Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΜΕΤΑΛΗΨΙΝ



πν δ τύχς τς καλς μετουσίας
τ
ν ζωοποιν μυστικν δωρημάτων,
μνησον εθύς, εχαρίστησον μέγα,
κα
τάδε θερμς κ ψυχς Θε λέγε·
Δόξα σοι,
Θεός· δόξα σοι, Θεός· δόξα σοι, Θεός!

Εχαριστ σοι, Κύριε, Θεός μου, τι οκ πώσω με τν μαρτωλόν, λλ κοινωνόν με γενέσθαι τν γιασμάτων σου κατηξίωσας. Εχαριστ σοι, τι με τν νάξιον μεταλαβεν τν χράντων σου κα πουρανίων δωρεν κατηξίωσας. λλά, Δέσποτα φιλάνθρωπε, πρ μν ποθανών τε κα ναστς κα χαρισάμενος μν τ φρικτ τατα κα ζωοποιά σου Μυστήρια, π᾿ εεργεσί κα γιασμ τν ψυχν κα τν σωμάτων μν, δς γενέσθαι τατα κμο ες ασιν ψυχς τε κα σώματος, ες ποτροπν παντς ναντίου, ες φωτισμν τν φθαλμν τς καρδίας μου, ες ερήνην τν ψυχικν μου δυνάμεων, ες πίστιν καταίσχυντον, ες γάπην νυπόκριτον, ες πλησμονν σοφίας, ες περιποίησιν τν ντολν σου, ες προσθήκην τς θείας σου χάριτος κα τς σς βασιλείας οκείωσιν· να ν τ γιασμ σου δι᾿ ατν φυλαττόμενος, τς σς χάριτος μνημονεύω δι παντς κα μηκέτι μαυτ ζ, λλ σο τ μετέρ Δεσπότ κα εεργέτ. Κα οτω το τδε βίου πάρας π᾿ λπίδι ζως αωνίου, ες τν ΐδιον καταντήσω νάπαυσιν, νθα τν ορταζόντων χος κατάπαυστος κα πέραντος δον τν καθορώντων το σο προσώπου τ κάλλος τ ἄῤῥητον. Σ γρ ε τ ντως φετν κα νέκφραστος εφροσύνη τν γαπώντων σε, Χριστ Θες μν, κα σ μνε πσα κτίσις ες τος αἰῶνας. μήν.

Μεγάλου Βασιλείου

Δέσποτα Χριστ Θεός, βασιλε τν αώνων κα δημιουργ τν πάντων, εχαριστ σοι π πσιν, ος παρέσχου μοι γαθος, κα π τ μεταλήψει τν χράντων κα ζωοποιν σου μυστηρίων. Δέομαι ον σου, γαθ κα φιλάνθρωπε· φύλαξόν με π τν σκέπην σου κα ν τ τν πτερύγων σου σκι· κα δώρησα μοι ν καθαρ συνειδότι, μέχρις σχάτης μου ναπνος, παξίως μετέχειν τν γιασμάτων σου, ες φεσιν μαρτιν κα ες ζων αώνιον. Σ γρ ε ρτος τς ζως, πηγ το γιασμο, δοτρ τν γαθν· κα σο τν δόξαν ναπέμπομεν, σν τ Πατρ κα τ γί Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.

Συμεν το Μεταφραστο

δος τροφήν μοι σάρκα σν κουσίως, πρ πάρχων κα φλέγων ναξίους, μ δ καταφλέξς με, μ Πλαστουργέ μου· μλλον δίελθε πρς μελν μου συνθέσεις, ες πάντας ρμούς, ες νεφρούς, ες καρδίαν· φλέξον δ᾿ κάνθας τν λων μου πταισμάτων.

Ψυχν κάθαρον, γίασον τς φρένας· τς γνύας στήριξον στέοις μα· ασθήσεων φώτισον πλν πεντάδα· λον με τ σ συγκαθήλωσον φόβω. ε σκέπε, φρούρει τε κα φύλαττέ με κ παντς ργου κα λόγου ψυχοφθόρου. γνιζε κα κάθαρε κα ύθμιζέ με· κάλλυνε, συνέτιζε κα φώτιζέ με· δεξόν με σν σκήνωμα Πνεύματος μόνου, κα μηκέτι σκήνωμα τς μαρτίας· ν᾿ ς σν οκον εσόδ κοινωνίας,
ς πρ με φεύγ πς κακοργος, πν πάθος.

Πρέσβεις φέρω σοι πάντας γιασμένους, τς ταξιαρχίας τε τν σωμάτων, τν Πρόδρομόν σου, τος σοφος ποστόλους, πρς τος δε σν χραντον γνν Μητέρα· ν τς λιτάς, εσπλαγχνε, δέξαι, Χριστέ μου, κα φωτς παδα τν σν ργασαι λάτριν.

Σ γρ πάρχεις γιασμς κα μόνος μν, γαθέ, τν ψυχν κα λαμπρότης·
κα
σο πρεπόντως, ς Θε κα Δεσπότ, δόξαν παντες πέμπομεν καθ᾿ μέραν.

νωνύμου

Τ Σμά σου τ γιον, Κύριε ησο Χριστ Θες μν, γένοιτό μοι ες ζων αώνιον, κα τ Αμά σου τ τίμιον ες φεσιν μαρτιν. Γένοιτο δέ μοι εχαριστία ατη ες χαράν, γείαν κα εφροσύνην· κα ν τ φοβερ κα δευτέρ λεύσει σου ξίωσόν με τν μαρτωλν στναι κ δεξιν τς σς δόξης, πρεσβείαις τς παναχράντου σου Μητρός, κα πάντων σου τν γίων. μήν.

νωνύμου Ες τν περαγίαν Θεοτόκον

Παναγία Δέσποινα, Θεοτόκε, τ φς τς σκοτισμένης μου ψυχς, λπίς, σκέπη, καταφυγή, παραμυθία, τ γαλλίαμά μου, εχαριστ σοι, τι ξίωσάς με τν νάξιον κοινωνν γενέσθαι το χράντου Σώματος κα το Τιμίου Αματος το Υο σου. λλ᾿ τεκοσα τ ληθινν φς, φώτισν μου τος νοητος φθαλμος τς καρδίας· τν πηγν τς θανασίας κυήσασα, ζωοποίησόν με τν τεθανατωμένον τ μαρτί, το λεήμονος Θεο φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ, λέησόν με, κα δς κατάνυξιν κα συντριβν ν τ καρδί μου κα ταπείνωσιν ν τος διανοήμασί μου, κα νάκλησιν ν τας αχμαλωσίαις τν λογισμν μου. Κα ξίωσόν με, μέχρι τελευταίας μου ναπνος, κατακρίτως ποδέχεσθαι τν χράντων Μυστηρίων τν γιασμόν, ες ασιν ψυχς τε κα σώματος· κα παράσχου μοι δάκρυα μετανοίας κα ξομολογήσεως, ες τ μνεν κα δοξάζειν σε πάσας τς μέρας τς ζως μου. τι ελογημένη κα δεδοξασμένη πάρχεις ες τος αἰῶνας· μήν.

ερεύς· Νν πολύεις τν δολον σου Δέσποτα κατ τ ῥῆμα σου ν ερήν· τι εδον ο φθαλμοί μου τ σωτήριν σου, τοίμασας κατ πρόσωπον πάντων τν λαν, κα δόξαν λαο σου σραήλ.

Τρισάγιον. Δόξα. Κα νν. Παναγία Τριάς. Κύριε, λέησον ). Δόξα. Κα νν. Πάτερ μν. τι σο στιν.

πολυτίκιον το ερο Χρυσοστόμου. χος πλ. δ.

το στόματός σου, καθάπερ πυρσός, κλάμψασα χάρις τν οκουμένην φώτισεν, φιλαργυρίας τ κόσμ θησαυρος ναπέθετο, τ ψος μν τς ταπεινοφροσύνης πέδειξεν· λλ σος λόγοις παιδεύων, πάτερ ωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τ λόγ Χριστ τ Θε σωθναι τς ψυχς μν.

Κοντάκιον το ερο Χρυσοστόμου.χος πλ. β. Τν πρ μν.

κ τν ορανν, δέξω τν θείαν χάριν, κα δι τν σν, χειλέων πάντας διδάσκεις, προσκυνεν ν Τριάδι τν να Θεόν· ωάννη Χρυσόστομε, παμμακάριστε σιε· παξίως εφημομέν σε· πάρχεις γρ καθηγητής, ς τ θεα σαφν.

Ε τελέσθη θεία Λειτουργία το Μεγάλου Βασιλείου λέγε τ το γίου·

πολυτίκιον το Μεγάλου Βασιλείου. χος α.

Ες πσαν τν γν ξλθεν φθόγγος σου, ς δεξαμένην τν λόγον σου, δι ο θεοπρεπς δογμάτισας· τν φύσιν τν ντων τράνωσας, τ τν νθρώπων θη κατεκόσμησας· βασίλειον εράτευμα, πάτερ σιε, Χριστν τν Θεν κέτευε, δωρήσασθαι μν τ μέγα λεος.

Κοντάκιον το Μεγάλου Βασιλείου. χος δ. πεφάνης σήμεροv.

φθης βάσις σειστος τ κκλησί, νέμων πσιν συλον, τν κυριότητα βροτος, πισφραγίζων σος δόγμασιν, ορανοφάντορ Βασίλειε σιε.

Κα τό·

Ορανς πολύφωτος κκλησία, νεδείχθη παντας φωταγωγοσα τος πιστούς, ν σττες κραυγάζωμεν· τοτον τν Οκον στερέωσον, Κύριε.

Κύριε, λέησον (ιβ). Δόξα. Κα νν. Τν τιμιωτέραν τν Χερουβεμ κα νδοξωτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τν διαφθόρως Θεν Λόγον τεκοσαν, τν ντως Θεοτόκον, Σ μεγαλύνομεν. ν νόματι Κυρίου ελόγησον Πάτερ.

ερες κφωνε· Θες οκτειρσαι μς κα ελογσαι μς, πιφάναι τ πρόσωπον ατο φ μς κα λεσαι μς.

ναγνώστης· μήν. Δόξα. Κα νν. Κύριε, λέησον ). Πάτερ γιε ελόγησον.

ερες ποιε τν πόλυσιν· Δόξα σοι Θεός, λπς μν δόξα σοι.

[ ναστάς...] Χριστς ληθινς Θες μν...

Δι᾿ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστ Θες μν, λέησον κα σσον μς. μήν.