Ἁμαρτήσαμε, Κύριε, καὶ ἀνομήσαμε
καὶ δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ σηκώσουμε τὰ μάτια μας καὶ νὰ
κοιτάξουμε στὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, διότι ἐγκαταλείψαμε τὴν ὁδὸ τῆς
δικαιοσύνης Σου καὶ πορευόμαστε στὰ ἁμαρτωλὰ θελήματά μας. Ἀλλὰ ἱκετεύουμε τὴν
ἀνεξιχνίαστόν Σου ἀγαθότητα καὶ
παρακαλοῦμέν Σε:
Μνήσθητι,
Κύριε, τὸ γένος ἡμῶν τὸ Ἑλληνικόν,
γιὰ τὸ
ὁποῖο
Σὺ Κύριε εἶπες θὰ Σὲ δοξάσει, ὅταν
κατὰ τὴν
ἐπίγεια ζωή Σου Ἕλληνες πρόγονοί μας ζήτησαν νὰ
Σὲ δοῦν.
Μνήσθητι, Κύριε, ὅτι στὴν Ἑλλάδα πρὶν ἀπ’ ὅλα τὰ Ἔθνη ἔλαμψε τὸ ζωηφόρο φῶς τοῦ Εὐαγγελίου Σου, ὅτι πλῆθος Ἁγίων Ἑλλήνων διέδωσε στὸν κόσμο τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας Σου καὶ ὅτι Ἕλληνες Ποιμένες μὲ τὴν ποιμαντικὴ ράβδο τους ἐξόρισαν τοὺς αἱρετικοὺς λύκους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Σου…
Μνήσθητι, Κύριε, ὅτι στὴν Ἑλλάδα πρὶν ἀπ’ ὅλα τὰ Ἔθνη ἔλαμψε τὸ ζωηφόρο φῶς τοῦ Εὐαγγελίου Σου, ὅτι πλῆθος Ἁγίων Ἑλλήνων διέδωσε στὸν κόσμο τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας Σου καὶ ὅτι Ἕλληνες Ποιμένες μὲ τὴν ποιμαντικὴ ράβδο τους ἐξόρισαν τοὺς αἱρετικοὺς λύκους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Σου…
Μνήσθητι, Κύριε, καὶ ὅτι
στὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα ἐγράφησαν
τὰ Εὐαγγέλια
καὶ ὅτι
ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα χρησιμοποιὴθηκε γιὰ νὰ ἐκφραστοῦν οἱ
ὑψηλὲς
ἔννοιες τῆς
Πίστεώς μας.
Χάριν ὅλων αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ
χάριν τῶν «δέκα» Ἁγίων ποὺ
ἀναλογικὰ
ὑπάρχουν σήμερα στὴν Πατρίδα μας, ζητοῦμε ἀναξίως καὶ ταπεινῶς
τὴ σωτηρία ἐπέμβασή Σου, ἐπειδὴ πιστεύουμε ἀκράδαντα
ὅτι κατ’ ἐξοχὴν χρόνος ἐπεμβάσεώς
Σου εἶναι τὰ ἀδιέξοδα τῶν ἀνθρώπων·
τὰ ἀδιέξοδα
στὰ ὁποῖα ἔχουμε
περιέλθει ὡς κράτος καὶ ὡς Ἔθνος.
Γι’ αὐτοὺς
τοὺς λόγους ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι
δοῦλοι Σου μὲ δάκρυα Σὲ
θερμοπαρακαλοῦμε. Φεῖσαι ἡμῶν, Κύριε, κατὰ
τὸ πλῆθος
τῶν οἰκτιρμῶν Σου καὶ
σῶσε τὸ
Ἔθνος μας διὰ τὸ ὄνομά Σου τὸ
Ἅγιον, ἀπὸ τὴν
πνευματική, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση·
ὅποτε θέλεις καὶ ὅπως ΕΣΥ θέλεις.
Σήκωσέ το ἀπὸ τὴν κοπρίαν τῆς
πνευματικῆς δουλείας, σῶσε μας ἀπὸ τὴν
«αἰχμαλωσία» καὶ ὁδήγησέ μας διὰ τῆς
μετανοίας ἀπὸ τὸν σταυρὸ στὴν
Ἀνάσταση.
Καὶ ἐὰν
οἱ φωνές μας δὲν Σὲ παρακινοῦν νὰ
μᾶς εὐσπλαγχνιστεῖς, λόγῳ
τῶν πολλῶν
ἁμαρτιῶν
μας, ἂς Σὲ
παρακινήσουν οἱ φωνὲς καὶ
οἱ παρακλήσεις τοῦ πλήθους τῶν
Ἁγίων τῆς
Πατρίδας μας.
Ἐλπίζουμε, Κύριέ μας καὶ Θεέ μας, ὅτι
ἀνακαινιζόμενοι μὲ τὴ
σωτήρια ἐπέμβασή Σου, ὄχι μόνο νὰ
ἀνανήψουμε πνευματικά, ἀλλὰ
καὶ ὅτι
θὰ μας καθοδηγήσεις, τὸ νέο περιούσιο ΕΘΝΟΣ ΣΟΥ, νὰ συνεχίσουμε ἐμεῖς τὸ
Σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας Σου, ὥστε
νὰ προκύψει μιὰ μεγάλη Καθολικὴ καὶ πολύπλευρη Ὀρθόδοξη
Χριστιανικὴ Ἀναγέννηση πρὸς δόξαν τοῦ Ἁγίου
ὀνόματός Σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ
Υἱοῦ
καὶ τοῦ
Ἀγίου Πνεύματος, πρεσβείαις τῆς πανενδόξου Δεσποινης ἡμῶν Θεοτόκου
καί πάντων τῶν Αγίων, Ἀμήν.
Γένοιτο!
Εὐλογεῖτε ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘὰ ἤθελα νὰ παραθέσω δύο σχόλια γιὰ τὴν παραπάνω καλοπροαίρετη ἀλλὰ (κατὰ τὴν γνώμη μου) ἄστοχη δέηση.
1. Ποιὸς γνήσιος ὀρθόδοξος πιστὸς ἀισθάνεται πραγματικά νὰ εἶναι σὲ ἀδιέξοδο. Ἐὰν ναι, τότε δὲν ἔχει γνήσια πίστη καὶ ἐλπίδα στὸν Χριστό.
2. Καλά, χάριν τῶν παραπάνω (2η, 3η & 4η παραγ.) ζητοῦμε νὰ ἐπέμβει ὁ Κύριος; Δηλαδή τόσο σημαντικούς θεωροῦμε τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος καὶ ζητοῦμε, ἐνῷ ἁμαρτήσαμε καὶ ἀπιστήσαμε (ὑποτίθεται), νὰ ἐπέμβει, λές καὶ δὲν ἔχει ἐπέμβει ἤδη (μὲ τὴν σταύρωσή του ἀλλὰ καὶ μ’αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν «κρίση»ποὺ ἐπέτρεψε νὰ μᾶς συμβεῖ); Δηλ. ὅλα ὅσα μᾶς συμβαίνουν (τὰ λεγόμενα κακά) δὲν ἀρκοῦν γιὰ νὰ μετανοήσουμε, καὶ χρειαζόμαστε κι ἄλλη ἐπέμβαση;
Δὲν τὸ καταλαβαίνω; Δηλαδή τί; Τὸν παρακαλοῦμε νὰ ξανασταυρωθεῖ καὶ νὰ ξανα-αναστηθεῖ;
Καὶ ἔπειτα, οἱ προσευχές τῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν ἀρκοῦν, καὶ χρειαζόμαστε νὰ εἰσάγουμε κι ἄλλη δέηση στὴν λατρεία μας, πιό "δυνατή" (γιὰ νὰ μᾶς ἀκούσει ἐπιτέλους!?);
Ὁ Θεὸς μαζί μας