Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Μικρός παρακλητικός κανόνας της Παναγίας



Ποίημα Θεοστηρίκτου μοναχού ή Θεοφάνους.

Μικρός Παρακλητικός κανόνας ψάλλεται υπό των πιστών όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το Μέγα Ωρολόγιον «εν πάσει περιστάσει και θλίψει ψυχής».
Ἱερεὺς.
Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νύν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Λαὸς (Εαν λαϊκός άρχεται: Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς, Ἀμήν.).
  Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι ταχὺ εἰσάκουσόν μου Κύριε ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι Κύριε ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου  ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε πρὸς σὲ κατέφυγον δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου Κύριε ζήσεις με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.Λαός:
Λαὸς. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
  Στίχ, α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
        Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
  Στίχ, β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς,    
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
  Στίχ, γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
      Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Ἦχος δ' Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ  
 Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν, ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοί, καὶ προσπέσωμεν ἐν μετανοίᾳ, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα, βοήθησον ἐφ' ἡμῖν σπλαγχνισθεῖσα, σπεῦσον, ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους πταισμάτων, μὴ ἀποστρέψῃς σοὺς δούλους κενούς· σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 
Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
 Ψαλμὸς ν΄(50)
Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς σοὶ μόνω ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου· ἰδοὺ γὰρ  ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.  ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου  ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα, τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

 ῾Ο κανών . Ἦχος πλ. δ' ᾨδὴ α'  Εἱρμὸς    
» Ὑγρὰν διοδεύσας ὡσεὶ ξηράν, καὶ τὴν αἰγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, Ἰσραηλίτης ἀνεβόα· τῷ Λυτρωτῇ καὶ Θεῷ ἡμῶν ᾄσωμεν.
Τροπάρια
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Παρακλητικός κανόνας στην Παναγία Φανερωμένη (Ροδόπης)



 Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ' ό το Θεός Κύριος και το εξής:
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως θησαυρόν της προς ημάς ευνοίας, την σην αγίαν Θεοτόκε Εικόνα, Κομοτηνής η πόλις εθησαύρισεν. όθεν μετά πίστεως, προς αυτήν καταφεύγει, άπασι παρέχουσαν, δωρεάς ουρανίους. ήν προσκυνούσα πόθω σοι βοά. χαίρε Παρθένε ημών η βοήθεια.

Δ ό ξ α, και Ν ύ ν. Το αυτό.
Ο Ν' ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.
''Κομοτηνή εν σοι χαίρει Κόρη. Γερασίμου''.
Ω δ ή  α'. Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.

Κινδύνων παντοίων απαλλαγήν, ταύτη σου τη πόλει, τη τιμώση σε ευλαβώς, δίδου Παναγία Θεοτόκε, και οικτιρμών θεϊκών τα δωρήματα.
Ουράνιον δώρον ως αληθώς, δέδωκας τη πόλει Θεοτόκε Κομοτηνής, την σην χαριτόβρυτον Εικόνα, χάριν και έλεος πάσι πηγάζουσαν.
Μητρώαν αγάπην ως συμπαθής, επιδεικνυμένη, τοις προστρέχουσιν εκ ψυχής, τη θαυματοβρύτω σου Εικόνι, δεινών Παρθένε την λύσιν κομίζονται. 
Ω δ ή  γ'. Ουρανίας αψίδος.
Την πλουσίαν σου χάριν, και τα πολλά θαύματα, η Μακεδονία και Θράκη, Αγνή κηρύττουσι, και πάντες σπεύδουσι, τη ση Παρθένε Εικόνι, καθαγιαζόμενοι, ψυχάς και σώματα.
Η αγία Εικών σου, ως θαυμαστόν δώρημα, των Κομοτηναίων τη πόλει τη προμηθεία σου, Παρθένε δέδοται. ήν δυσπραγίας απάσης, ασινή διάσωζε, τη αντιλήψει σου.
Νοσημάτων την λύσιν, και των παθών ίασιν, και δυσχερειών των εν βίω, την απολύτρωσιν, δίδου εκάστοτε, Φανερωμένη Παρθένε, τοις ανενδοιάστω σοι, γνώμη προστρέχουσι.
Η πληθύς ευσεβούντων, πίστει θερμή ήθροισται, εκ των κύκλω πόλεων Κόρη, και η περίοικος, η της Ροδόπης σκιρτά, ως των πολλών δωρεών σου, πάντες απολαύοντες, εκ της Εικόνος σου.
Διάσωσον Φανερωμένη Παρθένε τους σους ικέτας, πάσης βλάβης και επηρείας και θλίψεως. ότι ση καταφεύγομεν προστασία.
Επίβλεψον εν ευμενεία….
Αίτησις και το Κ ά θ ι σ μ α Ήχος β'.
Πρεσβεία θερμή.
Πηγή αγαθών, Μορφή σου υπέρτιμος, και στέφος λαμπρόν, τη πόλει πεφανέρωται, Φανερωμένη Δέσποινα, Κομοτηνής τη ση αγαθότητι. ήν προσκυνούντες Παρθένε πιστώς, χαράς ουρανίου εμπιπλάμεθα.
Ω δ ή δ'. Εισακήκοα Κύριε.

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Παναγίας Μαλεβής, Παρακλητικός Κανών


Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως, τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ' ὅ τὸ″ Θεός Κύριος ὡς συνήθως καὶ τό ἑξῆς:

Ἦχος δ΄: Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῆς Θεοτόκου τῇ ἁγίᾳ Εἰκόνι, τῇ ἐν Movῇ τῆς Μαλεβῆς ἐκβλυζούσῃ, μύρον εὐῶδες θεῖον καὶ οὐράνιον, δεῦτε καὶ προσπέσωμεν, πρός αὐτὴν ἐκβοῶντες. Κόρη Μυροβλύτισσα, ἐκ παθῶν ἀκαθάρτων, καὶ ἐπηρείας πάσης τοῦ ἐχθροῦ, τοὺς τῇ Εἰκόνι σου σπεύδοντας λύτρωσαι.

Δόξα, και νῦν. ~Oμoιoν.
Ὡς τετοκυῖα τό ζωήρρυτον μύρον, σωματωθὲν ἐκ τῶν ἀγνῶν σου αἱμάτων, μύρον ἐκβλύζειν Δέσποινα ηὐδόκησας, τὴν σεπτὴν Εἰκόνα σου, τὰς ψυχὰς ἀγιάζον, καὶ διῶκον ἅπασαν, τῶν παθῶν δυσωδίαν. Ἀλλ' ἐκ παντοίων ῥύου πειρασμῶν, Θεογεννῆτορ, τοὺς σὲ μεγαλύνοντας.

Ὁ Ν΄. Καὶ ὁ Κανών οὗ ἡ ἀκροστιχίς.
«Σπεύδω Παρθένε σῷ θείῷ μύρῷ. Γερασίμου».
Ωδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Σαρκός ὁμοιώματι τῆς ζωῆς, τεκοῦσα τό μύρον, Μυροβλύτισσα Μαριάμ, τῷ μύρῳ Εἰκόνος σου τῆς θείας, τῆς τῶν παθῶν δυσωδίας με λύτρωσαι.

Πηγάζουσα μύρον ἡ σὴ Εἰκών, τῇ σῇ ἐπινεύσει, Θεοτόκε ἐν Μαλεβῇ, εὐφραίνει καί τέρπει καθ' ἐκάστην, τοὺς προσιόντας αὐτῇ μετὰ πίστεως.

Ἐπίβλεψον ὄμματι ἱλαρῷ, τοὺς τῇ σῇ Εἰκόνι, παρεστῶτας πανευλαβῶς, καὶ δίδου ἡμῖν Θεογεννῆτορ, τῶν αἰτημάτων ἁπάντων τὴν πλήρωσιν.

Ὑμνοῦμεν θαυμάτων σου την πληθύν, καὶ πίστει βοῶμεν, Μυροβλύτισσα Μαριάμ. Ἐκ πάσης ἀνάγκης τε καὶ βλάβης, ῥῦσαι ἡμᾶς μητρικῇ σου χρηστότητι.

Ωδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος.
Δυσμενῶν ἀοράτων, ἐπιβουλῆς λύτρωσαι, καὶ ἀσθενειῶν πολυτρόπων, καὶ περιστάσεων, ὦ Μυροβλύτισσα, τοὺς ἐκ τοῦ θείου σου μύρου, εὐλαβῶς λαμβάνοντας, και σε δοξάζοντας.

Ὡς καρκίνου τό πάθος, τό χαλεπόν ἔπαυσας, χρίσει τοῦ ἁγίου σου μύρου, Παρθένε Ἄχραντε, οὕτω θεράπευσον, κ' ἀμὲ δεινῶς ἀσθενοῦντα, Κόρη Μυροβλύτισσα, ἵνα γεραίρω σε.
Παραδόξως ὁρᾶται, μύρου πηγή Ἄχραντε, ἐν τῇ Μαλεβῇ ἡ Εἰκών σου, πάντας ἐκπλήττουσα, καὶ θεραπεύουσα, νόσους ψυχῶν καὶ σωμάτων″ ὅθεν σου τὴν ἄφθονον χάριν κηρύττομεν.

Ἁγιάσματος οἶκος, ὡς ἀληθῶς πέφηνας″ ὅθεν ἁγιάζεις Παρθένε, τῷ θείῳ μύρῳ σου τοὺς καταφεύγοντας, ἐν Μαλεβῇ τῇ Μονῇ σου, καὶ τα μεγαλεῖα σου, Κόρη δοξάζοντας.

Διάσωσον, ὦ Μυροβλύτισσα Κόρη Θεογεννῆτορ, πάσης βλάβης και έπηρείας του δράκοντος, τοὺς χριομένους τῷ μύρῳ σου τῷ άγίῳ.
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπι τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό άλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Παράκλησις Παναγίας Τρικορφιώτισσας Δωρίδος Φωκίδος

15 Αυγούστου (Χαραλάμπους Μπούσια, nektarios.gr

Ὁ Ἱερεύς ἄρχεται τῆς Παρακλήσεως μέ τήν δοξολογικήν ἐκφώνησιν:
Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ χορός: Ἀμήν.
Ἤ μή ὑπάρχοντος Ἱερέως, ἡμεῖς τό:
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς, Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142).
Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδιάσεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχύ εἰσακουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Καί εὐθύς ψάλλεται τετράκις ἐξ’ ὑπαμοιβῆς, μετά τῶν οἰκείων στίχων:
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό Ἅγιον Αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με καί τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τὸ τροπάριον. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοὺς εὐλαβῶς ἀσπαζομένους μορφήν Σου, Τρικορφιώτισσα Κυρία Παρθένε, Τρικόρφου περισκέπουσαν τὰς θείας Μονάς, καὶ πιστῶν τὸν σύλλογον ἐν αὐτῷ κατοικούντων, ῥύου πάσης θλίψεως καὶ παντοίας ἀνάγκης, καὶ πειρασμῶν κινδύνων ζοφερῶν, ἀσθενημάτων, καὶ βλάβης τοῦ ὄφεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμέν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν’ (50).
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοῦ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοῦ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς μέ ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Εἶτα, ὁ Κανών, φέρων ἀκροστιχίδα: Τρικορφιώτισσα, μονοτρόποις βοήθει. Χ.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Τρικόρφου προστάτις καὶ ἀρωγός, δυάδος σεμνείων, καὶ κατοίκων αὐτοῦ πιστῶν, ὑπάρχεις Κυρία Θεοτόκε, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ Πανάχραντε.
Ῥεόντων ἁπάντων τε καὶ φθαρτῶν, ἡμᾶς ἀνωτέρους, τήρει Μῆτερ τοῦ Λυτρωτοῦ, τοὺς Σοὶ καταφεύγοντας ἐν πίστει, Τρικορφιώτισσα κόσμου διάσωσμα.
Ἰδεῖν καλλὸς ἄῤῥητον τῆς μορφῆς, Υἱοῦ Σου πανσέπτου, καταξίωσον οὐρανοῦ, ἐν δόμοις τοὺς πόθῳ Σὲ ὑμνοῦντας, Τρικορφιώτισσα Θεογεννήτρια.
Κατάπαυσον πάθη τὰ χαλεπά, ἡμῶν Σὲ τιμώντων, καὶ σπευδόντων ταῖς Σαὶς εὐχαῖς, πρὸς Τόκον Σου Κεχαριτωμένη, Τρικορφιώτισσα πάντας τὸν σώζοντα.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψίδος
Οὐρανῶν κληρονόμους Μῆτερ Θεοῦ ἄχραντε, καὶ χαρᾶς μετόχους τοῦ πόλου, Τρικορφιώτισσα, δεῖξον τοὺς πίστει μορφήν, Σὴν ἱερὰν προσκυνοῦντας, ἀρωγῆς Σου νάματα, πᾶσιν ἐκβλύζουσιν.
Ῥαντισμῷ Σῆς προνοίας τοὺς Σοὺς θερμοὺς πρόσφυγας, Μῆτερ καθαγίαζε πάντας, Τρικορφιώτισσα, σεπτῆς δυάδος μονῶν, φρουρὲ Τρικόρφου καὶ σκέπη, ἀντιλῆπτορ ἔφορε, καὶ παραμύθιον.

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Κανών Παρακλητικός - Εις τους εν φυλακαίς νέους ενδόξους αγίους Ρουμάνους Ομολογητάς και Μάρτυρας του εικοστού αιώνος

Η μνήμη αυτών τελείται τη ΙΔ' Μαΐου και τη ΙΗ' Φεβρουαρίου[1] . 
Ευλογήσαντος του Ιερέως το Κύριε εισάκουσον, μεθ' ο το Θεός Κύριος, ως συνήθως, και το εξής·
 
Ήχος δ'. Η υψωθείς εν τω Σταυρω. 
Τους καταισχύναντας αθέους τυράννους* της Ρουμανίας εν εσχάτοις τοις χρόνοις* και υψηλώ φρονήματι εν ταις φυλακαίς* πίστει υπομείναντας* κολασμούς επωδύνους* και στερράν ενάθλησιν δι' αγάπην Υψίστου* πανευλαβώς τιμώντες προς Αυτόν* θερμούς μεσίτας και πρέσβεις προβάλλομεν. 
Δόξα. Το αυτό. Και νυν. Θεοτοκίον. 
Ου σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε,* τας δυναστείας σου λαλείν, οι ανάξιοι.* Ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα* τις ημάς ερρύσατο* εκ τοσούτων κινδύνων;* Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους;* Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου'* σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών. 
Είτα ο Ν' Ψαλμός και ο Κανών, ου η Ακροστιχίς·
 
«Φυλακών Ρουμανίας Νεοάθλων αίτησις. Χ»

Ωδή α'. Ήχος πλ. δ. Υγράν διοδεύσας.
 
Φωτίσατε πάντων υμών φωτί* οδούς, Ρουμανίας* οι αθλήσει τας φυλακάς* λαμπροίς αγιάσαντες αγώσι* διά Χριστού το υπέρτιμον όνομα. 
Υμνούντες παλαίσματα τα υμών* εν δεσμωτηρίοις* Ρουμανίας πανευλαβώς* αιτούμεθα, Μάρτυρες, πρεσβείας* υμών θερμάς προς τον εύσπλαγχνον Κύριον. 
Δόξα. 
Λαμπάδες, Νεόαθλοι, αρετής,* φωτίσατε πάντας,* Ρουμανίας των φυλακών* φωστήρες, αυγαίς υμών ανδρείας* μαρτυρικής τους υμάς μακαρίζοντας. 
Και νυν. Θεοτοκίον. 
Ανάδειξον δόμων των ουρανών* υμάς κληρονόμους,* Μήτερ πάντων Χριστιανών,* τους ύμνοις τιμώντας σε, Παρθένε,* και τον Υιόν σου εκθύμως δοξάζοντας. 

Ωδή γ'. Ουρανίας αψίδος. 
Καθαρότης καρδίας,* Μάρτυς Χριστού άμεμπτε,* και ο πλούτος της πίστεώς σου* εις δεσμώτηρια* ωδήγησάν σε φρικτά* και εις αθλήσεως σκάμμα,* πρεσβευτά προς Κύριον* πάντων, Βαλέριε. 
Ως λαμπρόν, Ιωάννη,* σε ευλαβώς μέλποντες,* ομολογητήν Ρουμανίας* άρτι εκλάμψαντα* εν φυλακαίς ταπεινώς* απεκδεχόμεθα χάριν,* ην θεόθεν είληφας* στύλος ως πίστεως. 
Δόξα. 
Νεαυγές Ιλαρίων,* καθηγητά ένθεε,* ο αναψυκτήρια θεία* της αθεότητος* τας σκοτεινάς φυλακάς* της Ρουμανίας αρτίως* δείξας φέγγει λόγων σου,* ζόφον μου σκέδασον. 
Και νυν. Θεοτοκίον. 
Ρυπτικαίς σου πρεσβείαις,* Μήτερ Θεου, κάθαρον* τον ρερυπωμένον σου δούλον* τοις κακουργήμασιν,* η την πηγήν της ζωής* και του απείρου ελέους* τέξασα,* τον βόρβορον* κόσμου καθαιρούσα. 

Ισχύσατε* ημάς πατήσαι το φρύαγμα των άθεων,* Ρουμανίας εν φυλακαίς οι άρτι, Νεόαθλοι,* κρατύναντες πίστιν Χριστού Αγίαν. 
Επίβλεψον* εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε,* επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν* και ίασαι της ψυχής μου το άλγος. 
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή.
 

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

The commemoration of the wonder that took place at Colossae, or Chonae, through the Archangel Michael.


(On the 6th of the mont)
AT VESPERS
At Lord, I have cried, we insert 6 Stichera and sing Prosomia, doubling them.
Tone 4. As noblest of Martyrs.
Revealed as a brightly shining attendant of the three-sunned Godhead, Michael, Chief Captain of the Powers on high, you cry aloud with joy, ‘Holy are you, O Father, Holy, O Son like him without beginning, Holy also, O Holy Spirit; one glory, one kingship, one nature, one Godhead and power.
Your form is of fire and your beauty wondrous, Michael, first of the Angels, for with your immaterial nature you pass through the ends of the earth fulfilling the commands of the Maker of all things, acknowledged as powerful in your strength and making your church, honoured with your name, a source of healings.
As it is written, Lord, you make your Angels spirits and those who minister to you a fiery flame. You have revealed Michael the Chief Captain to be the leader among the ranks of Archangels, as he obeys your wishes, O Word, and with fear raises the Thrice-holy Hymn of praise to your glory.
Glory. Tone 6. By Vyzantios.
Rejoice with us, all you leaders of the Angels, for your commander and our champion, the great Chief Captain, hallows this present day as he appears in his holy place. Therefore as is fitting we sing his praises as we cry out, ‘Shelter us in the shelter of your wings, great Archangel Michael.
Both now. Theotokion.
Rejoice with us, all you choirs of Virgins, for our defence and intercessor, protection and great refuge by her revered and godlike concern brings comfort on this present day to the afflicted. Therefore as is fitting we sing her praises as we cry out, ‘Shelter us by your godlike protection, all-pure Lady, Mother of God.
At the Aposticha, Prosomia.
Tone 1. Joy of the heavenly hosts.
As leader of the heavenly hosts and strong defender, guard and deliverer of those on earth we sing your praise with faith, Michael Chief Captain, as we implore you to deliver us from every pain that brings destruction.
Verse: Who makes his Angels spirits, and his ministers a flame of fire.
The leader of the godlike Powers on high today invites the choirs of mortals to celebrate with Angels one radiant feast of their assembly and together sing to God the Thrice-holy Hymn.
Verse: Bless the Lord, O my soul; O Lord, my God, you have been greatly magnified.
Michael, godlike mind, guard under the shelter of your godlike wings us who have recourse to you in faith, and protect us throughout our life, and at the hour of death, Archangel, be present for us all as a most kindly helper.
Glory. Both now. Tone 8. By Monk John.
As leader and champion and prince of the Angels, glorious Chief Captain, free from every constraint and affliction, diseases and dread sins those who sincerely sing your praise and clearly beseech you, as one immaterial who contemplate the Immaterial and are made radiant by the unapproachable light of the Master of glory; for he took flesh from a Virgin for our sake through love for humankind, as he wished to save that which is human.
Apolytikion. Tone 4. Lifted up on the Cross.
Chief Captain of the heavenly armies, we the unworthy implore you to protect us by your supplications with the shelter of the wings of your immaterial glory, guarding us as we fall down and insistently cry out: Deliver us from dangers, as Chief Captain of the Powers on high.
Glory. Both now. Theotokion.
The mystery hidden from all eternity and unknown to Angels, has been revealed to those on earth through you, O Mother of God: God being made flesh in a union without confusion, and willingly accepting the Cross for us, through which he raised the first-formed man and saved our souls from death.
AT MATINS

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Ακολουθία Αγίου Νεκταρίου (3 Σεπτεμβρίου Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων)



Ποιηθέντα ἅπανταὑπὸ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου, Ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ ἐκδιδόμεναὑπὸ τῆς ἐν Αἰγίνῃ Ἱερὰς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος προνοίᾳ μὲν τοῦ Σεβ.ΜητροπολίτουὝδρας, Σπετσῶν καὶ Αἰγίνης ΙΕΡΟΘΕΟΥ, ἐπιμελείᾳ δὲ τοῦ Ἀρχιμ. ΣΥΜΕΩΝ Π. ΚΟΥΤΣΑ. ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1976

ΜΗΝΙΣΕΠΤΕΜΒΡΙῼ Γ΄,
ΜΝΗΜΗΝΕΠIΤΕΛΟΥΜΕΝ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ
ΤΩΝ ΤΙΜΙΩΝΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ

ΕΝ ΤῼΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Ἱστῶμεν στίχους δ΄ καὶ ψάλλομεν τὰἐξῆς Προσόμοια.
Ἦχοςπλ. β'. Αἱ Ἄγγελικαί.
Τὴν θεοπρεπῆ, διανύσαςπολιτείαν, τῆς ἐν οὐρανοῖς, ἠξιώθης εὐκληρίας, ἡμῖν δὲ Ἱεράρχα, τὰ σὰ τίμια Λείψανα,δέδωκας ὡς κρήνην ἰαμάτων, ὧν τὴν ἐκκόμισιν ἐκ τάφου, πανηγυρίζοντες, Νεκτάριε θαυματουργέ,φαιδρῶς ἑορτάζομεν.
Τὴν ἐκκομιδὴν,τῶν ἁγίων σοῦ Λειψάνων, θείας ἑορτῆς, καὶ χαρᾶς ἐπουρανίου, ὑπὀθεσιν εὑρόντες,'Ἱεράρχα Νεκτάριε, ὕμνον ἀναμέλπομεν Κυρίῳ, τῷ σὲ δοξάσαντι πλουσίως, πολλοῖς θαύμασι,καὶ δεδωκότι σε ἡμῖν, προστάτην θερμότατον.
 
Κρίνα τοῦ ἀγροῦ,καθωράθησαν τοῖς πᾶσι, πέμποντα ἡμῖν, εὐωδίαν οὐρανίαν, τὰ θεῖα Λείψανά σου, ΘεοφόρεΝεκτάριε, ὅτε σου ἠνέῳκται ὁ τάφος, καὶ τῶν παθῶν τὴν δυσωδίαν, ἀεὶ λύουσι, τῶνπροσιόντων εὐλαβῶς, αὐτοῖς μετὰ πίστεως.
Χάρις δαψιλής,τοῖς τιμίοις σου Λειψάνοις, Πάτερ ἐνοικεῖ, τῇ τοῦ IIνεύματος δυνάμει· διὸ ἀγαλλιᾶται,ἡ Μονὴ σου Νεκτάριε, καὶ ἡ νῆσος Αἴγινα κηρύττει, τὴν σὴν ὀξεῖαν προστασίαν, δι'ἧς Ἅγιε, τοῖς ἐν ἀνάγκαις συμπαθῶς, παρέχεις βοήθειαν.
Δόξα. Ἦχος δ΄.
Ἁγιοπρεπῶς πολιτευσάμενος,ἐν ὁσιότητι καὶ ἀληθείᾳ, τὸν ἐν Ἁγίοις ἀναπαυόμενον Θεὸν ἐδόξασας, ἐν ἐσχάτοις χρόνοις,Ἱεράρχα Νεκτάριε· παρ΄ οὗ ἀξίως δοξασθείς, τῶν ἀπ΄ αἰῶνος Ἁγίων ἐγένου συνάριθμος,καὶ τὰ σεπτά σου Λείψανα, θείας χάριτος θησαυρός, ἡμῖν ὤφθησαν ὧν τὴν ἀνακομιδὴνἑορτάζοντες, δοξάζομεν Χριστόν, τὸν λαμπρῶς σε θαυμαστώσαντα.
Καὶ νῦν Θεοτοκίον.
Ἐκ παντοίων κινδύνωντοὺς δούλους σου, φύλαττε εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα σε δοξάζωμεν, τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶνἡμῶν.