Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Ακολουθία Οσίου Λεοντίου του εν Αχαΐα 11 Δεκεμβρίου


 ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΑΧΑΪ

Τ ΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ


ΕΝ Τ ΜΙΚΡῼ

ΕΣΠΕΡΙΝ

στμεν στίχους δ κα ψάλλομεν Στιχηρ Προσόμοια.

χος α. Τν ορανίων ταγμάτων.

Τν Δωριέων τ κλέος, κα γκαλλώπισμα, τς φηλίου πάσης, τ ντρύφημα δετε, Λεόντιον τν πάνυ σματικς, εφημήσωμεν σήμερον, τοτο βοντες ν πίστει πρ μν, τν Χριστν ε κέτευε.
Τν εκλε μυστηπόλον, τς θείας χάριτος κα ριστον ργάτην το Χριστο τς μπέλου, Λεόντιον τν μέγαν, ο τν ατο, δωρεν πολαύνοντες, δετε κροτήσωμεν μνοις χρεωστικς, κα τος λόγοις καταστέψωμεν.
Τ πρς Κυρίου δοθέν σοι, παύξων τάλαντον, κα ζν κα μετ τέλος, τς χαρς ξιώθης, τς θείας το Δεσπότου, προς φανες οκονόμος Λεόντιε, συγκοινωνός τε σίων, κα τν πιστν, πάντων φύλαξ πέρμαχος.

Δόξα. χος δ.

Τν πάνσεπτον πανήγυριν τς νδόξου θεόφρον τς σς, σωμάτων ο δμοι ν οραν, κα μερόπων τ φλον, π τς γς κθειάζουσιν, τι σκεος πέφηνας τς τριλαμπος μοναρχίας κα θεος σηκός, ατν λεούμενος, πρ μν, μ λλίπς, λιτάζομεν τν θερμς τν παμφαή, γεραιρόντων σου μνήμην, τν φωσφόρον κα ασιον πάτερ Λεόντιε.

Ες τν Στίχον, Στιχηρ Προσόμοια.

χος β. Οκος το φραθ.

Δετε τν μοναστν, τ πλήθη συνελθόντες, τν παμφα ν μνοις, πανήγυριν το θείου, Λεοντίου τελέσωμεν.
Στίχ. Μακάριος νρ φοβούμενος τν Κύριον.
Φωτς το τριλαμπος, πάρξας θεος δόμος, φωταγωγες τος πίστει, προστρέχοντας τ θήκ, θεόφρον τν λειψάνων σου.
Στίχ. Τίμιος ναντίον Κυρίου θάνατος το σίου ατο.
φθης ληθς, Λεόντιε φς μέγα, νυκτς ξ γνωσίας, υόμενος τος πόθ, μνοντάς σου τν κοίμησιν.

Δόξα. χος γ. Νν προφητική.

Νν πνευματικ πάρεστι πανδαισία, φιλέορτοι νοητς τρυφήσωμεν, κα σμα κα νον καθαρθέντες, καθαρο τ παναμώμ προσέλθωμεν Λεοντί κα σορν τούτου προσπτυξώμεθα, ξ ς εθρα ναβλύζουσι, καθάρσια μολυσμν παντοδαπν, ες Χριστο τν δόξαν το πάντων Θεο· ος τας εχας γαθέ, θνν τ θράση καθελες, τι ες χον θεντο τ σκήνωμά σου.

Κα νν. Θεοτοκίον.

γιόπρωτε σεμνή, γκώμιον οσα τν ορανίων ταγμάτων, ποστόλων μνδία, Προφητν περιοχή. Δέσποινα πρόσδεξαι, κα μν τς δεήσεις.

Κα ελόγησις τν κολλύβων, κα πόλυσις.


ΕΝ Τ ΜΕΓΑΛ ΕΣΠΕΡΙΝ

 Μετ τν Προοιμιακόν, τ Μακάριος νήρ, ες χον πλ. δ τ α ντίφωνον λον, ε τύχ ν Κυριακή. Ες τ Κύριε, κέκραξα, στμεν στίχους η κα ψάλλομεν Στιχηρ το γίου.

χος β. Ποίοις εφημιν.

Ποίοις τν π γς γγελον, κα οράνιον νθρωπον μνοις, τος τν γκωμίων τιμήσωμεν, τν τν σωμάτων συνόμιλον, κα τν πρωτοτόκων συμπολίτην, τ σκεος, τν χαρισμάτων τν το Πνεύματος, τν οκον τς τριλαμπος μις θεότητος, παρ᾿ Πατήρ, κα Λόγος, κα τ θεον Πνεμα, κατεσκήνωσαν, ες ν κα μονν ποιήσαντο, Λεόντιον τν τρισόλβιον.
Ποίοις χαρμονικος πεσι, μακαρίσωμεν τν θεοφόρον, τ πνευματοκίνητον ργανον κα τν θεοκόσμητον σάλπιγγα, τν τ θεα μέλη κελαδοσαν, το γήρως τν βακτηρίαν τν κράδαντον, τν άβδον ποιμαντικς τν διϊθύνουσαν, πρς Παραδείσου λειμνας, τος το λόγου ρνας, κα φυλάττουσαν σινες πιστούς, κα συντρίβουσαν πύλας, το παμφάγου δράκοντος.
Ποίοις ο ετελος σμασιν, εφημήσωμεν τν θεηγόρον, τν ορανοχάλκευτον μάχαιραν, τν τ θεί λόγ κτέμνουσαν, άστα κ το χείρονος τ κρεττον, τν νον, τν τ κεκρυμμένα ρευνήσαντα, σαφς τ το θείου Πνεύματος, ν πνεύματι τς προφητείας τν ρων, τν τομς χωρήσαντα κατ το Βελίαρ χθρο, κα τοτον συντρίψαντα, τ σθένει τς θείας χάριτος.

Δόξα. χος πλ. β. Τ κατ᾿ εκόνα.

Τ τν γγέλων ζηλώσας πολίτευμα κα τς σοφίας, ραϊσθες τος νάρχοις, κα μακαρίαις λλάμψεσιν, ες τν πέρφωτον, ς φικτόν, ρθης νωσιν· λικς γρ τν ντων περιπτάμενος, φθασας νθέσμως τν φετν τ κρότατον, κα Θεν τρανς βλέπειν ξίωσαι· θεν πρωτοτόκων συμπολίτης πάρχεις, συχίας κρότης, θεωρίας ταμεον, λαμπτρ μοναστν πρακτικώτατος· κα νν πολαβν τ βραβεα σν πόνων Λεόντιε, σημέραι δυσώπει, τν Δεσπότην τν λων, πρ πάντων τν πίστει, νευφημούντων τν θείαν σου κοίμησιν.

Κα νν. Θεοτοκίον. Προεόρτιον.

χος ατός.

Σπήλαιον ετρεπίζου· μνς γρ κει, μβρυον φέρουσα Χριστόν. Φάτνη δ ποδέχου, τν τ λόγ λύσαντα τς λόγου πράξεως, μς τος γηγενες. Ποιμένες γραυλοντες, μαρτυρετε θαμα τ φρικτόν, κα Μάγοι κ Περσίδος, χρυσν κα λίβανον κα σμύρναν, τ Βασιλε προσάξατε· τι φθη Κύριος κ Παρθένου Μητρός· ν περ κα κύψασα, δουλικς Μήτηρ προσεκύνησε, κα προσεφθέγξατο τ ν γκάλαις ατς· Πς νεσπάρης μοι; πς μοι νεφύης, λυτρωτής μου κα Θεός;

Εσοδος, τ Φς λαρόν, Προκείμενον κα τ ναγνώσματα.

Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα.
1-9).

Δικαίων ψυχα ν χειρ Θεο, κα ο μ ψηται ατν βάσανος. δοξαν ν φθαλμος φρόνων τεθνάναι, κα λογίσθη κάκωσις ξοδος ατν, κα φ᾿ μν πορεία σύντριμμα, ο δέ εσιν ν ερήν. Κα γρ ν ψει νθρώπων ἐὰν κολασθσιν, λπς ατν θανασίας πλήρης. Κα λίγα παιδευθέντες μεγάλα εεργετηθήσονται· τι Θες πείρασεν ατος κα ερεν ατος ξίους αυτο. ς χρυσν ν χωνευτηρί δοκίμασεν ατος κα ς λοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο ατούς. Κα ν καιρ πισκοπς ατν ναλάμψουσι κα ς σπινθρες ν καλάμ διαδραμονται. Κρινοσιν θνη κα κρατήσουσι λαν, κα βασιλεύσει ατν Κύριος ες τος αἰῶνας. Ο πεποιθότες π᾿ ατ συνήσουσιν λήθειαν, κα ο πιστο ν γάπ προσμενοσιν ατ, τι χάρις κα λεος ν τος σίοις ατο, κα πισκοπ ν τος κλεκτος ατο.

Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα.
7-15).

Δίκαιος, ἐὰν φθάσ τελευτσαι, ν ναπαύσει σται. Γρας γρ τίμιον ο τ πολυχρόνιον οδ ριθμ τν μεμέτρηται. Πολι δέ στι φρόνησις νθρώποις κα λικία γήρως βίος κηλίδωτος. Εάρεστος τ Θε γενόμενος γαπήθη κα ζν μεταξ μαρτωλν μετετέθη. ρπάγη, μ κακία λλάξ σύνεσιν ατο δόλος πατήσ ψυχν ατο· βασκανία γρ φαυλότητος μαυρο τ καλά, κα ρεμβασμς πιθυμίας μεταλλεύει νον κακον. Τελειωθες ν λίγ πλήρωσε χρόνους μακρούς· ρεστ γρ ν Κυρί ψυχ ατο· δι τοτο σπευσεν κ μέσου πονηρίας. Ο δ λαο δόντες κα μ νοήσαντες, μηδ θέντες π διανοί τ τοιοτον, τι χάρις κα λεος ν τος κλεκτος ατο κα πισκοπ ν τος σίοις ατο.

Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα.
15-23, στ 1-3).

Δίκαιοι ες τν αἰῶνα ζσι, κα ν Κυρί μισθς ατν, κα φροντς ατν παρ ψίστ. Δι τοτο λήψονται τ βασίλειον τς επρεπείας, κα τ διάδημα το κάλλους κ χειρς Κυρίου, τι τ δεξι ατο σκεπάσει ατούς, κα τ βραχίονι περασπιε ατν. Λήψεται πανοπλίαν, τν ζλον ατο, κα πλοποιήσει τν κτίσιν ες μυναν χθρν. νδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, κα περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν νυπόκριτον. Λήψεται σπίδα καταμάχητον, σιότητα· ξυνε δ πότομον ργν ες ομφαίαν· συνεκπολεμήσει ατ κόσμος π τος παράφρονας. Πορεύσονται εστοχοι βολίδες στραπν, κα ς π εκύκλου τόξου τν νεφν, π σκοπν λονται, κα κ πετροβόλου θυμο πλήρεις ιφήσονται χάλαζαι. γανακτήσει κατ᾿ ατν δωρ θαλάσσης, ποταμο δ συγκλύσουσιν ποτόμως. ντιστήσεται ατος πνεμα δυνάμεως κα λαλαψ κλικμήσει ατούς· κα ρημώσει πσαν τν γν νομία, κα κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστν. κούσατε ον βασιλες κα σύνετε· μάθετε δικαστα περάτων γς. νωτίσασθε ο κρατοντες πλήθους, κα γεγαυρωμένοι π χλοις θνν· τι δόθη παρ Κυρίου κράτησις μν, κα δυναστεία παρ ψίστου.

Ες τν Λιτήν, διόμελα.

χος α. Εφραίνου ν Κυρί.

νθέως γλαΐζου, τάξις τν μονοτρόπων, κα τέρπου ν τ πνεύματι, κα σκίρτα τ καρδί, Λεόντιον τν σάγγελον σκητήν, κα κήρυκα τς ληθείας πλουτοσα πέρμαχον, κα πρεσβευτήν, εφράνθητι, τν χαρίτων τς θαλάσσας παντοσα κα λα καταστρέφοντα, τν δαιμόνων τ στίφη, κα γηθοσύνως τ δεσπότ προσφώνησον, εσπλαγχνε δόξα σοι.

χος β. Ες τ περκόσμια.

Ες τ πουράνια νάκτορα, τ πνεμα σου Λεόντιε τ ερν πάντων Θεός, δέξατο μόλυντον· Σ γρ μονοτρόπων στήλη χρημάτισας· κα θεωρίας κρότης, κα τς πράξεως λείπτης φαιδρός· Μεταστς δ τν ευστν, τ μ έοντα κλρον πείληφας νούμενος τας νωτάτοις φρικτωρίαις τς θεαρχίας μέσως πάτερ κα τν χάριν λαβες τν άσεων, τος πσιν ρέγων τ σωτήρια κη· δι σο μέγιστε, δοξάζοντες τν πανήγυριν κατ χρέος γεραίρομεν, τν σ δοξάσαντα Κύριον.

ατός. φωτί σου πασαν.

φαιδρς Λεόντιος, το παρακλήτου τ σκεος ς λβον μυστικόν, πσιν κφαίνει τν ατο μνήμην, τς ν τ κόσμ δεινς, λυτρούμενος πάντας πλάνης, κα νέμων θεα χαρίσματα ατ βοήσωμεν, πάτερ Λεόντιε, περεύχου τν μνούντων σε.

χος γ. Δετε παντα τ πέρατα.

Δετε σύμπαντα τ πλήθη μοναστν, τν φαιδρν πανήγυριν, το Λεοντίου νν νυμνήσωμεν· ν σκηνας γρ ορανο π γς νέρχεται γαλλόμενος· νθεν τ νδόξ ατο, κτίσις πσα γάλλεται ν δας σμάτων, κα φωνας χαρμονικας, σν τος ατο μύσταις, κα πσιν σίοις συγχορεύει λαμπρς.

Δόξα. χος γ. Νν προφητική.

Νν πνευματικ πάρεστι πανδαισία, φιλέορτοι νοητς τρυφήσωμεν, κα σμα, κα νον καθαρθέντες· Καθαρο τ παναμώμ, προσέλθομεν Λεοντί, κα σορν περιπτυξώμεθα· ξ ς εθρα ναβλύζουσι καθάρσια μολυσμν παντοδαπν ες τν Χριστο δόξαν το πάντων Θεο· ο τας εχας γαθέ, θνν τ θράση καθελες τι ες χον θεντο τ σκήνωμά σου.

Κα νν. ατός. Θεοτοκίον.

σπόρως κ θείου Πνεύματος, βουλήσει δ Πατρός, συνείληφας Υἱὸν τν το Θεο, κ πατρς μήτορα, πρ τν αώνων πάρχοντα· δι᾿ μς δ κ σο πάτορα γεγονότα, σαρκ πεκύησας, κα βρέφος γαλούχησας· δι μ παύσ πρεσβεύειν, το λυτρωθναι κ κινδύνων τς ψυχς μν.

Ες τν Στίχον, Στιχηρ Προσόμοια.

χος πλ. α. Χαίροις σκητικν.

Χαίροις νοητας μιλν, Ταξιαρχίαις κα Κυρίου Λεόντιε, τν δόξαν ρν μέσως, κα τας κεθεν βουλας, καταυγάζων πσαν τν φήλιον· τς διακρίσεως, θησαυρς κένωτος, τς θεωρίας μυστολέκτης κάλλιστος, κα τς πράξεως, νομοθέτης ριστος, σάλπιγξ θεοκίνητος, μέλος χήσασα σωτηριδες, κα πάντας, προτρεπομένη ες ανεσιν Χριστο, ν δυσώπει, τας ψυχας μν δοθναι τ μέγα λεος.
Στίχ. Μακάριος νρ φοβούμενος τν Κύριον.
Χαίροις σελασφόρος πατήρ, καταυγάζων τ φωτ τν χαρίτων σου, τ στίφη τν μονοτρόπων, κα τν χλν τν παθν, κδιώκων μέγιστε Λεόντιε, γγέλων συνόμιλε, τν σίων μόσκηνε, κα τν δικαίων, τ κλεινν περιήχημα, τ τς χάριτος θεοείκελον τέμενος, νθρωπε πουράνιε, κα νσαρκε γγελε τν ρετν κρότης, τν γαθν τ κειμήλιον. Χριστν κδυσώπει, τας ψυχας μν δοθναι τ μέγα λεος.
Στίχ. Τίμιος ναντίον Κυρίου θάνατος το σίου ατο.
Χαίροις τν μοναστν πληθύς, ς παρχήν σε τ Θε προσκομίσασα, κα πόθ τν εράν σου περικυκλοσα σορόν, ν ψαλμος κα μνοις μακαρίζει σε, σκιρτ σου τ ποίμνια, κα βο χαριστήρια κα σο τν κόνιν τν λειψάνων προσπτύσσεται, ρυόμενα, θεοφόρε Λεόντιε, ῥῶσιν ψυχς κα σώματος, γγέλων σότιμε, κλέος σίων κα πάντων, τν κλεκτν κροθίνιον· Χριστν κδυσώπει, τας ψυχας μν δοθναι τ μέγα λεος.

Δόξα. χος πλ. δ. Τν μοναστν.

Τν γεηρν φροντίδων τν κανθηφόρον πάτην πέῤῥιψας, κα τν σταυρν το Κυρίου π᾿ μων ράμενος, πάτερ Λεόντιε, τ φραστα νν ποπτεύεις κάλλη· σν χορος τν σίων τρανώτατα, στάθμη τς πράξεως, κανν πταιστος τς θεωρίας, κα νν πρέσβευε τ Σωτρι λεηθναι τς ψυχς μν.

Κα νν. Θεοτοκίον. Προεόρτιον.

ατός.

πόδεξαι Βηθλεέμ, τν το Θεο Μητρόπολιν· φς γρ τ δυτον, π σ γεννσαι κει. γγελοι θαυμάσατε ν οραν, νθρωποι δοξάσατε π τς γς. Μάγοι κ Περσίδος, τ τρισσόκλεον δρον προσκομίσατε· Ποιμένες γραυλοντες, τν τρισάγιον μνον μελδήσατε· πσα πνοή, ανεσάτω τν Παντουργέτην.

Νν πολύεις... Τρισάγιον κα τ πολυτίκιον.

χος α. Τν τάφον σου Σωτήρ.

σκήσει λαμπρυνθείς, ς χρυσς ν χωνεί, λαμπρύνεις μοναστν, τος χορος πομένως, τος θείοις σου διδάγμασι, θεοφόρε Λεόντιε· θεν σήμερον, τν φωτοφόρον σου μνήμην, ορτάζοντες, πρ μν σε πρεσβεύειν, ατομεν πρς Κύριον.
Ετα τό, Θεοτόκε Παρθένε, δς κα μετ τν ελόγησιν τν ρτων, τίθεται νάγνωσις ες τν βίον το σίου Δανιήλ, α δ λοιπα ναγνώσεις γίνονται κ το γκωμίου ες τν γιον Λεόντιον.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετ τν α Στιχολογίαν, Κάθισμα.

χος α. Τν τάφον σου Σωτήρ.

Τν βρίθον τς σαρκς τ σκήσει λεπτύνας, ψυχς τ νοερν νεπτέρωσας· θεν, κα σκεος χρημάτισας τς Τριάδος Λεόντιε, δι σήμερον, τν φωτοφόρον σου μνήμην, ορτάζοντες, πρς τν Χριστόν σε μεσίτην, ε προβαλλόμεθα.

Θεοτοκίον.

Μητέρα σε Θεο πιστάμεθα πάντες, Παρθένον ληθς κα μετ τόκον φανεσαν, ο πόθ καταφεύγοντες, πρς τν σν γαθότητα· σε γρ χομεν μαρτωλο προστασίαν, σ κεκτήμεθα ν πειρασμος σωτηρίαν, τν μόνην πανάμωμον.

Ες τν β Στιχολογίαν, Κάθισμα.

χος γ. Τν ραιότητα.

Φωτοειδέστατος στλος γεγένησαι, λόγοις κα τέρασι, πάτερ Λεόντιε, καταγλαΐζων τς ψυχς τν πίστει σε γεραιρόντων· θεν συνελθόντες σου, τν χαρμόσυνον κοίμησιν, πόθ ορτάζομεν κα θερμς κβομέν σοι· Χριστ μ διαλείπς πρεσβεύειν, πρ μν τν τιμώντων σε.

Θεοτοκίον, μοιον.

Τν ραιότητα τς παρθενίας σου, κα τ πέρλαμπρον τ τς γνείας σου, Γαβριλ καταπλαγείς, βόα σοι Θεοτόκε· Ποόν σοι γκώμιον, προσαγάγω πάξιον; τί δ νομάσω σε; πορ κα ξίσταμαι· δι ς προσετάγην βο σοι· Χαρε Κεχαριτωμένη.

Μετ τν Πολυέλεον, Κάθισμα.

χος δ. Κατεπλάγη ωσήφ.

Καθοπλίσας σεαυτν τ παντευχί το σταυρο, πρς παράταξιν στεῤῥῶς πηυτομόλησας χθρο, κα θαρσαλέως τ στάδιον διανύσας, σκότος τς ρχς θριάμβευσας, νίκης στεφάνους ράμενος, παρ Χριστο το πάντων βασιλέως· ν κδυσώπει Λεόντιε, μαρτημάτων μν παντοίων, ς καταπέμψ συγγνώμην.

Θεοτοκίον.

Κατεπλάγη ωσήφ, τ πρ φύσιν θεωρν, κα λάμβανεν ες νον, τν π πόκον ετόν, ν τ σπόρ συλλήψει σου Θεοτόκε· βάτον ν πυρ κατάφλεκτον, άβδον αρν τν βλαστήσασαν, κα μαρτύρων μνήστωρ σου κα φύλαξ, τος ερεσιν κραύγαζε· Παρθένος τίτκτει, κα μετ τόκον, πάλιν μένει Παρθένος.

Ο ναβαθμοί· τ α ντίφωνον το δ χου.

Προκείμενον.

Τίμιος ναντίον Κυρίου θάνατος το σίου ατο.
Στίχ. Τί νταποδώσωμεν τ Κυρί περ πάντων ν νταπέδωκεν μν;

Εαγγέλιον σιακόν.

Ν Ψαλμός.

Δόξα.
Τας το Σο σίου, πρεσβείαις, λεμον, ξάλειψον τ πλήθη τν μν γκλημάτων.
Κα νν.
Τας τς Θεοτόκου, πρεσβείαις, λεμον, ξάλειψον τ πλήθη τν μν γκλημάτων.
Στίχ. λέησόν με, Θεός, κατ τ μέγα λεός σου, κα κατ τ πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τ νόμημά μου.

διόμελον. χος πλ. β.

Τ τρισολβί σου ξόδ, μοναστν Λεόντιε φωστήρ, γέλαι τν σν θρεμμάτων μαδν συνηθροίσθησαν, κα γοερς περικυκλοντες, τ σ κλίν παρέστησαν, μετ δέους, κα θαύματος· Ο κα συστείλαντες τ σν σκήνωμα τ ερόν σοι, κοπτόμενοι βόων· χαρε, τν σωμάτων ζηλώσας κρως ν σώματι, τν ϋλον βιοτήν· μεθ᾿ ν τ Δεσπότ παρεστς Θε, μνημόνευε μν τν μεμνημένων σου.
Σσον, Θεός, τν λαόν Σου...

Ο Κανόνες· πρτον προεόρτιος
μετ
τν ερμν ες στ
κα
το σίου ες η, ο κροστιχίς·
Λεόντιον τιμ κλέος Δωριέων.
ν δ τος Θεοτοκίοις· Μακαρίου.

δ α. χος πλ. δ. ρματηλάτην Φαραώ.

Λιτας σου θείαις, πεποιθς Λεόντιε τ πέλαγος γχειρ, μέλψαι το σο βίου, κα τς πολιτείας σου· Σ δ πόθεν ρεξον, λόγου χάριν κα σθένος· σα γρ θέλεις κα δύνασαι, τ πρς τν Θεν παῤῥησί σου.
ξ εσεβος, κα εγενος βλάστησας ίζης ς πόθος τερπνός, εκαίρως τν καρπν τε, δωκας Λεόντιε, κα φύλλον οκ ἐῤῥύη σου· Μαρτυρε μοι τ λόγ, τ πέλαγος τν θαυμάτων σου, κα τν μαθητν τ συστήματα.
Οδέν σου φθη, τν φθαρτν Λεόντιε μπόδιον ληθς, πρς τ καλ βλέψαι· κα προκρναι ριστα, το χείρονος τ βέλτιον· θεν φυγν τν κόσμον, κα τ ν κόσμ, σταύρωσαι κόσμ, κα σο κόσμος σταύρωται.

Θεοτοκίον.

Μόνη κα τίκτεις, κα παρθένος μεινας, κα γρ Θες τεχθείς, καινουργν φύσεις, περ κα Λεόντιος, κολουθήσας γέγονε, τ πολλ συχί, κα το νος τ λαμπρότητι, γγελος ν σώματι Δέσποινα.

Καταβασία. Χριστς γεννται.

δ γ. στερεώσας κατ᾿ ρχάς.

Νεκρώσας σάρκα κα τν νον, νακαθάρας νηστεί, δάκρυσι κα προσευχ προσοχ τε, λος ρθης π γς, κα νδημν τ σώματι, Θε μίλεις μόνος, μόν μέσως Λεόντιε.
Τρίβον δεύσας τν στενήν, κα τεθλιμμένην, εκότως ξιώθης πλατισμο ορανίου, κα χορεύεις σν χορος, τν κλεκτν Λεόντιε· ν κα τος σος συμμύστας, κατηξίωσας αλίζεσθαι.
δο συνλθον ο λαοί, τος φοιτητας σου τελέσαι σν Λεόντιε τήσιον μνήμην, ν προσχν τας προσευχας, ς εμενς τ πρόσφορα ατήματα παράσχου, κα τν χρηστν πάντας πλήρωσον.

Θεοτοκίον.

γγέλων φθης κα βροτν, πάντων τιμιωτέρα, συγκρίτως ς τεκοσα τν λόγον το Θεο, οπερ τρωθείς, τ ρωτι Λεόντιος, πίσω σου Παρθένε, σκητικς κολούθησεν.

Κάθισμα.

χος πλ. δ. Τν Σοφίαν κα Λόγον.

ρνησάμενος κόσμον, κα τν ζυγόν, το Σωτρος π᾿ μων ναλαβών, καρδίας νέωσας, τς σς πάτερ τς αλακας, κα πολύχουν χάριτι τν στον προσήνεγκας, κα μοναστν διαθρέψας, χορείας τος πόνοις σου· θεν κα το κλήρου, κοινωνς το Κυρίου, ξίως ξίωσαι, κα τς δόξης συμμέτοχος, θεοφόρε Λεόντιε, πρεσβεύων Χριστ τ Θε, τν πταισμάτων φεσιν δωρήσασθαι, τος ορτάζουσι πόθ τν γίαν μνήμην σου.

Θεοτοκίον.

Τν οράνιον πύλην κα κιβωτόν, τ πανάγιον ρος τν φωτεινήν, νεφέλην μνήσωμεν, τν κατάφλεκτον βάτον, τν λογικν παράδεισον, τς Εας τν νάκλησιν, τς οκουμένης λης, τ μέγα κειμήλιον· τι σωτηρία, ν ατ διεπράχθη, τ κόσμ κα φεσις, τν ρχαίων γκλημάτων· δι κα βομεν ατ· Δέσποινα Παρθένε γνή, τν πταισμάτων ατησαι τν φεσιν, τος νυμνοσιν ξίως τν δόξαν σου.

δ δ. Σ μου σχύς, Κύριε.

χυρωθες τ παντευχί τς χάριτος, πρς τν πλάνην χθρο ξελήλυθας, κα συμπλακες τούτ νοητς, κατέῤῥαξας μα, τος τούτου δεινος στρατεύμασι· δι κα τροπαιοχος νεδείχθης, κα στέφος, ορανόθεν δέξω Λεόντιε.
Νενικηκς τν ναιδς, φρυαττόμενον, κα στρουθίου δείξας σθενέστερον τοτο σοφέ· φθης μοναστν, λείπτης γενναος, κα ταξιάρχης ήττητος· δι κα τς σς μάνδρας κλυτροσαι τς τούτου, πηρείας κα βλάβης Λεόντιε.
Τν ερν κα θεοφόρον Λεόντιον, συνελθόντες λόγοις καταστέψωμεν, κα κ ψυχς κράξωμεν ατ, τας καθαρωτάταις, πρεσβείαις σου πρς τν Κύριον· ῥῦσαι μς κ πάσης το χθρο πηρείας, κα παντοίων καλν πάντας μπλησον.

Θεοτοκίον.

Κατ τν σν πρόῤῥησιν, σε μακαρίζουσι, Θεοτόκε, γενεα α σύμπασαι, τν γενεν, τι τν Θεόν, τέτοκας φράστως, ο τ δυνάμει ωννύμενος, Λεόντιος μέγας, το χθρο τς πάρσεις κατηδάφισε, φέρων σε πρόμαχον.

δ ε. να τί με πώσω.

αμάτων πηγήν σε, δειξεν φθονος πηγ Λεόντιε, ς γρ ζν κα πάλιν, μετ τέλος τ μακαριώτατον, πάντας θεραπεύεις, τος κ ψυχς σου προσιόντας, τ σορ τν λειψάνων κάστοτε.
Μ βραχες τος χειμάῤῥοις το χθρο Λεόντιε, μηδ τος πνεύμασι σαλευθείς, ς χων π πέτραν Χριστο σου τν θέμελον, κυβερνήτης φθης, τν μοναστν, θύνων πάντας, πρς λιμένα Θεο τν κύμαντον.
σπερ Λέων βρυχήσας, τρεψας λώπεκας, νοητος θήρας τε κα τ ποίμνια σου, διασζεις κείνων το φάρυγγος· λλ τατα μάκαρ, ποιεν ε μ διαλείπς, τ πολλ πρς Θεν παῤῥησί σου.

Θεοτοκίον.

λατόμητον ρος, Δανιλ προγράφει σε μέγας Πάναγνε, κ σο γρ τμήθη, λίθος νευ χειρν κρόγωνος, συντρίψας πλάνης, κράτος συνδήσας τούτου πόῤῥω, κα δοξάσας τν μέγαν Λεόντιον.

δ στ. λάσθητί μοι, Σωτήρ.

Κρατρ ράθης κιρνν, πνευματικν γαλλίασιν, κα στλος φωτοειδής, φωτίζων τ πέρατα· κα ρμος σωτήριος, Λεόντιε πάντας, συντηρν τος σο προστρέχοντας.
Λαμπρότητα το Θεο, δεν κα παθεν ξίωσαι, Λεόντιε μοναστν, τ κλέος κα ρεισμα, τς θείας λλάμψεως, κοινωνος γενέσθαι, κα μς νν καταξίωσον.
ν ορανος συνοικν, τος πρωτοτόκοις Λεόντιε, προσχν μν τας λιτας· μν μέσον πάρεσο, ρέγων τ πρόσφορα ατήματα πσι, κα δεινν πάντας λυτρούμενος.

Θεοτοκίον.

Ῥῦσαι μς τν παθν, κα τν βελν το λάστορος κα τύχοιμεν δωρεν, τν θείων Μητρόθεε, ασίαις ντεύξεσι, το σο Λεοντίου, κα συμπάντων τν γίων σου.

Κοντάκιον.

χος πλ. δ. Τ περμάχ.

Τ τς σοφίας προσελθν κρατρι πάνσοφε, κα πολαύσας μυστικς το θείου νέκταρος, νεξάντλητον γεγένησαι θεον εθρον· Πελαγίζων μβροσίας νμα διστον, τος ν πίστει κτελοσί σου κ πόθου τ μνημόσυνα, κα βοσί σοι· χαίροις πάτερ Λεόντιε.

Οκος.

ϋλον πολιτείαν ν σαρκ διανύσας, συνήφθης σωμάτων τος δήμοις, σν ατος εκλες ντρυφν, κα πολαύων τς τρυφς μέγιστε τς κρείττονος, ς τύχοιμεν ν πίστει σοι βοντες οτω·
Χα
ρε τερπνν Δωριέων θρέμμα·
χα
ρε λαμπρν χαΐας κλέος.
Χα
ρε μονοτρόπων κανν εθύτατος·
χα
ρε σωμάτων νον φάμιλλος.
Χα
ρε νθος ραιότατον κ λειμώνων τς δέμ·
χα
ρε όδον εωδέστατον κατευφρανον τος πιστούς.
Χα
ρε τι το κλήρου ξιώθης το θείου·
χα
ρε τι τς δόξης πολαύεις τς νω·
Χα
ρε πηγ χαρίτων έναος·
χα
ρε κρατρ ναμάτων πνεύματος.
Χα
ρε δι᾿ ο πσα νόσος θεται·
χα
ρε δι᾿ ο πσα ῥῶσις προχεται.
Χαίροις, Πάτερ Λεόντιε.

Συναξάριον.

Πρτον το Μηναίου, ετα λέγομεν·

Τ ατ μέρ μνήμη το σίου κα θεοφόρου Πατρς μν Λεοντίου ν χαΐ.

Στίχοι.

Λεοντίου τις τν βίον μ θαυμάσς,
ν σαρκ γρ μετλθεν γγέλων βίον.
Τ νδεκάτ πόλ τορ ν ερήν Λεοντίου.
Οτος νεοθαλς τς μπέλου το Κυρίου βλαστός, πατρίδα μν σχε πόλιν τιν τν κατ τν Πελοπόννησον, καλουμένην Μονεμβασίαν, γεννήτορας δέ, τν πιφανν κα θεοφιλν. δ τούτου πατρ νδρέας τονομα, κα πάσης τς Πελοποννήσου τν ρχν μπιστεύεται παρ το εσεβος νδρονίκου, τς βασιλείας ωμαίων τ σκπτρα θύνοντος· Τρις δ τοίνυν ιζουχίας κβλαστήσας, κα τοιαύτας πας ν τς ρχς χων, προσφυ καρποται κα τν ναγωγήν, κα γραμμάτων εθς ερν ες μαθητείαν κδίδοται· ν τν γλυκύτητα ασθανόμενος, ν πιθυμί γίνεται, πιστημν ψασθαι κα ες κρότητα φθάσαι τούτων· νθεν το νος ξύτητι, κα βίου καθαρότητι, χρόνος ο μεταξ πολύς, κα τν μαθημάτων γίνεται γκρατής, κα κ τν διαλέκτων πολλν· Ετα πέμπεται ες τν βασιλίδα τν πόλεων· τοτο μέν, ν᾿ πως κα τος κε συμφιλοσοφήσων φιλοσοφοσιν, ξασκηθ περιπλέον τοτο δέ, ν νδιατρίβων τος οκοις τν Βασιλέων, θς πάντων τν περ ατος χρηματίσ. λλ᾿ ον γε μέγας ν τε φιλοσοφί, φρονήσει, κα ρετ φθείς, τος πσι θαυμάζεται, κα παρ το Βασιλέως σπάζεται ,τι μάλιστα, κα τιμται· το δ πατρός, τν πρς θάνατον νοσήσαντος, κα Χριστ τελευτήσαντος, π τν νεγκαμένην παναλύει, πάνθ᾿ πείκων τ μητρί, ς τ πιταγ γυναικ κα προσομιλε· δ Θεοδώρα (οτω γρ καλετο) τν μεριμνν ποσπασθεσα, ες σεμνν πέρχεται βίον, νθα τ λειπόμενον τς ζως διανύσασα θεαρέστως, κα τν αυτς τελευτν προγνοσα, πρς Κύριον ξεδήμησε· δι τατα, ο πόθη, κα οτος ξ ατν σπαργάνων, φάπτεται, εαγγελικς γκαταλιπν γυνακα κα τέκνα (ν γρ παίδων τριν πατήρ) κα ερν ερν νδρα, το μοναδικο πολιτεύματος γυμναστν κριβέστατον, Μεννίδην πικαλούμενον, κα τος φ᾿ αυτν πρς οράνιον πολιτείαν θύνοντα· τούτοις συγκαταλεγες μακάριος, κα τν Λεοντίου κλσιν ναλαβν (Λέων γρ λέγετο πρότερον), πάντας ν λίγ τος συναγωνιστάς, τος πόνοις περεβάλετο, δουλαγωγν τν σάρκα κα κατατρύχων, κα πρς μόνην τν τς ν οραν πολιτείας ποβλέπων πόλαυσιν· ντεθεν μεταχωρε π τ γιώνυμον ρος το θω, κα τν τν κε μονοτρόπων ζηλωσάμενος πολιτείαν, νθα πολλος παρ᾿ ατος τος πνευματικος δρτας περεκχέει, ποταγν πσι, κα ταπείνωσιν δεικνύων κραν· δι δ τν κ τς ρετς π πάντων ατν προσαγομένην τιμήν, κεθεν παίρει πάλιν, κα τος βάτοις π πολ τς Πελοποννήσου ρήμοις μφιλοχωρε καταμόνας, ς ε το Θεο δεόμενος ποδεξαι ατν τόπον, ν γενόμενος, δουλεύσει κα εαρεστήσει ατ. πεκαλύφθη δ᾿ ατ φικέσθαι π τ βόρεια, ες τ ρος τ λεγόμενον Κλωκν το Γέροντος, νωθεν Αγίου, τς κοινολέκτου Βοστίτσας· νθα π πλεστον διαγαγών, κρύει πηγνύμενος, κα θέρει καυσούμενος, πάσας τς ζοφοειδες τν δαιμόνων κατεπάτησε φάλαγγας, κραταιν σχν χων τν Χριστόν· θεν κα πρς πάθειαν λασε, κα τν νον ατο ες ψος νθεον νεπτέρωσε, κα θαυμάτων πλούτισε τν νέργειαν, χωλος κα κυλλος ώμενος· ξ ν βασιλες ο ατάδελφοι τε Θωμς κα Δημήτριος τν ρετν το νδρς περαγασθέντες, κα σέβας ατ πονέμοντες, ερν σηκόν, ν ν τ ρχιστρατήγ Μιχαήλ, ξ ατο νεδείμαντο, κα λλα πλεστα μέγιστα καταγώγια ξ ατν κρηπίδων περιπυργώσαντες, ο πρς γιασμόν, κα μέρη τν γίων παθν το Σωτρος, το τε κανθίνου στεφάνου, τιμίου ξύλου, κα σπόγγου, ετε χλαμύδος, φερον, τ ερ Τραπέζ πιτίθενται, κα πλόκον τι, κ τν τριχν το Προδρόμου, ρέθα τε χερα, κα Στεφάνου το νέου κάραν· δ σιος, πολς πρόξενος σωτηρίας γενόμενος, κα πολλος πρς ζλον κα μίμησιν το ατο κραιφνος βίου διαναστήσας, σοφί κα θεί χάριτι, τν βδομήκοντα πέμπτον χρόνον τς αυτο λικίας φθάσας, κα φωτοειδες προεωρακς γγέλους, τ πνεμα ατο ν ερήν, τ χειρ το Θεο παρέθετο· Τ δ τίμιον ατο λείψανον, ν κα ζν γωνίζετο, κατετέθη σπηλαί ε βρύον άματα, τος μετ πίστει ατ προστρέχουσιν· ο ες νακομιδήν ποτε, μαθητς ατο, κα μιμητς κατ πάντα, πρόεδρος Παλαιν Πατρν ωακείμ, κα πν τ σύστημα τν δελφν συνελθόντες, σεισμο γενομένου, κα το ντρου διασχισθέντος, μηδαμς προσεγγίσαι τ σορ σχυσαν, π τ παραδόξ κπλαγέντες, ο τας πανευπροσδέκτους δεήσεσι, υσθείημεν τς πιβουλς κα κακώσεως, τν ρατν κα οράτων χθρν, Κύριε.
Τας ατο πρεσβείας, Χριστ Θεός, λέησον κα σσον μς. μήν.

δ ζ. Θεο συγκατάβασιν.

μέγας Λεόντιος, πρς εωχίαν πνευματικν συγκαλε, τος γγς κα τος πόῤῥω· δι προθύμως γαλλομέν ψυχ, ς πρς λειμνα προσδράμωμεν πάγκαρπον, τρυγντες καρπος ζωηρος κ τς σορο ατο.
Σοφί κα χάριτι, κεκοσμημένος Λεόντιε, το Θεο φελκύσω πρς γνσιν, τς ληθείας τν ναντίον πολλούς, κα τούτους θμα Κυρί προσήγαγες, κα σζομένους Θε σν σο παρέστησας.
Δοξάσας τος πόνοις σου, Θεν Λεόντιε πάτερ σιε, πολλαπλς π᾿ ατος νν δοξάζει· γρ σορός σου πηγ θαυμάτων πέλει, έναος σμήχουσα κτρώματα τν ψυχν κα τν σωμάτων μν.

Θεοτοκίον.

λύος με κάθαρον, τς τν παθν μου Θεογενντορ λιτας, το κλεινο Λεοντίου κα εσχημόνως, ες τ ξς με βιον δίδου μοι χερα, κα γρ πάντα δύνασαι, σα κα βούλει, δι κγ προσφεύγω σοι.

δ η. πταπλασίως κάμινος.

σπερ μαγνήτης ελκυσας, πρς ατν τος κούοντας, τν μελισταγν σου διδαχν Λεόντιε, κα τούτους προσήγαγες Θε τερπνήν, οαπερ δμήν, τ δημιουργ κα λυτρωτ κβοντας· ο παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας.
άβδ εχς Λεόντιε, τν παθν ήξας θάλασσαν, καί γε πρς τν γν παγγελίας φθασας. Θε τρανς μιλν, οκ ν σόπτρ δ κα σκιας, λλ᾿ ελικρινς κα θεουργούμενος κράζεις· ο παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας.
χνηλατήσας κάλλιστα, τν Πατέρων Λεόντιε, βίους κα τς πράξεις, κατ᾿ οδν τ δεύτερον, τς τούτων σκήσεως σχες, μλλον δέ, κα τος πολλος περέβης, ζν γγελικς κα εχαρίστως κραυγάζων· ο παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκίον.

τ Πατρ συνάναρχος, κα τ Πνεύματι σύνθρονος, ξ ο Θεομτορ, πρ νον σεσάρκωται, Θες πρν σαρκος, Λεοντίου τας προσευχας σζων, τος ατ κ τν βαθέων βοντας· ο παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας.

δ θ. ξέστη π τούτ.

φέσεως σου στάς, κα τν ρεκτν τ κρότατον φθάσας, Λεόντιε, κα το Θεο κληρονόμος μέν, νν δ το Χριστο συγκληρονόμος γέγονας· θεν σου δεόμεθα κτενς, ς χων παῤῥησίαν, μ παύσ κετεύων, πρ μν τν εφημούντων σε.
ς γγελος βιώσας π τς γς, κα ξίως τετύχηκας χάριτος, ν ορανος, νδοξε Λεόντιε, σν χορος γγέλων γαλλόμενος, κα τς θεοπτίας κατατρυφν κλέος τν Δωριέων, κα πάσης οκουμένης τ σεμνολόγημα, κα καύχημα.
Νυττόμενος Λεόντιε πόθ σ, κλεινς μαθητής σου κα πρόεδρος, ωακείμ, μονν εαγν τν σν νν μς μνσαι βίον πεισε, σ δ᾿ ατο λιτας, κα τν μετ᾿ ατο, τ θεον λεο μοι κα δς πταισμάτων λύτρα, κμο κα πσι τος μνοσί σε.

Θεοτοκίον.

πέρκειται γγέλων νον κα βροτν, τ το τόκου θαμα Θεόνυμφε· ν φρίττει γάρ, ορανν τ τάγματα κα γ, τοτον σαρκ κύησας, μίξασα τ γένος μν Θε· Ατν σν Λεοντί κα πσι τος γίοις, δυσώπει σσαι τος μνοντάς σε.

ξαποστειλάριον. Φς ναλλοίωτον.

Φς σου τας τρίβοις νόμος, Θεο κα λύχνος ποσί σου· δι κα φς φαίνων φθης, Λεόντιε τν γν πσαν, ζόφον παθν διαλύων, κα πρς τ κρείττω, καθοδηγν τς σς μάνδρας.

Θεοτοκίον.

Φαεινοτάταις λιτας σου, τ σκοτεινόμορφα νέφη, τς διανοίας μου Κόρη, φώτισον δέομαί σου, κα δεξόν με κληρονόμον, τς βασιλείας το σο Υο κα Θεο μου.

Ες τος Ανους, στμεν στίχους δ κα ψάλλομεν Στιχηρ Προσόμοια.

χος πλ. δ. το παραδόξου θαύματος.

το παραδόξου θαύματος, κόσμου κστς κα σαρκός, κα Θε συγγινόμενος, στλος φθης πύρινος κα νεφέλη σκιάζουσα, ρος κα στάθμη, κανν κα ρεισμα, τν μοναζόντων, κα στήλη μψυχος, πάντας πρς κλυστον, ρμον κα κύμαντον καθοδηγν, το Θεο Λεόντιος, μεγαλώνυμος. (δίς)
το παραδόξου θαύματος, ξ σφύος θνητς, τν θάνατον μβλυνε, κα π σώματος, τν σώματον σχυνεν· γηγενής τε, τν γν κα θάλασσαν, ξυφανίζειν κφριαττόμενον, οα οκτρότατον, στρουθίον πέδειξε, κα τος ποσί, τούτου τ γέρωχον, πατεν ξίωται.
τν πρ νον χαρίτων σου, νέαν στον γρ τν σήν, κεσώδυνον λάρνακα, κτελες ωννύουσαν, νωχελες κα καθαίρουσαν, λκη παντοα κα πολυχρόνια· ν κα κυλοντες πίστει βομέν σοι· πάτερ πρόφθασον, κα ῥῦσαι Λεόντιε, πάσης μς βλάβης κα ξίωσον, τρυφς τς κρείττονος.

Δόξα. χος πλ. δ. Τν το Θεο δωρεν.

Τν εκλε μυστηπόλον το Πνεύματος, κα κριφν θεηγόρον τς θείας χάριτος, πόθ νυμνήσωμεν δας, κα καταστρέψωμεν γκωμίοις, Λεόντιον μονοτρόπων τ γκαλλώπισμα· Πρεσβεύει γρ Χριστ τ Θε, πρ τν ψυχν μν.

Κα νν. Θεοτοκίον. χος ατός.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τς δεήσεις τν δούλων σου, κα λύτρωσαι μς π πάσης νάγκης κα θλίψεως.

Δοξολογία μεγάλη κα πόλυσις.

Δίδοται κα γιον λαιον, κ τς κανδήλας το γίου.


ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τ Τυπικά, ο Μακαρισμο κα κ το Κανόνος το σίου γ κα στ δή.

πόστολον κα Εαγγέλιον ζήτει το γίου Σάββα, Δεκεμβρίου ε.

πόστολος. Πρς Γαλάτας 22-26, ζ 1-2).
(Ζήτει τ Σαββάτ τς ΚΖ βδομάδος).

Προκείμενον. χος βαρύς. (Ψαλμς ρμθ).

Καυχήσονται σιοι ν δόξ κα γαλλιάσονται π τν κοιτν ατν.
Στίχ. σατε τ Κυρί σμα καινόν, ανεσις ατο ν κκλησί σίων.
Πρς Γαλάτας πιστολς Παύλου τ νάγνωσμα.
δελφοί, καρπς το Πνεύματός στιν γάπη, χαρά, ερήνη, μακροθυμία, χρηστότης, γαθωσύνη, πίστις, πρότης, γκράτεια· κατ τν τοιούτων οκ στι νόμος. Ο δ το Χριστο τν σάρκα σταύρωσαν σν τος παθήμασι κα τας πιθυμίαις. Ε ζμεν Πνεύματι, πνεύματι κα στοιχμεν. Μ γινώμεθα κενόδοξοι, λλήλους προκαλούμενοι, λλήλοις φθονοντες. δελφοί, ἐὰν κα προληφθ νθρωπος ν τινι παραπτώματι, μες ο πνευματικο καταρτίζετε τν τοιοτον ν πνεύματι πρότητος, σκοπν σεαυτόν, μ κα σ πειρασθς. λλήλων τ βάρη βαστάζετε, κα οτως ναπληρώσατε τν νόμον το Χριστο.

λληλούϊα ). χος α. (Ψαλμς ρια).

Στίχ. Μακάριος νρ φοβούμενος τν Κύριον.
δικαιοσύνη ατο μένει ες τν αἰῶνα.

Εαγγέλιον. κ το κατ Ματθαον (ια 27-30).

Επεν Κύριος τος αυτο μαθητας· Πάντα μοι παρεδόθη π το πατρός μου· κα οδες πιγινώσκει τν υἱὸν ε μ πατήρ, οδ τν πατέρα τις πιγινώσκει ε μ υἱὸς κα ἐὰν βούληται υἱὸς ποκαλύψαι. Δετε πρός με πάντες ο κοπιντες κα πεφορτισμένοι, κγ ναπαύσω μς. ρατε τν ζυγόν μου φ᾿ μς κα μάθετε π᾿ μο, τι πρός εμι κα ταπεινς τ καρδί, κα ερήσετε νάπαυσιν τας ψυχας μν· γρ ζυγός μου χρηστς κα τ φορτίον μου λαφρόν στιν.

Κοινωνικόν.

Ες μνημόσυνον αώνιον σται δίκαιος. λληλούϊα.

Μεγαλυνάριον.

Τν τν Δωριέων κλεινν βλαστόν, κα τς χαΐας πάσης στλον τν φωταυγ, τν τν ορανίων νον συνθιασώτην, Λεόντιον ν μνοις πιστο μνήσωμεν.

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/osios-leontios/index.htm


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου