Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Ακολουθία Οσίας Σοφίας Κλεισούρας (6 Μαίου)



(Χ. Μπούσια)

ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Μετ τν Προοιμιακόν, ες τ Κύριε κέκραξα, στωμεν στίχους δ΄, κα ψάλλομεν τ ξς Προσόμοια. χος α΄. Τν ορανίων ταγμάτων.
ρδάσσης Πόντου τν γόνον, τν νθεώτατον, κα τς Μονς Κλεισούρας, ερώτατον θρέμμα, Σοφίαν τν σκήσει κα προσευχ, περβσας σθένειαν, θηλείας φύσεως μέλψωμεν νδρικήν, πιδείξασα εσθένειαν.

Δετε χριστώνυμοι πάντες, κα φιλακόλουθοι, ο τν Μακεδονίαν, κατοικοντες Σοφίαν, σκήτριαν Κλεισούρας τν θευαγ, εφημήσωμεν κράζοντες· Χαρε Μητέρων σίων καλλονή, κα χαρίτων θείου πέλαγος.

π πηγς τν δάτων, καθάπερ λαφος, π τν δροσοβόλον, κα περιῤῥεομένην, δάτων π’ φθόνων θείαν Μονήν, τς Κλεισούρας πανεύφημε, δραμες Μτερ Σοφία ν σος σεπτος, καθηγίασας παλαίσμασι.

Τν κατατήξασαν σάρκα, σκληραγωγήμασι, κα πόνοις νυχθημέροις, θεοφόρον Σοφίαν, τιμήσωμεν ν μνοις δμοι πιστν, ς σεμνότητος σκήνωμα, σοφίαν κόσμου ρτύσασαν ληθς, τν ατς σκαμμάτων λατι.

Δόξα. χος β΄.
Τν στερηθεσαν κρίμασιν οδε Κύριος, το τέκνου κα το ατς συνεύνου ν κμ λικίας, κα περβσαν συντόν σκήσει τν σθένειαν τς φύσεως, Σοφίαν τν θεόσοφον τς Κλεισούρας σκήτριαν, εσχημόνως ο πιστο μακαρίσωμεν κράζοντες· μ εμοιρήσασα τυχεν τς θύραθεν σοφίας, λλ θεί χάριτι τς το Θεου Σοφίας ναδειχθεσα κρήνη, σόφισον πάντας μς τος σόφως δαπανντας τν βίον, να τς σν σο απολαύσωμεν ν πόλ γαλλιάσεως.

Κα νν. Θεοτοκίον.
Τν πσαν λπίδα μου...


Ες τν Στίχον. χος β΄. Οκος το φραθ.
Χαρε τ νεαυγές, κ Πόντου νατελαν, σοφίας θείας στρον, κα παντας φωτίσαν, αγας Σοφία πόνων σου.

Στ.: πομένων, πέμεινα τν Κύριον, κα προσέσχε μοι, κα εσήκουσε τν φων τς δεήσεως μου.
Χαρε τς Μονς, Κλεισούρας κοσμιότης, ρτι ποφθεσα, σκητριν τν πάλαι, Σοφία σοστάσιος.

Στ.: Κα στησεν π πέτραν τος πόδας μου κα κατηύθυνε τ διαβήματά μου.
πηξας καλιάν, ς ελαλον στρουθίον, ν τ Μον Κλεισούρας, τν νν σεμνυνομένην, Σοφία τ σ χάριτι.


Δόξα. Τριαδικόν.
Δόξα Σοι Θεός, Τρις περαγία, πλήσασα σοφίας, τς Σς πουρανίου, Σοφίαν τν σκήτριαν.

Κα νν. Θεοτοκίον.
Χαρε Μτερ Θεο, Κλεισούρας ραιότης, κα σέμνωμα Σοφίας, τς ρτι σκησάσης, ν τ αλ το οκου σου.

Νν πολύεις. Τρισάγιον.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄. Τν συνάναρχον Λόγον.
Προσευχ χαμευνί πολλας στερήσεσι, κακοπαθείαις νηστείαις, κα γρυπνίαις Χριστ, εηρέστησας Σοφία παναοίδιμε, σ τ σοφίας ληθος, ναδείξαντι φανόν, κα λύχνον λαμπρν χαρίτων, θεν ς πρέσβειραν θείαν, Κλεισούρας σέμνωμα τιμμέν σε.
Δόξα. Κα νν. Τς ορτς.


ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Μετ τ Προοιμιακόν, τό· Μακάριος νήρ, ες δ τ Κύριε κέκραξα, στμεν στίχους στ΄, κα ψάλλομεν τ ξς Προσόμοια. χος δ΄. ς γενναον ν Μάρτυσι.
Πόντου νέον ράϊσμα, τς ρδάσσης κβλάστημα, κα τς Τραπεζοντος λβε πολύτιμε, δ πικρ κολούθησας, πατρώας στίας σου, χωρισμο κα ες τν γν, Μακεδόνων κατήντησας, Μτερ νδακρυς, τν φιλόξενον νπερ κα σν πόνων, καθηγίασας δρσι, Σοφία τν πρ ννοιαν.

Τν στίαν τν αλειον, το σεμνείου προέκρινας, τς Κλεισούρας κλίνην καθάπερ νετον, ν τν σάρκα νέπαυες, Σοφία τν βρότειον, σκουμένων γυναικν, θεοσόφων κρώρεια, κα θησαύρισμα, ρετν ψυχοτρόφων θεν πάντες, σ τιμντες τος καμάτους, τος νυχθημέρους σου σέβομεν.

σθενείας τς φύσεως, τς θηλείας λόγησας, νδρικ φρονήματι κα τν σάρκα σου, παννύχοις στάσεσι τήξασα, πτέρωσας πνεμά σου, πρς τν ψιστον Θεόν, την Ατο θείαν σύμμαχον, ν γσί σου, Παναγίαν Μητέρα θεοφόρε, περένδοξε Σοφία, Κλεισούρας σέμνωμα χουσα.

Τν θηρσ συνοικήσασαν, ν Κλεισούρ τιμήσωμεν, νθεον Σοφίαν κα πολαύσασαν, προπτωτικν καταστάσεων, σχάτοις ν τεσιν, ρκτους φεις κα στρουθούς, συνόδους βίου χουσαν, ος κέλευε, τος κείνης προστάγμασιν πείκειν, ς τος λόγοις πρωτοπλάστων, ν τ δμ κτήνη παντα.

σοφν κόσμου νήπια, σ παιδείας τν μοιρον, σύνοικόν σε ρτι σοφία νδοξε, σοφίας τς πρ ννοιαν, κα σκήνωμα χάριτος, ερν τς πανσθενος, νταμείβων τος πόνους σου, κα παλαίσματα, τ νυχθήμερα πρς τς ψυχοτρόφου, ρετς τς ντως κτσιν, ν τ Κλεισούρ κα θέωσιν.

Ταπεινώσεως γαλμα, τ σεμνεον κατέλιπες, θείου Μάρκου Πρώτης Φλωρίνης σπεύδουσα, τηρσαι πάνσεπτον πρόσταγμα, Σοφία πανύμνητε, τς Κυρίας ορανν, κα τν μάνδραν κατέλαβες, τν περίδοξον, τς Κλεισούρας ν δειξας καμάτων, ν τος σχάτοις τος τεσι.

Δόξα. χος πλ. β΄.
Φόβον Θεου ν τ καρδί σου χουσα, τν σοφίζοντα τος νθρώπους, κατηύθυνες τ διαβήματά σου ες ντολν θείων πλήρωσιν, Σοφία σκεος κλογς διαυγέστατον, γαπήσασα γρ πρ πάντας τν Κύριον, κα ς σεαυτν τν πλησίον σου, κοπίαζες ατ τ καθ’ κάστην π σο ρωμένω, ρέσκειν λόγοις κα πράξεσι. Εαρεστήσασα ον Θε κα νθρώποις σ σκήσει, κα λόγων σου παραμυθί, ξιώθης χαρς ορανν τελευτήτου, ς κα μς ξίωσον πολασαι τος σ μακαρίζοντας.

Κα νν. Τς ορτς.






Εσοδος, Φς Ιλαρν, τ Προκεμενον τς μρας κα τ ναγνσματα.

Παροιμιν τ νγνωσμα. (Κεφ. λ᾿ 10-26).
Γυ­να­κα ν­δρεί­αν τίς ε­ρή­σει; τι­μι­ω­τέ­ρα δέ ­στι λίθων πο­λυ­τε­λν τοιαύτη, θαρσε ­π᾿ α­τ καρ­δί­α το ν­δρς α­τς, τοιαύτη κα­λν σκύ­λων οκ ­πο­ρή­σει· νερ­γε γρ τ ν­δρ ες ­γα­θ πά­ντα τν βί­ον. Μη­ρυ­ο­μέ­νη ­ρι­α κα λίνον, ­ποί­η­σεν ε­χρη­στα τας χερ­σν α­τς. ­γέ­νε­το ­σε νας ­μπο­ρευ­ο­μέ­νη μακρόθεν, συνάγει δ α­τς τν πλο­τον, κα ­νί­στα­ται κ νυ­κτν κα ­δω­κε βρώ­μα­τα τ ο­κ κα ρ­γα τας θε­ρα­παί­ναις· θε­ω­ρή­σα­σα γε­ώρ­γι­ον ­πρί­α­το, ­π δ τν καρ­πν τν χει­ρν ατς κατε­φύ­τευ­σε κτ­μα. ­να­ζω­σα­μέ­νη ­σχυ­ρς τν ­σφν α­τς, ­ρει­σε τος βραχίονας α­τς ες ρ­γον. ­γεύ­σα­το ­τι καλόν ­στι τ ρ­γά­ζε­σθαι, κα οκ ποσβέν­νυ­ται λύχνος α­τς ­λην τν νύκτα. Τος πήχεις α­τς ­κτεί­νει ­π τ συμφέροντα, τς δ χε­ρας α­τς ­ρεί­δει ες ­τρα­κτον. Χε­ρας α­τς δι­ή­νοι­ξε πέ­νη­τι, καρ­πν δ ­ξέ­τει­νε πτω­χ, ο φροντίζει τν ν ο­κ ­νρ α­τς, ­ταν που χρο­νί­ζ· πάντες γρ ο παρ’ α­τ ν­δε­δυ­μέ­νοι ε­σί. Διτ­τς χλαίνας ­ποί­η­σε τ ν­δρ α­τς, κ δ βύσ­σου κα πορφύρας ­αυ­τ ν­δύ­μα­τα, περίβλεπτος δ γίνεται ­νρ α­τς ν πύλαις, ­νί­κα ν κα­θί­σ ν συ­νε­δρί­ με­τ τν πρεσβυτέρων κα κατοίκων τς γς. Σινδόνας ­ποί­η­σε, κα ­πέ­δο­το τος Φοίνι­ξι κα περιζώματα τος Χα­να­ναί­οις. ­σχν κα ε­πρέ­πει­αν ­νε­δύ­σα­το, κα ε­φράν­θη ν ­μέ­ραις ­σχά­ταις.

Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα (κεφ. α, 1-10)
γαπήσατε δικαιοσύνην, ο κρίνοντες τν γην, φρονήσατε περ το Κυρίου ν γαθότητι κα ν πλότητι καρδίας ζητήσατε ατόν, τι ερισκεται τος μ πειράζουσιν ατόν, μφανίζεται δ τος μ πιστοσιν ατ. Σκολιο γρ λογισμο χωρίζουσιν π Θεο, δοκιμαζομένη τε δύναμις λέγχει φρονας, τι ες κακότεχνον ψυχν οκ εσελεύσεται σοφία, οδ κατοικήσει ν σώματι καταχρέω μαρτίας γιον γρ πνεμα παιδείας φεύξεται δόλον και παναστήσεται π λογισμν συνέτων κα λεγχθήσεται πελθούσης δικίας. Φιλάνθρωπον γρ πνεμα σοφίας και οκ θωώσει βλάσφημον π χειλέων ατο, τι τν νεφρν ατο μάρτυς Θεός, κα τς καρδίας ατο πίσκοπον αληθς κα τς γλώσσης ακουστής, τι πνεμα Κυρίου πεπλήρωκε τν οκουμένην κα τ συνέχον τ πάντα γνσιν χει φωνς, δι τοτο φθεγγόμενος δικα οδες μ παροδεύση ατν λέγχουσα δίκη, ν γρ διαβουλίοις σεβος ξέτασις σται, λόγων δ ατο κο πρς Κύριον ξει ες λεγχον νομημάτων ατο, τι ος ζηλώσεως κροται τ πάντα κα θρος γογγυσμν οκ ποκρύπτεται.

Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα. (Κεφ. Δ, 7-15).
Δίκαιος, ἐὰν φθάσ τελευτσαι, ν ναπαύσει σται. Γρας γρ τίμιον ο τ πολυχρόνιον οδ ριθμ τν μεμέτρηται. Πολι δέ στι φρόνησις νθρώποις κα λικία γήρως βίος κηλίδωτος. Εάρεστος τ Θε γενόμενος γαπήθη κα ζν μεταξ μαρτωλν μετετέθη. ρπάγη, μ κακία λλάξ σύνεσιν ατο δόλος πατήσ ψυχν ατο· βασκανία γρ φαυλότητος μαυρο τ καλά, κα ρεμβασμς πιθυμίας μεταλλεύει νον κακον. Τελειωθες ν λίγ πλήρωσε χρόνους μακρούς· ρεστ γρ ν Κυρί ψυχ ατο· δι τοτο σπευσεν κ μέσου πονηρίας. Ο δ λαο δόντες κα μ νοήσαντες, μηδ θέντες π διανοί τ τοιοτον, τι χάρις κα λεος ν τος κλεκτος ατο κα πισκοπ ν τος σίοις ατο.




Ες τν λιτήν. χος α΄.
Εφράνθητε σήμερον λση κα δρυμο τς Κλεισούρας, κα σκιρτήσατε πάντες ο εθες τ καρδί, π τ θεί μνήμ τς νεαυγος σκητρίας Σοφίας, ατη γρ ν τος σχάτοις χρόνοις μόζηλος γενομένη, τν πάλαι γυναικν σίων, σαγγέλως τν βίον διήνυσε, κα νν γγέλοις συναυλιζομένη, κα τ κάλλος τς μορφς το Κυρίου ρσα, διαλείπτως πρεσβεύει πρ τν ψυχν μν.

χος β΄.
νόησας κ νεότητος τν ματαιότητα τν φθειρομένων, κα τν φθάρτων κα ἀῤῥεύστων πιποθοσα, ρτίως τν πάλαι μητέρων τος καμάτους νεζωγράφησας, Σοφία Μτερ οίδιμε, πρ φύσιν ον σκήσασα, κα σκληραγωγί ἀῤῥήτ τν σάρκα κατατήξασα, θεώθης κατ μέθεξιν, παῤῥησίαν θεν χουσα πρς Κύριον, μ παύση Ατου δεομένη, πρ γείας το κόσμου και σωτηρίας τν ψυχν μν.

χος γ΄.
Σοφίας τς νωθεν ταμεον σύλητόν σε δειξε μακαρία Σοφία, πάντας σοφν Κύριος, μείβων τος π γς νυχθημέρους καμάτους σου. Σόφισον ον κα μς τος σόφους κα χρείους, να σοφς πολιτευόμενοι, καταντήσωμεν ες τν αώνιον νάπαυσιν, νθα πάντων στν εφραινομένων κατοικία.

χος δ΄.
Θριαμβεύσασα τν νοητν φιν σ προσευχ κα σκήσει, κα τος ρατος χθρος νικήσασα, δι το τιμίου Σταυρο το Σωτρος, νίκης στέφος Σοφία μάραντον εληφας κ χειρν το Κυρίου, θεν νικηφόρος εσελθοσα ες τς ορανίους σκηνώσεις, λαρ σου μματι φρουρες κα ποτεύεις τος τιμντάς σε, Κλεισούρας σκήτρια περίδοξε κα πανεύφημε.

Δόξα. ατός.
Δετε φιλοσίων χορεαι γαλλιώμεναι, οις μυριπνόοις γκωμίων καταστέψωμεν, τν ρτιφαν το Σωτρος μνάδα Σοφίαν τν θεοτίμητον. Ατη γρ σκληραγωγοσα τ αυτς σαρκίον, κα καθ’ κάστην κακουχουμένη, τν μεγάλαυχον κατέβαλε δράκοντα, κα τρυφσαι τς ζως το ξύλου ξιώθη ν πόλ. Κα νν Χριστο παρεστσα τ θρόν, παύστως πρεσβεύει κα μς ξισαι, τς τρυφς το Παραδείσου πολασαι, τος τιμντας τν μνήμην σου.

Κα νν. Τς ορτς.


Ες τν στίχον. χος πλ. α΄. Χαίροις σκητικς.
Χαίροις, Παρθένου θεραπαινίς, τς ατς τρύνσει μάνδραν οκήσασα, Κλεισούρας επρεπεστάτην, ν πόνων σκητικν, κα σκληραγωγίας Μτερ δειξας, κονίστραν περίδοξον, και ν είθροις γίασας, τν σν δρώτων, ν σχάτοις τος τεσι, πνευματέμφορε, σιότητος σκήνωμα, θεν τν θείαν μνήμην σου, τιμντες γηθόμενοι, ναβομεν· σοφία, τς ρετς κροθίνιον, κα θεοσοφίας, κρεμν μς σοφίσαι, Χριστν κέτευε.

Στ.: πομένων, πέμεινα τν Κύριον, κα προσέσχε μοι, κα εσήκουσε τν φων τς δεήσεως μου.
Χαίροις, τς ρδάσσης βλαστός, στρ κ Πόντου νατείλας λαμπρότατος, κα πσαν Μακεδονίαν, καταφωτίσας αγας, ταπεινώσεώς σου, κα πλότητος, φαν γαθότητος, κα πυρσ προσποιήσεων, μωρν κειμένους, ν σκι κατηγλάϊσας, βίου φρονως, ν σκοτείαν διώκουσα, λόγοις παμφαεστάτοις σου, πρς φέγγος νέλκυσας, χρηστοηθείας Σοφία, κα ν Χριστ βίου κρείττονος, διό σε τιμντες, τος καμάτους σου πρς κτσιν, σοφίας σέβομεν.

Στ.: Κα στησεν π πέτραν τος πόδας μου κα κατηύθυνε τ διαβήματά μου.
Δετε, χαρμονικς ο πιστοί, τν λιτοδίαιτον πλν κα ακένδυτον, σκήτριαν τς Κλεισούρας, σίων ς γυναικν, καύχημα τ νέον, εφημήσωμεν, βοντες κ πίστεως· εσυμπάθητε μπεμπτε, παντελεμον, κα φιλεύσπλαγχνε παντας, προσιόντας σοι, πρακτικς γαπήσεως, τρόποις σου κατηγλάϊσας, κα τος νυχθημέροις σου, καμάτοις τ Ζωοδότ, κα Λυτρωτ εηρέστησας, τ δείξαντι σκεος, σ χαρίτων ορανίων, ρτι πολύτιμον.

Δόξα. χος πλ. δ΄.
γάλλου ν Κυρί τς Κλεισούρας περίκλυστος μάνδρα, μεσίτριαν χουσα τν ν σο ρτι σκήτριαν Μητέρα, Σοφίαν τν ορανόφρονα. Ατς ον ν ελαβεί προσπτυσσομένη, τν θήκην τν πανιέρων λειψάνων, τν ς λβον πολύτιμον ν κόλποις χουσα, ν κατανύξει βόησον· πιστν καταφυγ τν εν κλύδωσι, κα ατρεον σθενούντων μισθον, πρόφθασον κα κ κινδύνων λύτρωσαι σν μάνδραν, κα πάντας κέτας σου, ς ταχιν πάντων προστάτις κα νθερμος πρς Κύριον πρέσβειρα.

Κα νν. Τς ορτς.

Νν πολύεις. Τρισάγιον.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄. Τν συνάναρχον Λόγον.
Προσευχ χαμευνί πολλας στερήσεσι, κακοπαθείαις νηστείαις, κα γρυπνίαις Χριστ, εηρέστησας Σοφία παναοίδιμε, σ τ σοφίας ληθος, ναδείξαντι φανόν, κα λύχνον λαμπρν χαρίτων, θεν ς πρέσβειραν θείαν, Κλεισούρας σέμνωμα τιμμέν σε.
Δόξα. Κα νν. Τς ορτς.

πόλυσις.




ΟΡΘΡΟΣ

Μετ τν ξάψαλμον, τ πολυτίκιον. Μετ δ την α΄ στιχολογίαν, κάθισμα. χος α΄. Τν τάφον Σου Σωτήρ.
Τν μοιρον σαφς, τν νθρώπων σοφίας, λλ τν το Θεο, εμοιρήσασαν σκεος, γενέσθαι πολύτιμον, τς σοφίας τς νωθεν, ς σκήσασαν, ν τ Κλεισούρ σίως, κα σοφίσασαν, ατς τος ήμασι κόσμον, Σοφίαν τιμήσωμεν.
Δόξα. Κα νν. Τς ορτς.

Μετ τν β΄ στιχολογίαν, κάθισμα. χος δ΄. Ταχ προκατάλαβε.
Πτωχείαν ποθήσασα, Σοφία τν το Χριστο, τν βίον διήνυσας, ν νεχεί πολλ, στερήσει κα δάκρυσει, σ γρ διαιτωμένη, ς στρουθίον κα άκη, Μτερ νδεδυμένη, τν ρχαίων Μητέρων, ρήμου ν σχάτοις καιρος, φθης μόζηλος.
Δόξα. Κα νν. Τς ορτς.

Μετ τν Πολυέλεον, κάθισμα. χος γ΄. Τν ραιότητα.
Κλεισούρας σέμνωμα, περιφανέστατον, Χριστο κόσμησας, πίστιν τν μωμον, σας προσποιήσεσι μωρας, στερήσει κακοπαθεί, κατατήξει σώματος, νδρικ σου φρονήματι, κα εχ όκν σου, θεοσόφων γλάϊσμα, Μητέρων θεν πόθ βομεν· Χαρε Σοφία θεοφόρε.
Δόξα. Κα νν. Τς ορτς.

Τ α΄ ντίφωνον το δ΄ χου.
Προκείμενον: πομένων, πέμεινα τν Κύριον, κα προσέσχε μοι, κα εσήκουσε τν φων τς δεήσεως μου.
Στ.: Κα στησεν π πέτραν τος πόδας μου κα κατηύθυνε τ διαβήματά μου.
Εαγγέλιον σιακόν.
Ν΄ ψαλμός.
Δόξα: Τας τς Σς σίας...
Κα νν: Τας τς Θεοτόκου...
διόμελον. χος πλ. β΄. Στ.: λεμον, λέησόν με Θεός...
ς πηγ σοφία ηφρανες, τος σπεύδοντας ντλσαι κ το δατος τν λόγων σου, κα ς ρετς διδάσκαλος, ες μέτρον τέλειον τν ρετν σκήσασα, δίδασκες πάντας τν ταπείνωσιν κα πλότητα, ν φηγτορ πέφηνας Σοφία παμμακάριστε, μ ον παύσ ς παῤῥησίαν χουσα πρς Κύριον, Χριστ πρεσβεύειν κα μς ξισαι νσαι, τν ορανόδρομον πορείαν τν πάγουσαν πρς θέωσιν.












Ο κανόνες· τς ορτς· κα τς σίας, ο κροστιχίς: Σοφίας Θεο δοχεον, Σοφίαν ναμέπλω. Χ.
δ α΄. χος δ΄. νοίξω τ στόμα μου.
Σοφίαν μνάδα Σου, τν ταπεινν κα φιλάρετον, Κλεισούρας διάκοσμον, τς περιδόξου Μονς, τν οκέτην Σου, ξίωσον μνσαι, λαμπρος μελωδήμασι, κα πνοις πρέπουσιν.
σίων διάκοσμε, Σοφία Μτερ οίδιμε, ρδάσσης κβλάστημα, ν τς Κλεισούρας Μον, ρτι νθησας, ς μυροβόλον κρίνον, κα δυνας τρόποις σου, πάντας ασκήσεως.
Φωτ θείας χάριτος, λλαμπομένη φώτισας, Σοφία τ σύμπαντα, πλότητός σου βολας, κα πυρσεύμασι, φρονήματος νθεου, εχς σιγήτου σου, κα ταπεινώσεως,
Θεοτοκίον.
λέωσαι Κύριον, τν Σν Υἱὸν Μητροπάρθενε, μν μεγαλύνουσι, μελισταγέσιν δας, Σ ες παντας, αἰῶνας Θεοτόκε, σεμν λεήστρια, τν προσφευγόντων Σοι.

δ γ΄. Τος Σος μνολόγους.
σκήτρια πάνσεμνε Κλεισούρας, Σοφία σχάτοις ν καιρος, Κυρί εηρέστησας, διαγωγ ρίστ σου, κα τος πλησίον παντας, αρήτ φιλανθρωπί σου.
Σος τρόποις πλότητος Σοφία, διέβης το βίου σφαλως, το σο προσκαίρου δίαυλον, γιγνώσκουσα Κύριος, τι τν χάριν δίδωσιν, Ατο ψυχας ταπεινόφροσι.
Θεόφρον σκήτρια Κλεισούρας, σοφία Ποντίων καλλονή, μετ βαρβάρων φοδον, γαρ υἱῶν ες κώμην σου, ες Μακεδόνων συρας, γν τν φιλόξενον πόδας σου.
Θεοτοκίον.
λέους κα οκτιρμν χειμάῤῥους, πάρχεις Παρθένε ληθς, Κλεισούρας σεμνολόγημα, των πίστει προστρεχόντων Σοι, κα νυμνούντων σκάμματα, Σοφίας τς σκητρίας Σου.

Κάθισμα. χος γ΄. Θείας πίστεως.
Τν διδάσκαλον, τς μετανοίας, κα κοσμήτορα, χριστοηθείας, φανς τν ν Κλεισούρ σκήσασαν, κα δαψιλς προσελκύσασαν Πνεύματος, το θείου χάριν ετάκτως μνήσωμεν, πόθω κράζοντες· Σοφία θεομακάριστε, Χριστν πρ μν δυσώπει πάντοτε.
Δόξα. Κα νν. Τς ορτς.

δ δ΄. καθήμενος ν δόξ.
Ορανν σκηνς ποθοσα, κ νεότητος χρόνων σου, κώμην ναῤῥάχης, σ τν δεξαμένην κατέλιπες, μετ φυγν κ πατρίδος κα κατέλαβες, Μάρκου νδοξον, Μονν Φλωρίνης σκήτρια.
περόπτις ποφθεσα, πάσης βίου τερπνότητος, θεαυγς Σοφία, νδρικ φρονήματι σκησας, κα προτροπ τς Παρθένου μετεκόμισας, ες τν πάνσεπτον, Μονν Κλεισούρας θεόσοφε.
Δένδρον μάνδραν οομένη, τς Κλεισούρας γώνων σου, καλιν τν θείων, σπερ ηδν καλλικέλαδος, κα ς φιλέρημος ρνις ρτι πηξας, Μτερ νδοξε, ατς Σοφία ν δώμασι.
Θεοτοκίον.
Ο τν χριστωνύμων πάντες, δμοί Σε μεγαλύνομεν, Κεχαριτωμένη, τς Κλεισούρας φύλαξ νύστακτε, κα νυμνομεν Σοφίαν τν σκήσασαν, ν τ μάνδρ Σου, ρτι καθάπερ σώματος.
δ ε΄. ξέστη τ σύμπαντα.
Χειμνος πέμεινας, τ ψύχος θεί χάριτι, καθημένη Μτερ παρ’ στίας, λίθον αλείου, χώρου Κλεισούρας Μονς, Σοφία κα τ καρδιακ, προσευχ σχόλαζες, Μτερ ντως σάγγελε.
Ες πσαν περίχωρον, Σοφία τν καμάτων σου, τς Πτολεμαΐδος Καστορίας, κα τς Φλωρίνης, εξλθε φήμη σεμνή, Κλεισούρας σ γρ σεπτν Μονήν, θέατρον νέδειξας, θεαρέστων γώνων σου.
σχν Μτερ νωθεν, λαβοσα πανουργεύματα, το χθίστου θραυσας Σοφία, κα παρακλήσει, θερμ σου κ τν χθρν, μανίας διέσωσας Μονήν, τν φιλοξενοσάν σε, θεοφόρε σκήτρια.
Θεοτοκίον.
μβρίζεις είποτε, πιστος Θεογεννήτρια, νάματα ζως τς αωνίου, τος προσκυνοσιν, ν τ Κλεισούρ τν Σήν, εκόνα ν σχες ρωγόν, Σοφία πρόμαχον, κα θερμν ντιλήπτορα.

δ στ΄. Τν θείαν ταύτην.
Ναν Θεο επρεπέστατον, ποιήσας τν καρδίαν σου εφημε, σκληραγωγί σου, εχ μωρας προσποιήσεσι, κα δάκρυσι Σοφία, ντως γίασαι.
Σ τν οδέποτε κλίνασαν, σαρκίον π κλίνης κα στόμαχον, τν σν κορέσασαν, τροφας Σοφία τιμμέν σε, ς γυναικν σίων, φς νεαυγέστατον.
δν θεώσεως δευσας, Σοφία ν Κλεισούρ κα φθασας, ες ψος ἄῤῥητον, τς ρετς θεν παντες, σ νυμνολογομεν, λαμπρς κάστοτε.
Θεοτοκίον.
Φθορς Σος δούλους κλύτρωσαι, λήκτου Θεοτόκε πανύμνητε, Κλεισούρας σέμνωμα, θερμας Σοφίας ντεύξεσι, σοφς τς σκησάσης, ν Σος σκηνώμασι.

Κοντάκιον. χος πλ. δ΄. Τ περμάχ.
Τν πρ φύσιν, ν Κλεισούρ νασκήσασαν, κα πομείνασαν, τ ψχος σπερ σαρκος, παρ’ στίαν καθημένην Μονς αλεί, βιοτς ατς τς νύκτας κα σχολάζουσαν, προσευχ Σοφίαν θείαν εφημήσωμεν, πόθω κράζοντες· Χαίροις πάνυ σκήτρια.
Οκος.
γγελοι καθορντες, σ μέμπτ σκήσει, ξέστησαν Σοφία θεόφρον, κα πιστν Μακεδόνων χοροί, σν Ποντίων δήμοις Μτερ θαυμάζοντες, ταπείνωσιν κα νψίν σου, κραύγασαν ν κατανύξει·
Χαρε, διδάσκαλος μετανοίας·
χαρε, πρόβολος γκρατείας.
Χαρε, τς Μονς Κλεισούρας νοικος·
χαρε, παμφας λαμπηδών, θείας χάριτος.
Χαρε, φάρος τς πλότητος, κα μέμπτου γωγς·
χαρε, λύχνος ταπεινώσεως, κα εχς καρδιακς.
Χαρε, Θεο σοφίας χρυσοστόλιστον σκεον·
χαρε, τς συμπαθείας τς Ατο θεος τύπος.
Χαρε, κρηπς σαρκς κατατήξεως·
χαρε, πυξς Χριστο γαπήσεως.
Χαρε, ν γ οκ χουσα κλίνην·
χαρε, πηγή, κχέουσα χάριν.
Χαίροις, πάνυ σκήτρια.


Συναξάριον.
Τ ΣΤ΄ το ατο Μηνός, Μνήμη τς σίας κα θεοφόρου Μητρς μν Σοφίας, τς ν τ Μον τς Παναγίας τς Κλεισούρας θεοφιλς ρτι σκησάσης.
Χάριτι σοφισθεσα, Σοφία θεί,
Σοφς σκησας ρτι, ν τ Κλεισούρ.
σία κα θεοφόρος Μήτηρ μν Σοφία, ακένδυτος, αλλ πνευματοφόρος σκήτρια τς Κλεισούρας, γεννήθη ν ρδάσσ το Πόντου τ 1883. κολουθήσασα τν προσφύγων τ δρόμ μετ τν π τς γενετείρας ατς κώμης πιδρομς τν υἱῶν τς γαρ κα τν στέρησιν το ατς συζύγου κα τέκνου λθεν ες ναῤῥάχην ορδαίας. Ποθοσα τν σκητικν πολιτείαν, τν πρώτην ατς καλιν τν γώνων πηξεν ν τ Μον το γίου Μάρκου Φλωρίνης, νθα παρέμεινεν π διετίαν. Τ προτροπ μως τς Κυρίας Θεοτόκου, κατεστάθη ν τ Μον Ατς, τ ν Κλεισούρ τς Καστορίας κειμέν, νθα π τεσσαράκοντα κα πτ συναπτ τη θεοφιλς γωνίσατο.
Οκ χουσα κλίνη πρς νάπαυσιν το χοϊκο ατς σαρκίου, πέμεινε τ ψχος το χειμνος καθημένη παρ τν στίαν το αλείου χώρου τς Μονς, τν πέναντι τς μεσημβρινς θύρας το Καθολικο, τενίζουσα τν λαρν μορφν τς Θεοτόκου ν τ ατς περθύρ. Λιτοδίαιτος κα ακένδυτος κα νίοτε χρησιμοποιοσα μωρς προσποιήσεις τς ρετς νυσε τρίβον κα σχολάζουσα τ διαλείπτ καρδιακ προσευχ κατ μέθεξιν θεώθη. Πλουσίαν ελκυσε τν χάριν το Παναγίου Πνεύματος κα ηξιώθη ο μόνον διορατικο χαρίσματος λλ κα αματικο. Προσηνς πάντοτε πεδέχετο τος τς Μονς πισκέπτας διδάσκουσα ατος τν μετάνοιαν και τν χρηστοήθειαν. Προϊδοσα τν τελευτην ατης κοιμήθη τν μπρέποντα σίοις πνον τ ΣΤ΄ Μαιου το σωτηρίου τους 1974. τ ερ ατς λείψανα, νακομισθέντα και εωδιάζοντα ποθησαυρίζονται ες τν ερν τς Κλεισούρας Μονήν, παρέχοντα τος πιστος άματα.

Τ ατ μέρ, Μνήμη το γίου κα Δικαίου κα πολυάθλου Προφήτου ώβ.
Ε κα θανών, ληστος νδρείας πέτρα,
Κα πς Ἰὼβ κρύψω σε τ λήθης πέτρα;
Οτος ν κ τς Ασίτιδος χώρας, τν ρίων δουμαίας κα ραβίας, τν σα υἱῶν, ς εναι ατν πέμπτον π βραάμ. ν δ πατρς μν Ζαρέθη, μητρς δ Βοσόῤῥας. Προϋπρχε δ αυτ νομα ωβάβ, κα προεφήτευσεν τη κε΄. Προέλαβε δ τν λευσιν το Χριστο, τη χίλια ννιακόσια εκοσιπέντε. Τοτον ξητήσατο διάβολος, μαρτυρηθέντα π το Κυρίου δίκαιον, κα μεμπτον, κα πάντων τν π γς περέχοντα. Αυτν δ πάντων τν παρχόντων γυμνώσας, κα πληγας φρικτας κα παρηγορήτοις ταλαιπωρήσας, πλθε κατησχυμμένος ν τας τν πειρασμν προσβολας κάμπτου κα νενδότου το Δικαίου φανέντος. Τοτον π τέλει τν θλων νεκήρυξεν νωθεν Θεός, κα ν διπλ πάντα τ φαιρεθέντα πέδωκεν ατ, ς τ κατ μέρος διεξοδικς, κατ’ ατν στορία δηλο. ζησε δ μετ την πληγήν, τη ό΄, ς εναι τν σύμπαντα χρόνον ατο, τη σμη΄.

Τ ατ μέρ, Μνήμη το σίου και θεοφόρου Πατρς μν Σεραφείμ, το εν τ ορει το Δομπο τς Βοιωτίας, σκήσαντος.
Φλογοφροις σνεστι Σεραφεμ χρον.
λατ' ημα νθεν Σεραφεμ ορανων ς πλον.

Τ ατ μέρ, Μνήμη τν σίων Πατέρων μν· Μάμαντος, Παχωμίου κα λαρίωνος.
λαρίωνι κα Παχωμί Μάμας,
Συνεξεδήμει τν καλν κδημίαν.

Τ ατ μέρ, γιος Μάρτυς Δημητρίων, τοξευόμενος τελειοται.
Βέλη τ τιτρώσκοντα σάρκα καιρίως,
Δημητρίων γετο βέλη νηπίων.
Τ ατ μέρ, ο γιοι Μάρτυρες· Δάναξ, Μέσιρος κα Θερίνος, ξίφει τελειονται.
μφον θλητν κκεκομμέμων κάρας,
Κεται Μέσιρος ν μέσ κάρας δίχα.

Τ ατ μέρ, γιος Μάρτυς Δονάτος, τοξευόμενος, τελειοται.
λλος ξένος τις λιός μοι Δονάτος,
Σαρκς προΐσχων κτνας δίκην βέλη.

Τ ατ μέρ, γιος Μάρτυς Βάρβαρος, ξίφει τελειοται.
Τν κλσιν μν Βάρβαρος σ γεννάδα,
δ’ α τεμών σε, βάρβαρος τν καρδίαν.

Τ ατ μέρ, νάμνησις τν γκαινίων το ερο Ναο τν γίων Κοσμ κα Δαμιανο ν τ Ψαμαθί.

Τ ατ μέρ, μνήμη το σίου Πατρς μν Ἰὼβ το Ποτσάεφ το ώσσου, το θαυματουργο.

Τ ατ μέρ, μνήμη το γίου πισκόπου αντβέρτου, το Σκώττου.

Τ ατ μέρ, μνήμη τς σίας Μητρς μν Βενεδίκτης, τς ωμαίας.

Τ ατ μέρ, μνήμη τν γίων Μαρτύρων λιοδώρου κα Βενοστου, κα τν σν ατν βδομήκοντα πέντε Μαρτύρων, τν ν τ φρικ.
Τας ατν γίαις πρεσβείαις Χριστ Θεός, λέησον κα σσον μς.

 δ ζ΄. Οκ λάτρευσαν.
ον διστον, Χριστο τς γαπήσεως, Σοφία ηφρανας, δμας τς σς γωγς, κα τρόπων σκήσεως, τς θεαρέστου σου, πρς τελείωσιν, τς ρετς θεόσοφε, παναῤῥήτ εωδί.
γγελόμορφε, σκήτρια πέβαλε, σ ες γχείρησιν, ξένως Μτηρ Θεο, πίκουρον χουσα, ατς ρχάγγελον, κα φιλτάτους σου, γίους τος θαυμάζοντας, σο Σοφία τος καμάτους.
Νίκης στέφανον, δέξω χρυσοστόλιστον, Σοφία πάγκαλε, κ τν χειρν το Χριστο, ξίως το νέμοντος, τ γέρα πασι, τος δοξάζουσιν, Ατν ν βί πράξεσι, θείοις κα μέμπτ βί.
Θεοτοκίον.
γαθότητος, πυξίον νίκας δώρησαι, μν Παντάνασσα, κατ’ ναντίων ρδν, Σοφί ς δωκας, τ σκητρί Σου, ν τος τεσιν, σχάτοις Μητροπάρθενε, τν χθρν θριαμβευσάσ.

δ η΄. Παδας εαγες.
Νάρδε εωδέστατε Σοφία, πλότητος ταπεινώσεως κα νήψεως, πάντας εωδίασας, τος πιστς προστρέχοντας, ες τν Μονν τν πάνσεπτον, Κλεισούρας θείαν σου, λαβεν εχν κα λόγους κοσαι, μετανοίας ρτι, σος ψυχοτρόφους Μτερ.
ρδασσα σεμνύνεται το Πόντου, σπαργάνοις σου τος σεπτος Σοφία νθεε, κα Κλεισούρα πόνοις σου, ερς σκήσεως, δι’ ς ες ψος φθασας, σοφίας ἄῤῥητον, κα νήψεως δυσπρόσιτον Μτερ, δυνατομεν, δεν ο σ τιμντες.
Μέμνησο τν πίστει κτελούντων, Σοφία τν φωτοφόρον κα περίλαμπρον, μνήμην σου κα σμασι, μελωδούντων πόνους σου, ος τλης πρς πόκτησιν, τς τελειότητος, κα νοδον τς κλίμακος Μτερ, δηγούσης πόλου, πρς παμφαες σκηνώσεις.
Θεοτοκίον.
λεος φθόνως δωρουμένη, Σος δούλοις κα οκτιρμος το θείου Τόκου Σου, λεοσα πάναγνε, πρόφθασον κα λύτρωσαι, πειρατηρίων παντας, Σ μεγαλύνοντας, κα μέλποντας Σοφίας καμάτους, Σο τς σκητρίας, τος νυχθημέρους μνοις.

δ θ΄. πας γηγενής.
Λάμπουσα φωτί, ΰλ νέδραμες, ες φωτεινότατα, ορανν σκηνώματα, τ Φωτοδότ κα Πανοικτίρμονι, Σοφία παμμακάριστε, Κλεισούρας κλέϊσμα, παντσαι, τ θανάτου ζόφωσιν, κα φθορς τν χλν διαλύσαντι.
Πόθον ερόν, Σοφία κατέχουσα, πανακάμψεως, ες δμ σκηνώματα, διελογίζου, ατν ξόριστον, π τς γς κα Κύριον, τν πολυεύσπλαγχνον, ξισαι, κδυσώπεις πάντοτε, πολασαι ατς τς τερπνότητος.
ς τν σθενν, ταχίστην άτειραν, νευφημομέν σε, κα πρς Κτίστην πρέσβειραν, θερμν τν πίστει, καταφυγόντων σοι, ε παρακαλομέν σε, Σοφία παντας, κ το ψους, δόξης σου κέτευε, τν Χριστν πέμψαι χάριν σος πρόσφυξι.
Θεοτοκίον.
Χαρε γαθή, το πάντων δεσπόζοντος, περάτων κτίσεως, Μτερ παντευλόγητε, ναβοντες, κδυσωπομέν Σε· λέησον Σος πρόσφυγας, τος μεγαλύνοντας, τος καμάτους, τος σεπτος πρς θέωσιν, σκητρίας Σοφίας Μητρόθεε. 

ξαποστειλάριον. Γυνακες κουτίσθητε.
πόμονης ρχέτυπον, κα θείαν φηγήτριαν, τν ν Κλεισούρ σκήσει, συντόν κα σιγήτ, εχ τ Παντοκράτορι, Χριστ εαρεστήσασαν, Σοφίαν τν οίδιμον, θεοσοφίας ς βάθρον, γκωμιάσωμεν πάντες.
Κα τ τς ορτς.

Ες τος ανους. χος πλ. δ΄. το παραδόξου θαύματος.
στρον, γωγς νεόφωτον, σκητικς παμφας, νατείλαν ν τεσι, τος σχάτοις μέλψωμεν, κ το Πόντου κραυγάζοντες· αγας Σοφία, σς ταπεινώσεως, σκληραγωγίας, εχς κα νήψεως, καταυγάσασα, Μακεδόνων σύλλογον κα τν πιστν, πάντα τ συστήματα, λαμπρς δεδόξασαι.

Μάνδρας, τς Κλεισούρας σέμνωμα, διλθες σν βιοτήν, ν παίθρ ακένδυτος, κρως λιτοδίαιτος, κα οκ χουσα κράββατον, πρς τς φθαρτς σου, σαρκς νάπαυσιν, Σοφία θείων, χαρίτων σοπτρον, θεν τν μνήμην σου, τν λαμπρν γεραίροντες, σς πρς Θεόν, πάντες κδεχόμεθα, πρεσβείαις πάνσεμνε.

λ, τς ψυχς φέσει σου, πιποθοσα Χριστόν, κ νεότητος χρόνων σου, μετ τν το τέκνου σου, κα συζύγου σου στέρησιν, Κλεισούρας Μάνδραν, σεπτν κατέλαβες, σκληραγωγί, ν καθηγίασας, κα θεον μέλαθρον, ρετς νέδειξας θεοτερπος, εσταλς σκήτρια, Σοφία πάνσοφε.

Νύμφη, Κτίστου καλλιπάρθενε, ν τος σχάτοις καιρος, ντως νεζωγράφησας, τν Μητέρων σκάμματα, τν ρχαίων κα λαμψας, ς λύχνος κόσμ, Σοφία πάμφωτος, τς πρ λόγον, σοφίας νήψεως, τρόπων πλότητος, κα μωρν νίοτε θεοειδές, Μτερ προσποιήσεων, δι τιμμέν σε.

Δόξα. χος πλ. α΄.
Τν συγκύπτουσαν τς Κλεισούρας σκήτριαν, λλ’ εθυτεν τς θεοσοφίας κυπάρισσον, Σοφίαν τν ξιέπαινον εθαρσς μακαρίσωμεν. Ατη γρ τ γεηρν ποβαλοσα χθος, τν ψυχν πρς τς πάλξεις το ορανο νέτεινε, κα Χριστν δοξολόγει είποτε, θεν ες ψος δυσαντίβλεπτον ρετς ρθεσα, τς τρυφς το ξύλου τς ζως πέτυχεν πολαύειν, ς κα μς πρεσβεύει Χριστ πολασαι, ν τ λήκτ μακαριότητι.

Κα νν. Τς ορτς.

Δοξολογία Μεγάλη κα πόλυσις.

ΕΝ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Τ τυπικά, ο μακαρισμοί, κα κ το Κανόνος τς σίας γ΄ κα στ΄ δή.
πόστολος· πρς Γαλάτας (Κεφ. ε΄, 22-στ, 2): δελφοί, καρπς το Πνεύματός στιν γάπη, χαρά... Ζήτει τ Σαββάτ τς κζ΄ βδομάδος.
Εαγγέλιον· κατ Ματθαον (Κεφ. κε΄, 1-13): Επεν Κύριος τν παραβολν ταύτην· μοιώθη Βασιλεία τν Ορανν δέκα παρθένοις... Ζήτει τ Σαββάτ ιστ΄ το Ματθαίου.
Κοινωνικόν: Ες μνημόσυνον αώνιον...

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τς ρδάσσης σεπτς βλαστός, χαίροις Πόντου κρίνον, μυροβόλον κα εανθές, χαίροις τς Κλεισούρας, κιννάμωμον Σοφία, κραιφνε σκήσει, κόσμον δύνασα.

Δίστιχον:
Σεραφεμ σόφιζε, Χαραλάμπης κράζει,
σν τας μοναζούσαις Κλεισούρας, Σοφία.
 Πηγή:εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου