Παρακλητικός κανών εις το άγιον Εφραίμ τον οσιομάρτυρα και θαυματουργόν Β΄

Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου.

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως, λέγομεν τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ’ ὃ τὸ Θεὸς Κύριος, καὶ ὡς συνήθως τὰ ἑξῆς.

Ἦχὸς δ', Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τοῖς προσιοῦσι τοῖς σεπτοῖς σου λειψάνοις, καὶ ἑξαιτοῦσι τὴν θερμήν σου πρεσβείαν, δίδου ἀεὶ τὴν θείαν σου ἀντίληψιν, τούτους ἐκλυτρούμενος, πειρασμῶν καὶ κινδύνων, καὶ παντοίων θλίψεων, καὶ δεινῶν νοσημάτων, ὁσιομάρτυς Ἅγιε Ἐφραίμ, ὡς τοῦ Σωτῆρος θεράπων θερμότατος.

Δόξα. Ὅμοιον.

Τῇ ἀνευρέσει τῶν σεπτῶν σου λειψάνων, χαρᾶς ἐπλήρωσας πιστῶν τάς καρδίας, καὶ τὴν Μονήν σου ταύτην πλεῖον εὔφρανας, ἥτις καταφεύγουσα, τῇ σῇ χάριτι κράζει· Σύ μου εἶ προσφύγιον, καὶ θερμὸς ἀντιλήπτωρ, ὁσιαμάρτυς Ἅγιε Ἐφραίμ· διό με ῥύου, δεινῶν περιστάσεων.

Καὶ νῦν, Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσωμέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεΐν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ό Ν' ψαλμὸς καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·

«Εὔφρανον Πάτερ ἡμᾶς σῇ δόξῃ. Γερασίμου».

ᾨδὴ α'.

Ἦχος πλ. δ'. 'Ὑγρὰν διοδεύσας.

Ἐκ γῆς ὥσπερ κρίνα ἐαρινά, ἐφάνησαν Πάτερ, τὰ σὰ λείψανα τὰ σεπτά, ὀσμῇ οὐρανίῳ τὸ δυσῶδες τῶν παθημάτων Ἐφραὶμ ἀπελαύνοντα.

Ὑψόθεν ὑπάρχων ἐπισκοπῶν, τὴν δὲ τὴν Μονήν σου, τὴν τιμῶσάν σε εὐλαβῶς, καὶ δίδου αὐτῇ Ἐφραὶμ παμμάκαρ, τῆς εὐλογίας τῆς σῆς χάριν τὴν ἄφθονον.

Φωτὶ τῶν ἁγίων σου πρεσβειῶν, παθῶν τὴν ὁμίχλην, καὶ τὴν νύκτα τῶν πειρασμῶν, διάλυσον Πάτερ ἐκ τῶν πίστει, προσφευγόντων τοΐς θείοις λειψάνοις σου.

Θεοτοκίον.

Ῥυσθῆναί με πάσης ἐπιβουλῆς, ἐχθροῦ τοῦ ἀσάρκου, τῇ πρεσβείᾳ σου τῇ σεπτῇ, ἐνίσχυσόν με μόνη Θεοτόκε, ἵνα ὑμνῶ σου τὴν δόξαν τὴν ἄρρητον.

ᾨδὴ γ'. Οὐρανίας ἁψίδος.

Ἀνατείλας ἐσχάτως, ὥσπερ ἀστὴρ πάμφωτος, τῇ ἀποκαλύψει τῶν θείων, Πάτερ λειψάνων σου, θαῦμα λάμψεσι, φωταγωγεῖς τάς καρδίας, τῶν αἰτούντων Ἅγιε, τὴν σὴν βοήθειαν.

Νοσημάτων παντοίων, καὶ χαλεπῶν θλίψεων, δρόσῳ τῆς σεπτῆς σου πρεσβείας, σβεννύεις καύσωνα· διὸ βοῶμέν σοι· σβέσον ἡμῶν τάς ὀδύνας, ἐπομβρίᾳ Ἅγιε, τοῦ θείου Πνεύματος.

Οἱ τῇ θείᾳ σορῷ σου, μετὰ σπουδῆς σπεύδοντες. ἴασιν κομίζονται Πάτερ, καὶ ἀπολύτρωσιν, πάσης κακώσεως· σὺ γὰρ τοῖς πᾶσι παρέχεις, οἷα συμπαθέστατος, χάριν καὶ ἔλεος.

Θεοτοκίον.

Νοητὸς ὤφθης θρόνος, καὶ χρυσαυγὲς σκήνωμα τοῦ παμβασιλέως τῆς δόξης, καὶ Παντοκράτορος, Παρθένε ἄχραντε· διὸ κἀμὲ δεΐξον οἶκον, ἔργοις καθαρότητος, τῆς θείας χάριτος.

Διάσωσον, τοὺς προσιόντας τῇ θείᾳ σου προστασίᾳ, πάσης βλάβης καὶ νοσημάτων καὶ θλίψεων, ὀσιομάρτυς Κυρίου Ἐφραὶμ θέοφρον.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμένειᾳ...,

Αἴτησις παρὰ τοῦ ἱερέως, καὶ τὸ Κάθισμα.

Ἦχος β'. Πρεσβεία θερμή.  (Τὰ ἄνω ζητῶν) 

Προστάτης θερμός, ἀρτίως ὤφθης Ἅγιε, ἐκφάνσει ἡμῖν, τῶν ἱερῶν λειψάνων σου, τοῖς πὸθῳ καταφεύγουσι, θεομάκαρ Ἐφραὶμ τῇ πρεσβείᾳ σου· διὰ τοῦτο βοῶμέν σοι πιστῶς· Χριστῷ ὑπὲρ πάντων Πάτερ πρέσβευε.

ᾨδὴ δ'. Εἰσακήκοα Κύριε.

Πλείστοις τρόποις μακάριε, φαίνῃ τοῖς καλοῦσι τὴν θείαν κλῆσίν σου, καὶ παρέχεις τὰ αἰτήματα τὰ πρὸς σωτηρίαν Ἐφραὶμ Ὅσιε.

Ἀσθενοῦσι τὴν ἴασιν, καὶ τοῖς θλιβομένοις χαρὰν τὴν κρείττονα, τοῖς προστρέχουσι τῇ σκέπῃ σου, δὶδου οὐρανόθεν Ἐφραὶμ Ἅγιε.

Τὴν Μονήν σου ἀπήμαντον, ἐκ τῶν ἐπιθέσεων τοῦ ἀλάστορος, διατήρει Ἐφραὶμ Ἅγιε, τὴν ἐγκαυχομένην τοῖς λειψάνοις σου.

Θεοτοκίον.

Ἐκ γαστρὸς ἀνέτειλε, τῆς δικαιοσύνης Ἁγνὴ ὁ Ἥλιος, οὗ ταῖς αἴγλαις καταλάμπρυνον, τὴν ἐσκοτισμένην μου διάνοιαν.

ᾨδὴ ε'. Φώτισον ἡμᾶς.

Ῥάβδῳ ἰσχυρᾷ τῆς πρεσβείας σου ἐκδίωξον, τὸν ἀόρατον τὸν καθ' ἡμῶν, ὠρυομενον Ἐφραὶμ καθάπερ λέοντα.

Ἤθλησας καλῶς, καὶ ἀρτίως ἡμῖν ἔγνωσαι, τῇ ἐκφάνσει τῶν ἁγίων σου ὀστῶν ἁγιάζων τάς ψυχὰς ἡμῶν μακάριε.

Μέγας ἀρωγός, τῆς Μονῆς ὤφθης Ἅγιε, τῆς πλουτούσης ὥσπερ θεῖον θησαυρόν, τὰ μυρίπνοα καὶ ἅγιά σου λείψανα.

Θεοτοκίον.

Ἄχραντε Ἁγνή, Θεοτόκε ἀειπάρθενε, τὴν νοσοῦσάν μου τοΐς πάθέσι ψυχήν, θεραπείας τῇ σῇ χάριτι ἀξίωσον.

ᾨδὴ ς'. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.

Σωμάτων καὶ ψυχῶν ἰατῆρα, ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις, ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις παμμάκαρ, ἐκ γῆς λαγόνων τὰ θεῖά σου λείψανα, ἀνακαλὺψασα ἡμῖν μετὰ χρόνιον Πάτερ κατάκρυψιν.

Συσφίγξας τοῦ παραλύτου τὰ μέλη, ὑγιῆ τοῦτον ἀπέδειξας Πάτερ, καταφυγόντα τῇ θείᾳ σορῷ σου, καὶ τοῦ Κυρίου τῷ φόβῳ συνέτισας. Ὅθεν ἀπῆλθεν ἐν χαρᾷ, μεγαλύνων τὸ σὸν θαυματούργημα.

Ἡνίκα, τῇ ἡγουμένῃ ὡραθης, ἐμφανῆ τὰ σὰ κατέστησας ταύτῃ· ἀλλὰ καὶ νῦν ποθοῦσὶ σε Πάτερ, τὸ σὸν ἐπίφανον ἅγιον πρόσωπον, καὶ πλήρωσον ἡμᾶς χαρᾶς, οὐρανίου Ἐφραὶμ θεοδόξαστε.

Θεοτοκίον.

Δοχεῖον περιφανὲς τοῦ Ὑψίστου, καὶ Ναὸς φωτοειδὴς καθωράθης, ἐκ τῶν ἁγνῶν σοῦ αἱμάτων Παρθένε, προαγαγοῦσα τῷ κόσμῳ ὡς ἄνθρωπον, τοῦτον δι’ ἔλεος πολύ, διὰ τοῦτο τὴν δόξαν σου.

Διάσωσον, τοὺς προσιόντας...

 Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον...

Αἴτησις παρὰ τοῦ ἱερέως, καὶ τὸ

Κοντάκιον.

Ἦχὸς β'. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.

Τῇ φανερώσει τῶν θείων Λειψάνων σου, τὴν σὴν ἐγνώρισας πᾶσι λαμπρότητα· ἰάσεις γὰρ βρύεις ἑκάστοτε, καὶ ἀπαλλάττεις δεινῶν περιστάσεων, Ἐφραὶμ τοὺς φωνοῦντας τὴν κλῆσίν σου.

Προκείμένον.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θανατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.

Στίχ, Τοΐς 'Ἁγίοις αὐτοῦ τοῖς ἐν τῇ γῇ...

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον.

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν Υἱόν, εἰμὴ ὁ Πατήρ· οὐδὲ τὸν Πατέρα τις ἐπιγινώσκει, εἰμη ὁ Υἱός, καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατὲ τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς, κα! μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμι, καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ· καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστός, καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.

Δόξα. Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου.,..

Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου....

Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου..,

 καὶ τὸ προσόμοιον. Ἦχος πλ. β'. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Ἤνεγκας στερρότατα, ἐπιδρομῆς τῶν βαρβάρων, καὶ Μάρτυς ἀήττητος, ὤφθης τοῦ Παντάνακτος Ἐφραὶμ Ἅγιε, καὶ χαρὰν κρείττονα, τοῖς πιστοῖς παρέσχες, τῇ εὑρέσει τῶν Λειψάνων σου, δι’ ὧν διώκεται, πᾶσα τοῦ Βελίαρ ἐπήρεια, καὶ νόσοι θεραπεύονται, καὶ ψυχῶν ἰῶνται τὰ τραύματα. Ὅθεν σοι βοῶμεν· μὴ παύσῃ ἱκετεύων τὸν Χριστόν, πᾶσι δοθῆναι συγχώρησιν, καὶ ζωὴν γαλήνιον.

Ὁ ἱερεὺς· Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου...

ᾨδὴ ζ'. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

 Οὐρανόθεν θέοφρον, ἀφικόμενος ὧδε τῇ θείᾳ Μάνδρᾳ σου, ὁρᾶσαι παραδόξως, ποικίλαις ἐμφανείαις, καὶ πληροῖς τὰ αἰτήματα, ὁσιομάρτυς Ἐφραὶμ , τῶν σὲ ὑμνολογούντων.

Ξενοτρόπως κατ’ ὄναρ, καὶ καθ’ ὕπαρ παμμάκαρ ἐμφανιζόμενος, χαρὰν καὶ εὐφροσυνην, καὶ πᾶσαν ἅλλην δόσιν, ἀγαθὴν δίδως Ἅγιε, τοῖς εὐφημοῦσιν Ἐφραὶμ τὴν ἱερὰν ζωήν σου.

 Ἡ ἁγία Μονή σου, ὡς ἁγίασμα θεῖον καὶ δῶρον ἅγιον, τὰ θεῖα Λείψανά σου, Ἐφραὶμ καταπλουτοῦσα ἁγιάζει σῇ χάριτι, τοὺς πανταχόθεν αὐτῇ πιστῶς προσερχομένους.

Θεοτοκίον.

Γεωργίᾳ ἀΰλῳ τῆς σεπτῆς σου πρεσβείας θεοχαρίτωτε, βλαστάνειν τὴν ψυχήν μου, καρποὺς τῆς μετανοίας, Θεοτόκε ἀξίωσον, ὡς ἂν τῆς ἄνω ζωῆς, μετὰ τὸ τέλος τύχω.

ᾨδὴ η'. Τὸν Βασιλέα.

Εὔφρανον Πάτερ, εὐφραντικῇ ἀρωγῇ σου, τοὺς στενάζοντας ἐν λύπαις καὶ ἀνάγκαις, τούτους ἀπαλλάτων, Ἐφραὶμ πάσης πικρίας.

Ῥανίσι θείαις τῶν πρεσβειῶν θεὸφρον, παφλάζουσαν ὀδύνην τῆς ψυχῆς μου, σβέσον καὶ παράσχου, ἀναψυχήν μοι θείαν.

Ἁγίων δήμοις, συναυλιζόμενος Πάτερ, καθικέτευε σὺν τούτοις θεοφόρε, ὑπὲρ τῶν τιμώντων, τὰ θεῖα Λείψανά σου.

Θεοτοκίον.

Σῶσόν με Κόρη, τῆς τοῦ ἐχθροῦ δυναστείας, καὶ ἀπόπλυνον τὸν ῥυπωθέντα νοῦν μου, ταῖς τῆς ἁμαρτίας, ἐννοίαις τε καὶ ἔργοις.

ᾨδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.

Ἰάτρευσον παμμάκαρ, πάσης καχεξίας, τοὺς προσιόντας τοῖς θείοις λειψάνοις σου, ὀσιομάρτυς Κυρίου Ἐφραὶμ μακάριε.

Μονήν σου τὴν ἁγίαν, φύλαττε ἀπαύστως, ταῖς θαυμασταΐς προστασίαις σου Ἅγιε, ἐπινοιῶν τοῦ Βελίαρ καὶ πάσης θλίψεως.

Ὁ νέος ἐν Ἁγίοις, ὡς φανεὶς ἀρτίως, θαυματοφόρε Ἐφραὶμ ἀξιάγαστε, ῥύου κἀμὲ τῆς μανίας τοῦ πολεμήτορος.

Θεοτοκίον.

Ὑπέρτερον τὸν νοῦν μου, δεῖξον Θεοτόκε, ἐκ λογισμῶν χαμαιζὴλων χείρονος, καὶ τὴν καρδίαν θείας ἐλλαμψεως.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς....

Καὶ τὰ Μεγαλυνάρια.

Χαίροις ὁ ἀθλήσας πάλαι στερρῶς, καὶ γνωσθεὶς ἀρτίως, Ἐκκλησίᾳ τῇ τοῦ Χριστοῦ, τῇ ἀνακαλύψει τῶν θείων σου Λειψάνων, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς ἀξιοθαύμαστε.

Ὤφθης καὶ ἐδήλωσας ἐμφανῶς, τὴν κλῆσίν σου Πάτερ, καὶ τὸ τέλος σου τὸ σεπτὸν· ὅθεν προσκυνοῦντες, τὰ θεῖα Λείψανά σου, Ἔφραὶμ ὁσιομάρτυς, χάριν λαμβάνομεν.

Ἄγνωστὸς ἐτέλεις χρόνοις πολλοῖς, καὶ τῇ φανερώσει, τῶν Λειψάνων σου τῶν σεπτῶν, ἔδείξας τῷ κόσμῳ, τὴν σὴν πλουσίαν χάριν, θαυμάτων ἐνεργείας, Ἐφραὶμ μακάριε.

Χαίροις τῶν Ὁσίων ὁ κοινωνός, χαίροις τῶν Μαρτύρων, ὁ ζηλώσας τὴν ἀρετήν· χαίροις ὁ ἐν ὄρει, Ἀμώμων διαπρέψας, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς, διπλοῖς ἐν σκάμμασι.

Χάριν ἀναβλύζεις θείᾳ ῥοπῇ, καὶ τοὺς ἀσθενοῦντας, θεραπεύει ἡ σὴ σορὸς· ὅθεν οἱ τῇ θείᾳ Μονῇ σου προσιόντες, καρποῦνται τὴν ὑγείαν, ψυχῆς καὶ σώματος.

Ἔχων παρρησίαν πρὸς τὸν Χριστὸν Ἐφραὶμ θεοφόρε, καθικέτευε ἐκτενῶς, ὑπὲρ τῆς Μονῆς σου, τῇ σοὶ ἀνακειμένῃ, καὶ πάντων τῶν ζητούντων, τὴν σὴν ἀντίληψιν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ τρισάγιον καὶ τὰ συνήθη τροπάρια.

Ἐκτενὴς καὶ ἀπόλυσις.

Πρὸ τοῦ Δι' εὐχῶν, ψάλλομεν τὰ ἑξῆς.

Ἦχος β'. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Πάντας τοὺς προσπίπτοντας πιστῶς, τοῖς σοΐς μυριπνόοις Λειψάνοις, Ἐφραὶμ μακάριε σκέπε καὶ διάσῳζε, ἐκ πάσης θλίψεως, καὶ πταισμάτων τὴν ἄφεσιν, καὶ νόσων παντοίων, αἴτησαι τὴν ἴασιν παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ· δίδου δὲ τὴν σὴν εὐλογίαν, τῇ σεπτῇ Μονῇ σου, θεόφρον, τῇ ἀνακειμένῃ τῇ πρεσβείᾳ σου.

Δέσποινα πρόσδεξαι.... Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου....

Καὶ τό, Δι' εὐχῶν.

Δίστιχον.

Εὔφρανον Ἐφραὶμ τῇ θερμῇ σου ἀντιλήψει

Γεράσιμον δέησιν τήνδε σοι θέντα.