Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Παρακλητικός Κανών εις τους Αγιους τρείς νεους ιεράρχες Φώτιο, Μάρκο Ευγενικό, και Γρηγόριο Παλαμά.



Ελογήσαντος το ερέως, τ Κύριε εσακοσον, μεθ’ τ Θες Κύριος ς συνήθως κα τ ξς: χος δ΄. ψθες ν τ Σταυρ.

Ως εράρχαι εκλεες τς Τριάδος, κα ρθοδόξων δηγο κα προστάται, πάσης νάγκης ύσασθε κα θλίψεως, Φώτιε μακάριε, κα Γρηγόριε θεε, κα Μρκε θεόσοφε, τας μν κεσίαις, τος τ πρεσβεί σπεύδοντας μν, ς παρρησίαν, πλουτοντες πρς Κύριον.

Δόξα. Τ ατό. Κα νν. Θεοτοκίον.

Ο σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε...

κανν, ο κροστιχίς: Σζε μς τρις τν Πατέρων. Γερασίμου.

δ α΄. χος πλ. δ΄. γρν διοδεύσας.
Σοφί κλάμψαντες θεϊκ, πάσης σοφιστείας, κα πάτης το δυσμενος, Φώτιε Γρηγόριε κα Μρκε, ε λυτροσθε μς κετεύομεν.

Ως πάντων προστάται κα δηγοί, Φώτιε κα Μρκε, κα Γρηγόριε θαυμαστέ, πρς τρίβους μς δικαιοσύνης, ξ νοδίας παθν κατευθύνατε

Ζως νάρετου μυσταγωγοί, γιοι Πατέρες, ς το Πνεύματος θησαυροί, μς πολιτεύεσθαι μέμπτως, νδυναμώσατε πάντας δεόμεθα.
Θεοτοκίον.
Ετεχθη αμάτων σου ξ γνν, ναρχος Λόγος, λογίας τς τν παθν, λυτρούμενος χραντε Παρθένε, τος ρθοδοξως μνοντας τν δόξαν σου.

δ γ΄. Ορανίας ψδος.
Τρις γία, ο τν πιστν φοροι, Φώτιε Γρηγόριε Μρκε, μν προΐστασθε, ν πάσαις θλίψεσι, λύοντες πσαν μίχλην, πόνων κα κακώσεων μν δεήσεσι.

Μυστηρίων γίων, μυσταγωγο νθεοι, Φώτιε Γρηγόριε Μρκε, μυσταγωγήσατε, βίου λαμπρότητος, τς μυστικς ναβάσεις, τος μν τ χάριτι, πίστει προστρέχοντες

Ακλινες διαμένειν, κα ἀῤῥαγες πάντοτε, τς ρθοδοξίας τ πέτρ δύναμιν δίδοσθε, γιε Φώτιε, σν Γρηγορί κα Μάρκ, τος θερμς προστρέχουσιν, μν κάστοτε.
Θεοτοκίον.
Σαρκωθες ποῤῥήτως, το παντς ατιος, κ τν σν χράντων αμάτων, δι’ γαθότητα, κόσμον νέπλασεν, κ τς ρχαίας κατάρας, Μτερ ειπάρθενε, θεν μνομέν σε.

Διάσωσον εραρχν θεοφόρων τρις γία, π πάσης πιφορς κα κακώσεως, τος προσιόντας τ θεί μν πρεσβεί.
πίβλεψον, ν εμενεί...

Ατησις κα τ Κάθισμα. χος β΄. Πρεσβεία θερμ.


Προστάται μν, κα θεοι ντιλήπτορες, ς μύσται Χριστο, κα εράρχαι σιοι, Γρηγόριε κα Φώτιε, σν τ Μάρκ Χριστν κετεύσατε διδόναι τν θεον λασμόν, κα λύσιν πταισμάτων κα κακώσεων.

δ δ΄. Εσακήκοα Κύριε.
Τς αρέσεις συντρίψατε, τς καινοφανες Πατέρες τρισάριθμοι, κα τς λύμης τούτων ύσασθε, τος μν ν πίστει καταφεύγοντας.

Ῥῶσιν δίδοσθε πάντοτε, τν κατ ψυχν κα σμα μακάριοι, τος ατοσι μετ πίστεως, τν μν ντίληψιν κάστοτε.

εράρχαι θεόληπτοι, Φώτιε παμμάκαρ Μρκε Γρηγόριε, γρηγορεν μς σθενώσατε, ν τας ντολας το Παντοκράτορος.
Θεοτοκίον.
επάρθενε Δέσποινα, τν σκοτισμενην ψυχήν μου πάθεσι, τ σ χάριτι, καταύγασον, κα χθρο μανίας μ ξαρπασον.

δ ε´. Φώτισον μς.
Σκέπη σφαλής, μν σεσθαι δεόμεθα, Πάτερ Φώτιε κα Μρκε ερέ, κα Γρηγόριε υόμενοι τν θλίψεων.

Τς πιβουλάς, καθ’ μν πάσης αρέσεως, ποτρέψατε δεήσεσιν μν, εράρχαι τς Τριάδος ο τρισμέγιστοι.

Ως πλήρεις φωτός, Πάτερ Φώτιε θεσπέσιε, κα Γρηγόριε κα Μρκε ο κλεινοί, σκοτασμο μαρτιν μς λυτρώσασθε.
Θεοτοκίον.
Νέκρωσον γνή, τς σαρκός μου τ φρονήματα, κα πρς τρβον τς ν πνεύματι ζως, καθοδήγησόν με Κόρη κετεύω σε.

δ στ´. Τν δέησιν.
Πατέρων, τρισαυγς συστοιχία, Πάτερ Φώτιε Γρηγόριε Μρκε, τν Παναγίαν Τριάδα παύστως, κδυσωπετε ερεν μς λεος, κα λύτρωσιν δυσχερειν, κα πταισμάτων πολλν τν συγχώρησιν.

γγέλων, χοροστασίαις συνόντες, ν ψίστοις εράρχαι Κυρίου, τος π γς τν μν πολιτείαν, νευφημοντας κινδύνων λυτρώσασθε, κα τν σκανδάλων το χθρο, τς ψυχς μν ύσασθε γιοι.

Τς λύμης, τς κ Δυσμν προούσης, τν αρέσεων κεθεν Πατέρες, τν το Χριστο κκλησίαν γίαν, Φώτιε θεε κα Μρκε Γρηγόριε, τηρήσατε δι παντός, τας μν κεσίαις λώβητον
Θεοτοκίον.
πλήσθ, πολλν κακν ζωή μου, ξ μέτρων Θεοτόκε πταισμάτων δι τ σ καταφεύγω πρεσβεί, να υσθ τς ερούσης με θλίψεως· σν ον μ λύτρωσαι γνή, τς πικρς συνοχς κα κακώσεως.

Διάσωσον εραρχν θεοφόρων τρις γία, π πάσης πιφορς κα κακώσεως, τος προσιόντας τ θεί μν πρεσβεί.

χραντε, δι λόγου...

Ατησις κα τ Κοντάκιον. χος β΄. Τας τν αμάτων σου.

ς εράρχαι Χριστο νθεώτατοι, κα οκονόμοι τς χάριτος πάνσοφοι, σν Μάρκ Γρηγόριε Φώτιε, τν ν τ βί δεινν περιστάσεων, τρώτους μς διασζετε.

Προκείμενον: Ο ερες σου Κύριε νδύσονται δικαιοσύνην...

Στίχ.: Καυχήσονται σιοι ν δόξ...

Εαγγέλιον. κ το κατ Ματθαον.
Επεν Κύριος τος αυτο Μαθητας: μες στε τ φς το κόσμου. Ο δύναται πόλις κρυβναι, πάνω ρους κειμένη· οδ καίουσι λύχνον κα τιθέασιν ατν π τν μόδιον, λλ’ π τν λυχνίαν, κα λάμπει πσι τος ν τ οκί. Οτω λαμψάτω τ φς μν μπροσθεν τν νθρώπων, πς δωσιν μν τ καλ ργα κα δοξάσωσι τν πατέρα μν τν ν τος ορανοίς. Μ νομίσητέ τι λθον καταλσαι τν νόμον τος προφήτας· οκ λθον καταλσαι λλα πληρώσαι. μν γρ λέγω μίν, ως ν παρέλθ ορανς κα γ, ἰῶτα ν μία κεραία ο μ παρέλθ π το νόμου ως ν πάντα γένηται. ς ἐὰν ον λύσ μίαν τν ντολν τούτων τν λαχίστων κα διδάξ οτω τος νθρώπους, λάχιστος κληθήσεται ν τ βασιλεί τν ορανν· ς δ᾿ ν ποιήσ κα διδάξ, οτος μέγας κληθήσεται ν τ βασιλεί τν ορανν.

Δόξα: Τας τν Διδασκάλων...
Κα νν: Τας τς Θεοτόκου...
Προσόμοιον. χος πλ. β´. λην ποθέμενοι. Στίχ.:
λεμον, λέησόν με Θες κατ τ μέγα λεός σου...
Δμος τρισάριθμος, εραρχν θεηγόρων, Φώτιε πανθαύμαστε, Μρκε κα Γρηγόριε ερώτατοι, πολλαπλν θλίψεων, κα παντοίων πόνων, σινες διατηρήσατε, μς δεόμεθα, τας μν θερμας ντιλήψεσι, κα πσαν ποτρέψατε, καθ᾿ μν βουλν τν λέθριον, τν αρετιζόντων, ς τς ρθοδοξίας δηγοί, κα πρεσβευτα μν μέγιστοι, πρς Χριστν μακάριοι.

ερεύς: Σσον Θες τν λαόν σου...

δ ζ. Ο κ τς ουδαίας.
Ρείθροις θείων ναμάτων, κ πηγν αωνίων μς ρδεύσατε, μν τας κεσίαις, πρς θείαν γεωργίαν, τν καρπν τν τς πίστεως, Γρηγόριε θαυμαστέ, κα Φώτιε κα Μρκε.

ς πολλν παῤῥησίαν, πρς Χριστν κεκτημένοι Πατέρες σιοι, παυστως δυσωπετε ν ρ τς νάγκης, το ερεν μς λεος, κα λύτρωσιν τν δεινν, κα θείαν εφροσύνην.

Νον θεόφρονα δίδου, κα εθείαν καρδίαν κα βίον λυπον, τρις γιασμένη εραρχν γίων, τος θερμς καταφεύγουσι, τ προστασί μν, Πατέρες θεοφόροι.
Θεοτοκίον.
Γεωργν τν πάντων, νηρότως Παρθένε κυοφορήσασα, καρπος τς μετανοίας, νίσχυσάν με κόρη, γεωργεν μετ πίστεως, να τς νω ζως, μετ τ τέλος τύχω.

δ η´. Τν Βασιλέα.
κ πάσης βλάβης, μς τηρετε τρώτους, Πάτερ Φώτιε Γρηγόριε κα Μρκε, ς πολλν θεόθεν, λαβόντες θείαν χάριν.

άβδ γί, μν σοφς ποιμανσίας, θεε Φώτιε Γρηγόριε κα Μρκε, μς δηγετε, πρς τρίβους σωτηρίας.

νωθεν δότε, τν πατρικν ελογίαν, μν Φώτιε Γρηγόριε κα Μρκε, τος περυψοσι, Χριστν ες τος αἰῶνας.
Θεοτοκίον.
Σσόν με Κόρη, τς το Βελίαρ μανίας, ς κυήσασα τν πάντων σωτηρία, να σ δοξάζω, περδεδοξασμένη.

δ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
σχν κατ τς πλάνης, γιοι Πατέρες, μν ατεσθε κα χάριν κα λεος, ς ρθοδόξων προστάται κα θεοι φοροι.

Μ παύσησθε φρουροντες, γιοι Πατέρες, τν το Χριστο κκλησίαν δεόμεθα, π παντοίας νάγκης κα περιστάσεως.

Ο τρες θεοι ποιμένες, Φτιε παμμάκαρ, κα Μρκε μα κα Πάτερ Γρηγόριε, μν ε λεοσθε Χριστν τν Κύριον.
Θεοτοκίον.
φάψασα τν φλόγα, ν μο Παρθένε, τς το Υο σου γάπης κατάφλεξον, τς μαρτίας τν λην κ τς καρδίας μου.

Τ ξιόν στι κα τ μεγαλυνάρια.

Χαίρετε Πατέρες θεοειδες, Φώτιε κα Μρκε, κα Γρηγόριε ερέ, τς ρθοδοξίας, πολύφωτοι στέρες, κα κκλησίας στλοι, ο ἀῤῥαγέστατοι.

Φς κλαμπεις Φώτιε νοητόν, γρήγορσιν παρέχεις, Γρηγόριε ερόν, κα πιστος γείρεις, πρς εσεβείας πόνους, Μρκε θεοφόρε, μν ντίληψις.

Λόγοις τε κα δόγμασιν ερος, τν Λατίνων πλάνην, διελέγχετε εσθενς, Φώτιε θεόφρον, Γρηγόριε κα Μρκε, ξ ς μς τρώτους διαφυλάξατε.

Πάσς μς ύσασθε πειλς, κ δοκησισόφων, κα ποικίλων αρετικν, σιοι Πατέρες, ν σαλεύτ πέτρ, μς διατηροντες, τς θείας πίστεως.

Χαίρει κκλησία του Χριστο, μς νυμφοστόλους, κεκτημένη κα δηγούς, Φώτιε κα Μρκε, μο σν Γρηγορί, κα μέλπει τος γνας, μν κάστοτε.

Πσαι τν γγέλων...

Τ τρισάγιον, τ συνήθη τροπάρια, κτενς κα πόλυσις,

Τ ναστάσιμον πολυτίκιον το χου· κα τν γίων. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
ρθοδόξων δογμάτων θεηγόροι κφαντορες, Φώτιε σοφ εραρχα, κα Γρηγόριε νδοξε, φωστρ Θεσσαλονίκης φαεινέ, κα Μρκε τς φέσου ποιμήν, εσεβείας ν τ πέτρ τ ρραγε, στηρίζετε τος κράζοντας· δόξα τ θαυμαστώσαντι μς, δόξα τ μεγαλύναντι, δόξα τ βεβαιοντι δι’ μν, πίστιν τν ρθόδοξον.

τερον. χος δ΄. Ταχ προκατάλαβε.
Τριάδος θεράποντες, κα ποφται σοφοί, δογμάτων ρθότατος, μυσταγωγο εροί, τ κόσμ δείχθητε, Φώτιε εραρχα, κα Γρηγόριε Πάτερ, Μρκε ποιμν φέσου, ρθοδόξων προστάται, κα πάσης κκλησίας, θεμέλιοι ρρηκτοι.

Θεοτοκίον.
Τ π· αἰῶνος πόκρυφον...

μεθ’ ν τ ξς: τε κ το ξύλου.
Στίφος τν τριν εραρχν, τς περουσίου Τριάδος, θεοι θεράποντες, Φώτιε πανθαύμαστε, Μρκε μακάριε, κα Γρηγόριε πάνσοφε, μν τς δεήσεις, δέξασθε, ς συμπαθέστατοι, πάσης δ νάγκης κα λύπης, ύσασθε κα πάσης μανίας, τος μν τ σκέπ καταφεύγοντας.

Δέσποινα πρόσδεξαι...

Τν πσαν λπίδα μου...

Δίστιχον:

κέσιον δέησιν τρις Πατέρων
Γερασίμου πρόσδεξαι ν συμπάθεια.

Την Πρώτη Κυριακή κάθε Νοεμβρίου εορτάζουμε την μνήμη των Τριών Νέων Ιεραρχών Αγίων Φωτίου, Μάρκου Ευγενικού και Γρηγορίου Παλαμά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου