Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Ακολουθία οσίας Ξένης (24 Ιανουαρίου).


ΜΝΗΜΗ
ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ΗΜΩΝ
ΞΕΝΗΣ
ΠΟΙΗΜΑ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ

ΕΝ Τ ΜΙΚΡ ΕΣΠΕΡΙΝ

στμεν στίχους δ'. κα ψάλλομεν τ ξς Προσόμοια.
χος α'. Τν ορανίων ταγμάτων.
Τν δι’ μς ξενωθέντα δι’ γαθότητα, ποθήσασα σία, λοτρόπ καρδί, πάντων ξενώθης τν γεηρν, κα ατ κολούθησας· ντεθεν ξένων ξίωσαι δωρεν, Ξένη Μτερ παμμακάριστε.

Μεταναστεύουσα πρην τ διαθέσει σεμνή, κα βεβαιοσα ργ, τ κριθέν σοι ννοί, ξλθες τς ματαίας τν δονν, μακαρία λειότητος, κα ρετν τ τραχεί εθυδρομες, ναβάσει ξενιτεύσασα.

ν τ λιμένι το θείου προσορμισθεσα σθμο, διαπερς κυμάτων, τν το κόσμου τν σάλον· ψυχς δέ σου τ πλοον λον σεμνή, διάκλυστον φέρουσα, ξ δονν τς πικρίας τν μυστικν, γωγίμων μένεις μπλεως.

Θεοπρεπε τ μιμήσει σ ξενιτεύσασα, το δι’μς ξ νω, πρς μς κατελθόντος, ψσαι τος πεσόντας μένεις σεμνή, συγγενέσι μν γνωστος, λλ’ εσεβέσι γνωστ ς πρς τν Θεόν, Ξένη πάντοτε πρεσβεύουσα.
Δόξα. χος α'.
Τ πυρ τς θείας γάπης, ναφλεχθεσα τν ψυχήν, σκητικος καμάτοις λαμψας, ς λαμπς θεόφωτος, Ξένη πανεύφημε· πσαν γρ λην ποθεμένη, ξω κόσμου κα σαρκς βίωσας, τ σ νυμφί Χριστ ναγομένη· ο νν τς δόξης τρυφσα, κα τ χραντον κάλλος ρσα, πρέσβευε δεόμεθα, πρ τν τιμώντων σε.
Κα νν. Θεοτοκίον.
μαρτωλν τάς δεήσεις προσδεχομένη, κα θλιβομένων στεναγμν μ παρορσα, πρέσβευε τ ξ γνν λαγόνων σου, σωθναι μς Παναγία Παρθένε.

πόστιχα.
χος β'. Οκος το φραθ.
Ξένη π τς γς, ζων πολιτευθεσα, Ξένη μακάρια, ξενίας ορανίου, περιφανς ξίωσαι.
Στίχ. πομένων πέμεινα τν Κύριον κα προσέσχε μοι.
Κάλλος παρθενικόν, σκήσεως γσι, λαμπρότερον Κυρί, παρέστησας σία, τ σ λαμπρς δοξάσαντι.
Στίχ. Κα στησεν π πέτραν τος πόδας μου...
Βρύει σου σορός, τν λειψάνων Μτερ, άσεων τ εθρα, κα νθρακας σβεννύει, πολυειδν κακώσεων.
Δόξα. Τριαδικόν.
Δύναμιν πανσθεν, κ σο Τρις γία, Πάτερ Υἱὲ κα Πνεμα, λαβοσα σία, σκητικς ρίστευσε.
Κα νν. Θεοτοκίον.
σχες ν τ γαστρί, νερμηνεύτ λόγ, τν φέροντα τ πάντα, καινίζοντα Παρθένε, μς δι’ γαθότητα.

ΕΝ Τ ΜΕΓΑΛ ΕΣΠΕΡΙΝ

Μετ τν Προοιμιακόν, τ μακάριος νήρ. Ες δ τ Κύριε κέκραξα στμεν στίχους στ'. κα ψάλλομεν τ ξς Προσόμοια.
χος β'. τε κ το ξύλου.
Ξένην φερωνύμως βιοτήν, πάντων τν ν κόσμ δέων, σοφς βίωσας, Ξένη παμμακάριστε, νύμφη Χριστο το Θεο· δι τοτο δεδόξασαι, δυνάμεσι θείαις, κα ξένοις χαρίσμασι, Πνεύματος χάριτι. θεν τν γίαν σου μνήμην, χαίροντες τελομεν σία, κα τν σ δοξάσαντα δοξάζομεν.

Γένους περιφάνειαν σεμνή, ρωτι τρωθεσα τ θεί, μφρόνως λιπες, πλοτον διαρρέοντα, κα δόξαν πρόσκαιρον, κα μνηστρα τν γήϊνον, κα τ θανάτ, χαίρουσα μεμνήστευσαι, ς καλλιπάρθενος· θεν ορανίων θαλάμων, Ξένη θεοφόρε μετέσχες, κάλλος καθορσα τ μήχανον.


Λάθρα τς πατρίδος σου σεμνή, κα τς πατρικς σου στίας, ναχωρήσασα, ρασα π' μων σου, τόν το Σωτρος ζυγόν, νενδότ φρονήματι, κα δι θαλάσσης, π λεξάνδρειαν, κα Κν χωρήσασα, ερες ζήτεις σία, πάντων τν φθαρτν νεκρωθεσα, μετ τν διττν θεραπαινίδων σου.

Παύλ τ θεράποντι Θεο, Μτερ κολληθεσα σίως, ς πλήρει χάριτος, σν ατ προσέδραμες, ες πόλιν Μύλασσαν, νθα οκον δομήσασα, Στεφάν τ θεί, τύπον θείων πράξεων, σαυτν παρέστησας, Ξένη τας σεμνας μοναστρίαις, κα το ρχεκάκου Βελίαρ, πσαν τν σχν καταπεπάτηκας.

τε νυμφίος σου Χριστός, πρς τος ορανίους θαλάμους, σ προσελάβετο, τότε δι κύκλου σε στέρων δειξε, ορανόθεν τος πέρασι, τν σν φανερώσας, δόξαν κα λαμπρότητα, σία πασι· θεν κα άματα πλεστα, βλυσε τ θεόν σου σκνος, Ξένη πρς ταφν σεπτς γόμενον.

Κρήνην αμάτων δαψιλ, σχε σου τ γιον σκνος, πάλαι Μύλασσα, κα Σηλυβρία δ ατ πλουτήσασα, ν ατ Μτερ χαιρεν, μες δ κ τούτου, τμήματα κατέχοντες, γιαζόμεθα. θεν κα τν θείαν σου μνήμην, ν τ να συνελθόντες, Ξένη γηθοσύνως ορτάζομεν.
Δόξα. χος πλ. β'.
Σήμερον ς σελήνη πλησιφαής, τς σίας Ξένης μνήμη, τ κκλησί νέτειλεν· κ το λίου γρ το νοητο, τ φς λαμβάνουσα, καταλαμπρύνει τος βοντας· χαίροις τν γυναικείαν σθένειαν πορρίψασα, κα πρς νδρικος γνας, στερροτάτ ψυχ χωρήσασα· χαροις προσφυε προσηγορί, τν οκείαν ζων δηλοσα, ς ορανόφρων ν πσι· χαίροις Παρθένων γλάϊσμα, σίων δόξα, κα τν γγέλων σοστάσιε· μεθ' ν πρέσβευε τ σ νυμφί Χριστ, σώζεσθαι μς πάσης θλίψεως.
Κα νν. ατός.
Τίς μ μακαρσει σε, Παναγα Παρθνε; τίς μ νυμνσει σου τν λχευτον τκον; γρ χρνως κ Πατρς κλμψας Υἱὸς μονογενς, ατς κ σο τς γνς προλθεν, φρστως σαρκωθες, φσει Θες πρχων, κα φσει γενμενος νθρωπος δι' μς, οκ ες δυδα προσπων τεμνμενος, λλ' ν δυδι φσεων, συγχτως γνωριζμενος. Ατν κτευε, σεμν Παμμακριστε, λεηθναι τς ψυχς μν.

Εσοδος, Φς λαρόν, τ Προκείμενον τς μέρας, κα τ ναγνώσματα.
Παροιμιν τ νάγνωσμα. (Κεφ. λα'. 10 — 26)
Γυνακα νδρείαν τίς ερήσει; τιμιωτέρα δέ στι λίθων πολυτελν τοιαύτη. Μηρυομένη ρια κα λνον, ποίησεν εχρηστον τας χερσν ατς. γένετο σε νας μπορευομένη μακρόθεν, συνάγει δ ατη τν βίον. Κα νίσταται κ νυκτν, κα δωκε βρώματα τ οκ, κα ργα τας θεραπαίναις. Θεωρήσασα γεώργιον πρίατο, π δ καρπν χειρν ατς, κατεφύτευσε κτμα. ναζωσαμένη σχυρς τν σφν ατς, ρεισε τος βραχίονας ατς ες ργον. γεύσατο τι καλόν στι τ ργάζεσθαι, κα οκ ποσβέννυται λην τν νύκτα λύχνος ατς. Τς χερας ατς κτείνει π τ συμφέροντα, τος δ πήχεις ατς ρείδει ες τρακτον. Χερας δ ατς διήνοιξε πένητι, καρπν δ ξέτεινε πτωχ. σχν κα επρέπειαν νεδύσατο, κα εφράνθη ν μέραις σχάταις.
Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα.
(Κεφ. ε'. 15 - στ'. 3)
Δίκαιοι ες τν αἰῶνα ζσι, κα ν Κυρί μισθς ατν, κα φροντς ατν παρ ψίστω· δι τοτο λήψονται τ βασίλειον τς επρεπείας, κα τ διάδημα το κάλλους κ χειρς Κυρίου· τι τ δεξι ατο σκεπάσει ατούς, κα τ βραχίονι περασπιε ατν. Λήψεται πανοπλίαν τν ζλον ατο, κα πλοποιησει τν κτίσιν ες μυναν χθρν· νδύσεται θώρακα δικαιοσύνην κα περιθήσεται κόρυθα κρίσιν νυπόκριτον. Λήψεται σπίδα καταμάχητον σιότητα, ξυνε δ πότομον ργν ες ομφααν, συνεκπολεμήσει δ΄ ατ κόσμος π τος παράφρονας· πορεύσονται εστοχοι βολίδες στραπν, κα ς π εκύκλου τόξου τν νεφν, π σκοπν λονται κα κ πετροβόλου θυμο πλήρεις ιφθήσονται χάλαζαι· γανακτήσει κατ'ατν δωρ θαλάσσης, ποταμο δ συγκλείσουσιν ποτόμως· ντιστήσεται ατος πνεμα δυνάμεως, κα ς λαλαψ κλικμήσει ατούς, κα ρημώσει πσαν τν γν νομία, κα κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστν. κούσατε ον βασιλες κα σύνετε· μάθετε δικαστα περάτων γς· νωτίσασθε ο κρατοντες πλήθους, κα γεγαυρωμένοι π χλοις θνν τι δόθη παρ Κυρίου κράτησις μν, κα δυναστεία παρ ψίστου.
Σοφίας Σολομντος τ νάγνωσμα.
(Κεφ. δ', 7-15)
Δίκαιος ἐὰν φθάσ τελευτσαι, ν ναπαύσει σται· γρας γρ τίμιον ο τ πολυχρόνιον, οδ ριθμ τν μεμέτρηται. Πολι δέ στι φρόνησις νθρώποις κα λικία γήρως βίος κηλίδωτος. Εάρεστος τ Θε γενόμενος γαπήθη κα ζν μεταξ μαρτωλν μετετέθη. ρπάγη μ κακία λλάξ σύνεσιν ατο δόλος πατήσ ψυχν ατο. Βασκανία γρ φαυλότητος μαυρο τ καλ κα εμβασμς πιθυμίας μεταλλεύει νον κακον. Τελειωθες ν λίγ πλήρωσε χρόνους μακρος· ρεστ γρ ν Κυρί ψυχ ατο, δι τοτο σπευσεν κ μέσου πονηρίας. Ο δ λαο δόντες κα μ νοήσαντες, μηδ θέντες π διανοί τ τοιοτον, τι χάρις κα λεος ν τος σίοις ατο κα πισκοπ ν τος κλεκτος ατο.

Ες τν Λιτήν, διόμελα. χος α'.
Εφραίνετο πάλαι, τς Καρίας Μύλασσα, τ τιμί λειψάν σου, καυχωμένη σία· μες δ ξ ατο πλοτοντες, χάριν κα λεος καρπούμεθα, κα βελτίωσιν θν, κα λασμν πταισμάτων κα τ γί σου να προστρέχοντες, ναργς κομιζόμεθα, τς προστασίας σου τς δωρεάς· κα τν θείαν σου τελοντες μνήμην, ελαβς βομέν σοι· Ξένη σία Μτερ, μ παύσ πρεσβεύουσα, πρ τν τιμώντων σε.
ατός.
ώμη περίβλεπτος, ς όδον σε νθησε, κα Μύλασσα δεξαμένη σε, τ Χριστ προσήγαγεν, σκητικς γεωργηθεσαν· πσα δ κκλησία, τ εωδί το βίου σου, εφράνθη σία· ς γρ νενις κλεκτή, ες σμν μύρων Χριστο δραμες, κα τος δρτας τν καμάτων σου, πρ μύρα κα ρώματα, ατ προσενήνοχας· θεν ξίως δοξασθεσα, Ξένη μακαρία, παύστως κέτευε, πρ τν ψυχν μν.
χος β'.
Τν το βίου περιφάνειαν, καταλιποσα ς πρόσκαιρον, πτερώθης θεί ρωτι, πρς δόξαν τν κρείττονα· κα τ Χριστ νυμφευθεσα, φθαρτο νυμφίου κοινωνίαν, μφρόνως πώσω, πανθούσης μακρυνθεσα εκλείας· σ γρ ν κόσμ νεκρωθεσα, πρς ζων περκόσμιον, δι μεγίστων καμάτων, σπευσας Μτερ· κα νν τυχοσα τς φέσεως, ν ορανίοις αλίζ θαλάμοις, πρ μν Χριστ πρεσβεύουσα, Ξένη παναοίδιμε.
χος γ'.
Ξενωθεσα τν φθαρτν, κα τν φερώνυμον κλσιν προσηκαμένη, ξενοτρόπως βίωσας, τ ξέν σκήσει σου, Ξένη σία θεόσοφε· ν γρ χώρ ξέν γεγονυα, πάντα τ σ νέθου, τ ξέν νυμφί σου Χριστ, τ σ δυναμώσαντι, τ τς σκήσεως σκάμματι· κα Παύλου το σίου χερσίν, θυνομένη σίως, πρς τν σκοπν τς νω κλήσεως, λαμπαδηφόρος νέδραμες, οα φρονίμη παρθένος. λλ' ς τν καρπν δρεπομένη τς ζως, κέτευε Μτερ, τυχεν κα μς ζως τς κρείτονος.
Δόξα. χος δ'.
Τν ν σίαις παρθένον, κα νύμφην Χριστο μώμητον, Ξένην τν θεόφρονα, πς λας το Θεο, μνοις κα δας τιμήσωμεν· ς ξένη γρ κα πάροικος, πολιτευθεσα π γς, τ δι’ μς ξενωθέντι Χριστ, περιφανς εηρέστησεν, σκητικος γσιν· θεν τν βίον ατς, τς δόξης δοξάζων Κύριος, δι’ στέρων φαεινν, ορανόθεν ν κύκλ φανέντων πσιν πέδειξεν, οας δόξης κα τιμς ταύτην ξίωσεν, ς καλς γωνισμένην, κα οκείαν θεράπαιναν· κα δι’ ατς μν δωρεται, πλθος οκτιρμν, κα άματα ψυχς τε κα σώματος.
Κα νν. Θεοτοκίον. κ παντοίων κινδύνων...

Ες τν Στίχον Στιχηρ Προσόμοια.
χος πλ. α'. Χαίροις σκητικν.
Χαίροις σία Ξένη σεμνή, θείας γάπης λειμν μυρίπνοος, γνείας νθος εὐῶδες, τν ρετν λαμπηδών, νύμφη το Σωτρος παναμώμητος· παρθένων γλάϊσμα, γκρατείας κειμήλιον, τς παθείας, μυροθήκη πολύτιμος, θείας χάριτος, μυροφόρον λάβαστρον· στήλη θεοτύπωτος, θν τς σκήσεως, τς κατανύξεως εθρον, το Παρακλήτου θησαύρισμα· Χριστν κδυσώπει, τας ψυχας μν δοθναι, τ μέγα λεος.
Στίχ. πομένων πέμεινα τν Κύριον κα προσέσχε μοι...
Χαίροις σία Ξένη σεμνή, ξενωθεσα τν γηνων τς σχέσεως, γάπ κραταιοτάτ, το σο νυμφίου Χριστο, κα φθαρτν μνηστρα καταλείψασα· ντεθεν σάγγελον, πολιτείαν ζήλωσας, κα γωνίσω, ν σαρκ σπερ σαρκος, θείου Πνεύματος, νδρωθεσα τ χάριτι· θεν λαμπρς δεδόξασαι, πλουσίοις χαρίσμασι, κα ορανίων θαλάμων, περιφανς κατηξίωσαι, Χριστν δυσωποσα, τας ψυχας μν δοθναι, τ μέγα λεος.
Στίχ. Κα στησεν π πέτραν τος πόδας μου...
Χαίροις σία Ξένη σεμνή, ξένον βίον ν Μυλάσσ βιώσασα, κα μόνον Χριστο τ κάλλος, ναζητοσα θερμς, φύσεως τος ρους περβέβηκας. Συντόν σκήσει σου, κα στερρος γωνίσμασι, δι’ ν πλήσθης, ορανίου λλάμψεως, κα μαύρωσας, το χθρο τ σοφίσματα· θεν ν τ γί σου, να θροιζόμενοι, τν σν παγγέραστον μνήμην, περιχαρς ορτάζομεν, Χριστν νυμνοντες, τν δοξάσαντά σε Μτερ, θαυμάτων χάρισι.
Δόξα. χος πλ. δ'.
Στομωθεσα τν ψυχήν, θείας γάπης τ δυνάμει, πρ φύσιν γνας, ν γυναικεί σώματι, Μτερ σία γώνισαι· λ νο γρ προσβλέπουσα, τ σ νυμφί κα Σωτρι, παρ' ατο δέχου κράτος προσμάχητον κα τν τύραννον χθρόν, καταβαλοσα τος πόνοις σου, παντας ξέπληξας, τ πολιτεί σου Ξένη θεόληπτε. λλ’ ς χουσα παρρησίαν, διαλείπτως κέτευε, λεηθναι τάς ψυχς μν.
Κα νν. Θεοτοκίον. Δέσποινα πρόσδεξαι...

πολυτίκια.
χος πλ. α'. Τν Συνάναρχον Λόγον.
Τν μνάδα Κυρίου τν καλλιπάρθενον, τν σίαν νν Ξένην νευφημοντες πιστοί, κα γγέλοις μοδίαιτον μνήσωμεν, τν το κόσμου τ τερπν κα τήν δε πρόσκαιρον ζων, ς ναρ λογισαμένην, πρ μν δ Κυρί, διαλείπτως πρεσβεύουσαν.
τερον. χος α'. Τς ρήμου πολίτης.
Τν ξένην βιοτήν σου μεγαλύνων Κύριος, σία Μτερ Ξένη θαυμαστς σε δόξασε, κα μέτοχον πλουσίων δωρεν, ς νύμφην σε νέδειξεν ατο· δι τοτο ναβλύζεις χάριν εί, τος κράζουσί σοι πάνσεμνε· δόξα τ δεδωκότι σοι σχύν, δόξα τ σ στεφανώσαντι, δόξα τ νεργοντι δι σο, πσιν άματα.
τερον. χος γ'. Θείας πίστεως.
Ξένην νυσας, ζων ν κόσμ, ξένην σχηκας, προσηγορίαν, πεμφαίνουσαν τ κλήσει τν τρόπον σου· σ γρ νυμφίον λιποσα τν πρόσκαιρον, τ θανάτ σίως νενύμφευσαι. Ξένη νδοξε, Χριστν τν Θεν κέτευε, δωρήσασθαι μν τ μέγα λεος.
Θεοτοκίον.
Σ τν μεσιτεύσασαν...

Ες τν ρθρον.
Μετ τν α'. Στιχολογίαν, Κάθισμα.
χος α'. Τν τάφον σου Σωτήρ.
ς πέφευγας σεμνή, κ το οκου σου λάθρα, γονέων τν στοργήν, κα τν σχέσιν λιποσα, κα πλοτον τν πίγειον, κα μνηστρα τν πρόσκαιρον, γαπήσασα, τν το Σωτρος πτωχείαν, κολούθησας, ατο τος χνεσι Μτερ, ς γγελος ζήσασα.
Θεοτοκίον.
γάπ τ θερμ, το Υο σου Παρθένε, τρωθεσα τν ψυχήν, θεόληπτος Ξένη, ς ξένη τε κα πάροικος, τν ν κόσμ βίωσε, κα προσήγαγε, τούτ ς εοσμον μύρον, τς σκήσεως, τς ερς τος δρτας· ντεθεν δεδόξασται.
Μετ τν β'. Στιχολογίαν, Κάθισμα.
χος πλ. α'. Τν συνάναρχον Λόγον.
Ξενοτρόπως ν κόσμ Μτερ βιώσασα, οκ γνώσθης τίς σθα τος σ ρσι σεμνή· δι τοτο Χριστς ν τ τέλει σε, δι’ στέρων φαεινν, ορανόθεν φανερο, τος πσιν σία Ξένη, κα δόξαν ν σοι παρέχει, δοξασθες ν τ σκήσει σου.
Θεοτοκίον.
πορρήτως Παρθένε Χριστν κυήσασα, τν τς ρχαίας κατάρας παν τ γένος μν, λυτρωσάμενον γν δι’ γαθότητα, κα δοξάσαντα λαμπρς, τν θαυμάτων δωρε, τν Ξένην τν πανοσίαν, ατν δυσώπει ς Μήτηρ, λεηθναι τάς ψυχς μν.
 Μετ τν Πολυέλεον, Κάθισμα.
χος γ'. Τν ραιότητα.
Τν ραιότητα, Χριστο ποθήσασα, τούτ μεμνήστευσαι, ς καλλιπάρθενος, κα προσενήνοχας ατ, ς προκα γίαν Μτερ, σώματος τν νέκρωσιν, κα ψυχς τν λαμπρότητα, κα τς τς σκήσεως, εαγες ριστείας σου, κα δόξαν νεδήσω τν θείαν, Ξένη σία θεοφόρε.
Θεοτοκίον.
Τν περούσιον, Λόγον κυήσασα, ν λ σώματος, τρέπτως Πάναγνε, κ τν αμάτων σου φρικτς, λαβόντα μν τν φύσιν, μψυχον νάκτορον, το Δεσπότου τς κτίσεως, κα νας περίδοξος, ληθς χρημάτισας· διό σοι ελαβς κβομεν· χαρε Κεχαριτωμένη.
 Τ α'. ντίφωνον το δ'. χου.
Προκείμενον.
πομένων πέμεινα τν Κύριον κα προσέσχε μοι.
Στίχ. Κα στησεν π πέτραν τος πόδας μου...
Εαγγέλιον τν δέκα Παρθένων.
Ζήτει ατ τ ιζ'. Σαββάτ το Ματθαίου.

Ό Ν'.
Δόξα. Τας τς σς σίας...
Κα νν. Τας τς Θεοτόκου...
Στίχ. λέησόν με Θες κατ τ μέγα λεός σου...
διόμελον. χος πλ. β'.
Παρθενικας γλαϊσμένη χάρισιν, σκητικος λαμπρύνθης γσιν, Όσιοπάρθενε Ξένη· κα δι’ μφοτέρων Χριστ εαρεστήσασα, λαμπαδηφόρος εσλθες, ες τν νυμφνα τς ζως, μεθέξει θεί θεουμένη. λλ' ς τν πόθων τν πλήρωσιν εροσα, κα το σο νυμφίου τν δόξαν ρσα, κέτευε πρ τν τιμώντων σε.
 Ετα ο κανόνες, τς Θεοτόκου κα τς γίας φέρων τήν δε κροστιχίδα.
«Ξέν βί λαμψας ν κόσμ Ξένη. Γερασίμου».
δ α'. χος πλ. δ'.
ρματηλάτην Φαραώ.
Ξενοπρεπς π τς γς βιώσασα, Ξένη σία σεμνή, ξένων χαρισμάτων, δαψιλς τετύχηκας, παρ Θεο θεόπνευστε, ξ ν δίδου μοι Μτερ, σταγόνα πως μνήσω σου, τ τς πολιτείας παλαίσματα.
 κ ίζης Μτερ εκλεος βλάστησας, οα βλαστς εθαλής, κα Χριστ τ Λόγ, ς καρπος προσήγαγες, γνείας τν λαμπρότητα, κα γάπης τν πλοτον, κα τς λοιπς πολιτείας σου, τ θεοειδ κατορθώματα.
 Νυμφίον μόνον τν Χριστν ποθήσασα, ν θερμοτάτ ψυχ, τ φθαρτ μνηστρι, ο προσέσχες πάνσεμνε, λλ τ θεί ρωτι, πτερουμένη σία, πάντα ς ναρ λελόγισαι, νω τν καρδίαν σου χουσα.
Θεοτοκίον.
ραιωθεσα καλλονας το Πνεύματος, Παρθενομτορ γνή, κα τς Παρθενίας, τας αγας στράπτουσα, σωματοφόρον τέτοκας, πρ νον τε κα λόγον, τν ποιητν πάσης κτίσεως, λύοντα ρς τ νθρώπινον.
Καταβασία. Χέρσον βυσσοτοκον...
δ γ'. στερεώσας κατ’ ρχάς.
Βίου τν εκλειαν φθαρτο, κα τν τεκόντων τν δόξαν, καταλείψασα μφρόνως σία, το ποιμένος τ φων, Χριστο χαίρουσα σπευσας, το σο νυμφίου Μτερ, σπερ μνς καλλιπάρθενος.
 σχν λαβοσα θεϊκήν, ν τ πλάστ ψυχ σου, τν δέων κα τερπνν ντηλλάξω, τν σάγγελον ζωήν, κα πόνους τς σκήσεως, Ξένη πειγομένη, δεν Χριστο τν λαμπρότητα.
 σπερ νενις κλεκτή, τ πρ δεχθεσα τ θεον, παραυτίκα καταλέλοιπας πσαν, λικν τν μετοχήν, κα κοσμικν τερπνότητα, Ξένη μακάρια, ϋλον βίον ποθήσασα.
Θεοτοκίον.
κ τς χράντου σου γαστρός, μετ σαρκς πεφάνη, κα διέσωσεν μς τς κατάρας, τν λων Ποιητής, δι’ λεος μέτρητον, Θεογενντορ Κόρη, μαρτωλν λαστήριον.
Καταβασία. Τ στερέωμα...
Κάθισμα. χος πλ. δ'. Τν Σοφίαν κα Λόγον.
Τν δι’ οκτον φθέντα π τς γς, γαπήσασα Λόγον Θεο Πατρός, ατ κολούθησας, ς νυμφί πανόλβιε, κα φθαρτν νυμφίον, προθύμως κατέλιπες, κα νεγκαμένην, κα πλοτον πίκηρον· θεν π ξένης, φερωνύμως βιοσα, τ πάθη νέκρωσας, κα τν ζώντων πείληφας, κληρουχίαν θεόπνευστε. Πρέσβευε Χριστ τ Θε, τν πταισμάτων φεσιν δωρήσασθαι, τος ορτάζουσι πόθ, τν γίαν μνήμην σου.
Θεοτοκίον.
Πειρασμος πολυτρόποις περιπεσών, ξ χθρν οράτων κα ρατν, τ σάλ συνέχομαι, τν μέτρων πταισμάτων μου, κα ς θερμ ντιλήψει, κα σκέπ μου χραντε, τ λιμένι προστρέχω, τς σς γαθότητος· θεν Παναγία, τν κ σο σαρκωθέντα, σπόρως κέτευε, πρ πάντων τν δούλων σου, τν παύστως μνούντων σε, πρεσβεύουσα ατ κτενς, τν πταισμάτων φεσιν δωρήσασθαι, τος προσκυνοσιν ξίως, τν πανάγιον τόκον σου.
 δ δ'. Σύ μου σχύς.
Λαμπροφανής, πολιτεία σου γέγονε, λαμπομένη, παθείας χάρισι, κα τν θαυμάτων τ δωρε, Ξένη μακαρία, μοναζουσν γκαλλώπισμα· Χριστ γρ τ Σωτρι, ν σκήσει βόας· τ δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.
 νω σεμνή, πρς τν νυμφίον τν χραντον, τν σν πόθον, νενδότως χουσα, τν γονικν λιπες στοργήν, κα λάθρα φυγοσα, κ τς οκίας σου πάνσεμνε, ξλθες τς πατρίδος, κα Χριστν λοψύχως, νεζήτεις τελεί φρονήματι.
 Μετ τν σν, θεραπαινίδων θεόπνευστε, συμφωνί, γνώμης πομένων σοι, π τς ώμης μετ σπουδς, θεί κυβερνήσει, ες λεξάνδρειαν φθασας, κα Κν καταλαβοσα, τ Σωτρι βόας· τ δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.
 Ψυχς τς σς δν Παλος σιος, θεοφόρε, τν κρυφίαν λλαμψιν, κα τν γάπην πρς τν Χριστόν, γάσθη σία, τν πρς τ κρείττω σου φεσιν· πίστει κολληθεσα, πρς τνΜύλασσαν Μτερ, σν ατ παρεγένου ς γνωστος.
Θεοτοκίον.
γγελικαί χοροστασίαι ξίστανται, καθορσαι, τν τν μεγαλείων σου, μεγαλοπρέπειαν θαυμαστήν· σ γρ τούτοις Κόρη, παρέχεις πασαν λλαμψιν, μέσως δεχομένη, ταύτην κ τς Τριάδος, ς μεθόριον Κτίστου κα κτίσματος.
Καταβασία. κάλυψεν ορανούς...

δ ε΄ . να τί με πώσω;
Συντονί τν πόνων, τν τς μακαρίας σκήσεως νδοξε, σκεος χαρισμάτων, θεϊκν νεδείχθης θεότευκτον, κα ν τ Μυλάσσ, τν ρετν τας φωταυγείαις, διαλάμπεις σία θεόληπτε.
 ν τ κλήσει σου κρύπτεις, τς περιφανείας σου Μτερ τ εδοξον, κα ν τούτ πσαν, το Βελίαρ κακίαν γύμνωσας· σ γρ ν πτωχεί, ν ξέν χώρ σπερ ξένη, κα πολλ ταπεινώσει βίωσας.
 Νεκρωθεσα τ κόσμ, οκον τν ψυχήν σου τς χάριτος δειξας· νθεν ναν θεον, τ Χριστο Πρωτομάρτυρι γειρας, μεθ' ο συγχορεύεις, οα Χριστο φθορος νύμφη, ες ναν πουράνιον νδοξε.
Θεοτοκίον.
Καθαιρέτης δείχθη, Κόρη τεχθες ξ χράντων αμάτων σου, πάσης μαρτίας, ρετν φυτουργς δ ς εσπλαγχνος, ν τν τρίβον πίστει, Ξένη βαδίσασα σίως, ορανίων θαλάμων ξίωται.
Καταβασία. ς εδεν σαΐας...

δ στ'. λάσθητί μοι Σωτήρ.
βίος σου ληθς, τας ρετας σεμνυνόμενος, κανν δείχθη σαφς, κα θεον πόδειγμα, Ξένη παμμακάριστε, τας φεπομέναις, μοναζούσαις τ σκήσει σου.
 Σταυρώσασα σεαυτήν, τος ρωμένοις θεόπνευστε, γκράτειαν ληθ, γρυπνίαν πάννυχον, κα νηστείαν σύντονον, ξήσκησας Μτερ, σπερ σαρκος ν σώματι.
 Μοναστριν καλλονή, κα τν παρθένων ράϊσμα, κα κπος πανευθαλής, βίου καθαρότητος, Ξένη θεοδόξαστε, ληθς δείχθης, ν Μυλάσσ τ σκήσει σου.
Θεοτοκίον.
ς τέξασα ν σαρκί, τν φύσει περιόριστον, γενόμενον σμέν, δι’ φατον λεος, σαρκός μου Πανάμωμε, πασον τν δύνην, κα τν νον μου καταλάμπρυνον.
Καταβασία. βόησέ σοι, δν Πρέσβυς...

Κοντάκιον. χος β'. Τος τν αμάτων σου είθροις.
Τ σν ξενότροπον Ξένη μνημόσυνον, πιτελοντες ο πόθ τιμντές σε, μνομεν Χριστν τν ν πασι, σο παρέχοντα σχν τν άσεων ν πάντοτε δυσώπει, πρ πάντων μν.
Οκος.
λεων Ξένη, τν ξενοτρόπως κ Παρθένου τεχθέντα, κδυσώπει Χριστν μν γενέσθαι οίδιμε, τος κατ χρέος σοι προσφοιτσιν, κ ψυχς κα καρδίας καθαροτάτης, κα εσεβς τν σν μνήμην μνσαι σπουδάζουσιν, ν πσαι τν ορανν α Δυνάμεις ξίως τίμησαν, ς φωτοφόρον κα μωμον, κα γίαν πανήγυριν νδοξε, πρεσβεύουσα παύστως πρ πάντων μν.

Συναξάριον.
Τ κδ', το ατο μηνός, Μνήμη τς σίας Μητρς μν Ξένης, κα τν δύο ατς θεραπαινίδων.
Στίχ.
ποξενοται τοδε το βίου Ξένη.
Ο ζσα κα πρίν, ς ληθς ν ξένη.
Θνήσκουσιν μφω τς Ξένης α δουλίδες
Ο τν κείνης ρετν οσαι ξέναι.
Εκάδι ορανο ες ξενίην Ξένη λθε τετάρτη.

μακαρία ατη κα οίδιμος Ξένη, κ τς μεγαλοδόξου γέγονε πόλεως ώμης, γένους ντίμου κα ζηλευτο. Τν ον γεννητόρων ατς, γάμ ταύτην κδοναι βουλομένων, κα τν κατ τν γάμον πάντων ετρεπισθέντων, ξ ατς τς παστάδος, μεθ' τέρων γυναικν, δύο παιδισκν, ποφυγοσα, κα δι θαλάσσης τν πορείαν ποιησαμένη, λλους μείψασα τόπους, τν πόλιν τν Μυλασσν κατέλαβε. Μλλον δ παρ το θεσπεσίου Παύλου το Μοναχο, (ς ατ θεόθεν ν λεξάνδρεια φανείς, δηγς γέγονε τν κρειττόνων), ες τν τοιαύτην πόλιν κατέστη. νθα μικρν εκτήριον π’ νόματι το γίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου πηξαμένη, αμα τας δυσ θεραπαινίσι, κα τινων λίγων Παρθένων συνελθουσν, πολλν σκησιν πεδείξατο, δι πάσης καρτερίας κα ποχς τν κατ’ ασθησιν δονν, ες τν οράνιον αυτν γουσα πολιτείαν. Καλς ον διεξελθοσα τν βίον, μετ τν σίαν κείνην κα μακαρίαν τελευτήν, νωθεν σχε τν μαρτυρίαν. Κα γρ μεσούσης μέρας, λίου κατ γν φωτίζοντος, δι’ στέρων φθη Σταυρς· ς συνέκλειε, κα ες τ μέσον συνεχεν τερος στέρων χορός, ς δοκεν στέφανον ατν εναι τς μακαρίας, τς μακρς νεκα νηστείας, κα γρυπνίας, κα φθορίας ντιδοθέντα ατ πρς Θεο. Κα τοτο δλον, τι τ το λειψάνου ταύτης π γν ποθέσει, οκέτι θεατς ν τν στέρων χορός τε κα κύκλος. γνώσθη δ τ κατ τν σίαν, μις τν θεραπαινίδων ατς, ν τ μέλλειν τελευτν, διηγησαμένης τν τς μακαρίας πατρίδα, κα τ το γένους πίσημον, κα τν κ γονέων προσηγορίαν. Εσέβεια γρ καλετο· κα τι λαθεν σπουδάζουσα, Ξένην αυτν πωνόμασεν.

Τας ατς πρεσβείαις Χριστ Θες λέησον κα σσον μς. μήν.

δ ζ'. Παδες βραίων.
Ξένη πάντων τν ν κόσμ, Μτερ γέγονας, Χριστ οκειωθεσα, τ σκήσει τ σ φερώνυμον ντεθεν, προσηγορίαν σχηκας, κα διέλαθες τος πάντας.

Εχεν Μύλασσα μν πάλαι, τ σν λείψανον, ς πλοτον φθαρσίας· νν μες δ σεμνή, χοντες τν ναόν σου, κ τούτου κομιζόμεθα, εφροσύνην κα γείαν.

Νόσων ἰῶνται πσαν λύμην, τ σ λείψανα, τ θεί νεργεί, τ νεύσει τ σ, κέκτηνται πλεσται πόλεις, ς νοητν γίασμα, Ξένη Μτερ μακάρια.
Θεοτοκίον.
στραψε Κόρη κ γαστρός σου, μετ σώματος λιος τς δόξης· ο φωτ τ γλυκε, πέλασον τ σκότος, τ το νοός μου χραντε, κα μετάνοιάν μοι δίδου.
Καταβασία. Σ τν ν πυρ δροσίσαντα...

δ η'. πταπλασίως κάμινον.
Γεγαυρωμένον φρόνημα, το λάστορος σχυνας, τ σ ταπεινώσει Ξένη παμμακάριστε, κα χαίρουσα δραμες, πτερος τος τν καμάτων σου, πρς περκοσμίους, κβοσα σκηνώσεις· ο Παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, Χριστν ες τος αἰῶνας.

Ες πσαν γν διήχηται, τς λαμπρς πολιτείας σου, Ξένη μακάρια φθόγγος ξενήκουστος· ς ξένη γρ πάνσεμνε, ν ξέν γ βεβίωκας, παντας λαθοσα, κα βοσα Κυρί· ο παδες ελογετε, ερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας.

ώμην καταμάχητον, κα γείαν κα λύτρωσιν, κ το σο λειψάνου Μύλασσα λάμβανε, κα τοτο δ στερον, Σηλυβρία δέχεται, σπερ θησαυρόν, πλουτοποιν δωρημάτων, λλς δ τοτο πάλιν, πλουτήσασα καρποται, σωτηριώδεις δόσεις, Ξένη σία Μτερ.
Θεοτοκίον.
διαφθόρως τέτοκας, κα μαζ σου θήλασας, τν κ το μ ντος πάντα συστησάμενον, κα τρέφοντα παντα, οκεί γαθότητι, λύοντα ρς, τς παλαις τος γενάρχας· διό σε ς ατίαν, τς μν σωτηρίας, μνομεν Θεοτόκε, περευλογημένη.
Καταβασία. στέκτ πυρ νωθέντες...

δ θ'. ξέστη π τούτ.
Στεφάν δι’ στέρων ν οραν, ραθέντων Χριστός σε δόξασε, πάσ τ γ, τε σου τ λείψανον τ σεπτόν, πιστς δορυφορούμενον, π πάντων γετο πρς ταφήν· πάντες κατιδόντες, μεγαλοφώνως Μτερ, τν σ δοξάσαντα νύμνησαν.

δοσαι ν να σε πλήρη φωτός, α Μονάστριαι Μτερ ξέστησαν, κα τς σμς, τς πουρανίου κα θαυμαστς, ασθόμεναι προσέδραμον, κα περιχυθεσαί σοι ν κλαυθμ, βόων. Μ λλίπς, μς κ τν ψίστων, Ξένη σία ποπτεύουσα.

Μαράνασα τ κάλλος τ ασθητόν, τν ψυχήν σου κάλλυνας πάνσεμνε, τας καλλονας, τν κατορθωμάτων σου τν σεπτν, κα λη καλ δραμες, τ ραί κάλλει Μτερ Χριστ· νν συνηδομένη, μ παύσ δυσωποσα, πρ μν Ξένη πανεύφημε.

Οράνιον νυμφνα κα θαυμαστόν, νθα χος δόντων κούεται, μνον καινόν, τ τν λων Κτίστ κα Βασιλε, περιπολοσα πάνσεμνε, κα λαμπρυνομένη θεί φωτί, καταύγασον τν νον μου, Ξένη σία Μτερ, τας φωτοφόροις κεσίαις σου.
Θεοτοκίον.
μνομέν σου τν δόξαν τν πρ νον, περένδοξε Κόρη Πανύμνητε· τι Θεόν, τέτοκας φραστως μετ σαρκός, κα σπερ ς μεμένηκας, πρ το τόκου φθορος κα γνή· ν σο γρ μεγαλεα, τν πάντων Κτίστης, καθάπερ φης πειργάσατο.
Καταβασία. Θεοτόκε λπίς... ν νόμ σκι κα γράμματι...

ξαποστειλάριον. Γυνακες κουτίσθητε.
Ξενίαν τν οράνιον, ποθοσα Ξένη πάνσεμνε, ξένην σαυτν θεοφόρε, πατρίδος πλούτου κα γένους, φιλευσεβς πεποίηκας, τν σταυρόν σου δ ρασα, Χριστ προθύμως δραμες, τ ξενοτρόπως λθόντι, σσαι βροτος κ Παρθένου.
Θεοτοκίον.
ράθης περέχουσα, τν ποιημάτων Δέσποινα, σαρκ τεκοσα Παρθένε, Θεν τν λων κα Κτίστην· ο τ Σταυρ ωννύμεναι, γυνακες α θεόφρονες, νεανικς ρίστευσαν μεθ’ ν σε πάντες μνομεν, Ελογημένη Μαρία.

Ες τος Ανους.
στμεν στίχους δ'. κα ψάλλομεν τ ξς Προσόμοια.
χος πλ. δ'. το παραδόξου θαύματος!
Ξένη σία θεόληπτε, τ γαπήσει Χριστο, κοσμικν ματαιότητα, κα γένους τν εκλειαν, κα μνηστρα τν πρόσκαιρον, καταλιποσα κατηκολούθησας, τ θανάτ νυμφί χαίρουσα· τν γώνων σου! δι’ ν καταβέβληκας, ν παλ, σώματι πανεύφημε, χθρο τ φρύαγμα.

Ξένη σία θεόσοφε, λάθρα οκίας τς σς, ορανί φρονήματι, ς διψσα λαφος, μακρύνθης κα δραμες, ες ξένην χώραν σχέτ ρωτι, πειγομένη πρς τ οράνια· τς μεμπτου σου, πολιτείας πάνσεμνε! δι’ ς Χριστ, μυστικς νενύμφευσαι, ς καλλιπάρθενος.

Ξένη σία πανεύφημε, ξένην ζων π γς, μετ σώματος νυσας, χθρν τν σώματον, καθελοσα τ τρόπ σου· ντεθεν κλσιν πρόσφορον σχηκας, κα ξένων φθης χαρίτων μέτοχος· θεν κάστοτε, βλύζεις τ άματα, τος ελαβς, σπεύδουσι τ σκέπ σου, κα σ γεραίρουσι.

Ξένη σία πανένδοξε, τν πρ νον γαθν, κα τς δόξης τς κρείττονος, ντρυφσα πάντοτε, κα φαιδρς πολαύουσα, τος προσκυνοντας τν τν λειψάνων σου, σορν γίαν χάριν πηγάζουσαν, κα τν φωσφόρον σου, μνήμην ορτάζοντας, ύου εί, πάσης περιστάσεως, τ ντιλήψει σου.
Δόξα. χος πλ. δ'.
Τν σίων παρθένων χορός, ν τ σ κδημί πρς Θεόν, κύκλ τς κλίνης σου σεμν στσαι, θερμς θρήνουν, τν στέρησίν σου Μτερ· κα τ πανσέβαστον κα γιόν σου σκνος, σεπτς παρέδωκαν ταφ σί· μεθ' ν μνοντές σε πάντες, μακαρίζομεν λέγοντες. θεία περιστερά, ν χαρ ναπτσα, πρς καλις τάς νω· λυχνία πολύφωτε, τν ρετν τς σκήσεως· τς παρθενίας μπνους μυροθήκη· τς παθείας τ πανευδες νθος· μεμπτος νύμφη το Σωτρος· σίων τ καύχημα· παρθένων γλάϊσμα, Ξένη θεόφρον, πρέσβευε πρ τν ψυχν μν.
Κα νν. Θεοτοκίον.
Τ οράνια μνε σε, Κεχαριτωμένη Μτερ νύμφευτε, κα μες δοξολογομεν τν νεξιχνίαστόν σου γέννησιν. Θεοτόκε πρέσβευε, σωθναι τάς ψυχς μν.

Ες τν Λειτουργίαν.
Τ τυπικ ο Μακαρισμοί, κα κ το κανόνος τς γίας γ'. κα στ'. δή. πόστολον ρα Μηνολόγιον. Εαγγέλιον ζήτει τ Κυριακ μετ τν ψωσιν το Σταυρο.

Κοινωνικόν. Ες μνημόσυνον αώνιον...
Μεγαλυνάριον.
Ξένη φθης Μτερ π τς γς, κα τ πολιτεί, κλσιν σχες τν ληθ· θεν ορανίων, χαρίτων μετασχοσα, Ξένη σία Μτερ, μς διάσωζε.

Δίστιχον.
πάσης με ξένωσον Ξένη λης Γεράσιμον μέλψαντα σν ξένον βίον.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου