τον παρά το Φρέαρ του Ιακώβ ιταμώς χερσίν ανόμων αποκτανθέντα.
Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ΄ο το Θεός Κύριος, ως συνήθως, και τα εξής ˙
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τους ανυμνούντας σε, Φιλούμενε, πλήσον χαράς αρρήτου, υγείας και σθένους ψυχής πατήσαι δαίμονος δολίου ισχύν, νέε ιερόαθλε της Χριστού Εκκλησίας και κοσμήτορ Φρέατος Ιακώβ, εκβοώμεν, χερσίν ανόμων άρτι ο κτανθείς και αθλοφόρων λαμπρύνας συστήματα.
Δόξα, το αυτό. Και νυν, Θεοτόκιον.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα εκ σου ˙ σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν΄Ψαλμός και ο Κανών, ου η Ακροστιχίς:
«Φιλείν με Χριστόν, Φιλούμενε, αξίωσον, Χ.»
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Φιλείν υπέρ πάντας με τον Χριστόν, Φιλούμενε μάρτυς, καταξίωσον τον πιστώς προσφεύγοντα σου ταις ικεσίαις, ιεροάθλων νεόδρεπτον λείριον.
Ικάνωσον πάντας την σωστικήν οδόν διανύσαι τους γεραίροντας ευλαβώς, Φιλούμενε, σου την πολιτείαν και Ιακώβ εν τω Φρέατι άθλησιν.
Λαμπάς Ορθοδόξου διαγωγής και άστρον ανδρείας, ευψυχίας και αρετής, Φιλούμενε, σκέδασον τον ζόφον ημών παθών χαμαιζήλων και θλίψεων.
Θεοτόκιον.
Ελέους αείρρυτε ποταμέ, Κεχαριτωμένη, τας καρδίας σων οικετών κατάρδευσον νάμασιν ευνοίας και προστασίας της θείας σου, Δέσποινα.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ιερόαθλε νέε της του Χριστού πίστεως, γόνε τιμαλφέστατε Κύπρου και παμφαέστατε Ορθοδοξίας φωστήρ, μάκαρ Φιλούμενε, λύσον λυπηρών σκοτόμαιναν των προστρεχόντων σοι.
Νεαυγέστατον άστρον διαγωγής κρείτττονος το καταφωτίσαν ακτίσι πάντας συνέσεως, σων ικετών τας ψυχάς επιζητείν τα εν πόλω φώτισον, Φιλούμενε, πάτερ πανάριστε.
Μαρτυρίου τας τρίβους άρτι καλώς ήνυσας εν ναώ σεπτώ Σαμαρείας μάκαρ, Φιλούμενε, δεικνύων πάσιν ημίν σον ακατάβλητον σθένος, πρεσβευτά θερμότατε πάντων προς Κύριον.
Θεοτόκιον.
Ευσυμπάθητε Μήτερ του Λυτρωτού, πρόσδεξαι σου των οικετών τας δεήσεις, Θεογεννήτρια, και πλήρου πάντων ημών των ευλαβώς σε υμνούντων δίκαια αιτήματα προς βίον κρείττονα.
Φιλούμενε, ιερομάρτυς νεόλεκτε, τας δεήσεις των προσφύγων σου των Θεώ και Κτίστη προσάγαγε, Ου κάλλους του θείου νυν απολαύεις.
Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Χαράν αληθή και ευφροσύνην ένθεον παρέχει πιστοίς η θήκη σου σκηνώματος, ην νυν ασπαζόμεθα εκβοώμεν ˙ Φιλούμενε πάντιμε, νεομαρτύρων εύχος ιερόν, ημών πλήρου πάντα τα αιτήματα.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα, Κύριε.
Χάρις η δεδομένη σοι γένοιτο εν θλίψεσι τοις σοις πρόσφυξι στηριγμός, σεπτέ Φιλούμενε, ασφαλείας, σθένος και βοήθεια.
