Psalm.

Psalm 142
Lord, hear my prayer; in your truth give ear to my supplication, and in your justice hear me. Do not enter into judgement with your servant, for in your sight no one living can be justified. For the enemy pursued my soul; humbled my life to the ground; made me dwell in darkness, like those for ever dead. My spirit in me grew weary, and my heart was troubled within me. I remembered days of old; I meditated on all your works. I made the works of your hands my meditation. I stretched out my hands towards you; my soul thirsted for you like a waterless land. Hear me swiftly, O Lord; my spirit has failed. Do not turn your face from me, or I shall be like those who go down to the Pit. Make me hear of your mercy in the morning, for I have hoped in you. Make known to me the way in which I should walk, for to you I have lifted up my soul. Deliver me from my enemies, Lord; I have run to you for shelter. Teach me to do your will, for you are my God. Your good Spirit will guide me in an upright land. For your name’s sake, O Lord, you will give me life. In your justice you will bring my soul out of trouble; in your mercy slay my enemies, and destroy all those who afflict my soul, for I am your servant.

After the Psalm we sing the following in Tone 4.

The Lord is God, and has appeared to us. Blessed is he who comes in the name of the Lord. (This is sung after each of the following verses by the two choirs alternately)
Verse 1: Give thanks to the Lord, for he is good: his mercy endures for ever.
Verse 2: All the nations surrounded me, but in the name of the Lord I drove them back.
Verse 3: This is the Lord’s doing, and it is marvellous in our eyes.

Then these Troparia.

Tone 4. Lifted up on the Cross.

Now to God’s Mother let us humble sinners run in haste and in repentance let us fall down before her feet, crying aloud with fervour from the depths of our souls, ‘Sovereign Lady, help us now, have compassion upon us, hasten, for we perish from our many offences. Let not your servants go empty away; we have you as our only hope’.

Ἀκολουθία Αγίου Ιωάννη της Σάντα Κρούζ. Εορτάζει στις 19 Μαΐου.

Ἐν τῷ Ἑσπερινῷ

ἱστῶμεν στίχ.4

Ἦχος α΄.

Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Ἐν μέσῳ ἔαρος ὤφθη, ἡ σή πανήγυρις,

ἱερομάρτυς μύροις, συγκαλοῦσα πρός ὕμνον, ἔθνη ὀρθοδόξων πάσης τῆς γῆς, Ἰωάννη ἀπόστολε. Καί γάρ ἐσφάγης ἐσχάτοις ἐν τοῖς καιροῖς, κατασφάττων τόν ἀλάστορα.

Νυμφοστολίσας σοῖς πόνοις, τήν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, ἐν τῇ μονῇ Ἁγίου Νικολάου ἐφάνης, θερμός σύ ἀντιλήπτωρ, ὡς νεωστί, ἐναθλήσας στερρότατα, ὦ Ἰωάννη τῆς Ἄνδρου γόνε λαμπρέ, καί ἐν θαύμασι περίδοξε.

Ἀκούτισόν μοι φωνήν σου, τήν ἐξελαύνουσαν, λαούς ἐξ ἀπιστίας, πολυθέου τε πλάνης, δεῖξόν μοι σήν ὄψιν ἐν σταλαγμοῖς, καλλυνθεῖσαν αἱμάτων σου, ὦ Ἰωάννη, τῆς Ἄνδρου ὁ γλυκασμός, ὀρθοδόξων σφῦρα ἔνθεος.

Πρό τῆς θυσίας σου ἄφνω, τῆς Θεομήτορος, ἀνθοφοροῦντες κρίνοι, ἐμαάνθησαν, πάτερ, ὡς μέλλοντες ἀνθίζειν στέφει τῷ σᾦ, εἰς μαρτύρων ὁμήγυριν. Ὅθεν μή παύσῃ πρεσβεύων ὑπέρ ἡμῶν, Ἰωάννη θεοδόξαστε.

Δόξα.Ἦχος ΄ β.

Τά τῶν ἀρετῶν σου ὑψώματα, ἱερομάρτυς Ἰωάννη τοῦ Σάντα Κρούζ, πρός τό ὕψος τῶν ἀγγέλων ἀναδεδρούμενα, ἡμᾶς εὐφραίνουσι. Τῶν μαρτυρικῶν δέ ἄθλων σου ὁ κόσμος, ὡς υεθηλότα ἄνθη, τῷ ἡρεμαίῳ πνεύματι τῆς θυσίας, γλαφυρῶς τοῖς κλάδοις ἐπισειόμενα, μυρίζει τά πέρατα. Τῇ τοῦ ἀρχετύπου οὖν κάλλους, ὁμοιότητι στίλβων, ἱκέτευε Χριστόν τόν Θεόν, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Καί νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Ἀπόστιχα.

Ἦχος πλ.α΄ . Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις ὁ ἐν τοῖς πλάνοις λαοῖς, ἱερουργήσας τῷ Χριστοῦ Εὐαγγέλιον, ὁμόζηλος ἀποστόλων, ὦ Ἰωάννη φανείς, Βαβυλῶνος μέσῳ, νέοις ἔτεσι. Σατάν γάρ ἐστόμωσας πλημμυρίδα πανώλεθρον, τῶν σῶν ρευμάτων, ἐν τοῖς αἵμασι Ἅγιε, σφυρηλάτησιν διά πίστιν δεξάμενος. Φάνηθι οὖν χριστόθυμε, προστάτης θερμότατος, ἐν εὐμενεῖ σου προσώπῳ καί ἱλαρότητι τρόπων σου, παρέχων γλυκεῖαν, τήν ὀδύνην μετανοίας καί μέγα ἔλεος.

Στίχ. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ.

Χαίροις ὁ λαοξόος ψυχῶν, ὁ ἐγχαράξας ἐν αὐταῖς θεῖα λόγια, ἐν χρόνοις τοῖς ἡμετέροις, ἀπονευρώσας ἰσχύν, πᾶσαν ἀντιθέων ρείθροις αἵματος. Χριστοῦ γάς ἀπόλαυσις, ἐν σοί πόθου ἐγένετο, αἰτία Πάτερ, ὁλοκλήρου μεθέξεως, ἀντιδόντος σοι, ἀγαπῶντι ἀγάπησιν. Ὅθεν ἐν σοί τόν λάμποντα, μιμούμενος ἔλαμψας, ὦ Ἰωάννη τῆς Ἄνδρου, πολυτελές νεοδώρημα, πιστοῖς ὀρθοδόξοις, ὁ παρέχων κοινωνίαν, Χριστοῦ τήν ἄληκτον.

SUNDAY OF THE MAN BORN BLIND

ON SATURDAY EVENING

AT SMALL VESPERS

At Lord, I have cried we insert 4 Stichera and chant 3 of the Resurrection and one by Anatolios in Tone 5, as at Great Vespers.

Glory. Tone 5.

O Lord, as you passed by on the way, you found a man blind from birth. Your Disciples were amazed and asked you, saying, ‘Teacher, who has sinned, this man or his parents, that he was born blind?’ But you, my Saviour, cried out to them, ‘Neither has he sinned, nor his parents, but that the works of God might be revealed in him. I must do the works of him who sent me, which none can do’. So saying you spat on the ground, made clay, and anointed his eyes, and said, ‘Go, wash in the Pool of Siloam’. When he had washed he became whole and cried out to you: ‘I believe Lord’. And he worshipped you. Therefore we too cry out: Have mercy on us!

Both now. Dogmatic Theotokion. Tone 5.

Let us honour the Maiden, revered and worthy of God, in honour higher than the Cherubim, for the Creator of all things, when he wished to become man, made his dwelling ineffably in her, O strange deeds and wondrous mysteries! Who would not be amazed on hearing this, that God becomes man? There was no change in him. He passed through the gates of virginity and no diminution was left in her, as the Prophet says; No man will ever pass through it, except the Lord, the God of Israel, who has great mercy.

At the Aposticha, the Resurrection Sticheron.

Tone 5.

Παρακλητικός Κανών στον Άγιο Νικόλαο τον εν Βουνένοις

Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου

Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σου• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου• ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μου• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Ασκητικῶς εὐαρεστήσας Κυρίῳ, ἀθλητικῶς τόν σόν ἐτέλεσας βίον, Ὁσιομάρτυς Ἅγιε Νικόλαε. Ὅθεν τούς προσπίπτοντας, τῷ Σεπτῷ Σου Λειψάνῳ, και ἐξαιτουμένους σου, τήν θερμήν προστασίαν, πάσης ἀνάγκης λύτρωσαι σοφέ, και νοσημάτων, παντοίων καί θλίψεων.

Sunday of the Samaritan Woman

AT SMALL VESPERS

At Lord, I have cried… we insert 4 Stichera, and sing 3 Resurrection Stichera from the Oktoichos, and on by Anatolios.

Glory.

Finding the woman of Samaria by the well of Jacob, Jesus, who covers the earth with clouds, asked water of her. O the wonder! He who rides on the Cherubim converses with a woman who is a harlot. He asks for water, who hung the earth upon the waters. He seeks water, who pours out springs and pools of water, as he wishes truly to draw her who is hunted by the warlike foe, and to quench with the water of life the thirst of her who is aflame with foul desires, as he alone is compassionate and loves mankind.

Both now. Dogmatic Theotokion. Tone 4.

You conceived without seed, and ineffably you bore the One who put down the mighty from their throne and exalts the humble and raises the horn of his faithful ones, who glorify the Cross and the Tomb and the glorious Resurrection of Christ. Therefore, Mother of God, with never silent hymns we call you blessed, the source of such great goods, as you ever intercede that our souls may be saved.
Aposticha. Prosomia of the Mother of God.

SUNDAY OF THE PARALYSED MAN

AT SMALL VESPERS

At Lord, I have cried we insert 4 Stichera, and sing the 3 Resurrection Stichera from the Octoichos, and 1 by Anatolios, as at Great Vespers.

Glory. Tone 5.

Jesus went up to Jerusalem, as at Great Vespers.

Both now. Theotokion, the Dogmatic. Tone 3.

Greatest wonder: a Virgin gives birth, and that which was born is God before the ages. Manifest the giving birth, that which was accomplished was beyond nature. O fearsome Mystery! What was apprehended remains ineffable, and that which was contemplated is not understood. Blessed are you, most pure Maiden, daughter of Adam the earthborn, and manifested as Mother of God Most High. Implore him that our souls may be saved.
Then O Joyful Light and the Prokeimenon The Lord is King with its verses. After Grant, Lord etc., we sing the first Resurrection Sticheron of the Aposticha of Great Vespers, and the following Prosomia of the Mother of God.

Tone 3.

Verse: Listen, daughter, and see, and incline your ear; and forget your people and your father’s house.
Through the great boon you brought us, O Immaculate, along with the Angels we glorify your Offspring, who deigned to be born of your womb through his deep compassion and to refashion the human race.
Verse: I shall remember your name in every generation and generation.
We sinners have all gained you, pure Virgin, as refuge and divine protection in life. Therefore we all implore your compassion. Do not turn from us, we beg, but take pity and save us.
Verse: The rich among the people of the land will entreat your favour.
Mother of God, Ever-Virgin, we your servants made from earth, with Gabriel the chief captain, fittingly offer your our ‘Hail!’ For you became cause of joy and exultation for the world.

Glory, Both now. Tone 8.

In Solomon’s porch as at Great Vespers.

ΕΓΚΩΜΙΑ εις τον άγιον Εφραίμ τον οσιομάρτυρα

 ΨΑΛΛΟΜΕΝΑ ΚΑΤΗ ΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΙΑΝ

ΣΤΑΣΙΣ Α΄

Μακαρίζομέν σε ἱερέων τερπνόν, καὶ Μαρτύρων καλλονὴ καταστέφοντες, τὴν μνήμην σου Ἐφραὶμ Ὅσιε εὐλαβῶς.

Μακαρίζομέν σε Ἐκκλησίας Χριστοῦ, τὸν φωστῆρα τὸν νεόλεκτον Ὅσιε, καὶ νεόδμητον θησαύρισμα πιστῶν.

Παρρησίαν ἔχων πρὸς Θεὸν ἀληθῶς, μὴ ἐλλείπῃς ἱκετεύειν Ἐφραὶμ πατὴρ ἡμῶν, λυτρωθῆναι συμφορῶν καὶ πειρασμῶν.

Εἰ καὶ τὰφῳ Πάτερ κατετέθη τὸ σόν, ἀκραιφνεστατον καὶ ἅγιον σῶμά σου, ἀλλὰ ζῇς καὶ τάς ἰάσεις χορηγός.

Τῆς ψυχῆς κοσμήσας τὴν λαμπάδα φαιδρῶς, ταῖς ἐνθέοις ἀρεταῖς κατηξίωσας, τοῦ νυμφίου τῆς χαρᾶς ἀπολαβεῖν.

Σὺν Ἀγγέλοις Πάτερ νῦν αὐλίζει σαφῶς, καὶ Ὁσίων καὶ Μαρτύρων τοῖς τάγμασιν, ὡς ἐκεῖνοι γὰρ ἐβίωσας ἐν γῇ.

Τοῦ Ὁσίου δέχου τάς λιτὰς ὁ Θεός, καὶ ἐλέησον τὸν κόσμον σου Ἐφραὶμ Ἅγιε, τὴν εἰρήνην παρεχόμενος πιστοῖς.

Χαιρετισμοί εις τον οσιομάρτυρα Εφραίμ

ΟΙΚΟΙ ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΑΓΙΟΝ ΕΦΡΑΙΜ

Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ, δ'. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὥσπερ ἀστὴρ νεοφανὴς ἡμῖν ἀνέτειλας, τῇ φανερώσει τῶν σεπτῶν Πάτερ Λειψάνων σου, καὶ θαυμάτων ταῖς ἀκτῖσι πᾶσιν ἐκλάμπεις. Ἀλλὰ πλήρου τὰ αἰτήματα ἑκάστοτε, τῶν πιστῶς σοι προσιόντων Ἐφραὶμ Ἅγιε, καὶ βοώντων σοι· χαίροις Πάτερ μακάριε.

Ἄγγελος ὥσπερ ἄλλος, οὐρανόθεν ἐπέστης, καὶ ἔδειξας ἡμῖν τὴν χάριν (ἐκ γ'), δι’ ἧς εὐφραίνεις πάντα πιστόν, Ὀσιομάρτυς Ἐφραὶμ θείου Πνεύματος· διό σε μακαρίζοντες, ἀναβοῶμέν σοι τοιαῦτα.

Χαῖρε, ὁ πάλαι καλῶς ἀθλήσας· χαῖρε, ὁ ἄρτι σεαυτὸν ἐκφήνας.

Χαῖρε, εὐφροσύνης καὶ ὁ παραίτιος· χαῖρε, οὐρανίου χαρᾶς ὁ συναίτιος.

Χαῖρε, ἄστρον τὸ νεόφωτον Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ· χαῖρε, ξίφος τὸ ἀμφίστομον τῆς μανίας τοῦ ἐχθροῦ.

Χαῖρε, ὅτι ὁσίως ἐνασκήσει ἐμπρέπεις· χαῖρε, ὅτι νομίμως ἐν ἀθλήσει ἐστέφθης.

Χαῖρε, καινὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα· χαῖρε, ἀπίστων φθορὰ καὶ ἄλγημα.

Χαῖρε, δι’ οὗ εὐσεβεῖς κραταιοῦνται· χαῖρε, δι’οὗ δυσσεβεΐς καταργοῦνται.

Χαίροις Πάτερ μακάριε.

Βίου σου τοῦ ὁσίου καὶ τέλους σου τοῦ ἁγίου, ἄγνωστα τοῖς πᾶσι πρὶν ἐτέλουν, ἀλλ’ ἀποκαλύψει θαυμαστῇ, τῶν ἱερῶν σου Λειψάνων πανόλβιε, ἐγνώσθης ἐν τοῖς πέρασι, ἅπαντας ἐγείρεις ψάλλειν· Ἀλληλούΐα.

Παρακλητικός κανών εις το άγιον Εφραίμ τον οσιομάρτυρα και θαυματουργόν Β΄

Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου.

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως, λέγομεν τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ’ ὃ τὸ Θεὸς Κύριος, καὶ ὡς συνήθως τὰ ἑξῆς.

Ἦχὸς δ', Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τοῖς προσιοῦσι τοῖς σεπτοῖς σου λειψάνοις, καὶ ἑξαιτοῦσι τὴν θερμήν σου πρεσβείαν, δίδου ἀεὶ τὴν θείαν σου ἀντίληψιν, τούτους ἐκλυτρούμενος, πειρασμῶν καὶ κινδύνων, καὶ παντοίων θλίψεων, καὶ δεινῶν νοσημάτων, ὁσιομάρτυς Ἅγιε Ἐφραίμ, ὡς τοῦ Σωτῆρος θεράπων θερμότατος.

Δόξα. Ὅμοιον.

Τῇ ἀνευρέσει τῶν σεπτῶν σου λειψάνων, χαρᾶς ἐπλήρωσας πιστῶν τάς καρδίας, καὶ τὴν Μονήν σου ταύτην πλεῖον εὔφρανας, ἥτις καταφεύγουσα, τῇ σῇ χάριτι κράζει· Σύ μου εἶ προσφύγιον, καὶ θερμὸς ἀντιλήπτωρ, ὁσιαμάρτυς Ἅγιε Ἐφραίμ· διό με ῥύου, δεινῶν περιστάσεων.

Καὶ νῦν, Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσωμέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεΐν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ό Ν' ψαλμὸς καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·

«Εὔφρανον Πάτερ ἡμᾶς σῇ δόξῃ. Γερασίμου».

ᾨδὴ α'.

Ἦχος πλ. δ'. 'Ὑγρὰν διοδεύσας.

Ἐκ γῆς ὥσπερ κρίνα ἐαρινά, ἐφάνησαν Πάτερ, τὰ σὰ λείψανα τὰ σεπτά, ὀσμῇ οὐρανίῳ τὸ δυσῶδες τῶν παθημάτων Ἐφραὶμ ἀπελαύνοντα.

Ακολουθία αγίου Εφραίμ του εν τω όρει των Αμώμων του μεγαλομάρτυρα και θαυματουργού

παρὰ τὴν Ἀττικὴν, ἐγγὺς τῆς Νέας Μάκρης,

ἀσκητικῶς διαλάμψαντος καὶ μαρτυρικῶςς τελειωθέντος ἐν τῇ σεβασμίᾳ

ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγιας Θεοτόκου.

Ἑορταζομένου τῇ γ' Ἰανουαρίου καὶ ε' Μαΐου.

ΕΝ Τῼ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Ἱστῶμεν στίχους δ' καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια.

Ἦχος β', Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Δεῦτε Ἀττικῶν πᾶσα πληθύς, ὄρει τῶν Ἀμώμων ἐν πίστει, θερμῇ προσέλθωμεν, μνήμην τὴν πανίερον, τοϋ θεοφόρου Ἐφραιμ, ὁμοφώνως γεραίροντες· οὗτος γὰρ ἐνταῦθα, βίον τὸν ἐνάρετον, πολιτευσάμενος, ἤνυσε Μαρτύρων ἀγῶνας, καὶ διπλῶν στεφάνων ἀξίως, παρὰ τοῦ Σωτῆρος κατηξίωται.

Ὅτε ἀπηρνήσω σεαυτόν, ἔρωτι τρωθεὶς τῷ ἁγίῳ, ἀπὸ νεότητος, τότε ἦρας Ὅσιε τὸν τοῦ Σωτῆρος Σταυρόν, καὶ αὐτῷ ἠκολούθησας, προθὺμῳ καρδίᾳ, πόνοις τῆς ἀσκήσεως, ἀποκαθάρας τὸν νοῦν. Ὅθεν τὴν βαρβάρων μανίαν, ἤνεγκας Ἐφραὶμ στερροψύχως, καὶ Μαρτύρων στέφει κεκαλλώπισαι.

Ὢφθης ὡς ἀστὴρ νεοφανής, ἄρτι ἐκφανθείς εὐδοκίᾳ, Πάτερ τῇ κρείττονι, διὰ τῆς εὑρέσεως, τῶν σῶν ἁγίων ὀστῶν, καὶ θαυμάτων ταῖς λάμψεσιν, ἡμᾶς καταυγάζεις, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, Ἐφραὶμ μακάριε· νόσους γὰρ ἴασαι ποικίλας, καὶ ὀξέως πάντας προφθάνεις, τοὺς ἀπὸ ψυχῆς πιστῶς φωνοῦντάς σε.

Χαιρετισμοί στην Οσία Ματρώνα την Ρωσίδα την Αόμματο και Θαυματουργό

Ποίημα Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθεϊτίσσης

«Νοός μου λύσον τήν ἀχλύν Ματρώνα φωτοφόρε, ἴνα ὑμνήσω ἱκανῶς τάς σᾶς θαυματουργίας».

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τό προσταχθέν
Τῶν ὀφθαλμῶν ἐκ παιδός ἐστερημένη, καί τή ψυχή ὡς χρυσός λελαμπρυσμένη, ἐν τῷ κόσμω ἐκφαίνεις Φῶς Χριστοῦ Ματρώνα· ‘Ρωσίαν καθιλαρύνουσα θαυμαστῶς, καί πάσαν τήν οἰκουμένην πανευπρεπῶς· καταυγάζουσα χάρισιν, ἄς ἐν αἰσίαις φωναῖς,
κηρύττοντες βοῶμεν σοί· Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τή ὑπερμάχω
Τῆς εὐλογίας τήν πηγήν τήν χαριτόβρυτον, καί ἰαμάτων τόν κρουνόν τόν πολυχεύμονα, τήν ἐμπλήσασαν ἐν νάμασιν ἀκενώτοις· ἐπ’ ἐσχάτων γῆν ‘Ρωσίας ἤν ἐφαίδρυνεν· τήν Ματρώναν ἐν αἰνέσει μεγαλύνωμεν· ταύτη λέγοντες· Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.

Ἄξιον σέ δοξάζειν ἀπαύστως ἀξιΰμνητε Μῆτερ, Ματρώνα τῆς ‘Ρωσίας ἡ δόξα (τρίς)· διο ἐν ἄσμασι θεοτερπέσι τήν ἀξιάγαστόν σου πολιτείαν ἄδομεν καί τάς ἀριστείας σου γεραίρομεν, οὕτω βοῶντες·
Χαίροις τῆς Μόσχας ἡ εὐκοσμία· Χαίροις τῶν ‘Ρώσων ἡ κληρουχία.
Χαίροις εὐσεβείας ὁ πανίερος οἶκος· Χαίροις τῆς ἁγνείας ὁ ὁλόφωτος λύχνος.
Χαίροις τῶν Μητέρων ἐξαίσιον ἄκουσμα· Χαίροις ἀσκουσῶν ἐν τῷ κόσμω ὠράϊσμα.
Χαίροις πολιτείαν θείαν ἡ ζηλώσασα Ἀγγέλων· Χαίροις τάς σεπτός χορείας ἡ σεμνύνασα παρθένων.
Χαίροις χαρισμάτων πάντων ὁ ἀναπλεως κρατήρ· Χαίροις νόσων πολυτρόπων συμπαθέστατος λυτήρ.
Χαίροις ἡ φωταγωγοῦσα τάς πορείας τῶν πιστῶν· Χαίροις ἡ μυσταγωγοῦσα πρός σκηνώσεις οὐρανῶν.
Χαίροις στύλε ὁλόφωτε.
Βαίνουσα ἀπροσκόπτως τοῦ Κυρίου τήν τρῖβον, Ματρώνα φωτοφόρε, εἰς πόλιν ἐπέφθασας τήν ἄνω ἀξίως. Ἔνθα Ἀγγέλων συνοικεῖς τοῖς τάγμασι καί κάλλεσι παρθενικοῖς κεκοσμημένη, βοᾶς ἀπαύστως σύν αὐτοῖς τῷ Βασιλεῖ τῶν ὅλων, ὕμνον·
Ἀλληλούια.

Ακολουθία αγίας Παρθένας της παρθενομάρτυρος της Εδεσσαίας (9 Ιανουαρίου)

Τῇ  Θ΄ Τοῦ μηνός Ιανουαρίου μνήμη της αγίας ενδόξου παρθενομάρτυρος Παρθένας της Εδεσσαίας

Ποιηθείσα υπό Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου

ΕΝ Τῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τὸ Μακάριος ἀνήρ, Εἰς δὲ τὸ Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχους στ΄, καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια τῆς ῾Αγίας.

῏Ηχος δ'. ῾Ως Γενναῖον ἐν Μάρτυσι.

Ὡς παρθένον θεόφρονα, καὶ Μαρτύρων ὁμόζηλον, συνελθόντες σήμερον ευφημοῦμέν σε, τῶν ᾽Εδεσσαίων συστήματα, Παρθένα φερώνυμε ὡς γὰρ θῦμα καθαρόν, προσηνέχθης
ἀθλήσασα, τῷ Παντάνακτι, κᾳὶ ἡγίασας ἄθλοις σου ἁγίοις, ῎Εδεσσαν τὴν σὴν πατρίδα, λαμπρῶς τελοῦσαν τὴν μνήμην σου.

Τὴν ἀγάπην τὴν ἔνθεον, καὶ ψυχῆς τὴν εὐγένειαν, τῇ σῇ ὑπεμφαίνουσα καρτερότητι, τοῖς τοῦ πατρός σου βουλεύμασιν, ἀνδρείως ἀντέταξας, καὶ τὸν τύραννον ἐχθρόν, τῇ ἀτρέπτῳ
ἐνστάσει σου, ἐταπείνωσας· διὰ τοῦτο Μαρτύρων τῷ στεφάνῳ, ὡς ἀθλήσασα νομίμως, Μάρτυς, Παρθένα κεκόσμησαι.