Ρώσιν πάσιν ανάβλυσον και παραμυθίαν και θείον έλεος, θαυματόβρυτε Φιλούμενε, ταις ειλικρινώς σε μακαρίζουσι.
Ιατρεύων νοσήματα και κακώσεις, πάτερ, ως συμπαθέστατος μη ελλίπης των τιμώντων σε και πλουτούντων ρύστην σε, Φιλούμενε.
Σβέσον καύσωνα θλίψεων και το καθ΄ημών αλάστορος σύντριψον θράσος, Μήτερ αειπάρθενε, Θεοτόκε, κόσμου καταφύγιον.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Τίμιε βλαστέ της Ορούντης και εξάνθισμα της Μονής Σταυροβουνίου ευανθές, σων λιτών με μύρω εύφρανον, Φιλούμενε.
Όμβρισον ημίν υετόν της θείας χάριτος, χαριτόβρυτε Φιλούμενε σοφέ, ομβροτόκος ως νεφέλη αγιάσματος.
Νέε αθλητά, αστασίαστον, Φιλούμενε, ταις του βίου πολυστρόφοις συμφοραίς διατήρησον ζωήν ημών, μακάριε.
Θεοτόκιον.
Φώτισον ημών τας οδούς, Θεογεννήτρια, ίνα μη προς σκοτομήνην ζοφεράν πορευθώμεν αμαρτίας, Μητροπάρθενε.
Ωδή στ΄. Την δέησιν.
Ιάματα το σεπτόν σου σκήνωμα, ο η Μάνδρα της Σιών θησαυρίζει παντοδαπά τοις πιστοίς αναβλύζει τοις προσιούσιν αυτό και κραυγάζουσι θερμώς ˙ Φιλούμενε σεπτέ, ιατρός ημών ίσθι ταχύτατος.
Λαμπόμενος αρετών ταις χάρισι, ταπεινώσεως αυγαίς και ακτίσιν υπακοής κατεφώτισας πάντας τους προσιόντας σοι, μάκαρ Φιλούμενε ˙ διο βοώμεν σοι ˙ ψυχών ζοφεράν ημών σκέδασον έπαρσιν.
Ομοτρόπε αθλητών, Φιλούμενε, των αρχαίων εν εσχάτοις τοις χρόνοις χερσίν ανόμων εχθρών απεκτάνθης παρ΄Ιακώβ Φρέαρ, ω διηκόνησας, εν ώρα του εσπερινού, πρεσβευτά προς Θεόν ημών ένθερμε.
Θεοτόκιον.
Υμνούντες σε φωτεινόν ως θάλαμον και ολόφωτον Κυρίου νυμφώνα τρανώς βοώμεν ημών, Θεοτόκε, των καρδιών τα ενδότερα κάθαρον, ίνα σκηνώση εν αυταίς ο Χριστός και πανάγιος Τόκος σου.
Φιλούμενε, ιερομάρτυς νεόλεκτε, τας δεήσεις των προσφύγων σου τω Θεώ και Κτίστη προσάγαγε, Ου κάλλους του θείου νυν απολαύεις.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ΄εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Ως νεομάρτυς της πίστεως άριστος και ταχινός αρωγός αιτουμένων σου αντίληψιν, μάκαρ Φιλούμενε, ημών δακρύων ρανίδας απόσμηξον τω μάκτρω λιτών σου προς Κύριον.
Προκείμενον.
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου Αυτού.
Στιχ. Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.
Ευαγγέλιον κατά Ιωάννην (Κεφ. ιε΄17-27, ιστ΄1-2).
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς. Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους. Ει ό κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν. Ει εκ του κόσμου ήτε ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει• ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ' εγώ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου, διά τούτο μισεί υμάς ο κόσμος. Μνημονεύετε του λόγου, ού εγώ είπον υμίν. Ουκ εστί δούλος μείζων του κυρίου αυτού. Ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν ει τον λόγον μου ετήρησαν, και τον υμέτερον τηρήσουσιν. ʼλλα ταύτα πάντα ποιήσουσιν υμίν δια το όνομά μου, ότι ουχ οίδασι τον πέμψαντά με. Ει μη ήλθον και ελάλησα αυτοίς, αμαρτίαν ουκ είχον. νυν δε πρόφασιν ουκ έχουσι περί της αμαρτίας αυτών. Ο εμέ μισών και τον Πατέρα μου μισεί. Ει τα έργα μη εποίησα εν αυτοίς, α ουδείς άλλος πεποίηκεν, αμαρτίαν ουκ είχον νυν δε και εωράκασι και μεμισήκασι και εμέ και τον Πατέρα μου. Αλλ' ίνα πληρωθή, ο λόγος ο γεγραμμένος εν τω νόμω αυτών, ότι εμίσησαν με δωρεάν. Όταν δε έλθει ο Παράκλητος, όν εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας, ό παρά του Πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού• και υμείς δε μαρτυρείτε ότι απ' αρχής μετ' εμού έστε. Ταύτα λελάληκα υμίν, ίνα μη σκανδαλισθήτε. Αποσυναγώγους ποιήσουσιν υμάς• αλλ' έρχεται ώρα, ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ.
Δόξα. Ταις του νεοάθλου πρεσβείαις, Ελεήμον,…
Και νυν. Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον,…
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός…
Ως αμνός πάνάμωμος εσφαγιάσθης αρτίως, νέε ιερόαθλε, θαυμαστέ Φιλούμενε, κλέος πίστεως, Ιακώβ Φρέατος του ναού εν μέσω ταις χερσίν ανόμων, άγιε ˙ διο σοι κράζομεν οι πιστοί ευτάκτως αείποτε ˙ ανόμων δείξον πράξεων πάντας υπερόπτας σους πρόσφυγας, τους ανευφημούντας σην μνήμην την φωσφόρον και λαμπράν και προσκυνούντας σον σκήνωμα, ο Χριστός ηφθάρτισε.
Είτα, Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου…
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Μαρτυρίου τους πόνους υπομείνας αρτίως, λαμπρέ Φιλούμενε, καρδίας μου τον πόνον και σώματός μου άλγος τη ση χάριτι κούφισον ˙ προς τον Χριστόν γαρ πολλήν την παρρησίαν έχεις.
Εις το θείον σου σκήνος ως εις άκλυστον όρμον ταχύ προσφεύγοντες, Φιλούμενε, του βίου λυτρούμεθα της ζάλης και πιστώς ανακράζομεν ˙ Χαίρε, μαρτύρων σεπτών της πίστεως ακρότης.
Νεκρωθείς παιδιόθεν των εν κόσμω ηδέων Χριστόν ηγάπησας, Ον και τους σους ικέτας εκ της ψυχής μυχίων αγαπήσαι αξίωσον, νεολαμπές αθλητά, Φιλούμενε τρισμάκαρ.
Θεοτόκιον.
Έχοντές σε, Παρθένε, ακλινή προστασίαν σοι καταφεύγομεν εν πάση δυσθυμία και των επικειμένων εκλυτρούμεθα θλίψεων, Θεοκυήτορ αγνή, και ζοφερών κινδύνων.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Αγίων δήμοις συναυλιζόμενος, πάτερ, συν αυτοίς εκδυσώπει τον Κτίστην δύναμίν μου δούναι Φιλούμενε, κατ΄άμφω.
Ξένη η χάρις πέλει, ην πάσι παρέχεις τοις σην κλήσιν επικαλουμένοις, αθλητά Κυρίου, Φιλούμενε παμμάκαρ.
Ιάτρευσόν μου τα της σαρκός αλγηδόνας και ψυχής χαλεπάς ασθενείας, του επιζητούντος, Φιλούμενε, σην χάριν.
Θεοτόκιον.
Ως του Σωτήρος ευλογημένην μητέρα σε υμνούντες εχθρού δυναστείας σώσον τους σους δούλους, βοώμεν σοι, Παρθένε.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Σιών νυν εν τοις κόλποις έχουσα σον σκήνος ως πολυτίμητον όλβον, Φιλούμενε, αυτώ προσφεύγει εν λύπαις και περιστάσεσιν.
Ο νέος αθλοφόρος πίστεως, μανίας του πολεμήτορος ρύου, Φιλούμενε, τους καταφεύγοντας πόθω τη αντιλήψει σου.
Νεόαθλε γενναίε, φύλαττε απαύστως ση θαυμαστή προστασία σους πρόσφυγας επινοιών του δολίου εχθρού, Φιλούμενε.
Νεόαθλε γενναίε, φύλαττε απαύστως ση θαυμαστή προστασία σους πρόσφυγας επινοιών του δολίου εχθρού, Φιλούμενε.
Θεοτόκιον.
Χαρά του Φιλουμένου του σεπτού και γέρας, Θεογεννήτορ αγνή παμμακάριστε, χαράς με πλήσον τον πόθω σε μεγαλύνοντα.
Το Άξιον εστί και τα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις, των μαρτύρων ο κοινωνός, χαίροις, ιερέων ο διάκοσμος ευσεβών, χαίροις, του Υψίστου, Φιλούμενε, ο φίλος και πάσης Εκκλησίας έμπνουν θησαύρισμα.
Χαίροις, της Ορούντης σεπτός βλαστός, χαίροις, νήσου Κύπρου πολυτίμητος θησαυρός, χαίροις, Εκκλησίας της Μόρφου ωραιότης, Φιλούμενε, μαρτύρων νέων υπόδειγμα.
Έχων παρρησίαν προς τον Θεόν πρέσβευε απαύστως υπέρ πάντων των ευσεβών των μεγαλυνόντων την θείαν άθλησίν σου, Φιλούμενε, μαρτύρων νέων ωράϊσμα.
Χάριν αναβλύζει ως αληθώς σκήνωμα σον θείον, ο ηφθάρτισεν Ιησούς ˙ όθεν προσιόντες αυτώ μετ΄ευλαβείας καρπούμεθα κατ΄άμφω ρώμην, Φιλούμενε.
Λύτρωσαι τους σπεύδοντας ευλαβώς προσκυνήσαι σκήνος σον πανάφθορον συμφορών και εχθρού μανίας σαις θείαις ικεσίαις προς Κύριον της δόξης, μάκαρ Φιλούμενε.
Χαίροις, ο αθλήσας παρ΄Ιακώβ Φρέαρ εν εσχάτοις χρόνοις, ένδοξε ιερεύ, και οφθείς μαρτύρων ισότιμος των πάλαι, νεόαθλε γενναίε, πάτερ Φιλούμενε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.
Της Ορούντης τον γόνον, νήσου Κύπρου το βλάστημα και ιερομάρτυρα νέον Ιακώβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον, τιμήσωμεν, πιστοί, ως πρόμαχον της πίστεως ημών και αήττητον οπλίτην Χριστού της αληθείας πόθω κράζοντες ˙ Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε αφθαρτίσαντι, δόξα τω σε ημίν χειραγωγόν προς πόλον δείξαντι.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ΄ην ψάλλομεν το εξής ˙
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Πλήσον υγιείας και χαράς τους ειλικρινώς σε τιμώντας, ιερομάρτυς στερρέ, αθλητά Φιλούμενε, και διασκέδασον νοσημάτων σκοτόμαιναν και θλίψεων πόρρω, ίνα σε γεραίρωμεν ως αντιλήπτορα, τείχος αρραγές εν ανάγκαις και παραμυθίαν γλυκείαν εν δειναίς του βίου περιστάσεσι.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δίστιχον.
Φιλείν Χριστόν, δι΄ Ον ιταμώς εκτάνθης,
Φιλούμενε, αξίωσον Χαραλάμπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου